Author: Flip van der Enden

Je bent niet de eerste en zal niet de laatste zijn die denkt dat Methyl Ethel de naam is van een metal band. Niet dus. Wat is Methyl Ethel dan wel? De vraag is makkelijker gesteld dan beantwoord. De bio van de band is duidelijk, Methyl Ethel is een trio uit het Australische Perth, actief sinds 2013 en één EP en een gloednieuwe langspeler rijk. Maar dan de muziek, die is bijzonder, een soort sluipende, emotioneel geladen, licht psychedelische, veelal downtempo indie rock. Of je de band trekt of niet valt en staat waarschijnlijk bij je waardering voor de lenige en indringende zang van Jake Webb, die behept is met een vrij hoog timbre. Methyl Ethel is een gitaarband, maar verwacht geen solo’s of krachtpatserij. Methyl Ethel is van de subtiele aanpak, maakt songs die hun kracht en pracht niet meteen prijsgeven. Bijzondere band dus, als hun show op de mei editie van London Calling ook maar een beetje in de buurt komt van het gebodene op plaat, dan gaan we nog lang plezier hebben aan Methyl Ethel.

Niet alleen in de buitenlanden zijn girls bezig de mannelijk hegemonie te ondermijnen, ook in ons land zijn de dames sterk in opkomst. Misschien gaat het wat ver om onze huidige rockdiva’s dochters van Anouk te noemen, maar zij was wel een van de eersten in de lage landen, die bewees dat stoerheid en vrouwelijkheid best samen konden gaan, net als kwaliteit en populariteit, zelfstandigheid en succes. Sue The Night is niet de eerste, maar wel een van de beste sisters die het allemaal zelf doen. In 2014 debuteerde ze met een album waarvan maar liefst vier singles de radio haalden en één, The Whale tot ons collectief erfgoed is gaan behoren. Het typeert de werkdrift en de creatieve vonk van Sue en de haren dat er nu al weer nieuw werk in aantocht is, daarnaast laat The World Below horen dat Sue cd nummer 2 geen herhaling van zetten wordt, maar zowel een verfijninging als een variant op haar successound. Die langspeler zal nog wel even op zich laten wachten, wat geen probleem is zolang we verwend worden met songs als The World Below.

In onze serie ‘female fronted bands’ vandaag, White Lung! Het trio, Mish Way, Kenneth William en Anne-Marie Vassiliou komt van de Canadese west-kust, Vancouver om precies te zijn. White Lung dook eerder op in ons vaarwater met de single Drown With The Monster. Als je op zoek bent naar originaliteit kan je White Lung beter links laten liggen, als je van energie houdt en volumineuze gitaren ben je bij het trio aan het juiste adres. Hungry is het openingssalvo van een nieuw offensief van de band, de release van een nieuw album, hun tweede voor Domino Records. White Lung nam het album, Paradise op in L.A. met de o.a. van zijn werk met Cold War Kids bekende Lars Stafors in de controlekamer. Als je meer wil weten over White Lung, op hun site staat een uitgebreid interview met de dames en heer opgetekend door fan, vriendin en collega Annie Clark oftewel St Vincent.

Lewis Del Mar is een experimenteel folkduo uit Queens, NY. Danny Miller en Max Harwood zijn als sinds de basisschool bevriend. Niet veel later begonnen ze met muziek maken. Dat gaat tegenwoordig zo lekker dat ze zijn gecontracteerd door een grote platenmaatschappij met een Japanse eigenaar. Loud(y) is hun sterkste werk to nu toe, een bluesy mix van samples, akoestische gitaar, vervormde beats en een tekst die niet zonder piepjes op de Amerikaanse radio te horen zal zijn. Het debuut van Lewis Del Mar is een 4-track EP waarvan Loud(y) het openingsnummer is. Live krijgen Danny en Max hulp van drie muzikale huurlingen Zij zullen in mei een aantal shows verzorgen in Engeland, mocht je in de buurt zijn ga ze zien, want hier broeit iets wat del eens groot kan gaan groeien.

