Storksky is een uit de hand lopend soloproject van Michiel Claessen, een zanger-gitarist uit het zuiden van het land. Dat laatste is belangrijk want als Storksky deed Michiel mee aan de Limburgse Nu of Nooit competitie, dat als hoofdprijs een plek op de poster van Pinkpop heeft. Helaas zijn er niet veel acts, die het gelukt is om na hun Pinkpop debuut aan de bak te blijven, maar Storksky lijkt die ban te gaan doorbreken. Met een sound die het verlicht primitieve van de Amerikaanse desert rockbands koppelt aan de IQ rock van eigentijdse Britse vakbroeders maakt Storksky zowel tijdloze als actuele muziek. En dat met de versterkers op 10 ½. Saboteur is de eerste single van de debuut EP van Storksky, die eind deze maand het daglicht zien zal. De trom op Saboteur wordt geroerd door maître Mario Goossens van Triggerfinger, het zoveelste bewijs dat Storksky meer is dan een leuk lokaal bandje dat het Pinkpop publiek een half uurtje ledig mag houden.
Author: Flip van der Enden
Sunflower Bean – Wall Watcher
Sunflower Bean is een band, die we je dringend aanraden om in de gaten te houden. Het trio met blikvanger Julia Cummings maakt lekker luidruchtige gitaarmuziek, maar aangezien ze uit Brooklyn komen is het alles behalve hersenloos wat ze doen, maar slim en subtiel. Dat neemt niet weg dat Sunflower Bean als ze willen je van je stoel kunnen blazen en soms willen ze dat ook, maar doorgaans houden ze zich relatief koest. Na een mini-album waarmee de band vorig jaar het water testte, is er nu een volwaardige langspeler, die niks minder is dan indrukwekkend. Eerder draaiden we al Easier Said van dat Human Ceremony album, nu hebben we Wall Watcher aan onze playlist toegevoegd, een song die de wat meer duistere kant van de band belicht. Op plaat meer dan uitstekend, schijnen Jacob, Julie en Nick op het podium helemaal te vlammen. Brandblussers paraat dus op 24 augustus als het trio neerstrijkt in Rotterdam voor een eenmalig optreden in Rotown.
IJsbreker: Klangstof
In het stenen tijdperk bracht je een plaat uit in je land van herkomst. En daar bleef het dan vaak bij. Slecht een handjevol gelukkigen haalde een release in een buitenland, waar er dan meestal niets mee gebeurde. Tegenwoordig zet je je muziek online. Vanaf dat moment kan de hele wereld meeluisteren. In elk land zijn wel een paar freaks, scouts of mannetjes van de radio, zoals wij die constant op zoek zijn naar nieuwe klanken. De kans dat je gehoord wordt is niet groot, maar zeker niet ondenkbaar. Daar kan Klangstof over meepraten.
Het sfeerrock project van Koen van de Wardt verspreidt zich als een olievlek over de internationale blogs en playlists. Een bastion als het Engelse NME, dat altijd zo goed als onneembaar was voor Nederlandse bands bombardeerde Hostage, de debuutsingle van Klangstof tot ‘best new music of the day’. Een in de VS toonaangevende site als Pigeons and Planes, dat zich doorgaans vooral met hip hop en r&b bezig houdt introduceerde Klangstof als ‘discovery of the day’. Zo kunnen we nog wel even doorgaan, maar er loopt hier iemand heel trots te zijn. En terecht. Het is ook leuk om te lezen hoe onze internationale vakbroeders de muziek van Koen en co omschrijven.
Namen als die van Wilco en Sigur Ros vallen, maar de meest gehoorde vergelijking is toch wel met Radiohead, de oude Radiohead toen ze nog ‘echte’ liedjes maakten. Klangstof is niet alleen opgepikt door blogs, ook platenmaatschappijen hebben de oren gespitst en de band benaderd, het later dit jaar te verschijnen album van Klangstof zal daarom ook niet alleen digitaal maar ook fysiek te krijgen zijn in Engeland, de V.S. en natuurlijk in de rest van Europa. En dat terwijl Klangstof nog geeneens EDM maakt, maar eerlijke, heerlijke indie pop, zoals de gecodeerde ode aan James Brown, Amansworld!
