Author: Flip van der Enden

Dream Wife – Hey Heartbreaker

De naam Dream Wife gonst al een tijdje, vooral live schijnen de meiden van wanten te weten. De rauwe energie en het rebelse karakter van hun shows kwam echter in de studio niet helemaal uit de verf, kwam want op het vers verschenen langspeeldebuut van DreamWife slaat de balans door in hun voordeel.

Hey Heartbreaker is Dream Wife ten voeten uit, poppy, punky en beetje pesterig. Met zijn sixties-citaten doet Hey Heartbreaker wel aan Blondie denken of aan de oude The Bangles.

Er zijn drie Dream Wifes, Alice, Bella en Rakel. De laatste heet voluit Rakel Mjöll en komt uit IJsland. Alice Go en Bella Podpadec zijn Brits. Alle drie studeren ze aan de kunstacademie van Brighton. Daar kregen ze het idee om een mockumentary te maken a la Spinal Tap over een gefingeerde meidenband. De reacties op de film waren zo goed dat ze gevraagd werden voor optredens en zo is de band gaan rollen. Eigenlijk is Dream Wife dus een uit de hand gelopen grap, maar wel een leuke.

 

LIVEDATUM: 7.3 Sugar Factory, Amsterdam.

Teenage Wrist – Dweeb

Teenage Wrist is een nieuwe band uit L.A. Na een salvo singles volgt binnenkort een eerste album, Chrome Neon Jesus getiteld. Als je weet dat Teenage Wrist het nieuwe paradepaardje is van Epitaph Records dan weet je waarschijnlijk ook dat de band uit de punkhoek komt.

Punk er in vele smaken, Teenage Wrist zit ergens tussen de shoegaze en emo in. De meest in het oor springende inspiratiebron van Kamtin, Marschall en Anthony lijkt Dinosaur Jr te zijn, een band die net als Teenage Wrist niet zuinig is met gitaren en de tempo’s liever wat lager houdt. Dweeb is overigens een synoniem van nerd.

Dat Epitaph hoog inzet op Teenage Wrist blijkt wel uit de keuze van producer. Die honneurs worden waargenomen door Carlos de la Garza. Garza is gespecialiseerd in het slaan van bruggen tussen punk en pop. Hij speelde een grote rol in de opkomst en het succes van o.a. Paramore, Jimmy Eat World en meer recent Wolf Alice. Chrome Neon Jesus verschijnt op 9 maart.

Sunflower Bean – Crisis Fest

Met Sunflower Bean hebben we een soort flitsrelatie. De ene keer zijn we smoor, de andere keer is de liefde wat bekoeld. Het verschilt per liedje. Vonden we vorige single. I Was A Fool maar zo zo van Crisis Fest worden we weer behoorlijk opgewonden. Ze houden de spanning er in zeg maar. Sunflower Bean is een trio uit Brooklyn met een geschiedenis, die zo’n tien jaar geleden begint met een ontmoeting van gitarist Nick Kivlin en drummer Jacob Faber op de North Shore High School in New York. Geïnspireerd door uiteenlopende bands als Black Sabbath en The Velvet Underground begon het duo een band, waarbij zich een paar jaar later zangeres Julia Cumming aansluit, een fan van Blondie.

Uit die drie diverse inspiratiebronnen smeedt het trio een sound, die bij tijd en wijle behoorlijk aanstekelijk is . Zoals op doorbraaksingle Easier Said en de nieuwste pennenvrucht van de band, Crisis Fest. Net als voorganger I Was A Fool is Crisis Fest vooruit gezonden om stemming te maken voor de tweede Sunflower Bean langspeler, Twentytwo In Blue, maar slaagt daar wat ons betreft veel beter in. Crisis Fest is punky popsong met de speelsheid van voornoemde Blondie en de pit van de fameuze Runaways, een van de eerste all girl bands. Album 2 van Sunflower Bean staat voor 23 maart en wordt extra luister bijgezet door voorlopig 42 optredens waarvan één in ons land

LIVEDATUM: 11/4 Paradiso (kleine zaal), Amsterdam.

Komodo – Bengali Crown

Ga er maar eens aanstaan, opvallen tijdens een festival met meer dan 50 bands. Komodo is het gelukt. Hun optreden op Noorderslag is alles behalve onopgemerkt gebleven. Vreemd is dat niet als je weet dat het vijftal niet alleen goed is maar ook bijzonder. Net als The Mysterons en Altin Gün haalt Kokomo de mosterd van ver. In geval van debuutsingle Bengali Crown zit de clue in de titel en is het Indische subcontinent dat de heren en dame op goede ideeën bracht. Dat en de psychedelische rock, die in de jaren zestig uit heel wat Amerikaanse garages klonk.

