Author: Flip van der Enden

Still Woozy – Kenny

De naam Still Woozy geeft al enigszins aan wat voor muziek we in de kuip hebben. Woozy is dat gevoel dat je krijgt als je teveel feest en te weinig slaapt. Bruuske beweging zijn uit den boze net als harde geluiden. In die toestand is de slaapkamerpop van Still Woozy nog wel te verdragen.

Sven ‘Still Woozy’ Gamsky komt uit Oakland, Californië. Muziek maken doet hij al sinds zijn 13e. Hij heeft hij er ook voor doorgeleerd. Sven heeft een master in klassieke gitaar en een bachelor in elektronische muziek. Voor hij zich terugtrok in zijn bedroom speelde hij in een band, Feed Me Jack met wie hij vier album maakte in de complexe math rock (telrock) stijl. Something completely different dus.

Zoals veel slaapkamerartiesten handelt Still Woozy vooral in losse nummers. Waarom albums maken als Spotify al je nummers netjes in een playlist zet? Inclusief het ultra relaxte Kenny, dat klinkt als een eenmans Beach Boys  telt  ‘This Is Still Woozy’ nu 15 tracks.

Torres – Don’t Go Puttin Wishes In My Head

Vriendin van het station, Torres is nu alweer terug met een poppy, maar pittig werkje over … de liefde natuurlijk!

Don’t Go Puttin Wishes In My Head is de eerste single van het vijfde album van miss Mackenzie Scott. Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling dat de opvolger van net een jaar oude Silver Tongue al zo snel zou verschijnen, maar corona enzo.

In plaats van bij de pakken neer te gaan zitten omdat haar geplande tour moest worden geaborteerd is Torres aan het schrijven geslagen. Haar nieuwe album heeft ze opgenomen in Engeland getogen, in de studio van Rob Ellis, die eerder fraaie resultaten behaalde met o.a. PJ Harvey, Madrugada en Placebo. Het zo goed als af zijnde nieuwe album gaat Thirstier heten.

Torres houdt het tempo er goed in op Don’t Go Puttin Wishes In My Head. De gitaren hebben deels plaats gemaakt voor synths, maar the star of the show is en blijft de zangeres zelf die met haar nieuwe single haar meest hit-potente nummer tot nu toe aflevert.

Shannon & The Clams – Midnight Wine

Niemand die het zo druk heeft als Dan ‘Black Keys’ Auerbach. Niet alleen tekende hij voor de productie van het nieuwe album van blueslegende in spe, Robert Finley, maakte hij van een stapel nagelaten opnames van Tony Joe White een coherent album en produceerde hij de nieuwe plaat van The Black Keys. Ook dook hij de studio in met Shannon & The Clams om te werken aan wat album zes moet gaan worden van de garagepunkclub uit Oakland.

Wat scheelt is dat Dan niet hoeft te reizen. Hij heeft een eigen studio heeft in Nashville. Daar is ook Midnight Wine opgenomen, de eerste single van het Year Of The Spider album (20/8) van Shannon & The Clams.

Het kordate, unisono door Shannon, gitarist Cody en keyboardspeler Will gezongen Midnight Wine is een mid-tempo rocker met een flinke dosis fuzz gitaar en een gorgelend orgeltje. Het thema van het nummer is ‘drugs begin er niet aan’. Deze ervaringsdeskundigen weten waar ze het over hebben.

Horsey & King Krule – Seahorse

Features, gastoptredens zijn in zwang de laatste tijd. In de hitparade, maar ook in indie-land. Dat sommige acts samen sterker zijn kan niet worden ontkent. De combi single van Horsey en King Krule is daar een goed voorbeeld van.

Dat de band uit Londen zuid-oost een keer met de eigenzinnige zanger in zee zou gaan was een kwestie van tijd. Ze trekken al jaren met elkaar op en delen ook regelmatig een tourbus. Daarnaast zit de broer van King Krule in Horsey. Beide acts beoefenen een eigenwijs soort indie; speels en serieus tegelijk met rock als basis, maar niet onbekend met de wereld van beats en samples.

Het gezamenlijk geschreven Seahorse begint dromerig met King Krule in de rol van verteller. Naarmate het nummer vordert verheft hij zijn stem en zwelt ook de muziek aan. Ook de samenwerking van Horsey & King Krule is voor herhaling vatbaar. Voorlopig lijkt het echter bij dit ene nummer te blijven. Seahorse is het sluitstuk van het debuutalbum van Horsey dat in juli wordt verwacht.

Ouzo Bazooka & Yurika Hanashima – I Dream Of Naomi

Ouzo Bazooka neemt alvast een voorschot op de zomer met het vrolijk nostalgische I Dream Of Naomi. De band komt uit Tel Aviv. De zangeres niet, de wieg van Yurika Hanashima plaatsen we in Japan.

Zeker weten doen we dat niet, want Google geeft nul op ieder rekest. Blijkbaar wil miss Hanashima anoniem blijven. De samenwerking van Ouzo Bazooka & Yurika Hanashima kun je filen onder het kopje oriëntaalse surf. Je hoort zo’n lekker gammel sixties orgeltje, in fuzz gedoopte gitaren en de J-popstem van Yurika, die in haar moerstaal zingt. De b-kant is instrumentaal en dus nog surf-achtiger.

Van zowel Ouzo Bazooka als Yurika Hanashima staan meerdere songs online – best goede ook- maar geen een die zo geslaagd is als I Dream Of Naomi. We hopen dan ook op een herhaling.

Garbage – Wolves

Wie had dat ooit gedacht, dat Garbage een van de overlevers van de grungy jaren negentig zou zijn. Zo klinkt de nieuwe single ook, als een tijdreis terug naar de laatste jaren het de vorige eeuw.

