Festival van de Week: Transformer/Maastricht.

Tot voor kort beperkte het festivalseizoen zich tot de zomermaanden, maar tegenwoordig rocken we gewoon binnen lekker door. Bijvoorbeeld in Maastricht waar op 2 september a.s. het Transformer festival wordt gehouden, een Walhalla voor liefhebbers van indierock in veel van zijn verschijningsvormen.

Genoemd naar het meesterwerk van Lou Reed biedt Transformer bands, die zowel de boven als onder de gordel mikken, die brain en body bespelen. Zoals bijvoorbeeld de Vlaamse volumetovenaars van Millionaire, de Amerikaanse moerrasrockers van The Orwells en de uit eigen land afkomstige sprokkelrockband Donnerwetter voor wie maar één ding heilig is, het publiek. Zoals het een echt festival betaamt wordt ook de inwendige mens verwend met exquise hapjes en (non)alcoholische versnaperingen. En dat alles voor de prijs van een elpee!

Onze Bazz belde met Wim Smeets, de baas van de Muziekgieterij waar  Transformer 2017 plaatsvindt. Het gesprek van de heren zenden we samen met onderstaande nummers uit op zaterdag (26-8) tussen 19.00 en 21.00 uur.

Meer info www.muziekgieterij.nl

Bands die te zien zullen zijn op het Transformer festival 2-9-2017 in de Muziekgieterij in Maastricht (plus wat persoonlijke favorieten van Wim).

1. Millionaire – Im on High

2. Millionaire – Champagne

3. Millionaire – Body Experience Revue

4.The Orwells – Who Needs You

5.The Orwells – Mallrats

6. The Orwells – Buddy

7. Donnerwetter – Dance

8. Donnerwetter – Oh, You Little Troublemaker

9 Find us in slumberland – Daddy Longlegs

10. Mind rays – Trespass

11. Mind rays – Follow Suit

12 Wooly Mammoths – Water Slide

13.Wooly Mammoths  – Sun Inhaler

14. Lookapony – Forty Four

15. Lookapony – Bored Lonely

16. Barely autumn – Losing Ground

17. Keir – Probably

18. Pontiak – Ghosts

19. Piquet – Parkiet

20. Flamingods – taboo groves

21. Seaford Mods – Tied Up in Nottz

22. Moddi – house by the sea

23. Shame – Gold Hole

24. The Sound – Winning

25. Kezia – Esther

Protomartyr – My Children

Protomartyr komt uit Detroit, een stad die gezien kan worden als de bakermat van de punk. Eind jaren zestig doken er in Detroit twee bands op die met terugwerkende kracht worden beschouwd als de oervaders van de punk. De een, MC5 brandde kort maar fel, de ander The Stooges leeft nog steeds voort in de persoon van hun aanvoerder, Iggy Pop.

Protomartyr is geen punkrevivalband. De technische term voor het geluid dat de band produceert is postpunk.  Waar veel oude en moderne (post)punkbands tekstueel niet veel verder komen dan wat opruiende kreten vertelt Protomartyr een verhaal. De diepgaande teksten worden gezongen door Joey Casey, die een timbre heeft dat doet denken dat van aan Ian Curtis, Mark E. Smith en niet op de laatste plaats Nick Cave. Geen muziek voor de massa dus, maar de few zal er behoorlijk happy mee zijn. My Children komt van het binnenkort te verschijnen Relatives In Descent.

LIVEDATA 09/11 Vera, Groningen 09-12/11 Le Guess Who, Utrecht 11/11 Rotown, Rotterdam 21/11 Rotonde, Brussel

Car Seat Headrest – War Is Coming (If You Let It)

War Is Coming (If You Let It) –het eerste nieuwe nummer van Car Seat Headrest sinds hun doorbraak begin vorig jaar- is een onvervalste protestsong. Van Dylan’s The Times They Are Changing via John Lennon’s Happy X-Mas (War Is Over If You Want It) tot en met God Save The Queen van The Sex Pistols popmuziek heeft altijd een rol gespeeld in politieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Deze eeuw echter lijkt de proteststem grotendeels te zijn verdwenen. Daar zijn verschillende verklaringen voor variërend van desinteresse en angsthazerij tot het ontbreken van een actuele aanleiding.

Maar met de nieuwe bewoner in het Witte Huis ziet de wereld er ineens een stuk gevaarlijker uit. Sluimerende conflicten zijn plotseling brandhaarden, oude wonden worden opengereten en met bloed en tranen bevochten verworvenheden teruggedraaid. De rest van de wereld heeft het nakijken. Gelukkig lijkt men in de V.S. over de eerste schok heen en komt het verzet langzaam op gang. Steeds meer kunstenaars, waaronder veel muzikanten maken gebruik van hun podium, ventileren hun mening en manen hun fans tot actie. Zoals Will Toledo en zijn band.

