Author: Flip van der Enden

Dateline – Do It Right

Meidenbands die met grunge flirten, voorlopig krijgen we er geen genoeg van zeker niet als ze zo luid en duidelijk rocken als het Nieuw Zeelandse Dateline.

Oprichter van deze muzikale start up is Katie Everingham. Zij schreef en zingt Do It Right, een song over het aarden in een nieuwe stad. Dateline komt nog maar net kijken. In 2019 verscheen het eerste van nu zeven nummers, maar het talent is er net als het vermogen en een ander overtuigend uit te voeren. Eind augustus volgt het eerste album van de Kiwis.  Dumb For My Age heet de plaat, een titel waaruit je kunt concluderen dat de band zichzelf niet zo serieus neemt. Wij kunnen dat beter wel doen.

The Heavy Heavy – Miles and Miles

Op Miles and Miles klinkt The Heavy Heavy als een kruising tussen The Mama’s & The Papa’s of een andere sunshine popact uit California en The Allman Brothers of een andere rockband uit het zuiden van de V.S. Zo retro als een visnet aan het plafond dus.

Wat het duo mogelijk mist aan originaliteit maakt het ruimschoots goed met enthousiasme en energie. Het voor gebruik in een bolide met open dak geschreven Miles and Miles is een van de zeven track op de debuut EP van Will Turner en Georgie Fuller, die de Britse badplaats Brighton als uitvalsbasis hebben gekozen. Niet alle nummers op de Life and Life Only EP zijn even zonnig als Miles and Miles maar wel even retro.

De EP is verschenen op het ATO label dat beslist niet met jan en alleman in zee gaat. Andere acts op ATO zijn o.a. King Gizzard, Amyl & The Snifters en Nilüfer Yanya.

Pit Pony – Sinking

Sinking is de opvolger van Supermarket wat weer de opvolger was van Black Tar. Black Tar haalde de 1ste plek van de Graadmeter. Supermarket bleef vanwege actieve weerstand tegen het neurotische slot steken in de Tips.

Het onbeantwoorde liefdeslied, Sinking lijkt ons weer een inkoppertje. Op hun nieuwe single klinkt Pit Pony als een grungy versie van de roemruchte Shangri-Las*, een girl group uit de midden jaren zestig die de donkere kant van het tienerleven bezong. De geslaagde nieuwe single van het Noord Engelse kwartet komt van hun debuutalbum World To Me dat op 1 juli uitkomt.

*Luister naar I Can Never Go Home Anymore, Remember (Walking In The Sand) en hun grootste hit Leader Of The Pack.

Jack White – If I Die Tomorrow

Heet op de hielen van het nog vrij verse Fear Of The Dawn album kondigt Jack White de komst aan van een tweede album release dit jaar. Vanwaar die plotselinge productie van een man die meestal wel een jaartje of twee tussen langspelers laat vallen? Nummers opgespaard tijden corona, extra inspiratie vanwege zijn huwelijk met Olivia Jean? Jack mag het weten, maar ons hoor je niet klagen.

If I Die Tomorrow lijkt geboren uit vrees voor de dood. De zijne maar vooral die van zijn moeder. Het nummer is mede gericht aan zijn partner die hij vraagt, mocht zijn moeder eerder komen te overlijden dan hij de zorg voor haar over te nemen. Bij zo’n ernstig onderwerp past gepaste muziek. If I Die Tomorrow is een country-achtige ballad met een zachte maar prominente dwarsfluit, een strijkje en een subliem stukje gitaar op driekwart.

Op basis van de drie tot nu verschenen singles, het musical achtige Queen Of The Bees, het hard rockende Love Is Selfish en het beschouwende If I Die Tomorrow wordt Entering Heaven Alive dat al op 22 juli uitkomt een van Jack’s veelzijdigste albums en misschien ook wel een van zijn beste.

Julia Jacklin – I Was Neon

Meer nieuw sterk werk van Julia Jacklin. I Was Neon is de tweede single van het nieuwe album van de Australische zangeres die zich in 2019 in ons collectieve geheugen nestelde met Don’t Know How To Keep On Loving You en andere songs van haar Crushing (2019) album.

Opvolger Pre Pleasure, wat je zou kunnen vertalen als Voor Pret lijkt van een vergelijkbaar kaliber te worden getuige de singles Lydia Wears A Cross en het nieuwe I Was Neon. Op een straffe metronomische beat en omringd door een legertje elektrische gitaren zingt Lydia een weemoedige tekst over het meisje dat ze ooit was en nooit meer zal worden. De video van I Was Neon regisseerde Julia zelf.

Album 3 van Julia Jacklin wordt eind augustus verwacht. Op 17 november staat ze in Paradiso.

