Author: Flip van der Enden

Tool – Fear Inoculum

Dat Tool live nog steeds onovertroffen is bewees de band eerder dit jaar met een concert in de Ziggo waarvan de wangen nog steeds nagloeien. Dat de band van Maynard James Keenan ook in de studio nog tot grootste prestaties in staat is bewijzen de mannen met het imposante Fear Inoculum. Het ruim tien minuten durende titelnummer van het nieuwe album is de eerste release in 13 jaar van de band uit L.A. Zelden is er met zoveel smacht op een plaat gewacht.

De lengte geeft al aan dat de heren de tijd nemen om een statement te maken. Fear Inoculum (= een ander woord voor virus) doet in zijn complexiteit wel aan Radiohead denken, maar dan een paar tandjes harder en een paar streepjes donkerder. Maar eigenlijk is Tool met niets en niemand te vergelijken en beoefent de band als sinds hun incubatie in 1990 een unieke en volstrekt eigen stijl. 

2019 tekent zich al als een topjaar voor Tool fans, concerten, de backcatalogue eindelijk online en voor het eerste in meer dan een decennium nieuwe muziek! Over drie weken al,  de 30ste volgt het Fear Inoculum album. Nu maar hopen dat we niet weer 13 jaar moeten wachten op nieuwe muziek, maar als Keenan zo beschikt dan leggen we ons daar gewoon bij neer. 

Liam Gallagher – Once

Wonderen zijn de wereld niet uit! Liam Gallagher heeft een nieuwe single uit die niks minder dan geweldig is. Serieus. Vernieuwend is Once niet. Het nummer doet sterk denk aan Jealous Guy van John Lennon, maar alles klopt; de toon, de grootse productie en de nostalgische tekst, die hoogstwaarschijnlijk een sneer is naar broederlief.

“I Remember How You Used To Shine Back Then”.

Liam schreef Once samen met Andrew Wyatt, een ‘gun for hire’ die ook met Mick Ronson, Bruno Mars en Flume heeft samengewerkt. Wyatt won vorig jaar nog een Grammy voor zijn bijdrage aan de soundtrack van A Star Is Born met Lady Gaga en Bradley Cooper. Liam lijkt in Wyatt een ideale partner te hebben gevonden, want ook de twee andere recente songs, River en Shockwave die ze samen schreven mogen er zijn. De nummers zijn een voorbode van het tweede solo album van de jongste Gallagher, Why Me? Why Not (20/9).

Uit een recente Facebook Battle bleek dat Noel veruit de favoriete Gallagher is. Hij is immers de auteur van alle Oasis hits. Maar getuige zijn nieuwe nummers – hij experimenteert met genres (disco/dubstep) waar hij vroeger een broertje aan dood had- zit Noel nu in een muzikale midlifecrisis. Liam daarentegen lijkt zijn draai te hebben gevonden en zou met zijn nieuwe album zijn boze broer zo maar eens het nakijken kunnen geven. Zoals gezegd, wonderen zijn de wereld nog niet uit!

CONCERT: 7 feb. 2019 Ziggo Dome, Amsterdam.

gabriel black – dead Yet (with phem)

Het is een trend op dit moment om namen te schrijven zonder hoofdletter. Ook gabriel black en zijn partner in rhyme phem laten de cap toets ongemoeid. Te horen is dat natuurlijk niet.

Heer black en dame phem hebben met dead yet een vette indie hit te pakken. Hun duet is een landerige lo fi track van nog geen drie minuten over verveling en (gebrek aan) ambitie. gabriel black is een muzikale omnivoor uit Pennsylvania die zich recent in Californië heeft gevestigd. Vorig jaar debuteerde hij met een EP met daarop een zevental kleine emo liedjes met een hip hop beat. Beetje Beck, maar dan anders.

phem is het alias van Liv Marsico uit L.A. Ook zij trekt zich weinig aan van genregrenzen. Haar staat van dienst omvat een paar EP’s en een handvol vrij succesvolle singles. Het vier weken oude dead yet gaat als de spreekwoordelijke speer. Reden voor het succes -naast de aanstekelijke meezing-melodie- is de sterke tekst met strofes als ‘penguins fly higher than you can dream now’ en de aloude moraal van het verhaal ‘mens durf te leven’.

