Author: Flip van der Enden

Balthazar – Losers

Balthazar is de bekendste band van België en met enige afstand ook de beste. Die combinatie komt overigens minder vaak voor dan je zou denken.   

De reden voor de ongekende populariteit en muzikaliteit is dat de band uit Gent in de personen van Maarten Devoldere en Jinte Deprez twee unieke talenten herbergt. Twee muzikanten ook die hebben bewezen op eigen benen te kunnen staan.  

Maarten deed dat onder het pseudoniem Warhaus. Jinte mat zich voor zijn solo activiteiten het alias J. Bernard aan. Beide buitenbandse bezigheden zijn zeer succesvol gebleken. Toch zou je een pleidooi kunnen houden dat ze samen sterker zijn.

Losers is een goed argument voor dat standpunt. De nieuwe Balthazar single is met zorg, liefde en smaak gemaakt. Je hoort een George Harrison achtige gitaar, warme keys en dito zang. En natuurlijk weer van die onweerstaanbare koortjes. Het zijn bekende ingrediënten, maar je raakt er nooit op uitgeluisterd. 

Personal Trainer – Politics

De nieuwe, vijfde single van Personal Trainer begint met een basloopje dat sterk doet denken aan Under Pressure, de muzikale flirt van Queen en David Bowie.

Terwijl de bas lekker doorloopt, neemt de rest van de band al snel een afslag naar bekender terrein, dat van de gecontroleerde gekte. Langzaam duiken er steeds meer instrumenten op in de mix. Ook de koortjes worden met smaak en beleid geïntroduceerd. De uitkomst is een supersterke single, die zeker tegen het einde wel aan prime time Herman Brood doet denken.

Politics is in alle opzichten een stap vooruit voor Personal Trainer. Een beter nummer, betere productie en een uitstekende performance. Wilde de band in vorige nummers nog wel eens als een kluit pupillen met zijn allen achter de bal aan rennen. Nu is er sprake van een prima spelverdeling.

De hobbyclub voor loslopend talent uit de Amsterdams ondergrondse onder bezielde leiding van Willem Smit toont zich duidelijk op elkaar ingespeeld. Misschien tijd voor een vast contract?

 

BRKN LOVE – Burried

Als je wilt weten wat Amerikanen bedoelen met het onvertaalbare woord swagger moet je Buried eens draaien van BRKN LOVE.

Burried barst van de branie, trots en zelfvertrouwen. Het is maa zelden dat je een band hoort die zo lekker in zijn vel zit. Als je BRKN LOVE  zo hoort rocken denk je te maken te hebben met een band die al jaren meedraait, voor wie het klappen van de zweep geen geheimen meer heeft. Nou niet dus. BRKN LOVE komt nog maar net kijken. Burried is een track van het debuutalbum van de club uit Brooklyn.

BRKN LOVE rockt retro in een stijl die zowel aan Greta van Fleet als aan Black Crowes doet denken. Harde rootsy rock dus met als openbaar wapen een dijk van een zanger. De bevlogen voorman van BRKN LOVE heet Justin Benlolo. Hij komt oorspronkelijk uit Toronto.

Benlolo heeft genoeg adem en volume om tot in de nok van de AFAS Live te worden gehoord. Zonder microfoon. Daarnaast klinkt hij alsof hij dagelijks ontbijt met een kom in whiskey geweekte roestige spijkers. En hij heeft dus swagger.

Je hoef geen glazen bol te hebben om te voorspellen dat we nog veel lol gaan beleven met BRKN LOVE.

Haelos – I’m There

Een nieuw nummer van Haleos is altijd goed nieuws. Is het niet voor de dansers onder ons dan toch zeker voor liefhebbers van de betere in trip hop geweekte stemmingsmuziek.

I’m There is er één voor het hoofd. Meestal neemt Lotti Bernardout de vocale honneurs waar. Op I’m There deelt ze de microfoon met Arthur Delaney. Waar Haelos zich telkens weer meester in toont is in de smaakvolle spaarzaamheid van hun arrangementen. Ook de kunst van het toewerken naar een climax beheerst de band als weinig anderen.

Die warme leegte maakt I’m There tot ideale soundtrack van een lange (virtuele) wandeling door een herfstig bos. Liefst vergezeld van een trouwe viervoeter.

Nilüfer Yanya – Crash

Met nieuwe single Crash maakt Nilüfer Yanya twee dingen duidelijk. Ze heeft geen last van het moeilijke tweede album syndroom. En ze blijft zich ontwikkelen.

De nieuwe single van de Brits-Turkse zangeres heeft een paar draaibeurten nodig voordat alles op zijn plaats valt. Er gebeurt er teveel in die drie en halve minuut om in één of twee of zelfs drie keer in je op te nemen.

We horen Nilüfer in duet (of triplet?) met zichzelf tegen een achtergond van diepe bassen, zacht ronkende gitaren en loslopende keyboards. Tegen het einde gaat het tempo dat toch al niet erg hoog lag nog verder omlaag.  Het mantra-achtige refrein gaat echter gewoon door. Op een gegeven moment duikt er ook ver in de mix nog een mannenstem op. Waarschijnlijk is dat Nick Hakim, een Amerikaanse soortgenoot met wie Nilüfer het nummer schreef.

