Het is een ongeschreven regel om geen nummers tot IJsbreker te bombarderen die al in de Graadmeter staan. Die regel lappen we deze week aan onze laars. Onze nieuwe IJsbreker staat namelijk al zijn 3e weken in onze alternatieve hitlijst. Maar, regels zijn er om gebroken te worden, toch? Waarom drie weken gewacht? Omdat we de kracht en de pracht van The River niet meteen hoorden. Sommigen nummers doen er wat langer over om te bezinken. We hoorden wel dat Son Little iets te vertellen heeft, maar het kwartje viel pas echt nadat we The River een aantal keren op de zender hadden horen langskomen. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. Son Little is niet zijn echte naam, die luidt Aaron Livingston. Aaron bracht vorige maand zijn debuut EP uit als Son Little -The River is het titelnummer- maar hij is niet echt een nieuwkomer. Als zanger/sessiemuzikant was Little al te horen op platen van The Roots en van het Franse dj collectief RJD2. Op zijn debuut als Son Little hoor je wel sporen dance en hip hop, maar het zijn vooral de in de soul een blues gedrenkte songs die indruk maken. Niet meteen dus, maar zeker na een paar draaibeurten. December is de tijd van de lijstjes waarin je je vrienden nog even wil overtuigen van de waarde van die en die plaat en waarin je kunt inhalen wat je gemist hebt. Wij hadden bijna Son Little gemist en vinden dat iedereen hem gehoord moet hebben. Daarom roepen we The River van Son Little alsnog uit tot IJsbreker!
Author: Flip van der Enden
King Tuff
Danger In The Dark van King Tuff is gratis af te halen op de bekende downloadadressen. De track is namelijk al betaald. Door rumfabrikant Captain Morgan, die hem had besteld voor een reclamecampagne. Het is niet echt te horen, maar King Tuff a.k.a. Kyle Thomas nam Danger In The Dark op met hip hop producer Harry Fraud (Rick Ross/Wiz Khalifa) en liet het mixen door Mike Bozzi (Kendrick Lamar) een man die ook bekender is in hip hop kringen dan in indie-land. Het resultaat mag er zijn en klinkt misschien nog wel beter dan Tuff’s verse tweede album. Voor herhaling vatbaar dus.
The Pack A.D.
Als Kim Deal en Jack White een liefdesbaby hadden gehad, zou die klinken als The Pack A.D. (of als Blood Red Shoes) Becky Black en Maya Miller heten de twee dames die alweer tien lang jaar aan de weg timmeren met hun zompige bluesrock. Het duo komt uit Toronto en heeft net een vierde album opgeleverd. Do Not Engage is de titel. Het oudere werk van The Pack A.D. is in eigen beheer uitgebracht. Album nummer 4 en de non-album track Cellophane zijn verschenen onder de hoede van Nettwerk, een coöperatie van kleine labels die samen een promotionele vuist kunnen maken zodat waardevolle bands als The Pack A.D. een kans krijgen gehoord te worden.
The Very Best
Een weinig bescheiden naam voor een ambitieus project. The Very Best is de vlag waaronder een Britse beatmaker (Johan Hugo) en een zanger uit Malawi (Esau Mwamwaya) hun muziek aan de man brengen. Het project ging in 2009 van start en nadert nu de release van een derde album. The Very Best maakt doorgaans dansbare muziek met westerse beats en niet westerse zang. Hear Me is daarentegen een ballad van het soort dat goed gedijt in december. The Very Best maakt graag gebruik van vriendendiensten. In het verleden deden o.a. M.I.A, Amadou & Mariam en Vampire Weekend zanger Ezra Koenig een duit in het zakje, op Hear Me speelt Ezra’s Vampire collega bassist Chris Baio een partijtje mee. Album volgt in het nieuwe jaar.
Coasts
Inderdaad een bekende titel. Chris Martin heeft de strofe echter niet verzonnen. A rush of blood in the head betekent gewoon een rood hoofd krijgen vanwege woede, opwinding of schaamte. In geval van Coasts zou het alle drie kunnen zijn. A Rush Of Blood is een liefdesliedje met onduidelijk afloop. Het is de nieuwe single van een band uit Bristol die al eerder ons pad kruiste met het aanstekelijke Oceans. Nog meer dan dat nummer verraadt A Rush diepe 80’s invloeden en dan met name van de Britse stroming die new romantics werd genoemd, Duran Duran, ABC dat werk. A Rush Of Blood is het titelnummer van een derde EP, die dienst doet als voorbode van een debuutalbum.
