Author: Flip van der Enden

Black Midi – Slow (Loud)

We twijfelen of Slow (Loud) van Black Midi wel geschikt is voor radio. De jongste single van de band uit Londen is namelijk het tegenovergestelde van easy listening.  

Black Midi staat toch al niet bekend om hun hapklare hitsongs, maar in Slow (Loud) verlagen ze de irritatiegrens tot bijna nul. Genre technisch zou je het nummer kunnen indelen bij de fusion of (post) jazzrock. Op de zang na dan die heeft het zweverige van 70’s prog-rock. De vijf en halve minuut durende track is een lange aaneenschakeling van drumbreaks, gitaar, bas en saxsolo’s. Dit alles gespeeld met de energie van een middelgrote kerncentrale. De complexiteit van hun muziek beperkt de actieradius van Black Midi. Daar staat tegenover dat de band waarschijnlijk welkom is op een breed scala aan festivals waaronder Lowlands, North Sea Jazz en Roadburn.  Pinkpop past waarschijnlijk. 

De vraag of een band als Black Midi op onze playlist past schuiven we graag door naar de luisteraars. Geef je mening op onze site en ben je fan stem Slow (Loud) dan de Graadmeter in. We zijn benieuwd.

 

LUMP – Animal

Laura Marling leidt twee levens, een als vrij traditionele singer-songwriter en een ander als aanjager van electronica project LUMP.

LUMP doet ze samen met Mike Lindsay van de band Tunng. Het eerste LUMP album was experimenteel om niet te zeggen vaag. We leggen de schuld bij Lindsay die met Tunng ook vaak kanten opschiet die slechts voor een select gezelschap zijn te volgen. Op het nieuwe album lijkt Laura een dikkere vinger in de pap te hebben.

Animal is fonkelende track met weliswaar de nodige electronica, maar ook een spannend verloop en als bonus de immer boeiende stem van La Marling. Onze politiek is om oorspronkelijke, vaak langere versies van nummers te draaien. Bij Animal van LUMP hebben we gekozen voor de radio-edit. Midden in de albumversie zit namelijk een stuk dat zowel de vaart uit het nummer haalt en de sfeer verbreekt. We leggen de schuld bij Lindsay. Hogere artistieke doelen ontgaan ons dus hebben we bij hoge uitzondering de korte versie opgepikt.

Animal is het titelnummer van LUMP album twee dat in juli uitkomt.

The Rasmus – Bones

Wie niet toeren kan, kan wel opnemen. The Rasmus heeft de gedwongen rusttijd gebruikt om een compleet nieuw album op te nemen. Dat werd eerlijk gezegd ook wel tijd, want The Dark is alweer 4 jaar oud.

Helemaal klaar is het 10e Rasmus album nog niet, titel en releasedatum moeten we je daarom schuldig blijven. Zie de nieuwe single daarom als seintje van het gaat goed, we zijn er nog, nog even geduld a.u.b.

Qua sound is Bones niet essentieel anders dan de nummers waarmee de Finnen zich in het verleden geliefd hebben gemaakt. Bones is weer zo’n smaakvolle mix van diverse soorten rock geserveerd op een gothic bedje en overgoten met een licht symfonisch sausje. Extra punten zijn er voor de gitaarsolo waarmee Bones tot een climax wordt gebracht. Meer singles volgen in de herfst, het album wordt begin volgend jaar verwacht.

Babe Rainbow – Ready For Tomorrow 

Babe Rainbow komt uit een van de zonnigste delen van Australië, New South Wales waar het zelfs ‘s winters -die begint daar nu ongeveer- toch al gauw zo’n 20 graden wordt. Het is onvermijdelijk dat zo’n subtropische klimaat doorklinkt in hun muziek, zelfs in de wat snellere nummers als Ready For Tomorrow.