Woods – Can’t See It All
Het nieuwe album van Woods heet City Sun Eater in the River of Light. Zo’n titel belooft wel iets. Het is album negen van de band uit Brooklyn, die in 2005 leven werd ingeblazen. Woods noemt zichzelf een psychedelische folkband. Die twee termen zijn een beetje met elkaar in tegenspraak. Psychedelisch betekent dat je alle kanten op kunt gaan, waar de trip maar heen lijdt. Folk is daarentegen een vorm van muziek met oog voor traditie en respect voor het voorgaande. Toch klopt de beschrijving, Woods experimenteert er lustig op los met sounds en stijlen en instrumenten, maar de klassieke liedjesvorm verlaten ze zelden. Ondanks Ethiopische blazerspartijen, geestverruimende gitaren, tapemanipulaties en koortjes van mogelijk dronken monniken blijven de songs kop en staart houden en is de meezing-factor onveranderd hoog. Net als de zangstem van Jeremy Earl, die het tegenwoordig moet doen zonder bassist Kevin Morby, die voor zichzelf is begonnen. Getuige Can’t See It All en de andere songs op City Sun Eater wordt hij echter niet heel erg gemist.
White Lung – Below
White Lung bestaat tien jaar, dat viert het trio uit Vancouver met een vierde album waarop ze het eens over een andere boeg gooien, niet zozeer muzikaal, White Lung is en blijft een punky gitaarband, maar wat aanpak betreft. Grossierde de groep tot nu toe in groepscomposities. Voor het Paradise album hebben zangeres Mish en gitarist William allebei apart songs geschreven. Pas als er een uitgewerkt idee was, zochten ze elkaar op voor een tekstregel hier en een gitaarlickje daar. Waar ze niet van zijn afgeweken is de stelregel is dat ze alleen maar songs hebben opgenomen, die live uitvoerbaar moeten zijn, met zijn drieën. Tien jaar onderweg en nu met vier albums op de kerfstok is White Lung klaar voor de overstap van de punkkelders naar de internationale podia. In ons land is de band begin juni te zien in ons clubcircuit, in Het Paard op 2 en in Paradiso op 3 juni. Om te beginnen.
James Blake – My Willing Heart
James Blake bracht in de aanloop naar de release van zijn nieuwe album niet één maar drie singles uit, drie best wel verschillende songs, die de breedte maar ook de diepte van het nieuwe album aangeven. Natuurlijk kunnen we ze alle drie op onze playlist zetten, maar met nieuw werk van Radiohead en de Peppers is het een beetje dringen momenteel. En met de festivals in zicht zal de golf aan belangrijke nieuwe releases voorlopig ook wel niet opdrogen. Dus moesten we kiezen. De keus viel uiteindelijk op het meest emotionele nummer, het bijna kerstmis-achtige My Willing Heart dat door James wordt gezongen in zijn beste falsetstem. Blake lijkt per album een betere vocalist te worden. Het hele album ademt rust en zelfverzekerdheid uit en klinkt ook geluidstechnisch beter dan de twee voorgangers. Zou dat de invloed zijn van co-producer Rick Rubin? Even terzijde. Deze week verschenen er naast de nieuwe van James dus ook nieuw werk van Radiohead en The Red Hot Chili Peppers. De Peppers hebben gewerkt met Nigel Goodrich, de producer van Radiohead terwijl hun vaste producer Rick Rubin in de weer is geweest met James Blake. Het is een kleine wereld die der topacts. Maar goed, James Blake heeft dus een nieuw meesterwerk toegevoegd aan zijn nog niet grote maar wel imposante oeuvre.
‘Brilliant Dutch Bands’ Maken Indruk in Engeland
De Engelstalige site Gigwise heeft een artikel geplaatst waarin ze de Nederlandse muziekscene roemen. Onder de kop ’11 briljant Dutch Bands That You Need In Your Life’ schrijven ze lovende woorden over o.a. Pauw, My Baby en Amber Arcades. Over die laatste schrijft men dat hun muziek ‘utterly bewitching’. Pauw wordt aangeraden aan fans van Temples en de oude Pink Floyd terwijl De Staat een charme wordt toegedicht die te vergelijken is met andere ‘fringe’ artists als Beck en dEUS. De tijd dat de Nederlandse muziek scene alleen maar geassocieerd werd met dj’s lijkt voorbij!http://www.gigwise.com/features/106860/best-new-dutch-bands-&-artists-from-holland-netherlands—rock-pop
Feed Your Head Festival in de Melkweg met o.a. Jungle By Night & The Mysterons
Melkweg Oude Zaal – 10 mei – entree 10,- (studenten 7,-)
Een bijzondere lichting studenten van het Conservatorium van Amsterdam studeert af. Om dit te vieren zullen zangeres Josephine van Schaik, drummer Sonny Groeneveld en bassist Peter Peskens optreden met bands waar ze mee werken. The Mysterons, Jungle by Night, Odile en Peaches and Cream laten je deze avond dansen en nemen je mee naar hogere sferen, die doen denken aan de kleurrijke jaren 60 en 70, van San Fransisco, Londen, Addis Abeba tot aan Istanbul. Feed Your Head voedt niet alleen de ziel, maar geven je lichaam ook nog eens een fijne workout!
