Author: Flip van der Enden

Beach Bunny – Dream Boy

Alsof er nog niet genoeg bands zijn met Beach in de naam heeft Lili Trifilio haar indie orkestje maar Beach Bunny genoemd. De band komt uit Chicago. Dat ligt weliswaar aan Lake Michigan, maar voor strandvermaak zal je een flink eind moeten reizen naar dat deel van de oevers het mega-meer dat nog niet is aangetast door menselijke nijverheid.  

Beach Bunny maakt vrolijke indiepop. En met succes. De singles en EP’s die het kwartet tot dusver heeft uitgezet trekken op maandbasis bijna anderhalf miljoen luisteraars. Het melodieuze en zonnig stemmende Dream Boy is de voorloper van het officiële albumdebuut van Beach Bunny. De plaat is Honeymoon gedoopt en komt op 14 februari online.

Palaye Royale – Hang On To Yourself

Om misverstanden te voorkomen. Hang On To Yourself, de nieuwe single van Palaye Royale is geen cover van het befaamde nummer van David Bowie uit zijn Ziggy periode. Op zich had dat best gekund, want de Canadese band is niet vies van een beetje glam. Integendeel.

Zoals de clip van Hang On To Yourself laat zien, zijn de mannen gek op  verkleedpartijen en hebben ze de visagist(e) de opdracht gegeven om zich eens lekker uit te leven. Die uitbundigheid hoor je ook terug in de track. Hang On To Yourself begint met toeters. Daarna volgen de bellen, een monsterriff, lekker sleazy leadzang van Remmington Leith en een gitaarsolo, die menig luchtgitarist naar zijn instrument zal doen grijpen.

Leith vormt samen met zijn broers Sebastian Danzig en Emerson Barrett de kern van Palaye Royale.  De officiële achternaam van de broers is overigens Kropp en ze komen oorspronkelijk uit Toronto, Canada. De naam hebben ze om wille van hun imago aangepast. Hun thuisstad hebben ze om carrière technische redenen verruilt voor Viva Las Vegas. Daar kunnen ze makkelijk over straat met hun make-up en extravagante kleding. Voorlopig dan. Nog een paar nummers als Hang On To Yourself en het hek gaat van de dam. 

Concert: 27 november Paradiso, Amsterdam.

Mondo Cozmo – Come On

Josh Ostrander a.ka. Mondo Cozmo, onze favoriete sprokkelrocker is terug met een wederom geniaal bij elkaar geschraapte track. Klonk vorige single, Black Cadillac als een mash-up van Creedence, Lou Reed en The Stones. Ditmaal klinkt Ostrander als Bob Dylan die een nummer van The Verve zingt geproduceerd door Phil Spector. 

Zowel Dylan als The Verve hebben in jaren niet zo geïnspireerd geklonken. Dat Mondo Cozmo van die doortimmerde songs aflevert is geen toeval. Ostrander schreef Come On samen met veteraan Dan Wilson. De voormalige zanger van Semisonic geniet de laatste jaren wereldfaam als ‘songwriter for the stars’. Hij componeerde o.a. ‘Someone Like You’ voor Adele en Not Ready To Make Nice van The Dixie Chicks.

Come On, de titel is eerder gebruikt door Chuck Berry is geïnspireerd door de bosbranden die California in toenemende mate teisteren. Over een eventueel album valt helaas nog niets te melden.

Deerhunter – Timebends

Heb je even? Timebends, de nieuwe single van Deerhunter duurt namelijk bijna 13 minuten! In die tijd ontvouwt zich een nummer dat je het beste kunt omschrijven als Pink Floyd met een Amerikaans accent.

Gezongen wordt er in de eerste en laatste minuten. Daar tussen in wordt er sfeer gecreëerd, regelmatig van tempo gewisseld en krijgen alle muzikanten alle tijd om hun beste beentje voor te zetten. Inclusief de drummer, die het soort solo speelt dat sinds 1977 -het jaar van de punk- niet meer is gehoord. Je hoort collega’s als Foals en Arcade Fire denken, ‘misschien moeten wij ook maar eens alle remmen losgooien en party like it’s 1972!

