Author: Flip van der Enden

Het Zwolsche The Cool Quest heeft de langste, maar ook de zekerste weg naar succes bewandeld, via het live-circuit. De band was al beroemd voordat de radio door had dat er iets bijzonders aan de hand was. De single Shine werd nadat die een hele tijd was genegeerd alsnog opgepikt en nu begint The Cool Quest de volgende ronde in de sub-top met zicht op promotie.

Heatwaves is het startschot van de nieuwe veldtocht van de Zwollenaren, een EP volgt net als hun grootste tournee tot nu toe. Dus deze zomer te zien op een festival bij jou in de buurt, gaat dat zien, gaat dat zien.

LIVEDATA 22/01 Luxor Live, Arnhem 30/01 De Meester, Almere 12/02 W2, Hertogenbosch 13/02 Atak, Enschede 19/02 Theater de Veste, Delft 26/02 GRENSWERK, Venlo 27/02 Simplon, Groningen 03/03 Mezz, Breda 12/03 De Piek, Flushing 19/03 Bird, Rotterdam 25/03 Neushoorn, Leeuwarden 15/04 Paradiso, Amsterdam

We vieren dit jaar het 10-jarig bestaan van Yeasayer, gangmakers van de indie-scene van Brooklyn. Yeasyer is uniek in die zin dat alle bandleden een gelijkwaardige rol hebben, twee tekenen weliswaar voor de songs, maar de hele band is betrokken bij de productie. Niks geen geleide democratie of alleenheerschappij, zoals dat in de meeste bands bestaat, maar opereren vanuit een collectief. Een kwestie van chemie. En dat brengt ons op de nieuwe Yeasayer single, I Am Chemistry. Het is de opvallende toegankelijke  met kinderkoor!) voorloper van een vierde album, dat onder de titel Amen & Goodbye op 1 april gaat uitkomen, ruim voor het optreden van Yeasayer op Best Kept Secret.

.

Jee wat is hij weer goed, de nieuwe single van Bettie Serveert. Heel veel bands beleven hun beste periode zo tussen hun 20ste en 30ste. De rest van de carrière, als ze al zover komen bestaat uit het herhalen of imiteren van behaalde successen uit die tijd. Bettie Serveert dus niet. Je herkent de band van Palomine en Tomboy in de nieuwe single Never Be Over, maar de verschillen zijn veel groter dan de overeenkomsten. En zo kennen we de Betties, als een band in beweging, niet bereid en waarschijnlijk ook niet in staat om de knop op repeat te zetten. Bettie Serveert brak internationaal door met hun debuutalbum Palomine (1992) en bevestigde haar internationale reputatie als top ‘college’ rockband met de opvolger, Lamprey. Daarna heeft de band commerciële downs gehad, maar artistiek eigenlijk alleen maar ups. Misschien wel het populairste Bettie Serveert nummer is Lover I Don’t Have To Love 2004, gemaakt twaalf jaar na hun debuut. En nu is er een nieuwe single, die een nieuw hoogtepunt vormt in het werkzame leven van de band, een spaarzame, wereldwijze ballad waarin zangeres Carol van Dyck begeleid door een smaakvol strijkorkest zich van haar meest romantische kant laat horen.

Het gaat goed met de vrouwenemancipatie in de popmuziek. Van Adele tot Warpaint en van Taylor Swift tot Courtney Barnett; girls are on top. Verschil met vroeger is dat de dames tegenwoordig hun eigen pad banen en niet meer aan de hand lopen van een platenbaas. De emancipatie is begonnen met de hippies en door punk in een stroomversnelling gebracht. Toen doken de eerste all girl bands op, die meer te bieden hadden dan een leuk plaatje. In die traditie is Savages gestapt, de band kan je zien (en horen) als verre nazaten van The Slits, een Britse vrouwenband die de nodige deuren heeft geopend. Savages met frontvrouw Jenny Beth (geboren in Frankrijk als Camille Berthomier) maakt energieke gitaarmuziek, ongehinderd door de waan van de dag, maar actueel als het acht uur journaal. Met hun stevige tracks trekken de dames opvallend veel publiek, de meeste songs zijn echter net even te kartelig voor de radio. En dan is er plotseling Adore, een song die bijna voor een ballad zou kunnen doorgaan. Toch is ook deze single van het nieuwe Savages album, Adore Life geen easy listening track. Het nummer hakt er flink in met zijn als mantra herhaalde kernzin ‘I Adore Life’. Desondanks is Adore dankzij een relatief bescheiden volume en rustig ritme de meest publiek vriendelijke Savages track tot nu toe.

