Author: Flip van der Enden

Het woord is potentie. Het Londense Gengahr heeft de potentie om uit te groeien tot een speler van belang. Het opvallendste aan Gengahr is de meerstemmige falsetzang, alsof er drie Bon Ivers in de band zitten!  Genghar maakt licht psychedelische luisterpop, de hoge zang en optimistische melodieën verhullen morbide teksten over heksen, geesten en bloedig tandvlees. De meeste songs van Gengahr laten zich niet in één keer kennen, maar als je tijd en aandacht investeert dan wacht je een rijke beloning. Het debuutalbum van Gengahr met Tired Eyes, She’s A Witch en oud IJsbreker Heroine is nu opnieuw uitgebracht in een de luxe editie met nog eens vijf extra tracks.

Zoals meer bands begon Hunny als een solo-project. Jason Yarger, een singer-songwriter uit California zocht en vond muzikanten voor de opnamen van een EP, die dus onder zijn naam zou verschijnen. Al doende echter bleek de chemie tussen leider en begeleiders zo bijzonder dat het zonde zou zijn om na gedane zaken afscheid te nemen. Dus bleven de mannen, zes in totaal hangen. A band was born, en nog een beste band ook. Hunny is, om het formeel te zeggen een post-punk band met een hang naar retro, men is fan van The Clash maar ook van Prince. Die brede oriëntatie hoor je terug in Parking Lot, de nieuwe single van Hunny’s debuut EP,Pain/Ache/Lovin’.

Net als je denkt dat Dan Croll op zijn nieuwe single voor veilig gaat komt er een gitaarsolo die neigt naar avant-gardisme en de kans op airplay bij popstations aanmerkelijk verkleint. One Of Us is de eerste single van het tweede album van de bebrilde zanger uit Liverpool. De opvolger van Sweet Disarray heeft nog geen naam en geen releasedatum. Wel weten we dat Dan het album heeft opgenomen in de V.S. en dat hij in de voorbereidingen veel heeft geluisterd naar Tame Impala, Queen en Black Sabbath.

The Black Cult is Nederlandse garagerock band nummer zoveel, maar absoluut niet de zoveelste Nederlandse garagerockband. De nieuwe single van de Noorderlingen heeft flair en vaart, kop en staart. Find A Way, de derde Black Cult single laat een band horen die er op alle fronten op vooruit is gegaan, het gevolg van heel veel spelen. Wat de plannen zijn, is niet helmaal duidelijk. Volgt er een album, een EP komt er een tour? Internet geeft nog geen antwoord op deze vragen, maar dat we voorlopig nog niet af zijn van de zuid-Groninger rockers is een ding dat zeker is.

In ons boek is Surrender van The Duke Spirit een classic. Blue And Yellow Light is dat helaas niet. Dat neemt niet weg dat de song makkelijk voldoet aan onze strenge criteria. De nieuwe single van The Duke Spirit, ruim vier jaar hebben we er op moeten wachten is een bijna ballad, rijk geproduceerd en boven het maaiveld uit getild door de expressieve zang van Leila Moss. The Duke Spirit werd twaalf jaar geleden uit de fles gelaten in Londen. Een debuutalbum volgde in 2005. Volgende langspelers lieten steeds een jaar of drie op zich wachten, maar telkens bleek het het wachten waard geweest. Per album kwam de band een stap dichter bij het gestelde doel, een brug slaan tussen uiteenlopende stilisten als The Jesus & Mary Chain en Marvin Gaye, Patti Smith en Aretha Franklin. We moeten dan ook niet uitsluiten dat Blue And Yellow Light een warmmakertje is voor een album dat tracks bevat, die zich makkelijk kunnen meten met Surrender.

Sundara is Sanskrit voor prachtig of edel, karma is de Hindoestaanse benaming voor de daden van een individu die invloed hebben of zijn of haar volgende leven. Zet de twee woorden achter elkaar en je hebt de naam van een vers orkest uit Reading UK. Met een naam als Sundara Karma zou je verwachten dat de bandleden tot over de oren in de oosterse filosofie zouden zitten, dat valt nogal mee. De naam lijkt meer op klank dan op betekenis gekozen. Dat wil niet zeggen dat we hier met een stel hangjongeren te maken hebben. De clip van hun debuutsingle, Flame is gebaseerd op Plato’s allegorie van een grot. Toch maakt Sundara Karma geen ingewikkelde muziek. Zanger Oscar Lulu en de zijnen produceren indie pop met stadion potentie met teksten waarin men commentaar levert op de postmoderne realiteit. Dat dan weer wel.

levert op de postmoderne realiteit.

Rianne Walther van The Indien heeft niet alleen een bijzonder mooie stem, ze kan ook nog eens prachtig zingen, een combinatie die minder vaak voorkomt dan je zou denken. The One is de derde single van de Haagse en haar compagnons. Met een stem en een uiterlijk als het hare zal het verleidelijk zijn om achter het grote succes aan te jagen. The One ademt echter kwaliteit uit, lange adem en ontdekkingsdrift, niet bepaald eigenschappen voor een hitparadeact. Rianne heeft dus duidelijk heeft niet de ambitie om de nieuwe Miss Montreal te worden en ook niet de nieuwe Anouk, maar gewoon de eerste, enige en echte The Indien.

The Maccabees is meer dan een superstrak spelende uiterst energieke Britse rockband. Het is ook een band met een boodschap. Spit It Out is de derde single van het vierde album van de band uit Londen. Tezamen vormen de singles een drieluik met als thema de ‘gentrification’ van hun geliefde stad. In grote steden in Nederland zien we een zelfde ontwikkeling, de oude binnenstad wordt overgenomen door een kapitaalkrachtige elite. Woningen worden onbetaalbaar, buurtwinkels verdreven door koffieketens en biologische supermarkten. Londen liep voorop in de gentrificatie en is nu is het domein van rijke Russen en Arabieren, makelaars en bankpersoneel. Voor gewone mensen is Londen onbetaalbaar geworden, dus ook voor beginnende muzikanten. Er is dus sprake van culturele kaalslag. En daar heeft The Maccabees een liedje over gemaakt. Zal hun protest invloed hebben, waarschijnlijk niet. Maar zwijgen is geen alternatief.

‘This town is turning in a ghost town, all the clubs are closing down’, zongen The Specials in 1981. Ghost Town was een protest tegen de sterk stijgende werkeloosheid, de afbraak van oude wijken en het geweld op straat in Londen, het gevolg van het rechtse bewind van Margareth Thatcher. Wat er toen in Londen gebeurde, is nu aan de hand in Sydney waar het stadsbestuur alcohol misbruik onder jongeren wil tegengaan door kroegen te verbieden na half ‘s twee nachts nog mensen toe te laten en de regel dat alle kroegen om drie uur moeten sluiten. Een vrij rampzalig beleid natuurlijk wat absoluut niet zal werken en wat van Sydney een dooie stad zal maken. Tijd dus voor protest. Sticky Fingers laat zich horen door het klassieke Ghost town te coveren. De cover is enerzijds een eerbetoon aan de beste band van de Britse ska-scene van de jaren tachtig en tegelijk een eigentijds protest tegen de zedenmeesters van Sydney.