Niks nieuws onder de zon dus, maar wat schijnt dat zonnetje nog lekker fel. En sleets is de formule van sterke meidenzang in een glanzend geproduceerd bad van gitaren ook nog lang niet.

Wolves staat niet op zich. Over een week of wat al komt er een nieuw Garbage album uit. Wolves is daar single #3 van. Eerder kwamen No Good Master en The Men Who Rule The World tot ons. De drie titels suggereren een thema; ‘het is nog steeds hommeles in de wereld’ en wat Shirley Manson betreft komt dat grotendeels op het conto van de Man.

Garbage langspeler numero zeven is No Gods No Masters getiteld. Het is de eerste met nieuwe muziek sinds Strange Little Birds uit 2006. Naast de gewone staat er ook een luxe editie van No Gods op stapel met een extra cd (jaren negentig weet je wel) waarop Shirley, Butch, Duke en Steve songs coveren van o.a. David Bowie, Patti Smith en Baasje Springsteen. Dit alles zal verkrijgbaar zijn op Record Store Day die dit jaar valt op 12 juni.

LUMP – Animal

Laura Marling leidt een dubbelleven. We kennen haar als oorspronkelijke singer-songwriter, type vrouw met gitaar. Maar ze is ook frontvrouw van de elektroclub, LUMP.

De LUMP kar trekt ze samen met Mike Lindsay van de band Tunng. Het eerste LUMP album was experimenteel om niet te zeggen vaag. We leggen de schuld bij Lindsay die met Tunng ook vaak kanten opschiet die slechts voor een select gezelschap te volgen zijn. Op het nieuwe album lijkt Laura een dikkere vinger in de pap te hebben. Animal is fonkelend nummer met een spannend verloop en als extra attractie de immer boeiende stem van La Marling.

Onze politiek is om oorspronkelijke – in de praktijk zijn dat vaak langere- versies van nummers te draaien. Bij Animal van LUMP hebben we gekozen voor de radio-edit. Midden in de albumuitvoering zit namelijk een stuk dat de vaart uit het nummer haalt en de sfeer verbreekt. We leggen de schuld bij Lindsay. Hogere artistieke doelen ontgaan ons dus hebben we bij wijze van hoge uitzondering de korte versie opgepikt.

Animal is het titelnummer van LUMP album twee dat in juli uitkomt.

Foxlane – flashy lights, underground

Foxlane had vier jaar geleden goed beet met Birmingham, een nummer van hun debuut EP All Quite Good Now. Wat hielp was dat het nummer in de Spotify playlist van Peaky Blinders belandde. Twee latere singles moesten het op eigen kracht doen en dat deden ze.

De Nijmegenezen waren net lekker op stoom toen de wereld in quarantaine ging. Balen natuurlijk, maar de extra tijd schepte ook mogelijkheden. Om in alle rust aan nieuwe nummers te werken bijvoorbeeld. De timing van de release van nieuwe single flashy lights, underground had niet beter kunnen zijn. Nu de laatste beren van de weg worden geruimd is de band klaar voor de grote sprong voorwaarts, mentaal en muzikaal.

Het eerste wat flashy lights, underground duidelijk maakt is hoe eigen en uniek de sound van Foxlane wel niet is. De stem van zanger Guus Timmermans heeft karakter, de band een eigen sound terwijl de songs getuigen van fantasie en vakmanschap. Aan goede bands geen gebrek in de lage landen, maar oorspronkelijke bands zijn helaas een stuk minder dik gezaaid. Foxlane zit duidelijk aan de goede kant van de streep.

Het is dan ook niet makkelijk in woorden te vatten wat er te horen is in de krap drie minuten die flashy lights, underground duurt. Veel gitaren in ieder geval, ondergrondse koortjes, bipolaire tempowisselingen en een uitbundig slot. Maar beter luister en huiver je zelf. EP twee verschijnt begin september. Aan tourdata wordt gewerkt.

TEKE::TEKE – Yoru Ni

Crime jazz is de benaming van het soort muziek dat je hoort in misdaadfilms en series uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Het bekendste voorbeeld is het James Bond Thema. De muziek van The Pink Panther en de tune van Mission Impossible zijn ook classics in het genre.

Het zevenkoppige Japans-Canadese combo TEKE::TEKE combineert crime jazz met traditionele Japanse (fluit) muziek, surf rock en psychedelica. Dat pakt soms wat vaag uit, maar op Yoru Ni vallen alle elementen op zijn plek. De single heeft het fijne paranoia karakter van een goede crime-tune en dankzij de voordracht van Maya Kuroki ook een apart exotisch/erotisch tintje.  Meer van deze musica exotica vind je op het debuut album van TEKE::TEKE, Shirushi.

Sugar Candy Mountain – Running From Fire

Sugar Candy Mountain is een psychedelisch rockduo uit Oakland, dat zijn tweede decennium inluidt met de release van een vierde album. Running From Fire is vooruitgestuurd om de interesse te wekken. En dat lukt aardig.

Will Halsey en Ash Reiter vallen op in het snel uitdijende psych-rockveld door elementen in hun muziek te verwerken van voor 1967, van voor the summer of love dus. De stem van Ash is girly als in girl group, de galmende productie doet denken aan Phil Spector’s Wall Of Sound en de gitaarsound aan het zonnige California van The Beach Boys.

Het nieuwe album van het duo dat zich niet zonder gevoel voor humor en drama de Bonny & Clyde van de psych-pop noemt volgt al snel. Impression komt op 28 mei online en zal niet veel later op LP verkrijgbaar zijn  een vinyl de betere platenhandelaar.