The Dangerous Summer – All I Ever Wanted Was A Chance To Know Myself

Soms doet een witje wonderen. Neem The Dangerous Summer. De band had niet geen succes toen ze het in 2014 na 8 jaar voor gezien hielden, maar een echte doorbraak bleef uit. In plaats van in de vergetelheid te verdwijnen nam hun faam tijdens hun afwezigheid echter alleen maar toe. Het was dus op aandringen van een nieuw leger fans dat AJ Perdomo en Matt Kennedy in 2017 het bijltje weer oppakten . Ze brachten een nieuw album uit en een EP en begonnen aan een tour die pas ophield toen corona het reizen onmogelijk maakte.

Stilzitten was geen optie, dus hebben de mannen met drummer Aaron Gillespie een nieuw album geschreven en ogenomen dat later dit jaar zal verschijnen. Een releasedatum hebben we nog niet, wel een titel, Coming Home. En zo komen we terecht bij All I Ever Wanted Was A Chance To Know Myself, het tweede nummer dat de band uit Maryland dit jaar loslaat. De nieuwe single is een grungy Pepper-achtige (Chili niet Sgt.) track waarin fans van het eerste uur nog wel wat van de oude emo in zullen herkennen.

Dry Cleaning – Don’t Press Me

Met zijn speelduur van nog geen twee minuten is Don’t Press Me, de nieuwe single van Dry Cleaning meer een amuse dan een voorgerecht, maar smaken doet hij zeker.

Op een bed van stekelige gitaren rept Florence Shaw dit keer over computer spelletjes spelen. Op het eerste gehoor dan. Waarschijnlijk zit er wel een diepere betekenis verstopt in een frase als ‘Don’t Touch My Gaming Mouse, You Rat’.

John Parish ( PJ Harvey, Eels & Aldous Harding) produceerde deze eerste proeve van het nieuwe album van Dry Cleaning. De opvolger van debuut c.q. doorbraakalbum New Long Leg heet Stumpwork en komt op 21 oktober uit.

Op 1 november staat Dry Cleaning op Le Guess Who in Utrecht.

Blondshell – Olympus  

Of ze nog meer nummers had zoals Olympus vroeg de producer na het horen van de demo. Ja zei Sabrina Teitelbaum alias Blondshell en de rest zou best wel eens geschiedenis kunnen worden.

De eerste single van Bondshell is een op alle fronten zeer geslaagde onderneming; de broeierige opbouw, de 90’s gitaren en de overtuigende zang van de componiste. We kunnen alleen maar hopen dat de tekst over een in drugsrook opgegane relatie niet al te autobiografisch is, maar verder lijken we hier getuige te zijn van de geboorte van een artiest met de hoofdletter A.

Nikki Lane – First High

Vaste luisteraars weten dat wij niet vies zijn van een beetje alt.country op zijn tijd en al helemaal niet als Josh Homme er bij is betrokken.

Josh produceerde het nieuwe album van Nikki Lane. Het is voor het eerst sinds zijn vechtscheiding met Brody Dalle dat de king van de Queens weer iets van zich laat horen.

Miss Lane timmert alweer zo’n jaar of tien aan the ‘old dirt road’ met enig succes, maar niet genoeg om haar handel in vintage cowboykleding op te kunnen geven. Tot nu toe vond ze haar bewonderaars vooral onder collega’s. O.a. Lana Del Rey is fan en Josh dus, die speciaal voor de opname van Nikki’s vierde album een supergroep samenstelde met leden van QOTSA, Arctic Monkeys en Aurolux.

First High is een Stones Sticky Fingers periode countryrocksong met een tekst beschouwende tekst waarin Nikki constateert dat het nooit meer zo wordt als die eerste keer dat….(zelf invullen). Het nieuwe album van Nikki Lane heet Denim & Diamonds en komt eind september uit. 

Tamino – Fascination

Tamino is terug! Gedurende de coronacrisis heeft hij zich schuil gehouden, maar stilgezeten heeft hij duidelijk niet. Fascination is de tweede single van het tweede album van de Vlaams-Egyptische minstreel, die met zijn betoverende stem en expressieve songs zo’n beetje half Europa en heel Turkije aan zijn voeten wist te krijgen.

Fascination is een van de meer ‘westerse’ songs van Tamino, geen exotische snaarinstrumenten of percussie en vrijwel geen Arabische stembuigingen. Wat we wel horen is een sterk gecomponeerde en weer overtuigend gezongen semi-ballad, die deze oren meer aan Tim Buckley doet denken dan aan diens door Tamino bewonderde zoon Jeff.

De opvolger van Amir heet Shara en staat voor 23 september. Op 2 december treedt Tamino op in Paradiso.