Voor een debuutsingle klinkt Bengali Crown behoorlijk uitgekristalliseerd. Daar is een verklaring voor. Komodo is het nieuwe vehikel van de Utrechtste singer-songwriter Tommy Ebben en oud Skip & Die percussionist Gino Bombrini. Mannen met ervaring dus. Komodo is min of meer toevallig ontstaan.Tommy en Gino zouden een avondje gaan hangen. Op een gegeven moment kwamen er instrumenten tevoorschijn en toen het krieken van de dag een einde maakte aan de spontane sessie lag er meer dan een handvol songs te wachten op serieuze uitwerking.

De eerste demo’s waren nauwelijks afgekoeld of een groot label kreeg lucht van het bestaan van de band en nog voor er ook maar een optreden had plaatsgevonden hadden ze een dikke deal op zak. Dat label zal opgelucht hebben ademgehaald bij het zien van Komodo live en het effect dat de band had op het Groningse publiek. En zeer in hun nopjes zijn met deze uitstekende debuutsingle.

LIVEDATA: 3/2 Grasnapolski, Kootwijk. 25/5 Sniester, Den Haag.

The Marmozets – Major System Error

De metal en hardrock wereld is nog steeds een mannenbolwerk, maar als het aan The Marmozets ligt niet lang meer. De jonge Britse hondenband onder aanvoering van Becca McIntyre staat aan de vooravond van een nieuw offensief dat een nieuwe single, een nieuw album en een nieuwe trek rond de wereld behelst.

De single, Major System Error is Marmozets op volle oorlogssterkte. Ingeluid door een fel statement van Becca gaat de band meteen vol gas om na 3 minuten en 25 seconden met gillende banden tot stilstand te komen. Bij beluistering zijn riemen en airbags aanbevolen.

Marmozets album numero 2, Knowing What You Know is deze week verschenen. In levende lijve is de band te zien in de Melkweg op 19 februari en hoogst waarschijnlijk komende zomer op een festival bij jou in de buurt.

LIVEDATUM 19/02 Melkweg, Amsterdam

DeWolff – California Burning

DeWolff geeft extra gas op nieuwe single, California Burning. De eerste single van Thrust, het nieuwe album van het Limburgse powertrio is niet geïnspireerd door de recente bosbranden in de Golden State, maar door het huidige politieke klimaat in de V.S. Een soort anti California Dreaming dus.

DeWolff zal extra betrokken zijn bij de ontwikkelingen in Trump-country, want dat is waar de band al zeven albums lang zijn mosterd vandaan haalt. Terwijl de tekst van het lied lekker linksig is, blijft de band muzikaal gezien bewust conservatief. Aan nieuwigheden als synthesizers en sequencers doen ze niet. Eigenlijk houdt men alles wat er na -zeg- 1978 gebeurd is op artistieke afstand.

Die liefde voor het analoge tijdperk trekt de band zelfs door naar de clip van California Burning, die is geschoten op VHS en 8MM, maar gelukkig wel gewoon online te zien. Maar los van alle ideologieën rockt de band er weer lustig op los en zal California Burning deze zomer menig festivalweide in vuur en vlam

LIVEDATA 30/03 Paaspop, Schijndel 04/05 Paradiso, Amsterdam (Albumpresentatie) 11/05 Maassilo, Rotterdam. 12/05 Doornroosje, Nijmegen 19/05 Poppodium Volt, Sittard 24/05 De Oosterpoort, Groningen 25/05 013, Tilburg

Rolling Blackouts Coastal Fever – Mainland

Een van de beste tracks van vorig jaar kwam uit de koker van Rolling Blackouts Coastal Fever, alweer een bijzondere band uit Australië. En alweer een Australische band met een lange rare naam, maar dit terzijde. Het nummer waarmee Rolling Blackouts Coastal Fever indruk maakte was French Press, een lekker lange track boordevol gitaren, grof gezegd in een stijl ergens tussen The War On Drugs en King Gizzard.