The Bulls
Come Unwound is de debuutsingle van The Bulls. Nu kan het zijn dat de band hun allerbeste song heeft geselecteerd voor hun eerste single en dat alles hierna gaat tegenvallen, maar laten we ze het voordeel van de twijfel geven en onze bewondering uitspreken voor deze fantastische openingszet. The Bulls komt oorspronkelijk uit Brisbane maar is verkast naar L.A. om voor de hand liggende redenen. Dat de debuutsingle zo sterk en uitgekristalliseerd klinkt heeft een reden. Zangeres/ multi-instrumentaliste Anna Bulbrook zat eerder in Airborne Toxic Event, haar muzikale partner komt uit Duke Spirit, geen onbekende namen voor Pinguin luisteraars. Come Unwound is een melancholiek nummer dat ergens tussen klassieke shoegaze en moderne dreampop in dobbert. Over niet al te lange tijd komt er een EP en weten zeker of deze single een lucky shot is of het begin van een moois. Wij vermoeden het laatste.
Rolls Bayce
Rolls Bayce is een beetje een laatste kans band. Alle drie de leden hebben eerder in andere bands gezeten, echter nooit met het gewenste resultaat. Dus proberen ze het nu samen in de hoop en verwachting dat het deze keer wel gaat lukken. De eerste tekenen zijn gunstig. De band komt opvallend makkelijk aan optredens en hun singles zijn opgepikt door het belangrijkste Australische radiostation Triple J. Daarnaast wordt er in de blogosphere zoveel over Rolls Bayce geschreven dat de band ook in onze wijk is gesignaleerd. En hoe klinken ze? Australisch. D.w.z. Poppy maar niet glad, vocaal erg sterk, gitaren op de juiste plek en liedjes die langer mee gaan dan vandaag. Als Rolls Bayce niet lukt dan heeft niet alleen de band maar ook wij een probleem.
Johnny Marr
Terwijl Morrissey geplaagd wordt door onwillige platenmaatschappijen, lastige fans en enge ziektes lijkt ex partner Johnny Marr in de bloei van zijn leven. De 51 jarige gitarist scoorde met Easy Money de grootste hit van zijn post Smiths carrière, iets wat wij eerlijk gezegd niet meer hadden verwacht. Dynamo, net als Easy Money terug te vinden op het Playland album is ook helemaal niet verkeerd. Marr solo heeft misschien niet de diepgang van het oeuvre van The Smiths en zeker niet de pretentie van het solowerk van Morrissey, maar staat duidelijk zijn eigen mannetje. Eindelijk.
Mitski
Mitski is een 23 jarige zangeres-componiste uit Brooklyn, New York. First Love/Late Spring is de eerste single van haar derde album. Mocht je net als wij nogal onder de indruk zijn van de song, dan kan je zonder aarzeling het bijbehorende album, Bury Me At Makeout Creek aanschaffen of streamen. Wees echter gewaarschuwd. Mitski’s nieuwe langspeler is compleet anders dan de twee voorgangers. Op plaat drie rockt de maakster de bij tijd en wijle de pannen van het dak. Op haar vorige albums laat de ze zich begeleiden door een klassiek aandoend orkest en maakt ze muziek waarvoor je in Nederland subsidie zou kunnen aanvragen. En krijgen. Een veelzijdig artieste dus, die Mitski. En een bijzondere.
The Miseries
Om de een of andere duistere reden is het laatste album van Tim Knol niet echt een succes geworden. Of Tim daarom zijn bakens heeft verzet en een (punk)band is begonnen (en die The Miseries heeft gedoopt) is niet duidelijk. Wel duidelijk is dat het plezier af spat van dit debuutsingletje van The Miseries. Skinflint is digitaal uit en als tastbare 7” en moet zijn lengte van 1 minuut 37 gewoon onverkort in de DWDD kunnen.