Author: Flip van der Enden

Miss Me is de debuutsingle van Harlea, een 22 jarige rockette uit Birmingham U.K. De gitaren vliegen laag en luidruchtig in Miss Me, in een stijl die door Britse blogs een mix wordt genoemd van Arctic Monkees en The Kills. Miss Me is een liefdeslied waarin bezongen wordt hoe liefde kan verworden tot obsessie. Internet is karig met info over Harlea, waarvan we dus eigenlijk allen maar haar (artiesten?) naam en leeftijd weten en plaats van residentie. Maar, afgaande op dit eerste levensteken gaan we nog veel horen van Harlea en zal het steeds moeilijker worden om haar identiteit geheim te houden.

Er wordt wel geopperd dat de songs van Bazart best veel op elkaar lijken. De repliek is dat de Belgische band een eigen stijl heeft, een unieke stijl mogen we wel zeggen, want er is geen enkele band die klinkt of klonk als Bazart. Onze zuiderburen vielen vrijwel meteen voor de woord en toonkunst van het vijftal. Hier in Holland hadden wat we langer nodig. Het Nederlandse label van Bazart dacht dan ook dat het een fanclubactie was toen de single Goud begin dit jaar de top bereikte van onze Graadmeter. Het was echter puur enthousiasme van onze luisteraars, waardering voor de mooie melodie, de intrigerende tekst en de verfijnde productie. In minder dan een jaar is Bazart uitgegroeid van vreemde eend in de bijt tot festivalattractie van de eerste orde. Vorige week is het debuutalbum uitgekomen van Matthieu, Simon, Oliver, Daan en Robbie met daarop meerdere melancholieke meerstemmige meesterwerkjes zoals Tunnels, Chaos, Goud en de nieuwe single Nacht.

Joyce Manor is een Amerikaanse emo band , of nu die term min of meer in onbruik is geraakt een pop-punkband.  hun thuisstaat California en Epitaph het label dat net hun vierde album heeft uitgebracht. Dat album, Cody is een flinke stap vooruit, tenminste als je een heldere productie, slimme songs en verstaanbare teksten belangrijk vind. Sinds hun hard-core start in 2011 is Joyce Manor steeds toegankelijker geworden, met hun nieuwe album richt de band zich niet meer alleen op het punkpubliek, maar op iedereen die houdt van door gitaren aangedreven powerpop met teksten over ouder worden, angsten, Kanye West en John Steinbeck. Producer van het potentiele cross-over succes van Joyce Manor is Rob Schnapf, die eerder vergelijkbare wonderen verrichtte voor Beck en Elliott Smith.

Beter dan de band zelf doet in de bijsluiter van hun nieuwe single/clip op Youtube kunnen wij het niet verwoorden, “ We zijn geen post-punkband of een retro glam revival groep. We proberen niks opnieuw tot leven te wekken. Savoy Motel speelt southern rock in een modere traditie.” Southern rock is, voor wie dat niet weet, een genre dat rond 1970 ontstaan is in het zuiden van de V.S. Southern rock bands spelen muziek, die net zozeer gevoed wordt door country als blues invloeden. De beste southern rockbands lonken zelfs met jazz. Veel southern rockbands hebben twee drummers, bijna allemaal hebben ze twee of meer gitaristen. Ook Savoy Motel uit Nashville sluit hun sterke nieuwe single, Sorry People af met een dubbele gitaarsolo. Verder houdt Savoy Motel zich niet aan de spelregels. Er is nooit eerder een southern rock band geweest met een vintage ritmebox (een Maestro) of synthesizers. Vrouwen in de gelederen anders dan achter een microfoon is ook een nieuwigheid in het genre net als de lekker lijzige zang, die meer weg heeft van Talking Heads dan van southern rockhelden Lynyrd Skynyrd.

