Author: Flip van der Enden

Good Morning – Soft Rock Band

Hoewel geen hardrockband is Good Morning zeker ook geen soft rockband. De technisch juiste benaming van het door het Australische duo beoefende genre is slacker-rock. Softrock is wat landgenoten als The Little River Band maakten. Er zullen weinig tot geen fans van die band zijn die een grofkorrelige song als Soft Rock Band weten weten te waarderen.

Liam Parsons en Stefan Blair houden er wel van om hun fans op het verkeerde been te zetten. Hun eerder dit jaar verschenen, zesde album van Good Morning, een dubbelaar heet Seven. En ondanks de bandnaam maken ze eerder nacht dan dagmuziek. Soft Rock Band is losgelaten om reclame te maken voor de release van alweer een nieuwe langspeler, hun zevende dus en de tweede dit jaar, The Accident. In lekker luie en lekker lange (8 minuut plus) Soft Rock Band maakt de zanger op gelaten toon de balans op van zijn leven.

‘Oh and once I was a Christian, but I prayed it away
And I guess that I was straight once, right before I was gay’.

 

Marathon – Out Of Depth

Nieuwe Marathon single, Out Of Depth begint als een ietwat bozige postpunkrock track, so far niks nieuws.

Maar na tweeënhalve minuut wordt er overgeschakeld naar een andere stijl, een die je misschien nog wel het best kan omschrijven als psychedelisch. En zo blijft het tot het plotselinge en ook wat snelle slot. Psychedelische punk is dat een ding?  Van ons had Out Of Depth trouwens nog wel even mogen doorgaan. Maar nummers van zes zeven, minuten zijn mogelijk toch net iets te gortig voor een band met een punk attitude.

Benieuwd wat de Amsterdammers nog meer voor verrassingen voor ons in petto hebben op hun debuutalbum. Ze geven wel alvast antwoord op de 3 TO KNOW. En, in april weten we muzikaal meer.

Father John Misty – Josh Tillman and the Accidental Dose

Josh Tillman and the Accidental Dose is misschien wel het sterkste nummer van het nieuwe album van Josh Tillman a.k.a. Father John Misty. En dat zegt wel wat, want Mahashmashana kent weing zwakke plekken.

Zoals de titel van Father John Misty‘s nieuwste single al suggereert, is de tekst autobiografisch. Hij bezingt die keer dat zijn alter ego per ongeluk een dosis LSD (acid) consumeerde. Tenminste dat menen we te kunnen opmaken uit de tekst. Ook omdat er halogene middelen in het spel zijn is Tillman’s verhaal alles behalve eenduidig. Een psychedelische track is Josh Tillman and the Accidental Dose dan weer niet, op een paar dingetjes na; de spacey gitaar, maar vooral de onheilspellende cello’s die na eerst een paar keer te hebben ingebroken uiteindelijk het hele nummer kapen. Boeiend van begin tot eind.

Michael Kiwanuka – Lowdown parts i & ii

Michael Kiwanuka is een hybride artiest. Het is verleidelijk om hem onder het kopje singer-songwriter in te delen, maar dan doe je onrecht aan zijn soul, pop en rock-kanten.

Op Lowdown laat de muzikale Brit horen ook een psychedelische inborst te hebben, met name het instrumentale deel ii had makkelijk van Pink Floyd kunnen zijn. Of iets preciezer van voormalig Floyd gitarist David Gilmour. Michael’s zang doet daarentegen weer een beetje denken aan Damon Albarn van Blur. Kortom met Michael Kiwanuka kan je alle kanten op, maar altijd de goede. Lowdown parts i & ii staan als twee losse delen op het door Danger Mouse (Gnarls Barkley/Broken Bells) en Inflo (Sault) geproduceerde Small Changes album. Wij hebben ze aan elkaar geplakt voor optimaal effect.

Concerten: 24/2 Amare/Den Haag. 26/2 AFAS/Amsterdam

Fleur – Fille Sauvage

Bij de vorige single van Fleur constateerden we al een omslag, van fluistermeisje naar rockchick. Die ontwikkeling wordt op haar nieuwe album doorgezet.

De voertaal is en blijft Frans, maar de muzikale stijl is Angelsaksisch. File Sauvage (wilde meid) is het titelnummer van disque numero trois van Floor ‘Fleur‘ Henkelman. Werkte Fleur op haar vorige albums met leden van The Kik, meesters in de pastiche, haar nieuwe album maakte ze met Mark Ten Hoor die componeerde en produceerde. Mark uit Meppel heeft een punkverleden en dat hoor je, maar zijn muzikale hart ligt in de sixties en dat hoor je nog veel meer. Samen hebben Fleur en Mark een sterk album gemaakt waarvan het titelnummer een uitstekend uithangbord is.