De vraag bij het wel of niet selecteren van comeback-platen en solowerk van beroemde bandleden is ‘zouden ook andere mensen dan de die-hard fans het mooi vinden?’ In geval van de buitenbandse activiteiten van Dave ‘Depeche Mode’ Gahan kunnen we die vraag met een volmondig ja beantwoorden. Dave’s stem zal de DM fans immer kunnen bekoren, maar de door Soulsavers gemaakte backingtrack, die slechts in de verre verte aan het moederschip doet denken maken zijn solo-uitstapje interessant voor een veel groter publiek. Shine is de opvolger van All This and Nothing een plaat die onbehoorlijk lang in de Graadmeter heeft gestaan. Shine lijkt een zelfde lot beschoren.

Vanaf nu regelmatig te horen op uw aller Pinguinradio is de zwaar overtuigende debuutsingle van Seramic. Seramic maakt muziek die raakvlakken vertoont met zowel James Blake als D’Angelo, een soort electro-gospel-soul dus. Of de man kiest er voor om anoniem te blijven  zou het een beroemd iemand zijn?) of alles is nog zo vers dat er nog geen tijd is geweest om een en ander te updaten en/of te lanceren. Seramic zit op Facebook, het eerste bericht, een link naar Spotify is van 30 december. Het aantal likes is 461. We hadden je graag wat meer verteld over de/het mysterieuze Seramic, maar nu dus even niet. Voorlopig zullen we moeten volstaan met de constatering dat People Say een debuut is van het daverende soort.

Het was even zoeken, maar uiteindelijk hebben we toch iets weten op te duiken over de band die zich Island noemt en grote indruk maakt met hun nieuwe single Girl. Zowel bandnaam als songtitel zijn niet erg uniek, je komt dat ook het nodige tegen waarvan vrij veel NSFW voordat je op de verlangde bandinfo stuit. Volgens ons doen ze het er om. Als je bijvoorbeeld (met veel moeite) de clip hebt gevonden op Youtube en je klikt op de Facebook link dan krijg je de pagina van (een waarschijnlijk niets vermoedende) Is Wirawan uit Thailand. We wisten de band uiteindelijk op te sporen via hun label, Beatnik Creative. Daarom kunnen we je nu vertellen dat Island een vierkoppige band is uit Londen (via Oxford) en dat Girl het titelnummer is van hun allereerste EP. Island maakt oer-Britse indie en zegt geïnspireerd te zijn door zowel Foals als Arctic Monkeys. De band is de imitatiefase echter allang voorbij, zoals het zelfverzekerd klinkende Girl laat horen. Eigenlijk is er maar een minpuntje, met een lengte van 2.42 is Girl wel een beetje kort.

Glass is een nieuw duo uit London dat door smaakmakers tot grote dingen in staat wordt geacht. Jessica Winter en Scott Remington spelen op de drums na alle instrumenten zelf. Jessica zingt met een stem, die wel iets weg heeft van die van Kate Bush. Andere namen die vaak vallen als het over Glass gaat zijn die van Queen een Roxy Music. We hebben het dus over theatrale muziek. Broken Bones is pas de tweede single van Glass, het is een ‘dark ballad’ over Jessica’s broer, die een paar zomers geleden bijna bezweek aan een overdosis, maar getuige de clip waarin hij (en hun moeder) een rol speelt weer helemaal de oude is. More to come.