Orange Skyline

Het is niet makkelijk om op te vallen in de Popronde, het aanbod is groot en de concurrentie moordend. Toch is het Orange Skyline gelukt om zich positief te onderscheiden. Dat doen ze met sterke songs en energieke shows. Lekker beesten op de bühne is belangrijk, maar tegelijkertijd niet meer dan het halve werk. Gelukkig blijken de Groningers zich ook de studio staande te kunnen houden. Eigenlijk wisten we dat al, we hebben de vorige single Rapture niet voor niets virtueel grijs gedraaid. I Don’t Mind is net weer even wat strakker, speelser en slimmer dan de voorganger. Er is dus nog progressie ook. Echt een talentvolle band dat Orange Skyline. Serious.

Mister and Mississippi

Op de eerste single van het tweede album van Mister & Mississippi neemt de band geen onnodige risico’s. Je herkent ze meteen. Toch is Meet Me At The Lighthouse niet meer van het zelfde en zeker niet minder. Het nummer is spannend, mooi opgenomen, goed gespeeld en avontuurlijk in zijn donkere sfeer en hypnotiserende opbouw. Hoewel niet helemaal gespeend van hitpotentie lijkt Meet Me At The Lighthouse bedoeld als intentieverklaring van een band die voor alles de mooist mogelijke muziek wil maken.

The Decemberists

The Decemberists zijn bezig aan een comeback. De Americana veteranen brengen sinds 2002 zo’n beetje elk jaar een album uit. Alleen op de nieuwe, What A Terrible World, What A Beautiful World hebben we maar liefst vier jaar moeten wachten. Er zijn een aantal redenen voor die vertraging. Het laatste album van de band, The King is Dead is hun succesvolste tot nu toe. Dat is mooi en prachtig, maar brengt ook druk met zich mee. Daarom wilde zanger Colin Malloy even een tijdje wat anders gaan doen. Hij trok zich terug op zijn farm in Oregon, waar hij tussen het voederen der dieren door een zeer succesvol kinderboek schreef. Daarnaast werd er bij bandlid van het eerste uur Jenny Conlee borstkanker geconstateerd. Ze is gelukkig weer aan de beterende hand. Voor je het weet ben je dan vier jaar verder. Maar de fans zijn de band dus nog niet vergeten. Het lijkt er zelfs op dat The Decemberists met prima nieuwe singles als Make You Better en The Wrong Year nieuwe zieltjes aan het winnen is. Reken er dus op dat het aardig druk gaat worden op 23 feb. in de Paradiso als de band daar neerstrijkt.

Rop Zoutberg

Rop Zoutberg simpelweg journalist noemen is hem te kort doen. We kennen hem weliswaar van zijn reportages voor Radio 1 en als Italië correspondent van het NOS Journaal, maar wist je dat Rop ook fotograaf is, met een Zilveren Camera op de schouw? Wist je dat hij een standaard werk geschreven heeft over de geschiedenis van het Argentijnse voetbal? Of dat hij een uiterst leesbaar boek heeft geschreven over zijn tijd als NOS correspondent in Spanje?
Zo iemand noem je van alle markten thuis. En er is meer. Rop is ook nog eens connaisseur op het gebied van popmuziek uit binnen en buitenland, uit heden en verleden.
Kortom als er iemand uit Stationschef hout is gesneden dan is het wel Rop Zoutberg.

Luister naar Rop Zoutberg bij Bazz op de buzz zaterdag om 19.00 of donderdag om 22.00 uur.

De 25 van Rop Zoutberg

1. Japan – Visions of China
2. Spinvis – Smalfilm
3. Sweet Life Society – My sound
4. Nacha Pop – Lucha de gigantes
5. Jimmy Page & Robert Plant – Since I’ve been loving you
6. Tom Waits – Time
7. Rufus Wainwright – The art teacher
8. Pearl Jam – Rearviewmirror
9. Nick Cave and the Bad Seeds – The mercy seat
10. Radiohead – Paranoid android
11. De Jeugd van Tegenwoordig – Watskeburt?!
12. Gruppo Sportivo – Beep beep love
13. Beck – Where It’s At
14. Negrocan – Cada vez que te veo
15. Red Hot Chili Peppers – Californication
16. Kate Bush – Running up that hill
17. Manu Chao – Desaparecido
18. The Cure – A forest
19. Ennio Morricone – The good, the bad and the ugly
20. Jimi Hendrix – Crosstown traffic
21. Daft Punk – Giorgio by Moroder
22. Gotan Project – Queremos Paz
23. Queens of the Stone Age – No one knows
24. Band of Horses – The funeral
25. Van Halen – Ain’t talking ’bout love