The Mysterons
“Donkergerande, mysterieuze muziek met een zoetzuchtende sirene op zang – (Kicking the Habbit)
Experimentele grooves, spacy sounds, en dromerige vocalen vormen een excentriek ‘Pop Noir’ geluid volgens diverse media. In navolging van de debuut EP en diverse singles volgt komende september het eerste volwaardige album dat uitkomt op Excelsior Recordings.
Jungle by Night
De negenkoppige Amsterdamse formatie Jungle by Night is in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een wereldwijd succes.
Met meerdere releases in the pocket trok de band met een zegetocht langs Lowlands, Sziget, Dour, Fuji Rock in Japan, Montreal Jazz in Canada en Rough Trade in New York . Dit jaar komt het derde album uit bij V2 Records!
Odile
Dromerige oosterse sferen, psychotische nachtmerries en hallucinogene plantenextracten.
Dit is slechts een greep uit het repertoire van de acid freak folk formatie “Odile”.
Onder leiding van Josephine van Schaik (The Mysterons), mixt dit trio invloeden van Nick Drake, Kate Bush en White Noise tot melancholische, soms onheilspellende songs.
Het gelijknamige debuutalbum is onderweg en komt in mei uit.
Peaches and Cream
Nieuw, maf, gruizig. In een ongewone bezetting van 2 gitaren, 1 bas en een drummer werkt de Amsterdamse band in
relatieve rust aan een allesverpletterend debuut. Peaches en Cream. Het klinkt niet alleen ranzig, het schuurt,
botst en doet je schreeuwen om je moeder. Tijdens Feed Your Head de premiere!
Dj’s Edgar & Tienson aka Team Rwina.
De klaplopers van het betere uitgaansleven zorgen voor een after waar gruizige funkplaten worden afgewisseld met fijne trips. Vinyl only!
Red Hot Chili Peppers – Dark Necessities
The Red Hot Chili Peppers luiden de release van hun 11e studio-album in met de single Dark Necessities, een funky, mid tempo zomerkoninkje van een minuutje of vijf dat voortborduurt op in het verleden behaalde resultaten. Dark Necessities is dus geen spectaculaire single, maar wel een die ons er aan herinnert waarom we ooit en masse zijn gevallen voor de gepatenteerde hutspot van punk en funk en Californische decadentie. Die reminder was even nodig want het is alweer vijf jaar geleden sinds er iets nieuws kwam uit het Peppers kamp. Dat de single bekend in de oren klinkt wil overigens niet zeggen dat het hele nieuwe album een herhaling van zetten wordt. The Getaway is het eerste Peppers album in een kwart eeuw dat niet is geproduceerd door Rick Rubin. Deze keer is de band in zee gegaan gegaan met Danger Mouse en Nigel Goodrich van Radiohead, twee producers met doorgaans een zucht naar avontuur. Op 17 juni weten we meer, want dan verschijnt het album. Een week eerder staan de Peppers op Pinkpop, maar dat wist je al.
Amber Arcades- Fading Lines
Ook single nummer drie van Amber Arcades mag er zijn. Fading Lines grijpt meteen de aandacht met zijn sterke gitaarintro en laat je niet meer los tot Annelotte de Graaf haar zegje heeft gedaan. Amber Arcades trok veel aandacht, in binnen en buitenland met Turning Light. Het is altijd maar afwachten of zo’n innemend debuut een lucky shot is of de voorbode van nog veel meer moois. Het laatste blijkt het geval. Niet alleen heeft Amber Arcades vanaf de eerste zet een eigen sound, ook is er sprake van een stijl die niet direct herleid kan worden tot een of andere voorganger. Wat je wel kunt zeggen is dat de elektrische gitaar Annelotte’s wapen van keus is en dat haar songs zowel dynamisch als subtiel zijn. Op 2 juni vindt in Ekko/Utrecht het releasefeest plaats van het album, dat net als de single Fading Lines heet. Daarna begint de band aan een tournee door Europa om pas eind augustus terug te komen voor een show op het Amsterdam Woods Festival.