Een protestsong werkt echter alleen als de muziek aanspreekt. Gelukkig zit dat wel snor bij Car Seat Head Rest. War Is Coming (If You Let It) is niet alleen goed, maar ook hard nodig. Laten we hopen dat de single breed wordt opgepikt.

Kim Janssen – Rama VI

Nog eentje dan en dan houden we er mee op. Het moet nu wel duidelijk zijn dat wij Kim Janssen al het goede van de wereld toewensen. Rama VI is de derde track van Janssens derde album die we draaien, en misschien wel de beste. Je hebt van die liedjes die je kent zonder ze ooit eerder gehoord te hebben, melodieën die ‘ergens’ liggen te wachten tot ze worden opgepikt door een geïnspireerde componist .

Rama VI is zo’n eeuwige melodie, simpel maar doeltreffend, melancholiek maar troostrijk. Mumford zou er zijn Sons voor verkopen. Met zijn derde album heeft Janssen definitief bewezen een oorspronkelijke stem te zijn in een druk bevolkt singer-songwritersveld. Het artiestendom valt hem niet altijd even makkelijk, maar gelukkig wint zijn dadendrang het doorgaans van zijn bescheidenheid. Hopelijk hoeven we niet weer vijf jaar te wachten op een nieuwe plaat, maar als dat de tijd is die Janssen nodig heeft dan wachten we geduldig af.

Foo Fighters – The Sky Is A Neighbourhood

Na het behoorlijk heftige Run komt Foo Fighters nu met een redelijk pure popsong. Grohl’s bronstige leadzang en de schorre gitaren kunnen niet verhullen dat The Sky Is A Neighborhood een song is die uitnodigt tot luidkeels meebrullen. Een meezinger van stadionformaat, die door de strijkers die in de tweede helft opduiken doet denken aan een heavy versie van Electric Light Orchestra.

De door Dave Grohl zelf geregisseerde begeleidende clip is ook bijzonder al was het maar omdat zijn dochters er in spelen. Met de nieuwe single heeft de B.V. Grohl ook een app uitgebracht waarop je de sterrenhemel kunt bekijken. Dit alles in aanloop naar het nieuwe album van Foo Fighters, Concrete & Gold dat op 15 september uitkomt.

IX – All We Need Is Less

Zal je net zien. Maakt IX bekend dat All We Need Is Less de laatste single wordt- wegens tegenvallende resultaten- wordt hij breed opgepikt! Is het besluit definitief of gloort er nog hoop aan de horizon? Eerlijk gezegd, maken we ons geen zorgen om de toekomst van de ‘man from IX‘, Marnix Dorrestein. Of hij nou verder gaat als IX of zich een andere naam aanmeet, hij zal altijd muziek blijven maken en vroeg of laat zeker loon naar werken krijgen.

Dorrestein is een zogenaamde ‘musician’s musician’, een muzikant die door zijn collega’s op handen wordt gedragen, maar door het ‘grote’ publiek nog niet is ontdekt. Onder de fans van Marnix bevinden zich o.a. Herman van Veen (hij produceerde zijn comebackalbum), Jett Rebel (ze zijn samen begonnen) en Pieter Perquiste (Marnix was zijn musical director.) Hoe dan ook, de door een elektronische afrobeat voortgestuwde powerpopsong All We Need Is Less is een sterk slotakkoord van IX c.q. Marnix, van wie we dus nog veel meer gaan horen. In welke hoedanigheid en onder welke naam dan ook.

Luwten – Element Of Surprise

Element Of Surprise is single #3 van Luwten, een vaderlands gezelschap onder aanvoering van de zeer getalenteerde Tessa Douwstra (ex Wooden Saints). Het is niet makkelijk de muziek van Luwten te omschrijven, laat staat om er een etiket op te plakken. Wat ons natuurlijk niet belet om een poging te wagen.

Luwten maakt luistermuziek, met smaak geproduceerd en met zorg gemixt. Het volume blijft beperkt en de sfeer is intiem. De songvorm wordt opgerekt, maar nooit geweld aan gedaan. De rode lijn in de liedjes van Luwten is Tessa’s stem, of eigenlijk stemmen, want ook de harmonieën neemt ze voor haar rekening. De teksten gaan over liefde, niet noodzakelijk de liefde. Vanwege de intellectuele component zou je de stijl van Luwten brainwave kunnen noemen, maar die term doet geen recht aan het effect, dat de Luwten-liedjes ook op het lichaam hebben. Kortom, we zijn er nog niet uit.

Isaac Gracie – The Death Of You & I

Isaac Gracie is er een om in de gaten te houden. Hij heeft nu nog niet zo veel volgers, maar dat is slechts een kwestie van tijd. Echt mega zal Gracie wel niet worden, daarvoor is zijn muziek te somber en misschien wel te sober, maar wie van singer-songwriters, die wars zijn van de waan van de dag heeft aan de 22 jarige Brit een goede.