Deerhunter heeft Timebends op 12 september jongstleden in één keer op de analoge band geslingerd en met wat minimale overdubs release klaar gemaakt. Het nummer is helemaal nieuw en staat dus niet op ‘Why Hasn’t Everything Already Disappeared’, het eerder dit jaar verschenen, achtste album van de band uit Atlanta, Georgia.

Sparkling – I Want To See Everything

Multilinguaal is een mooi woord voor meertalig en dat is wat I Want To See Everything is. De heren van SPARKLING zingen achtereenvolgens in het Duits, Engels en Frans. De moedertaal van SPARKLING is Deutsch. De band komt uit Keulen en bestaat uit de gebroeders, Levin, Leon en Luca Schuten.

SPARKLING wordt aan de man gebracht als zijnde post punk. Meestal betekent dat meer energie dan melodie, maar dat valt dit keer reuze mee. Neue neue welle zou een betere omschrijving zijn. I Want To See Everything is het titelnummer van het debuutalbum van het trio.  Al beheersen de broers de Engelse taal goed, helemaal accentloos zingen ze niet. Op termijn kan dat een probleem zijn, maar nu is het alleen maar charmant. I Want To See Everything heeft alles om een novelty hit te worden en wie weet zit er meer in voor de broers. SPARKLING is al op de Britse radio gesignaleerd en nu dus ook in Pinguinland. I Vant To See Everything, I Vant To See The Vorld zingen de drie L’s. Die wens zou dus best wel een in vervulling kunnen gaan. 

Concert: 12 december Le Brass, Forest België.

Great Grandpa – Mono No Aware

Mono No Aware is niet het eerste nummer dat we draaien van Great Grandpa en zal ook niet het laatste zijn. Great Grandpa is een twee albums oude band uit Seattle.

Het eerste verscheen in 2017 en lijkt wel gemaakt door een heel andere band dan het dit jaar verschenen Four Of Arrows. Het debuut was interessant, maar wat eenvormig en schoorvoetend. De opvolger barst van de fantasie en het zelfvertrouwen. Eerder draaien we het nummer Digger van het Four Of Arrows album. Nu gaan we voor Mono No Aware, een gecompliceerde rockballad met nineties trekjes. Frontvrouw Alex Menne zingt Mono No Aware met een stem die ergens tussen die van Adrianne Lenker van Big Thief en Dolores O’Riordan van The Cranberries in zweeft. Een doorbraak op korte termijn zit er waarschijnlijk nog niet in voor Great Grandpa. Maar als de band zich in dit tempo blijft door ontwikkelen dan wacht Great Grandpa een lang en  vruchtbaar leven. 

Highly Suspect – Canals

Single 1 van het nieuwe album van Highly Suspect, 16 was een gitaarloze gospelrocksong.  We verkozen 16 tot IJsbreker. Het complete gebrek aan stemmen gaf aan dat we dat beter niet hadden kunnen doen.

Wat Highly Suspect beter niet had kunnen doen was 16 opvolgen met een track die werd gedomineerd door rapper Young Thug. Enter single 3, Canals. Of het bericht dat Highly Suspect op hun nieuwe album zeer zuinig met snaarinstrumenten zou zijn klopt niet. Of de band, geschrokken van de reacties heeft het roer snel omgegooid en als nog de Gibsons, Fenders en Marshalls aan laten slepen. 

In ieder geval is het gitaren Galore op Canals. Dat wil echter niet zeggen dat de band weer op het rechte rockspoor is. De gitaren gieren dan wel weer, maar solo’s zijn schaars en de sfeer van het nogal intense nummer wordt bepaald door een ‘Afrikaans’ dameskoor. Je leest het goed. Kortom Highly Suspect oude en experimentele stijl komen samen in Canals.

Het album, MCID is nu ook uit, 16 tracks, waaronder ook een met Nothing But Thieves. Een bontere verzameling zal je dit jaar niet snel horen. 

