Author: Flip van der Enden

Als Bruce Springsteen punk was geweest en opgegroeid in Melbourne had hij waarschijnlijk geklonken als The Smith Street Band. In een accent waarvan we aannemen dat het plat Australisch is, doet Street Band zanger Will Wagner zijn beklag over de toestand van de wereld. Een protestsong! En dat terwijl het regiem van Trump nog moet beginnen! The Smith Street Band begon zijn bestaan in 2010 als Wil Wagner & The Smith Street Band, een verwijzing naar de E-Street Band van The Boss. Met songs als Young Drunk, Sigourney Weaver en Don’t Fuck With Our Dreams zorgt het kwartet voor een tegengeluid in de best wel gezapige Australische rockscene. Ondanks het feit dat de band geen blad voor de mond neemt heeft The Smith Street Band een miljoenen publiek down under. Wij denken dat de makers van songs als Wipe Up That Shit Eating Grin Off Your Punchable Face ook in onze contreien een nuttige functie kunnen vervullen. Sterker nog links leunende kont tegen de krib rockers als The Smith Street Band zouden we wel eens hard nodig kunnen gaan hebben de komende tijd.

Het lijkt er op dat het supergroepenvirus nu ook ons land heeft bereikt. Naast veteranen als Vrienten, De Groot en Kooymans heeft nu ook een aantal jonge honden elkaar opgezocht om te kijken of het klopt, dat van die som der delen. Het antwoord is een volmondig ja. De vrucht van de eerste samenwerking tussen leden van DeWolff, The Grand East, Faut Haut, Darlyn, Jett Rebel e.a. is een geïnspireerde en opwindende track waarop ondanks de big band bezetting geen noot te veel op wordt gespeeld. De stijl is onvervalste southern rock naar voorbeeld van The Allman Brothers en Lynyrd Skynyrd, legendarische bands die niet op een gitarist of drummer meer of minder keken. In totaal zijn er twaalf muzikanten te horen op het live en in één take opgenomen Outta Step and Ill At Ease, een autobiografische ballad van ervaringsdeskundige Pablo van de Poel over life on the road. Hoogtepunt van de track is het gitaarduel tussen Pablo van DeWolff en Stefan Wolfs van Belle Of Louisville. Of er ooit een concert komt van de DeWolf big band kunnen we alleen maar hopen. De kans is zeker niet denkbeeldig, want DeWolf staat aan de vooravond van hun grootste Nederlandse toernee tot nu toe, culminerend op 29 januari met een show in de Amsterdamse Melkweg.

Een garage soul band, hadden we die al? De term klink vergezocht, maar dekt de lading heel aardig. Evolfo maakt garage rock, maar dan met een blazerssectie. In een recent interview noemt bandleider Mat Gibbs Bowie als voorbeeld, maar ook Ty Segal, The Sonics maar ook King Khan & The Shrines. Ze zijn met zijn zevenen, komen oorspronkelijk uit Boston maar zijn naar Brooklyn verkast vanwege het gezonde muziekklimaat daar.

Eind september is de debuut EP van Evolfo, The Last Of The Acid Cowboys verschenen met daarop het uitstekende Moon Eclipsed The Sun, dat meteen de aandacht trekt met zijn sterke intro en vervolgens niet meer laat verslappen. Meezingen kan, dansen mag. Optreden doet Evolfo vooralsnog alleen in de V.S. en daar zal waarschijnlijk pas verandering inkomen als er een album voor handen is. Maar de band is gesignaleerd en gerubriceerd onder het kopje veelbelovend met de aantekening in de gaten houden.

The Shins, makers van prachtsongs als New Slang, Simple Song en Phantom Limb hebben een nieuwe single uit en dat is goed nieuws. 20 jaar na oprichting en 15 jaar na hun eerst album brandt het heilig vuur onverminderd fel. Van de groep muzikanten die zich in 96 verzamelde onder de naam The Shins is alleen James Mercer nog over. De constante stroom komende en vertrekkende muzikanten heeft geen invloed gehad op de kwaliteit van de band en ook niet op het succes. Het is James Mercer altijd gelukt om de juiste draai te vinden. Ook nieuwe single Dead Or Alive vertoont geen sleetse plekken. Integendeel. De nieuwe Shins single klinkt speels en solide tegelijk, een kruising tussen Bruce Springsteen ten tijde van Born To Run en een licht psychedelische Crowded House, anders gezegd, poppy maar met ballen. Nieuw album staat in de steigers, maar zal nog wel even op zich laten wachten. Een titel is al wel bekend, het vijfde Shins album gaat I Gleek On Your Grave heten.

El Michels Affair is een band uit New York onder aanvoering van organist en drummer Leon Michels. De band maakt instrumentale muziek met invloeden uit de soul, jazz en hip hop. Echt goed ging het niet met het New Yorkse gezelschap tot ze ontdekt werden door rapper Reakwon van Wu Tang Clan. De Clan charterde El Michels Affair als backingband op een van hun tournees wat leidde tot het album Enter The 37^th Chamber. Sindsdien verschenen er nog twee albums, die het vooral goed deden bij collega muzikanten en oude soulfanaten. Leon Michels is echter niet meer financieel afhankelijk van het succes van zijn platen. Hij belegt zijn brood tegenwoordig dankzij schrijf en productieklussen voor acts als Jay Z, Aloe Blacc en Lana Del Rey. Tijdens deze werkzaamheden gaat het bouwen aan zijn eigen carrière gewoon door. Eerder dit jaar verscheen er een remix EP waarop voor het eerst zang te horen was. Dat beviel blijkbaar zo goed dat mr Michels voor de nieuwe single van zijn band ook een vocalist heeft ingevlogen, een vocaliste. Haar naam is Shannon Wise.  Ze is van the Shacks, een dreampop band uit Brooklyn. Op Strange Boy klinkt Shannon jong, charmant en ongeschoold, net als een popzangeresje uit de jaren zestig. Het is Shannon’s melancholieke onbevangenheid, die van Strange Boy zo’n goed nummer maakt, plus een intro waar Phil Spector trots op zou zijn.

Cherry Glazerr is niet de naam van de zangeres, maar van de band, trio eigelijk uit L.A. De zangeres heet Clementine Creevy. Zij is het enige bandlid dat nog over is van het oorspronkelijke trio dat in 2013 heel verdienstelijk debuteerde met een album met low budget rammelrocksongs. Een succes werd die eerste plaat niet. De single die in 2014 verscheen, Had Ten Dollars was wel raak en goed ook. Zoals wel vaker voorkomt bleek de band niet voorbereid op het succes met als gevolg die vrij rigoureuze personeelswisseling. Het drietal dat een maand of wat geleden Told You I’d Be With The Guys uitbracht, was wel klaar voor de strijd. Maar goed ook want de track is wereldwijd aangeslagen. En nu is er alweer een nieuwe single, een remake van een oud nummer. Nurse Ratched was oorspronkelijk de b-kant van Had Ten Dollars. Vergelijking van de twee opnamen maakt duidelijk dat niet alleen de geluidskwaliteit enorm is verbeterd ook het spelniveau van de muzikanten en de zangkunsten van Clementine zijn met sprongen vooruit gegaan. Onveranderd is de fijne fuzzy gitaarrock van Cherry Glazerr, dat niet alleen vanwege de frontvrouw verwant is aan bands als Wolf Alice en Black Honey. Het nieuwe album van Cherry Glazerr nadert zijn voltooiing. Op 20 januari moet de plaat uitkomen, de titel is ook al bekend dat wordt Apocalystick.