Zo als veel eigentijdse bands uit het land van de kangoeroes beweegt ook Babe Rainbow zich in psychedelische kringen, maar anders dan veel collegae kleurt de band meestal netjes binnen de lijntjes. De hallucinerende effecten in Ready For Tomorrow blijven beperkt tot een effectje op de zang en een mystiek koortje. Verder horen we Afrikaans getinte gitaren en een beat die in de verte wel aan doet denken aan The Stone Roses. Kortom coffeeshop rock op zijn best. Het nieuwe, 4e album van Babe Rainbow heet Changing Colours en is -als het goed is- nu uit.

Modest Mouse – We Are Between

25 jaar na de release van hun debuutalbum en zes jaar na de vorige komt Modest Mouse terug met misschien wel hun meest aardse nummer tot nu toe. We Are Between is een classic aandoende rocksong die is opgehangen aan een tijdloze gitaarriff. Als er al keyboards zijn, zitten die diep in de mix verstopt. De poespas-loze productie klinkt net niet lo-fi. Wel modern dus. Zelfs de stem van Isaac Brock lijkt veranderd, alsof hij herstellende is van een zware kou.

Dit alles maakt de nieuwe single er beslist niet minder om. We Are Between heeft de vastbesloten drive van een protestsong en mooie details als een surf-gitaarsolo en een a capella gezongen break.

De eerste nieuwe Modest Mouse song in sinds 2019 songs Poison The Well en Ice Cream Party is de voorloper van een langverwacht nieuw album, The Golden Casket dat voor 25 juni staat. De mannen achter de knoppen waren Dave Tardy (Slayer/Oasis/The Who) en Jacknife Lee (Bloc Party/Editors/U2).

The Sore Losers – Yeah Yeah Yeah

Yeah Yeah Yeah is klassiek popjargon. Naar verluidt waren het The Everly Brothers die als eerste de verbastering van Yes 3 x achter elkaar herhaalden. Dat deden ze in Temptation een hit uit 1961. Geïnspireerd door Don en Phil kwamen The Beatles twee jaar later met She Loves You waarin ze maar liefst 27 x Yeah Yeah Yeah zongen. Yeah werd Yé in het Frans, Yé Yé werd de benaming van Franse popmuziek in de jaren zestig. En zo gaat het maar door. Er is zelfs een band die The  Yeah Yeah Yeah’s heet.

En nu doet The Sore Losers een duit in de traditie met het aanstekelijke Yeah Yeah Yeah. Uiteraard zijn ze niet de eerste die een nummer zo noemde, velen gingen hen voor waaronder Cayucas, Aliyah en Di-Rect.

Yeah x3 van The Sore Losers is klassieke rock, meer Stones dan Beatles maar dat zij ze vergeven. Alle vier bandleden hebben het druk, de bassist, de drummer en zeker de gitaristen die een sterke hook, een strakke slagpartij en diverse solo’s voor hun rekening nemen. Alle vier staan ze in dienst van een song die het onmogelijk maakt om afstand te houden.

Over een nieuw (5e) album van The Sore Losers verder nog geen nieuws.

Kings Of Convenience – Rocky Trail

Je bent vergeven als je denkt dat Rocky Trail de best wel hippe nieuwe single is van Nick & Simon. Kings Of Convenience is namelijk net zo fan van Simon & Garfunky als het Volendamse duo.

Ze zijn dus weer terug! Na 10 jaar radiostilte is er weer een nieuwe single van het duo uit het Noorse Bergen. Rocky Trail is de pilot van album vier van Erland Øye en Eirik Glambek Bøe. Waarom het duo ooit is gestopt is nooit helemaal helder geworden, maar goed dat ze er weer zijn.

Het soort Folk dat de heren spelen is een van de weinige genres die beter worden naarmate de beoefenaars ouder worden. Zowel Øye als Bøe naderen de 50. Hun stemmen zijn gerijpt en er is inmiddels een lang leven om op terug te blikken. Dat het pad des levens langs dalen en bergen voert daarover gaat Rocky Trail.