Mercury – Swarm The Hive Mind

Mercury is het alter ego van de 22 jarige Maddie Kerr uit Tennessee.

Maddie maakt wat we voor het gemak maar heksenrock zullen noemen; spannende en spooky gitaarmuziek met zang die betoverend maar ook bezwerend kan klinken. Stel je een stevige Bjork voor, een hardere Kate Bush of een grungy Mazzy Star. Niet dat Mercury al te veel op haar illustere voorgangers lijkt. Voor een startende act is ze opvallend oorspronkelijk en veelzijdig. Er staan nu acht songs online.  Die laten een stijgende lijn horen wat volume betreft met als voorlopig hoogtepunt het overtuigende Swarm The Hive Mind.

Witch Post – Chill Out

Een eerbetoon aan Pixies, Sonic Youth en Hole, zo noemt Witch Post hun debuutsingle, Chill Out.

En Lou Reed zouden wij er aan toe willen voegen. Wat Witch Post hier presenteert is een grungy mid-tempo duet in de grootstedelijke rocktraditie van Lou’s legendarische Velvet Underground. En dus van bovenstaande namen. De mannelijke helft van Witch Post, Dylan Fraser komt uit Schotland, zijn partner Alaska Reid (die ken je misschien nog van haar single Big Bunny op onze playlist) is Amerikaans. Zijnde een debuutsingle valt er nog niet veel meer dan dit over Witch Post te melden.  Behalve dan dat we waarschijnlijk nog wel het een en ander van de dame en heer gaan horen.

Flycatcher – Brother

‘I Wanna Be Like My Brother‘ zingt gitarist Gregory Pease van de band Flycatcher uit New Jersey. En hij meent wat hij zingt, dat hoor je.

Flycatcher is sowieso een band van het type recht door zee. Niks geen ingewikkelde akkoordenschema’s, gecompliceerde tempi en/of multi-interpretabele teksten. ‘kein geloel fussballspielen’ lijkt het devies.

Genre-technisch zou je Brother een mix van grunge en britpop kunnen noemen. Van de eerste komt de zang (inclusief het herhaalde ‘yeah’ dat een regelrecht citaat is uit Nirvana’s Teen Spirit). Van de tweede de gitaarsolo, die zoals een fan terecht opmerkt op Youtube van Noel Gallager had kun zijn. Producer van Brother is Will Yip, die soortgelijke diensten verleende aan verwante smart-rockbands als Turnstile en Menzingers.

 

Water Maze – Motion

Motion van Water Maze hebben we te danken aan de algoritmes van Youtube. Vorsend naar nieuwe muziekjes dook de clip op van de nieuwe single van het Japanse viertal.

Bandnaam en songtitel zijn in het Engels verder communiceert de band in hun eigen taal waarder onze kennis van beperkt blijft tot eigen waarneming. In ieder geval blijkt dat 90’s stijlen als grunge, shoegaze en postpunk ook populair zijn in het land van de rijzende zon. Motion is een lekker gekke, semi-instrumentale rocksong met J-pop meisjeszang.

De clip van Motion laat zien dat de band veel lol heeft in wat ze doen. Eerder dit jaar verscheen een eerste album van Water Maze, een allegaartje van singles, demo’s en live-tracks. Motion komt van een nieuwere EP met de geinige titel, Submarine Conductor. Daarop staan goed uitgewerkte songs in een zelfde fuzzy rockstijl als Motion. Natuurlijk is Motion en noveltysong, maar wel een die je best serieus kan nemen.

Divorce – Antarctica

Divorce maakt songs waar je niet makkelijk je vinger achter krijgt. Hun composities zijn vrij complex in die zin dat ze zelden het geijkte patroon van couplet refrein couplet volgen.

De term kamerpop wordt wel gebruikt om hun folky luisterpop te omschrijven. Namen die worden genoemd ter vergelijking zijn die van The National en Adrianne Lenker, daar kan je Abba en The Mama’s & The Pappa’s en andere multi en meerstemmige bands aan toevoegen. Ondanks de titel is Antarctica een warme song met solo en samenzang van Felix Mackenzie-Barrow en Tiger Cohen-Towell. Een fiddle geeft het nummer een landelijk karakter. Het onderwerp van Antarctica is net zo ‘apart’ als de muziek. Het nummer gaat over de ontmoeting van de band met een pasgeboren kalf ‘s nachts in de auto op een verlaten weg. En over het einde van een relatie.

Op 7 maart volgt het debuutalbum van de band uit Nottingham, Drive to Goldenhammer.