Mormor – Some Place Else

Some Place Else van Mormor staat al een aantal weken in de wacht. Het is een geweldig mooi nummer maar een paar streepjes gepolijster dan we doorgaans draaien.

Het opdrogen van de release in deze zomermaanden maakt dat we twijfelgevallen nog eens tegen het licht houden. Mormor‘s Some Place Else heeft dus alsnog het voordeel van die twijfel gekregen. Ook omdat we een vorige single van de Canadees, Outside wel hebben gedraaid. En daar goede reacties op kregen.

Mormor is het alias van Seth Nyquist, een singer-songwriter multi-instrumentalist uit Toronto. Als je goed luistert hoor je dat Mormor is opgegroeid op een menu van James Blake, Radiohead, Pink Floyd en andere acts bij wie ambiance een belangrijke rol speelt. Some Place Else is een koptelefoon op ogen dicht nummer, kalm en sierlijk door de schrijver met een kopstem gezongen en spaarzaam geproduceerd zodat het refrein alle ruimte krijgt om te ademen.

Some Place Else is zo rustgevend dat artsen het zouden kunnen voorschrijven ter voorkoming van een burn out. Het is het titelnummer van een mini-album waarop nog vijf soortgelijke helende nummers te vinden zijn.

On Video – Adversary

On Video is een drie singles oude band uit Oost-Londen die zoals zo veel bands van nu tapt uit het garagerock vaatje.

Dat betekent kordate songs van rond de drie minuten met bas, drum en extra veel gitaren. Waar On Video ook prat op mag gaan zijn een geïnspireerde zanger en een goed oor voor hooks een refreintjes. Je zou kunnen zeggen dat Adversary doet denken aan the Jam, de eerste band van Paul Weller, en je zou geen ongelijk hebben.

On Video is nog te onbekend om meer te kunnen vinden dan de voornamen van de vier bandleden, Hass, George, Neil en Yuli. De bandnaam maakt het zoeken er ook niet makkelijker op. Maar On Video is gesignaleerd, we houden ze voor je in de gaten.

Sons – Waiting On My Own

In het Belgische Mesele staat een garage waar de band Sons in alle rust heeft kunnen sleutelen aan een eigen geluid, dat bestaat uit gelijke delen punk, psychedelica en bravoure.

Dat hun hard rockende bouwsel zijn uitwerking niet mist, bewees het kwartet onlangs nog op Down The Rabbit Hole. Een van de mosh-pit momenten van die show was de uitvoering van Waiting On My Own, ook een van de hoogtepunten op het debuutalbum van de Sons.

De nieuwe single heeft een intro-riff die decennia lang heeft liggen wachten op een eerlijke vinder en de vaart van een formule 1 wagen. Dat Waiting On My Own niet uit de bocht vliegt is te danken aan de koele hoofden en het sterke spel van de vier bandleden. Wie meer wil wacht een heel album, Family Diner.

LIVEDATA: 31 augustus Bruis Festival, Maastricht. 6 september Misty Fields, Asten- Heusden. 28 september Voor De Duvel Niet Bang, Apeldoorn.

Sam Fender – Will We Talk

Vanwege stemproblemen heeft Sam Fender een aantal optredens moeten cancelen waaronder Pinkpop en Down The Rabbit Hole. Dat Sam geen last had van een gewoon griepje blijkt wel uit het feit dat hij ook zijn optreden op Glastonbury heeft afgezegd. Een beetje Britse artiest doet een moord om daar te mogen spelen.

Ondanks de ziekte van de hoofdrolspeler is er toch een nieuwe single verschenen van de man die al beroemd is terwijl zijn eerste album nog uit moet komen.  Will We Talk is van het zelfde laken een pak als That Sound, Dead Boys en Hypersonic Missiles. Gelukkig is dat pak op maat gemaakt en nog lang niet versleten.

Will We Talk is een Springsteen-esque rocker over een relatie waarin liefde ver te zoeken is, ‘will we talk in the morning?’ Ook deze single staat net als de andere genoemde nummers op Sam’s langspeeldebuut, Hypersonic Missiles, dat op 9 augustus moet verschijnen. In het najaar staat hij in de Melkweg, hopelijk weer helemaal bij stem.

