Author: Flip van der Enden

PsySo – Hence the Love

Wie door omstandigheden gedwongen de vakantie dit jaar doorbrengt op balkon of in de achtertuin raden we aan om eens naar Hence The Love te luisteren, de zomerse nieuwe single van het Tilburgse PsySo.   

Luister met gesloten ogen en je waant je op het goudgele strand van Ameland. Anderhalve minuut later blijk je opeens op Jamaica te zijn beland. Als de gitarist dan ook nog eens op standje Santana gaat, is het fiësta compleet. Probeer dan nog maar eens anderhalve meter afstand te bewaren.   

Mastodon – Falling Torches

Niet voor tere zieltjes  is de snoeiharde nieuwe single van Mastodon. Voor je geld krijg je een partij gemene gitaren, een valse zanger (vals als in gemeen) en een drummer die zo hard slaat dat het niet zou verbazen als hij de dichts bijzijnde geigerteller op tilt laat springen. Dit alles gegoten in de mal van een rocksong.

Het waren toch al geen gender fluïde mannen die van Mastodon maar met Falling Torches doen ze hun prehistorisch aandoende bandnaam alle eer aan. We zijn er weer! lijkt de band te willen zeggen. Harder, better, faster, Stronger om met Daft Punk te spreken.

Helemaal nieuw is Falling Torches niet, de track ligt al sinds 2018 te schreeuwen om release. Een album is ook in aantocht, niet een met nieuw werk, meer een grote opruiming want gevuld met tracks die in de loop der jaren op de plank zijn blijven liggen. Medium Rarities komt uit op 11 september.

Glass Animals – It’s All So Incredibly Loud

Gevraagd naar de populairste indie-bands van dit moment zullen er waarschijnlijk maar weinig mensen op de naam Glass Animals komen. Toch heeft de club rond Dave Bayley maandelijks meer luisteraars op Spotify dan bijvoorbeeld War On Drugs, Arcade Fire of Vampire Weekend. Om maar een paar concullega’s te noemen.

Dat aantal zal alleen maar toenemen, want ook het afgelopen vrijdag verschenen derde album van de band uit Oxford staat weer bol van de memorabele tracks. Een aantal was al vooruit gestuurd. Daarvan viel op hoe gevarieerd ze zijn. Eerste single Tokyo Drifting is hip hop featuring rapper Denzel Curry, GM hit Your Love (Dejá Vu) is een ABBA-esque synthipoptrack, titelnummer Dreamland  een dromerige ballad met ondersteunende dameszang en Heatwaves pure pop met een r&b coating.

Een week voor de albumrelease verscheen nog It’s All So Incredibly Loud, de beste van het stel. De jongste Glass Animals single is niks minder dan episch. Het intro is lang en allesbehalve luid, maar vanaf de eerste tonen is al duidelijk dat er iets groots staat te gebeuren. Woodkid meets Muse, met een scheutje Radiohead.

Er is een compacte single-edit, maar uiteraard hebben wij gekozen voor de volle album versie van ruim vier glorieuze minuten. Corona volente staat Glass Animals volgend jaar mei in Paradiso en in Tivoli Vredenburg.  Dat zijn waarschijnlijk de laatste keren dat je de band nog kunt zien in zo’n relatief kleine venue. 

Surfer Blood & Pip Blom – Summer Trope

Een maand geleden kwam Surfer Blood met Summer Trope als derde voorproefje van hun nieuwe album. Het wordt alweer album zeven van het hardwerkende kwartet uit Florida. De band vierde onlangs nog hun tiende verjaardag met een luxe heruitgave van hun debuutalbum, Astro Coast.

Vorige week verscheen Summer Trope opnieuw, maar nu met leadzang van ‘onze eigen’ Pip Blom. Pip en de Bloods kennen elkaar van een gezamenlijke tour door Europa een paar jaar geleden. Blijkbaar hebben ze contact gehouden en is iemand op het lumineuze idee gekomen om Pip te vragen voor een remake van Summer Trope.

Pip’s laconieke zangstijl blijkt prima te passen in het gespreide gitaarbedje van Surfer Blood. Het kan chauvinisme zijn, maar o.i. geeft Pip’s female touch het nummer net even meer sjeu.  

 

 

Travis Barker feat Run The Jewels – Forever

Travis Barker ken je waarschijnlijk als de streng katholieke en van top tot teen getatoeëerde drummer van Blink-182. En als je Barker kent, weet je ook wel dat hij er ook een solocarrière op na houdt en regelmatig de oversteek maakt naar de hip hop wereld.

Metal, reggae en hip hop zijn geen stijlen die op ons dagelijks menu staan, maar Barker’s nieuwe track met Killer Mike en EL-P van Run The Jewels valt wel in de smaak.

Met zijn live drums, rocksound en de righteous rap van Run The Jewels doet Forever denken aan die goede oude tijd dat de fusie van rock met rap nieuw was. En bands als Urban Dance Squad, Beastie Boys en Rage Against The Machine voor veel opwinding zorgden in alternatieve kringen veel.

Uit nostalgie, maar ook omdat het zomer is en veel indie anno nu een nogal laag energieniveau heeft, leek het ons een goed idee om het pittige Forever van Travis Barker feat Run The Jewels een tijdje mee te laten draaien.