Een blik op het deelnemersveld  van Popronde 2016 leert dat het heel goed gaat met Nederland Muziekland. Niet alleen is het niveau hoger dan ooit, ook de diversiteit valt op. Een oorstrelend orkest in de categorie pop met punk is het Zeelandse PEER. De jonge honden (de vier leden zijn nog onder de bierleeftijd) scholen samen sinds 2013, een jaar later hadden ze hun eerste erkenning te pakken in de vorm van een Buma Award. De Zeeland connectie leverde een plekje op Concert At Sea op, waar ze in het oog liepen van mensen met smaak en invloed zoals Jett Rebel en Peter Slager van Bløf. PEER kwam moeiteloos door de ballotage van de Popronde 2016 en maakt nu vrienden en fans overal waar ze inpluggen. PEER zit nu in een spannende fase, de naam is gevestigd op het podium, maar je bent pas echt een band als je ook de studio naar je hand kan zetten.Won’t Be There is de derde single van PEER en het bewijs dat ook die horde is genomen. Alles klopt aan Won’t Be There, de energie, de melodie, de pit en de pop. De PEER is los.

Een week of wat geleden kregen we een eerste nummer van The Jerry Hormone Ego Trip op ons bordje. Dat was een aangename verrassing. Zelden hadden we zo’n ideaal huwelijk gehoord van controverse, humor en ernst. En nog in het Nederlands ook! Titel van het lied is Dood Dood Dood. Er is nu een tweede track uit, een ode aan enen Josefien. Josefien is minder scherp op de snede, maar niet minder plezant. Op de nieuwe single klinkt zanger Jerry als de liefdesbaby van Iggy Pop en Herman Brood, terwijl de Egotrippers sterk naar garage ruiken. Hormone is een man van meerdere ambachten en ambities. Behalve zanger is hij ook schrijver van romans en korte verhalen. Voordat hij  zijn literaire talenten ontdekte, was Hormone gitarist in de polderpunklegende The Apers. Na nog wat omzwervingen in de wereld van zware gitaren, bier en tattoos besloot hij zich om te scholen van bühnebeest tot boekenworm. De Ako literatuurprijs heeft hij nog niet binnen, maar zijn naam als auteur heeft Hormone zeker gevestigd. Gelukkig kruipt ook zijn bloed waar het niet gaan kan en is hij een tweede leven begonnen als rocker-vertolker van het betere Nederlandse lied.

Even leek het er op dat Hanni El Khatib de wereld zou gaan veroveren. Behept met een sterke rockstem, meer dan een handvol goede songs en een kontje van Dan Auerbach leek zijn kostje gekocht. Wij hebben ons best gedaan en songs als Family, Moonlight en Penny waar we zelfs IJsbreker van hebben gemaakt zo goed als grijs gedraaid. Maar het mocht niet baten. We hebben de moed echter nog niet opgegeven, nog lang niet. Tegenwoordig brengt de Palestijns-Filipijnse rocker zijn songs per drie uit. Vorige week verscheen deel vier van zijn Savage Times serie. We raden alle delen van harte aan, maar op het nieuwe deel staat een song, Gun Clap Hero waarvan we hopen/denken dat het de potentie heeft om Hanni’s ster weer wat feller te laten stralen. Hanni El Khatib is zeer getalenteerde rocker, die meer verdient dan een plek in de marge of een voetnoot te zijn in de wiki-entry van Black Keys.

Astrovan is de eerste officiële single van Mt Joy. Het komt niet vaak voor dat een band opent met zo’n sterke zet. We mogen dan ook hopen dat ze niet meteen hun beste nummer hebben uitgebracht. Waarschijnlijk niet, wie zo’n sterke song schrijft als Astrovan heeft vast nog wel meer noten op zijn zang. Daarnaast klinkt Astrovan niet als het werk van een debutant, maar van een ervaren auteur. Astrovan is een riem onder het hart song voor twijfelaars en atheïsten waarin de zanger zijn twijfels uitspreekt over een eventueel hiernamaals en een blowende Jezus rondrijdt in een Chevrolet Astro, zeg maar de Amerikaanse tegenhanger van het volkswagenbusje. Mt Joy niet te verwarren met Mount Joy is een trio uit Boise -dat ligt in de Amerikaanse staat Idaho- onder aanvoering van Aaron Christensen. Ze hebben (nog) geen platendeal. Astrovan is de enige song die op Spotify staat. Hopelijk volgen er meer.