Er stond meer sterk werk op de French Press EP, maar het titelnummer stak er boven uit. Helaas komt het maar al te vaak voor dat een band zijn kruit te vroeg verschiet, te vroeg piekt zeg maar. Gelukkig blijkt French Press geen toevalstreffer, maar naar nu blijkt representatief voor het kunnen en willen van de band. Nieuwe single Mainland laat namelijk horen dat de koek nog lang niet op is. Mainland maakt ook helder dat er binnen de sound van The Blackouts behoorlijk wat variatie mogelijk is. Rolling Blackouts Coastal Fever is en blijft een gitaarband, logisch met drie gitaristen in de gelederen, maar komt op de nieuwe single ook vocaal bijzonder sterk uit de verf.

Rolling Blackouts Coastal Fever ontwikkelt zich dus heel snel in diverse goede richtingen en lijkt daarom een lang artistiek leven beschoren. Het is verleidelijk zijn om het vijftal uit Melbourne de nieuwe King Gizzard te noemen, de hipste, hardst werkende en mogelijk beste Australische band van dit moment en dat zullen we dan ook niet doen. Maar het zou zo maar kunnen.

De Rolling Blackouts staan eind mei op London Calling.

Jonathan Wilson – Over The Midnight

Tot tien jaar geleden speelde de muzikale loopbaan van Jonathan Wilson zich voornamelijk achter de coulissen af. Als producer, songschrijver en muzikant leidde de nu 43 jarige Amerikaan een bijna Forrest Gump-achtig bestaan. Zijn naam is te vinden in de kleine lettertjes op album hoezen van uiteenlopende artieste als Roger Waters en Father John Misty, Erykah Badu en Elvis Costello.

De rode lijn die door Wilson uitgebreide oeuvre loopt is een organische en typisch Amerikaanse. In maart verschijnt Rare Birds zijn derde solo-album waarop Wilson wordt geassisteerd door o.a, Father John Misty en Lana Del Rey.

Over The Midnight is vooruitgestuurd om stemming te maken voor album en nieuwe tour. De single is niet mijlenver verwijderd van de sound die War On Drugs nastreeft. Dat komt omdat zowel Wilson als Granduciel een stijl beoefenen, die door countryrock pionier Gram Parsons ooit ‘Cosmic American Music’ is gedoopt, een fusie van country, soul en rock ‘n roll met een vleugje psychedelica.

LIVEDATUM: 24/3 Melkweg, Amsterdam.

Karen O. feat Michael Kiwanuka – Yo!My Saint

Veel veelzijdiger dan Karen O. komen ze niet. We leerden de half Koreaans-half Pools-Amerikaanse zangeres kennen als bevallig boegbeeld van Yeah Yeah Yeahs, een bij tijd en wijle behoorlijk losbandig indie-trio, dat school maakte met tracks als Maps en Heads Will Roll.

Yeah Yeah Yeahs is niet de meest actieve band wat Karen de tijd geeft om ook andere dingen te doen. Met nadruk op andere. Als voorvrouw van Yeah x 3 is Karen een muzikale pyromaan. Onder eigen naam staat ze met één been in de indie-scene en de ander in Hollywood. Het is opvallend aan hoeveel soundtracks ze heeft meegewerkt, terwijl ze zelf ook regelmatig achter de camera en/of montagetafel kruipt.

Karen‘s lijst met samenwerkingen is lang en breed en bevat namen als Trent Reznor, Beastie Boys, Flaming Lips en regisseurs David Lynch en Spike Jonze. Haar nieuwste project is een track en een korte film voor modemerk Kenzo. Yo!My Saint is een duet met Britsoul zanger Michael Kiwanuka. Het nummer is geïnspireerd door Shin Jung Hyun. De inmiddels 80 jarige meestergitarist wordt beschouwd als ‘the godfather of rock’, dependance Zuid-Korea. Leerzaam, exotisch, maar vooral erg goed dus Miss O‘s nieuwste uiting.

The Chats – Smoko

The Chats geven met het intro van Smoko meteen een van hun grootste invloeden prijs, The Modern Lovers. De band van Jonathan Richman was een van de eerste die voortborduurde op de sound van The Velvet Underground. The Chats dus een van de meest recente.

Je kunt je overigens afvragen of het Australische punktrio wel zo historisch bewust is. De schoolvrienden ogen en klinken alsof ze meer tijd hebben doorgebracht blowend achter het fietsenhok (of het Australische equivalent daarvan) dan met het hoofd in de boeken.

The Chats debuteerde afgelopen zomer met een EP. Gewoon voor de lol, zonder veel verwachtingen of ambitie. Tot ieders verbazing ging het nummer Smoko een eigen leven leiden en bracht de band eerst aandacht en daarna nationale bekendheid. Smoko is overigens een Australische term voor rookpauze, wat er precies wordt gerookt laat zich raden.