LIVEDATUM: 5 november Melkweg, Amsterdam.

Declan McKenna – Brew (Regurgitated)

Eerst even een moeilijk woord uit de weg werken. Regurgitated betekent opgehoest. Hiermee maakt Declan Mc Kenna duidelijk dat Brew geen nieuw nummer is, maar een remake van een song die eerder als b-kant verscheen van Paracetamol.

Dat origineel was duidelijk haastwerk, niet veel meer dan een demo. Declan zal gedacht hebben dat Brew meer verdient dan een ruwe doorloop. En hij heeft gelijk. De opgehoeste versie van Brew is dus niet echt een nieuwe single, meer een zoethouder tot de release van zijn tweede album en reminder dat Declan McKenna een van de interessantere nieuwkomers is van de laatste paar jaar.

Dat Brew zijn bestaan als b-kant begon is niet onlogisch. Het nummer is veel complexer dan de songs waarmee de jonge Brit bekend werd. Met zijn vele stemmingswisselingen, psychedelische effecten en expansieve gitaarsolo’s is de nieuwe versie van Brew zo mogelijk nog ingewikkelder dan de eerste uitvoering, bijna twee minuten langer ook. Het is opvallend dat Declan de stilte tussen twee albums verbreekt met een prog-rock track. Hopelijk betekent dat dat hij op zijn tweede album ook nieuwe paden verkent. 

Alter Bridge – Wouldn’t You Rather

Alter Bridge is de ‘go to band’ voor mensen die hun rock graag heavy hebben, maar zonder hel en verdoemenis, moord en doodslag of andersoortige boven, onder of buitenaardse thematiek.

Goed kunnen spelen, hard kunnen rocken en zingen over normale mensenzaken dat is waar de band 15 jaar geleden mee begon en waar nu miljoenen fans dagelijks hun voordeel mee doen. Voor hen hebben we goed nieuws. Myles Kennedy en Mark Tremonti hebben weer genoeg songs geschreven voor een nieuw album. Het 6e studio-album van Alter Bridge is Walk The Sky gedoopt en zal op 18 oktober wereldwijd worden uitgebracht.

Een nieuw album wordt vrijwel altijd aangekondigd met een nieuwe single. De aankeiler van Walk The Sky heet Wouldn’t You Rather en schept verwachtingen. De nieuwe track is stevig en slim en bevat opvallend veel instrumentale passages. Niet dat Myles niks te doen heeft, maar zijn maten mogen lekker uitpakken.

Een nieuw album gaat vrijwel altijd gepaard met een nieuwe tour. Ook aan die ongeschreven wet houdt de band uit Orlando, Florida zich. In oktober komt Alter Bridge weer naar Amsterdam. een gewaarschuwd mens koopt nu al tickets. 

LIVEDATUM: 10 december AFAS Live, Amsterdam.

The Regrettes – I Dare You

We hebben eerder muziek van The Regrettes gedraaid. Vorig jaar hadden we California Friends op de playlist en het jaar daarvoor Seashore. Toen waren we nog de enigen die vielen voor de charmes van de dames (+heer) uit L.A. Maar nu kan het niet anders dan dat we gezelschap gaan krijgen. Nieuwe single I Dare You is namelijk veel te leuk om geheim te blijven.

The Regrettes maken schaamteloze retropop naar model van The Bangles en The Pretenders. Beetje punky, beetje garage, maar vooral vrolijk. Muzikaal dan, tekstueel heeft bandbaas Lydia Night wel wat appeltjes te schillen lijkt het.  Wie er precies wordt uitgedaagd in I Dare You weten we niet, maar hij of zij kan beter even uit de buurt blijven. 

I Dare You is de vierde en beste voorloper van The Regrettes album twee, dat How Do You Love zal gaan heten en op 9 augustus uitkomt. Anderhalve maand later zullen The Regrettes te zien zijn in de kleine zaal van Paradiso, die al lang en breed is uitverkocht. Misschien toch maar verplaatsen naar de grote zaal, The Regrettes zijn namelijk veel te leuk om klein te blijven.

LIVEDATUM: 17 november Paradiso, Amsterdam.