Er is overigens wel een essentieel verschil tussen Erland & Eirik enerzijds en Nick & Simon anderzijds. Waar de laatsten niet weten hoe snel ze bij het refrein moeten komen zal je in Rocky Trail tevergeefs wachten op een meezing momentje. Wat dat betreft is Kings Of Convenience nog net zo eigenwijs en eigenzinnig als 20 jaar geleden. Het nieuwe album, Peace or Love volgt medio juni.

Warpaint – Lilys (HBO Made For Love Cut)

Het is veel te lang stil geweest rond Warpaint. Het laatste album van Amerikaanse dameskwartet stamt uit 2016. Maar de laatste tijd duikt hun naam weer regelmatig op aan het popfront. Eerder dit jaar kwamen ze met een cover van Paralysed van post punk legendes Gang of Four en nu is er een nieuw nummer van eigen hand.

Lilys komt van de soundtrack van de HBO serie Made For Love. Het nummer is direct herkenbaar als het werk van Warpaint, maar is zeker geen herhaling van zetten. De sfeer is duister, de toon melancholiek, de instrumentatie vrij elektronisch. Lilys is een van de eerste songs die Emily, Jenny Lee, Stella en Theresa schreven voor een nieuw album. Een vroege versie van het nummer kwam ter ore van de producer van Made For Love die het graag wilde gebruiken. De mix/opname die in de show zit is niet noodzakelijk de uitvoering die op het nieuwe album gaat komen, vandaar het woord Cut in het deel tussen haakjes. Ver gevorderd is Warpaint overigens nog niet met de opvolger van Heads Up. Het nieuwe album komt op zijn vroegst pas volgende voorjaar.

Véras – Seks

Wie bekend is met zanger-liedjesschrijver Véras zal waarschijnlijk even raar opkijken als ze Seks, horen. Niet zozeer vanwege het onderwerp. hij heeft al eerder over seks (en de dood) gezongen, maar zo uitgelaten en zeg maar fysiek als op zijn nieuwe single klonk hij nog niet eerder.

Vorige releases waren Spinvisseriger, ingetogen en poëtisch. Op Seks laat hij zijn libido de vrije loop. De muziek past bij prima bij het onderwerp. Seks is een smeuïge rocksong met hitsige zang, een spetterde gitaarsolo en een la-la-la koortje dat zo besmettelijk is als een soa.  Echt een lekker nummertje.

Nog even over de maker. Behalve muzikant is Véras Fawaz ook clipmaker, presentator, Youtuber en zo nog wat. Een eigentijdse homo universalis dus, ook omdat hij goed is in alles wat hij doet. Is Seks je eerste kennismaking met Véras? Klik dan ook even wat andere songs aan, het recente Typhoon bijv. of zijn debuutsingle Stadskanaal. De man heeft het.

Mammoth WVH – Don’t Back Down 

In de muziek valt de appel meestal wel vrij ver van de boom. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar doorgaans lukt het het nageslacht maar zelden om uit de schaduw van pa of ma te treden. De uitzondering die deze regel bevestigt heet WVH, Wolfgang Van Halen. Inderdaad de zoon van Eddie.

Van Halen junior maakt muziek met zijn band Mammoth WVH die net zo corpulent is als hij zelf en net zo Amerikaans. Waar de zoon van de gitaargod voor waakt is om zich te begeven op het terrein van de gitaar-pyrotechniek waar zijn vader in excelleerde. De vijf tracks die Mammoth WHV tot nu toe heeft uitgebracht zijn stevige no nonsense in blues-aarde gewortelde rocktracks. Hard maar niet al te heavy, vol gitaarbreaks, maar zuinig op het solofront.

Of Wolfie op den duur net zo’n goede gitarist wordt als Eddie zal de tijd leren. Maar nu al kan hij iets dat senior nooit onder de knieën heeft gekregen. WVH kan zingen, en goed ook!