IJsbreker: Sorority Noise

Het Amerikaanse Sorority Noise heeft eerder platen uitgebracht en we hebben ook al een aantal songs van ze gedraaid, maar eigenlijk wordt het nu pas menens. Hun twee vorige albums nam de band op toen de leden nog op de middelbare school zaten, met een docent als producer. Het was allemaal haastwerk en amateuristisch, maar dat kon niet verhullen dat de vier jonge rockers uit Connecticut wel degelijk iets te melden hebben. Hun boodschap, ‘ het is niet allemaal rozengeur en maneschijn in dit ondermaanse ‘ in combinatie met de hier en daar flink heavy begeleiding kwam hard binnen en bezorgde de band een naam en flink wat fans. Nu, klaar met studeren en getekend door een serieus New York’s punklabel (Triple Crown) label is Sorority Noise (Sorority is een soos/sociëteit) een professionele studio ingedoken met een echte producer (Mike Sapone van Brand New en Taking Back Sunday). Het resultaat is een klassiek Amerikaans rockalbum in de hard/zacht stijl, die is geïntroduceerd door The Pixies en geperfectioneerd door Nirvana. Wat Cameron Boucher en zijn band er aan toevoegen is persoonlijkheid en levenservaring. De punk smartlap, A Better Sun is tegelijkertijd een hapklare brok voor iedereen die zijn gitaren graag wat zwaar heeft, maar ook een diepgravende song over verlies en verwerking. Het nieuwe album van Sorority Noise komt op 17 maart uit onder de titel You’r Not As …..As You Think. Zelf invullen dus. Eind mei gaat de band voor het eerst op tournee buiten de V.S. Engeland en Duitsland staan op het programma, Nederland dus niet, maar wat niet is kan nog komen.

 

The Staves – Tired As Fuck

Ontdekt door Tom Jones en beroemd gemaakt door Bon Iver. Het kan raar lopen in de popmuziek, vraag maar aan The Staves. Zingen met Jones was een leuke entree, maar het contact met Justin Vernon resulteerde in een lange en vruchtbare relatie. Niet alleen nam hij de zusjes op in zijn live-entourage. Ook produceerde hij hun laatste twee albums. Met nieuwe single Tired As Fuck breken Emily, Jessica en Camilla Staveley-Taylor een beetje met hun folktraditie. De track is bluesy, heeft meer bite dan we van hen gewend zijn en eindigt met een gitaarsolo, die maar een paar decibellen verwijderd is van hardrock. We noemden The Staves net beroemd, dat is lichtelijk overdreven. De meiden hebben nog een flinke weg te gaan, maar met sterk nieuw werk als Tired As Fuck komt de roem steeds meer naderbij.

The Lemon Twigs – I Wanna Prove It To You

Er zijn ouders, die hun kinderen opvoeden tot topsporters of beauty queens. Alles moet wijken voor dat doel. Niet zelden zijn pa of ma zelf mislukte sporters of modellen en gebruiken ze hun nageslacht om alsnog hun gelijk te behalen. Misschien niet zo fanatiek, maar wel met een vergelijkbaar doel zijn Brian en Michael D’Addario door hun vader geprest om de muziek in te gaan. Pa had zelf ambities in die richting, heeft ook platen gemaakt, maar zag zich gedwongen zijn gitaar in de wilgen te hangen toen bleek dat zijn faam beperkt bleef tot de bekende fools, friends en family. Senior kan trots zijn, want het debuut van zijn zonen, ze noemen zich The Lemon Twigs is in zeer goed aarde gevallen. Aan de ene kant is er een markt voor de seventies powerpop van het duo naar model van Paul McCartney’s Wings, de vroege Elton John en Todd Rundgren, maar minstens zo belangrijk zijn de flair en muzikaliteit, die Brain en Michael etaleren. Beiden spelen diverse instrumenten. I Wanna Prove It To You komt net als These Words van het door Foxygen geproduceerde debuutalbum, Go Hollywood. Op 7 april staan The Lemon Twigs in Paradiso Noord.

 

45ACIDBABIES – Problems.

45ACIDBABIES is zonder enige twijfel een van de beste live bands, die je momenteel kunt gaan zien. Je moet wel tegen wat lawaai kunnen en er rekening mee houden dat het feest kan ontaarden in een orgie van bier, zweet en tranen van geluk. De stijl waarmee de band zalen plat speelt is een kartelige combi van pop, punk en elektro. Helaas lukt het de meeste beukbands niet om de prettige chaos, die ze in het veld veroorzaken te recreëren in een stille studio. Met Problems bewijst bewijzen de alumni van de Herman Brood Academie dat hun magie ook werkt zonder publieksparticipatie. De debuutsingle klinkt lekker vuig en vunzig, maar ook poppy en toegankelijk. Voeg daar een zangeres aan toe, die een cursus hypnose met succes lijkt te hebben afgerond en je weet dat we nog veel lol gaan beleven aan en met Sophia, Giorgio, Daniel en Marnix.