Concert: 27 februari 2020 Melkweg, Amsterdam.

Mondo Cozmo – Come On

Mondo Cozmo, onze favoriete sprokkelrocker is terug met een wederom geniaal bij elkaar geschraapte track. Ditmaal klinkt Josh Ostrander als Bob Dylan die een nummer van The Verve zingt geproduceerd door Phil Spector. 

Zowel Dylan als The Verve hebben in jaren niet zo geïnspireerd geklonken. Ostrander schreef Come On samen met crack Dan Wilson. De voormalige zanger van Semisonic geniet de laatste jaren bekendheid als songwriter for the stars. Hij componeerde o.a. Someone Like You voor Adele en Not Ready To Make Nice van The Dixie Chicks.

Come On is geïnspireerd door de bosbranden die California in toenemende mate teisteren. Die wetenschap geeft een andere blik op de video voor Come On. Daarin loopt actrice Anna Faris (bekend van de Scary Movies) radeloos door een huis. Come On is de opvolger van Black Cadillac. Over een eventueel album valt helaas nog niets te melden.

Bishop Briggs – Can You Hear Me Now?

Miss Briggs debuteerde in 2016 onder de naam Bishop met het nummer River. Niet handig als je gevonden wil worden op Google. En gezocht werd ze, want River groeide uit tot een gigantische hit. 190 miljoen plays staan er nu op de teller. And counting.

Zo’n eerste klap is natuurlijk nooit te overtreffen. Het siert de Britse Sarah Grace McLaughlin dat ze het ook niet heeft geprobeerd. Tenminste ze is niet met River part 2, 3 etc gekomen, maar gewoon met andersoortig maar niet minder sterk werk. En dat heeft haar geen windeieren gelegd. Bishop Briggs heeft nu ruim een dozijn nummers op haar naam staan die luidkeels zullen worden meegezongen als ze volgende maand in zaal Max van de Melkweg staat. Het alles behalve geheime wapen van Bishop Briggs is haar stem, die is zo krachtig dat ze makkelijk onversterkt de achterste rijen van een volle Alpha tent zou kunnen bereiken. En omver blazen.

Die stem schittert ook op het gospelachtige Can You Hear Me Now, dat door een gebrek aan gitaren misschien aan a-typisch plaat is voor POTR. Daar staat tegenover dat Bishop Briggs in haar pink meer energie heeft dan menig metalband in de gelederen.

Met een volume als dat van miss Briggs is de vraag Can You Hear Me Now natuurlijk retorisch. Het nummer is terug te vinden op haar verse tweede album, Champion.

Concert; 12 december Max/Melkweg, Amsterdam.

Peach Pit – Feeling Low (Fuckboy Blues) 

De zanger van Peach Pit zit niet lekker in zijn vel. Maar in plaats van bij de pakken neer te zitten zingt hij zijn blues van zich af. Dat is in het kort de inhoud van Feeling Low (Fuckboy Blues).

De zanger heet Neil Smith en komt net als de rest van de band uit Vancouver, Canada dus. Er zijn vier Peach Pits. Hun zelf benoemde ‘chewed bubblegum pop’ ontstond tijdens een muziekproject voor de middelbare school. De reacties, met name op de optredens waren zo positief dat stoppen al snel geen optie meer was. Het in eigen beheer uitgebrachte ‘Being So Normal’ album (2017) ontplofte dankzij tracks als Tommy’s Party en Peach Pit en leidde tot een deal bij een major label. De bandleden konden hun baantjes vaarwel zeggen en full time gaan rocken.

De eerste single van het tweede Peach Pit album bevestigt de status van Peach Pop als een van de snelst groeiende bands van The Pacific North West, dat is inclusief het Amerikaanse deel. Met zijn contrast tussen tempo en sfeer, licht vervormde zang en puntige slotsolo is Feeling Low (Fuckboy Blues) ook een uitstekende eerste kennismaking met Peach Pit voor The  Atlantic North East, dat is dus inclusief Nederland.