TV On The Radio

Op single nummer drie van album nummer zes van TV On The Radio treffen we de band aan in haastige spoed. En die is in dit geval helemaal goed. Tussen Seeds en de voorganger zit drie jaar, een min of meer gedwongen hiaat omdat de band afscheid moest nemen van bassist Gerard Smith, die is overleden aan kanker. Ook zat TV On The Radio een tijdje zonder platenmaatschappij. Seeds is uit op het befaamde Harvest Label, dat in 1969 is opgericht speciaal voor ‘underground’ bands, zoals indie bands toen genoemd werden. O.a. Pink Floyd en Deep Purple zaten op Harvest. Later dook het label op de punk en new wave met acts als Wire en The Saints en Duran Duran. Daarna stierf Harvest een stille dood totdat het in 2013 nieuw leven werd ingeblazen. Ook nu is Harvest een home voor alternatieve en indie acts, zoals daar zijn Arthur Beatrice, together PANGEA en TV On The Radio dus.

Nothing But Thieves

Je band Nothing But Thieves noemen is een beetje vragen om moeilijkheden. Je kunt bijvoorbeeld snel van plagiaat worden beschuldigd en het moet gezegd worden originaliteit is niet het eerste waar je aan denkt als je Wake Up Call hoort, onze nieuwe IJsbreker. Waaraan dan wel? Aan woorden als Lekker en opwindend.
Nothing But Thieves komt uit het oer Engelse Southend-On-Sea. De band vertegenwoordigt de poppy kant van de indierock. Wake Up Call lijkt wel een beetje op INXS voordat die band $ tekens in de ogen kreeg. Nothing But Thieves is nog te vers voor een wiki entry, maar heeft al wel dik 23 duizend Facebook likes. En een deal bij major label, RCA. Het is dus vrij veilig om te voorspellen dat we nog wel het een en ander gaan horen van Conor, Joe, Dom, Price & Phil.

The Bohicas

The Bohicas leerden we kennen vorig jaar via de dubbelsingle XXX/Swarm. Met die tracks deelde de Britse band een aardige eerste klap uit. De opvolger To Die For is wederom een riff rijke rocksong in indie stijl, in sfeer en stijl verwant aan labelgenoten Arctic Monkeys en Franz Ferdinand. De naam van het kwartet uit Essex zou een acroniem zijn net als LOL, LMAO en FUBAR. Bohica zou staan voor Bend Over, Here It Comes Again. Of er een album komt lijkt wel zeker, de vraag is alleen wanneer.

The Woods

The Woods niet te verwarren met Woods is een debuterend duo uit het Australische Brisbane. Matt Carins en Ryan Henderson tekenen voor het hypnotiserende Hollow Coves dat klinkt als een klok. Letterlijk. Het geluid dat het ritme bepaalt, klinkt als een antiek uurwerk, maar dan net even sneller. Het is een van de drie songs die The Woods tot dusver heeft vrij gegeven. We kunnen dus welstellen dat het allemaal nog vrij pril is voor het duo. Maar niet vaak is een begin zo veelbelovend.

Hollow Coves

Hollow Coves is een debuterend duo uit het Australische Brisbane. Matt Carins en Ryan Henderson tekenen voor het hypnotiserende The Woods dat klinkt als een klok. Letterlijk. Het geluid dat het ritme bepaalt, klinkt als een antiek uurwerk, maar dan net even sneller. Het is een van de drie songs die Hollow Coves tot dusver heeft vrij gegeven. We kunnen dus welstellen dat het allemaal nog vrij pril is voor het duo. Maar zelden is een begin zo veelbelovend.