Pumarosa – Dragonfly

4 liedjes in bijna 2 jaar is niet veel. Gelukkig zijn het wel 4 topsongs, die Pumarosa tot dusver heeft vrijgegeven. En het debuutalbum is in zicht. Plaat gaat The Witch heten, een zeer toepasselijke titel voor een band, die een stijl beoefend die het best kan worden omschreven als heksenrock. Waren Priestess, Cecile en Honey al behoorlijk spooky, Dragonfly spant de kroon. Als de dochter van Dr John en Siouxie Sioux, die een nachtelijke seance leidt ergens in de swamps van Louisiana, zo klinken miss Munoz-Newsome en haar helpers op het ruim 4 minuten durende epos. Het nieuwe album zal overigens pas op 19 mei uitkomen. Een week of wat eerder (28/4) is Pumarosa te zien in Paradiso Noord.

Fionn Regan – The Meetings Of The Waters

Fionn Regan is al even bezig, maar tot dusver voltrokken zijn muzikale avonturen zich grotendeels buiten ons gezichtsveld. De niet meer zo heel jonge Ier (35) maakt muziek in de traditionele singer-songwriter stijl, stemmige songs met poëtische teksten en hier en daar een vleugje Ierse folk voor de smaak en vanwege de afkomst. Het leverde hem een flinke following op aan beide kanten van de oceaan en meer awards dan er op zijn schoorsteen passen. De hitparade bleef buitenschot, maar TV shows als Grey’s Anatomy maakten gretig gebruik van zijn sfeervolle songs. Net als Bon Iver, die Regan uitgebreid samplede op zijn laatste plaat. Mogelijk heeft de belangstelling uit die hippe hoek Regan geïnspireerd om het roer om te gooien. Hoewel je in The Meetings Of The Waters nog steeds de oude troubadour kan herkennen, is de sound met zijn lichte elektronica, woordeloze achtergrondzang en in falset gezongen refrein hip en eigentijds. Een overstuurde elektrische gitaar en een hypnotisch outro geven de song een lekker ruw randje. The Meetings Of The Waters is het titelnummer van Fion Regan’s vijfde album, zijn eerste in vijf jaar album en zal half april verschijnen op zijn eigen label.

 

Mister & Mississippi – Lush Looms

Single twee van album drie van Mister & Mississippi bevestigt onze blijde vermoedens, het roer is definitief om bij de Utrechtse band. Doei melancholieke introspectie, welkom rock ‘n roll! Lush Looms is net als de voorganger HAL9000 een intrigerende track, die zich niet makkelijk laat labelen. Je herkent de band van Meet Me At The Lighthouse en Northern Sky nog wel, maar Mister and Mississippi heeft zijn stroomgebied verlegd. Waar eens de gitaren zachtjes kabbelden, borrelt nu een antieke synthesizer. Ook de zang van Maxime heeft een metamorfose ondergaan, weg is de berusting daarvoor in de plaats klinkt ze gedreven om niet te zeggen bezeten. Mister and Mississippi zal hun nieuwe Mirage album komen live uitvoeren op locaties die helemaal bij de muziek passen, clubs, kelders en andere plekken met een nachtvergunning. Mirage verschijnt op 7 april, de tour gaat een dag eerder van start in De Helling in Utrecht en zal via o.a. Vera Groningen en OT 301 in Amsterdam in mei eindigen in Duitsland.

The Homesick – St Boniface

Bonifatius was een missionaris, die in de 8e eeuw het Friese volk wilde kerstenen. De Friezen bleken daar niet van gediend en vermoordden de kerkvorst bij Dokkum. Het staat in de geschiedenisboeken en inspireerde The Homesick tot het schrijven van hun uitstekende nieuwe single. Vanwaar de belangstelling van een drietal jonge punks voor de geschiedenis van een heilige? Erik, Jaap en Elias komen uit Dokkum, dat geeft ze recht van zingen. Los daarvan is er in Dokkum niet heel veel meer te doen dan zelf muziekmaken, dat zal ook een rol hebben gespeeld. Van de tekst worden we niet veel wijzer, die is zo gedrenkt in een donkere galm, dat er niet heel veel van te verstaan is. Wat wel luid en duidelijk overkomt is de muziek. Die schuurt en schaaft, trekt en zuigt en heeft iets van de woede, die de arme Boon waarschijnlijk voelde vlak voordat hij en zijn 52 metgezellen door de Friezen bij Dokkum werd vermoord.

Drive Like Maria – Taillights

Er zijn grofweg twee manieren voor een act om door te breken, via het live-circuit of via de radio. Voordeel van de radio is dat je in één klap heel veel mensen bereikt, nadeel is dat je net zo populair bent als je laatste hit. Faam via tournees en optredens gaat weliswaar een stuk langzamer, maar als je bovenkomt drijven dan ben je ook meteen een paar jaar onder dak. Drive Like Maria is typisch zo’n band die via het clubcircuit is opgekomen. Op die manier heeft de band de Benelux en grote delen van Europa veroverd, terwijl in hitparadeland nog nooit iemand van ze heeft gehoord. Het Vlaams-Hollandse verbond bestaat binnenkort 12 ½ jaar en viert dat heugelijke feit met een lang verwacht 3e album. Het is de breedste langspeler van DLM tot nu toe, naast songs die geheid activiteiten zullen ontlokken als slam dancing en stage diving telt het Creator, Preserver, Destroyer album ook tracks die geknipt zijn voor gebruik thuis om te chillen na een avondje rocken of geschikt voor de radio! Zoals Taillights waarmee DLM bewijst naast vuige rock ‘n’ roll ook pure pop te kunnen produceren.

https://www.youtube.com/watch?v=twofjs13MgQ