Crash gaat niet over maar is wel geïnspireerd door een vliegtuig-crash. Zie video. Het is een van de drie nieuwe nummers die terecht zullen komen op de EP, ‘Feeling Lucky’ (11/12).

Jack Swing – Get What’s Right For You

Jack Swing is de ietwat verwarrende naam van een trio uit Pittsburgh, PA. Verwarrend omdat New Jack Swing de naam is van een gecomputeriseerde vorm van r& b die rond 1990 populair was. De band Jack Swing rockt, zij het op een funky wijze. Bassist Rowdy is een veelspeler die goed naar Flea heeft geluisterd. Drummer Nelson is subtiel en solide. De spin in het web is zanger-gitarist Isaiah, die er bijna achteloos de ene prachtsolo na de ander uitgooit. En dan heeft Get What’s Right For You met zijn sterke refrein ook nog eens hitpotentie.

Get What’s Right For You is het eerste liedje van wat de tweede EP moet gaan worden van Jack Swing.

Met een beetje geluk is Jack Swing een voorbode van een nieuwe Black Rock Coalition. De eerste leverde topbands op als Fishbone, 24-7 Spies en Living Colour. 

Mildlife – Rare Air

Wie van rare plaatjes houdt (en wie doet dat niet?) zal veel lol beleven aan Rare Air. De nieuwe single van het Australische Mildlife klinkt zoals ze zich rond 1970 muziek van de toekomst voorstelden, de soundtrack van de space age.

Het dominante instrument is een analoge synthesizer. Mogelijk een oude Moog. Die waren toendertijd vooral in zwang bij Duitse kraut en Britse prog-rock acts. Rare Air doet daarom wel denken aan bands als Faust en Emerson Lake & Palmer.

Toch zouden we Rare Air geen progrock willen noemen. Daarvoor is de (samen) zang te gelikt, de beat te funky en zijn de lange instrumentale stukken te jazzy. Op het nieuwe, 2e album van de band uit Melbourne staan er nog zeven zo. Automatic heet de plaat en is een dikke aanrader voor iedereen die van rare plaatjes houdt (en wie doet dat niet?).

Bright Eyes – Miracle Of Life

Met de komst van een nieuwe rechter is het Amerikaanse Hoge Gerechtshof nog verder naar rechts opgeschoven. Het met moeite bevochten recht op abortus komt daardoor onder druk te staan en zou wel eens kunnen worden afgeschaft. Maar niet als het aan Bright Eyes, Phoebe Bridgers, RHCP basman, Flea en Jon Theodore (drummer van QUOTSA) ligt. Zij steunen de pro-choice beweging Planned Parenthood met woorden en een daad in de vorm van een exclusieve vinylsingle.

Inmiddels staat Miracle Of Life ook online en dat is goed nieuws. De samenwerking van de semi-supergroep is naast een nuttig, ook een mooi nummer. Van een track waarop Flea bast en Jon Therodre drumt zou je misschien verwachten dat het er stevig of funky aan toe gaat. Maar dat is niet echt het geval. Conor Oberst zingt in zijn bekende smachtende stijl en Phoebe levert een mooie tweede stem. Met zijn klagelijke steelguitar en trippy break laat het door Oberst speciaal voor het Planned Parenthood Project geschreven nummer zich nog het best omschrijven als een spacey cowboy song.

bdrmm – Gush

bdrmm – je spreekt het uit als Bedroom- is een jonge band uit het Britse Hull die volgens de bio opereert op het snijvlak van dreampop en shoegaze. Dat. En de band heeft goed naar The (oude) Cure geluisterd.

Gush is het prijsnummer van Bedroom, het eerder dit jaar verschenen debuutalbum van de band. Bandnaam en albumtitel verwijzen naar de plek waar bandbaas Ryan Smith de liedjes schreef. De slaapkamer is echter ook de ideale plek om naar bdrmm te luisteren; lekker met je ogen dicht en een koptelefoon op. Dat laatste is overigens niet echt nodig, want Gush en de andere bdrmm song halen nergens het volumeniveau dat ouders of buren aanzet om te gaan klagen.

The Struts – Wild Child Feat Tom Morello

Tom Morello is van vele markten thuis. Hij heeft zelfs een tijdje meegedraaid met de E-Street Band van baasje Bruce, maar wat de gitarist van Rage Against The Machine gitarist het beste kan is onbehoorlijk hard rocken.

Dat bewijst hij weer eens als gastmuzikant op de nieuwe single van The Struts. Wie The Struts niet kent. De band komt uit Engeland en volgt het spoor van glamrockacts als Alice Cooper, The Darkness en The (oude) Stones.

Door de loodzware rif van Mortello is Wild Child een stukje stevige dan wat The Struts doorgaans serveert. Maar het heavy jasje staat ze goed.

Wild Child komt van het recent verschenen vierde album van The Struts, Strange Days. Daarop staat ook een duet met Robbie Williamson (!?).

Tot slot. The Doors hebben ook een album dat Strange Days heet en een song met de titel Wild Child. Toeval of kent The Struts zijn klassiekers?