Juniore – Le Silence

Bon, we hebben het wel eens eerder gehoord, maar wat is hij weer lekker om niet te zeggen delicieus, de nieuwe single van Juniore.

Het Parijse Yé Yé noir trio (Yé Yé is Franse sixties pop) is nogal zuinig met releases. Dat hun songs onderling niet al te veel verschillen is derhalve geen enkel bezwaar. Daarnaast is alles wat Anna, Swanny en Samy uitvreten altijd  smaakvol en opwindend. Le Silence is een neon surfsong die wordt aangedreven door een gitaarlickje dat nauw verwant is aan de riff van Love Buzz van  Shocking Blue zoals gecoverd door Nirvana. De kers op de cake is natuurlijk de coole en koele Franstalige zang, nou ja voordracht van mademoiselle Anna Jean. Er komt een nieuw, derde album aan van Juniore, maar niet eerder dan de herfst

Juniore – Ah Bah D’Accord

Twee jaar geleden alweer scoorde het Franse Juniore een solide Pinguin hit met Panique. Eind vorig jaar verscheen er een nieuwe single plus het bericht dat Anna Jean en haar secondanten weer komen spelen (zie onder). Goed nieuws dus.

Ah Bah D’Accord klinkt als een Panique part deux, een Franstalige neo new wave song met prominente surf bas, analoge synths et chanté a la yé yé’. Dat is de klassieke vrouwelijk zangstijl geïntroduceerd in de ‘années soixante’ door zuchtmeisjes als Francoise Hardy en France Gall.

Het zou logisch zijn als er een derde album verschijnt van Juniore, maar daar over zwijgt internet vooralsnog.

Concert: 4 april Melkweg. Amsterdam.

Juniore – Panique

Juniore komt uit Frankrijk, vandaar die e op het eind. De band stond onlangs in het voorprogramma van Miles Kane in de Melkweg. Daar maakten ze een uitstekende indruk, niemand liep weg en het applaus was luid en welgemeend.

De band onder aanvoering van Anna Jean maakt Franstalige muziek, een eigentijdse versie van de klassiek yé yé sound, die in de jaren 60 de kop op stak en eigenlijk nooit meer is weggegaan. Yé yé was het Franse antwoord op de Britse beat, de muziek van The Beatles en The Stones en al die andere beatgroepen, die in hun kielzog de wereld veroverden.

De Fransen zijn nogal chauvinistisch en weigerden in eerste instantie dan ook om in het Engels te gaan zingen, de internationale voertaal van de popmuziek. De Franse taal gaf de yé yé iets exotisch en iets eigens en heeft mede daardoor de tand des tijds dus goed doorstaan. Nog steeds is het genre een inspiratie bron, vraag maar aan ons eigen Donna Blue. Zoals Juniore zijn er nog wel meer in Frankrijk, maar het Parijse kwartet hoort wel tot le top, dat heeft Miles goed gezien. Het zou een leuke afwisseling zijn als op Nederlandse festivals een keer een frisse Franse band als Juniore wordt geprogrammeerd. Succes garanti!