Porridge Radio feat Lala Lala – Good For You

Porridge Radio kennen we nog van de single Circling. De naam suggereert een band, maar het draait allemaal om Dana Margolin.  

Voor haar nieuwe single collaboreerde Dana met Lala Lala. Dat klinkt als één van de Teletubbies, maar is de naam van de band van Dana’s Amerikaanse collega Lillie West. Lillie kan je kennen van haar samenwerking met WHY? op het nummer Siren 042.

Good For You is goed herkenbaar als het werk van Porridge Radio, maar wat minder arty dan Circling en de andere songs van het debuutalbum. Wie weet is dat de invloed van Lala Lala. De dames hebben elkaar niet in den vleze ontmoet, maar hun partijen heen en weer we-transfered tot iedereen tevreden was. Of de trans-Atlantische sessies meer moois hebben opgeleverd, horen we vast wel in de toekomst.

Charley Crockett – Run Horse Run

Er was een tijd dat country(rock) net zo hip was als indie nu. The Eagles net zo bewonderd als Tame Impala. We kid you not. Die tijd komt waarschijnlijk nooit weerom. Dat neemt niet weg dat er af een toe een country (achtige) act opduikt die niet meteen met pek en veren wordt afgevoerd door het indie-publiek. Denk aan Wilco, My Morning Jacket en meer recentelijk Orville Peck.

Het is niet ondenkbaar dat ook Charley Crockett zich ook mag verheugen op (een tijdelijke) acceptatie door het indie-volk (indie-anen?). Maar misschien is hier hoop de vader van de gedachte. Wij zijn namelijk erg gecharmeerd van Charley Crockett en zijn muziek. Verschil met Charley en genoemde namen is dat de country van Charley hard core en old school is. Meer western dan country ook. Zeg maar van het Yippee-ya-hee soort. .

Charley Crockett is zijn echte naam. Hij is een verre afstammeling van de legendarische Davy Crockett, de wild west pionier die omkwam bij de slag om de Alamo. Charley is geboren in een klein stadje in Texas en een opgegroeid in een trailerpark. De voortijdige schoolverlater begon zijn muzikale carrière als straatzanger in de roze buurt van New Orleans.

Het is dus alles behalve een act die hij opvoert. Behalve aan traditionele country wil Charley zich ook wel een aan een bluesje wagen. Dat doet hij onder zijn alter ego, Lil-G. Run Horse Run is de voorloper van het Welcome To Hard Times album dat eind deze maand verschijnt en waaraan is meegewerkt door o.a. Dan Auerbach en Black Keys producer Mark Neill.

Michelle Blades – Indecisa Soledad del Fin (De Semana)

Ondanks de schaarse zon hebben we toch wel een beetje de zomer in het hoofd. Vandaar de keuze voor een Spaanstalige nummer. Indecisa Soledad del Fin betekent volgens Google Translate, ‘besluiteloze eenheid van het einde’. Wat dat betekent weten we niet precies. De semana betekent gewoon ‘van de week’.

Probleem als je geen Spaans spreekt is dat je ook moeite hebt met het vinden van persoonsgegeven van de uitvoerende artiest. Maar Michelle Blades‘ muziek blijkt grensoverschrijdend. Zo weten we te melden dat Michelle van Mexicaans-Panamese afkomst is en telg uit een geslacht van Salsa muzikanten Gevalletje paplepel dus. Ware het niet dat dochterlief geen Salsa maakt. Ze woont in Parijs.   

Michelle noemt o.a. Cate Le Bon en Frank Zappa mensen die haar op ideeën brengen. Zo klinkt Indecisa Soledad del Fin (De Semana) ook wel. Als een mix van Le Bon’s  barokke folk van Le Bon en de experimentele rock van Zappa. Maar dan poppy en met een meezing refrein (voor wie Spaans spreekt). Indecisa Soledad del Fin (De Semana) is afkomstig van haar Michelle’s nieuwe EP, Nombrar Las Cosas (Dingen benoemen) die vorige maand is uitgekomen.  

This Is The Kit – This Is What You Did

This Is The Kit is zo’n band die eigenlijk een verkapte solo-act is. De soliste in kwestie heet Kate Stables. Kate komt uit Winchester en heeft al vijf albums uit. In Engeland is ze al best bekend. Waarom ze nu pas bij ons in beeld verschijnt? Daar hebben we niet echt een goede verklaring voor.

This Is What You Did is lang niet het enige, laat staan het eerste goede nummer van The Kit. Maar beter laat dan etc. Dat Kate dit keer wel op onze radar opduikt kan komen omdat haar nieuwe album is geproduceerd door Josh Kaufman, die als lid van de supergroep Muzz (met Paul ‘Interpol ‘Banks) momenteel bescheiden triomfen viert. Ook is This Is What You Did wat extraverter dan wat Kit Kate voorheen te berde bracht.

De banjo geeft een folky tintje aan This Is What You Did, maar de saxsolo en de fuzzgitaar maken het nummer toch moeilijk te rubriceren. De ster van de show is Kate zelf. Zij zingt de  kronkelende song over paniekaanvallen met veel zeggingskracht.

This Is What You Did is de eerste single van het nieuwe This Is The Kit album, Off Off On dat op 23 oktober moet verschijnen.