Gracie’s eerste levensteken was een spartaans opgenomen ballad. Veel beginnende artiesten zijn nog zoekende, maar met Last Words (2015) zette Gracie gelijk de toon voor dat wat komen zou, integere, intensieve luistermuziek, rudimentair geproduceerd zodat alle focus gericht is op zijn stem en songs. Gracie‘s oude werk is behoorlijk lo-fi, maar sinds hij is opgepikt door een kapitaalkrachtig label klinken zijn platen als een klok. Deed ouder werk aan Jeff Buckley denken, nieuwe single The Death Of You & I lijkt geïnspireerd door de murder ballads van Nick Cave. Een debuutalbum is in de maak.

Stationschef 270: Misty Fields 2017 @ Asten-Heusden

Een blik op de line-up van de 12e editie van Misty Fields leert dat er best wel wat onbekende bands op het programma staan. En dat is precies de bedoeling. Het drie-daagse rockfestijn -dat het eerste weekend van september plaatsvindt op de grens van Brabant en Limburg- trekt namelijk volk dat niet bang is voor het onbekende. Integendeel. Men laat zich graag verassen. Dat maakt Misty Fields tot een van de weinige echte rockfestijnen van Nederland. Bij de meeste festivals gaat het om de gezelligheid, komen de mensen vooral voor het bier en voor elkaar en is muziek bijna bijzaak.

Misty Fields is er voor de volumevreters, voor de fans van punk en garage en shoegaze en dreampop en funkrock en surfrock en postpop en noem maar op. Echte muziek voor echte mensen. Niet dat het niet niet gezellig is op Misty Fields, duh het is in Brabant! Het eten is A-okay en er wordt het beste bier geschonken, maar behalve moe en voldaan keren de bezoekers na drie dagen ook huiswaarts met een hoofd vol nieuwe indrukken en een handvol vol nieuwe helden.

Het interview dat onze Bazz had met de organisatie van Misty Fields is samen met onderstaande muziek te horen op 19/8 tussen 19.00 en 21.00 uur en/of op 24/8 vanaf 22.00 uur.

Informatie over programma, camping, locatie etc. op www.mistyfields.com

Dit zijn 25 acts, die te zien zullen zijn op Misty Fields 2017 en de hele week te horen op Pinguin Radio.

  1. King Khan & The Shrines- I wanna be a girl
  2. Mozes and the Firstborn – Great pile of nothing
  3. Cosmonauts – A-OK
  4. Iguana Death Cult – Sad white dreams
  5. Dieter Von Deurne & The Politics – I’m on trial
  6. God Damn – Ghost
  7. B Boys – Energy
  8. ST Cordell – Exodus
  9. Statue – The cricket and the woodpecker
  10. EUT – Dusty old me
  11. Amber Arcades – Which Will
  12. BABY GALAXY – Untitled
  13. Vaadat Charigim – Haolam Avad Mizman
  14. BRUTUS – Drive (3/4s)
  15. Mueran Humanos – Exito de una ex santa
  16. Tami Neilson – Holy Moses
  17. Baptiste W. Hamon – Peut-etre que nous serious heureux
  18. La Jungle – Technically you’re dead
  19. William The Conqueror – Did you wrong
  20. O, kutjes – Huilen en haten
  21. Mooon – Mary you wanna
  22. Henk & Melle – Stamp
  23. The Mighty Breaks – Monster energy
  24. The Boogie Beasts – Calling my name
  25. Dry Riverbed Trio –

The Horrors – Something To Remember Me By

The Horrors hebben in de loop van hun 12 jarige bestaan heel wat etiketten opgeplakt gekregen van post punk tot shoegaze en van garage tot gothic rock. Afgaande op de nieuwe single van het vijftal uit Southend-On-Sea is het tijd voor een nieuw hokje, want zoals op Something To Remember Me By heeft de band nooit eerder geklonken, namelijk dansbaar. En vrolijk! Misschien is vrolijk niet het juiste woord, maar de nieuwe single van The Horrors is met hoorbaar plezier gemaakt en veroorzaakt ook blijde gevoelens.

Nu moet je niet denken dat de makers van Still Life en So Now You Know een deal met de duivel hebben gesloten, hun ziel in ruil voor een hit. Something To Remember Me By is een echte Horrors plaat, neo new wave met hoorbare sporen van 80’s acts als The Human League, New Order en Soft Cell. Maar dan dus met een vrij eigentijdse beat. Vooral in het tweede deel van de song is het dansen geblazen, alsof Daft Punk er nog even overheen is gegaan. (Daarom draaien we ook de lange versie en niet de radio-edit waar part 2 van af is geknipt). Rigoureus anders dus dan de eerste single van het nieuwe album, Machine die behoorlijk deprimerend was. Gebaseerd op de twee nieuwe nummers lijkt het gerechtigd te denken dat het vijfde album (V) van The Horrors een gevarieerd allerlei gaat worden. De band het zelf heeft het over experimenteel. V komt half september uit.

LIVEDATUM 13/11 Melkweg, Amsterdam