Hoezo retro? When A Woman Is Around klinkt als een song van Serge Gainsbourg, gezongen door Marlene Dietrich en geproduceerd door Phil Spector. Is u er nog? De magiër achter deze trip terug in de tijd is David Holmes, een voormalige kapper en kok die zich nu tot de crème de la crème mag rekenen op gebied van de filmmuziek. Zijn eerste soundtrack was voor de Elmore Leonard verfilming Out Of Sight (1998), meer recent is zijn score voor Good Vibrations, een film over een punkplatenzaak in Belfast. Zijn rock-credentials heeft Holmes verdiend met productie en/of mix werk voor o.a. Therapy!, U2, en Page & Plant. Unloved is voortgekomen uit een serie sessies die regelmatig werden gehouden in een bar in L.A.op initiatief van Jade Vincent en Keefus Ciana. Ciana, die triomfen viert met zijn sfeercomposities voor o.a. True Detective en Game Of Thrones leerde Holmes kennen tijdens een gezamenlijk filmklus. Beide heren zijn erg van de sfeerpop van de vroege sixties, Franse yé yé, Italiaanse filmmuziek, Amerikaanse girl groups en semi obscure, maar invloedrijke artiesten als Shuggie Otis en Van Dyke Parks. De lage door whiskey en tabak getekende stem van Jade Vincent (van Madonna’s leeftijd) is perfect voor de psychedelische nachtclub beat van Unloved. Het album is geheel in stijl analoog opgenomen, zonder gebruik van de digitale trukendoos en klinkt als een verloren gewaand meesterwerk uit 1967 of daaromtrent. When A Woman Is Around is de perfecte introductie tot de geheimzinnige wereld van Unloved.

Elena Tonra heeft een in de popmuziek bekend dilemma. Zij en haar band Daughter zijn beroemd geworden met droevige liefdesliedjes, zo beroemd dat ze zich voorlopig geen zorgen hoeft te maken over haar financiën. Daarnaast is Elena al weer een paar jaar gelukkig met Igor Haefeli, de gitarist van Daughter. Hoe schrijf je sad songs terwijl je eigenlijk geen reden hebt om verdrietig te zijn? Elana’s oplossing is dezelfde als die van Adele en Chris Martin, fantasie en ervaring. En de afspraak met loverboy dat hij niets te vertellen heeft over de teksten, zelfs commentaar is uit den boze. Igor kan hier goed mee leven en goed van leven dus. How vormt samen met de vorige singles Doing The Right Thing en Numbers een video-trilogie, gebaseerd op een verhaal dat de Britse auteur, Stuart Evers speciaal voor Daughter heeft geschreven. De songs zijn terug te vinden op het Not To Disappear album van het Engelse trio.

Mocht je Private Island willen googelen, doe dat dan thuis en niet op je werk, want je krijgt resultaten die je imago onder collega’s waarschijnlijk geen goed zullen doen. Gelukkig hoef je de band ook niet op te zoeken, want dat hebben wij al gedaan. Daarom kunnen we vertellen dat ze met zijn zessen zijn, oorspronkelijk uit Utah komen, maar tegenwoordig uithangen in Sunny California. Belangrijkste leden zijn zanger/tekstschrijver Tony Petterson en gitarist Brody Patterson. Private Island is een sprokkelrock band van het zuiverste water en Drugs een sterk staaltje van hun handelswaar. De single is een vrij conventionele song, eigentijds in zijn uitvoering met hoge herenstemmen, aangekleed met achtergrondkoortjes, Hawaii en rockgitaar, funky basbreak, Phil Collins (!) drums en een melodie die wel een paar jaartjes meekan. Als we er een sticker op zouden moeten plakken wordt het iets als indie-hippie, indie vanwege de afwezigheid van commerciële ambitie, hippie door het losse elan waarmee een en ander wordt uitgevoerd. Over langspeelplannen is nog niets bekend, laat staan over eventuele bezoekjes aan het oude continent. We houden het voor je in de gaten.

Mensen luisteren naar punk om heel veel redenen, virtuositeit zit daar zelden bij. De lol van punk is juist dat je helemaal niet zo goed hoeft te kunnen spelen, het gaat om attitude. Dat neemt niet weg dat er punkbands zijn met de chops van een jazzrockband. Zoals Parquet Courts, dat een nieuwe single uit heeft die drijft op een virtuoos gespeelde gitaarlick. Tom Verlaine’s Television met een country twang, zo iets. Berlin Got Blurry is de opvolger van Dust wat de eerste single was van de alweer vijfde langspeler van de band uit Brooklyn. Album is Human Performance gedoopt en zal op 8 april het levenslicht zien. Het heerlijk achteloze Stoned & Starving is nog steeds het sterkste liedje van Parquet Courts, maar Berlin Got Blurry komt aardig in de buurt en voedt het idee dat Human Performance zo niet een dan wel het hoogtepunt wordt van de nu zes jaar omvattende levenscyclus van de punkband.