Author: Flip van der Enden

Heb je even? And Star Power, het nieuwe album van Foxygen is een dubbelaar met maar liefst 24 tracks. Die zijn stuk voor stuk interessant, maar niet allemaal even goed. Maar de songs die geslaagd zijn, zijn dan ook heel erg geslaagd. Zoals de eerste single, How Can You Really en de opvolger, Coulda Been My Love. Het hele album heeft een DIY sfeer die sterk doet denken aan het oude werk van Todd Rundgren en het debuut van Paul McCartney. We mogen ons sowieso in de handjes knijpen dat er überhaupt een derde Foxygen album is verschenen.
Er is tijdens de laatste tournee van de band in Europa namelijk nogal wat fout gegaan. Zanger Sam France raakte regelmatig het spoor bijster, geselde zichzelf met zijn microfoon, sloeg wartaal uit en ging op de vuist met mensen uit het publiek. Het dieptepunt was toen hij van de bühne flikkerde en een been brak. Drugs, psychose, allebei? Het is nooit helemaal duidelijk geworden. In ieder geval lijkt de rust nu weergekeerd in het Foxygen kamp en het hoofd van Sam. Voor hoe lang? Dat gaan we uitvinden. De band durft het aan om ook weer te gaan toeren. Ga ze zien in Paradiso Noord a.k.a. De Tolhuistuin in Amsterdam op 4 november a.s. Misschien raadzaam om een beetje afstand te houden.

Niks geen vooraankondiging of teaser op Youtube, maar gewoon het nummer online zetten en er een clipje bij improviseren. Dat is wat Melody Prochet uit Aix-en-Province heeft gedaan (op moment van schrijven is die clip weer verdwenen!?). Anders dan haar debuutalbum uit 2012, dat ze maakte met Kevin Parker van Tame Impala heeft Melody Shirim zelf geschreven en geproduceerd. Het eerste nummer van het tweede album van Melody’s Echo Chamber is net zo psychedelisch en minstens zo verleidelijk als de songs van haar debuut. Helaas zullen we tot voorjaar 2015 moeten wachten voordat dat album af is en uitkomt.

Wat nog te zeggen over Royal Blood? Wie ze nu nog niet kent, wil ze niet kennen. Wie ze wel kent, weet dat Ben en Mike bij ons weinig kwaad kunnen doen. Al zouden ze het telefoonboek van Texel voordragen dan nog zouden we aandachtig luisteren. Maar gelukkig stellen de Brits rockers ons niet op de proef en hebben ze gewoon een van de betere tracks van hun debuutalbum van een clip voorzien en los uitgebracht. Rest ons slechts om hem te draaien.

Wishing Well van Screaming Females is een song die net zo goed in 1974 gemaakt had kunnen zijn of 1984 of 2004 als nu. Dat maakt het nummer niet ouderwets, maar tijdloos. Screaming Females is een trio met maar één female in de opstelling, Marissa Paternoster heet ze. De naam Screaming Females is niet zo ironisch als je misschien zou denken. Marissa kan een flinke keel opzetten en doorgaans doet ze dat ook, maar op Wishing Well houdt ze zich in met als gevolg het meest radiovriendelijke nummer van de band uit New Jersey tot nu toe. Wishing Well is nu nog alleen uit op single, maar waarschijnlijk volgt er snel een album. Dat wordt dan het zesde studioalbum van het trio dat volgend jaar haar tweede lustrum viert.

Makonnen komt uit de hip hop scene van Atlanta, maar dat is dus niet te horen, Niet dat hij uit Atlanta komt en ook niet dat hij van de hip hop is. Too Much doet eerder denken aan old wave Britse synthi-pop acts als Human League en Heaven 17. Andere tracks op de I Love Makkonen EP hebben wel een hip hop feel, maar zijn nog steeds mijlenver verwijderd van de ge-autotunede, vrouwvijandige creditcard hip hop, die momenteel grote delen van de ether vervuilt. Het zou zo maar kunnen dat I Love Makonnen overloopt naar het kamp van de ‘vijand’ en dat er songs gaan komen met gast-raps van Nicky Minaj en/of features van Jesse J, maar voor het zelfde geld hebben we hier de nieuwe Child Of Lov of nog beter eindelijk een opvolger van Outkast, die andere ongewone rappers uit Atlanta.

Lang geleden (de vroege middeleeuwen) en hier ver vandaan (het hoge noorden van Zweden) was er eens een dorpje dat werd aangevallen door kruisridders in een poging de heidense inwoners te kerstenen. Een deel van de bevolking wist te ontsnappen. Als wraak spraken ze een vloek uit over hun oude dorp. Het christendom heeft er daarom nooit vaste voet aan de grond gekregen. Tot op de dag vandaag doet men aan er aan heidense praktijken. Uit dat dorpje komt de band Goat. Zeggen ze. Goat, het zal niet verbazen is een cultband van de hoogste orde. Geen popjournalist die het waagt zich negatief uit te laten over de band. Dat kan komen omdat ze bang zijn voor een banvloek, maar ook omdat ze oprecht vinden dat Goat mooie muziek maakt. Dat vinden wij namelijk ook. Rare muziek, zo sixties als de neten, Dr John meet Pink Floyd met George Harrison op sitar, maar boeiend is het beslist om niet te zeggen hypnotisch. Er is dus weinig bekend van Goat, de bandleden hullen zich in zwijgen en vermommingen. Wel weten we dat Hide From The Sun afkomstig is van Commune het derde album van de sjamanisten en dat dat album uit is op Sub Pop.

‘Puntje puntje puntje uit Limburg’ maken energieke orgelrock geïnspireerd door de platenkast van hun ouders’. Nee het is niet DeWolff die zo hun bio begint, maar No Man’s Valley een band die met DeWolff behalve de provincie van herkomst ook een voorliefde deelt voor ronkende rock met brede toetsenpartijen en gevleugelde gitaarsolo’s in een stijl die zijn oorspong vindt in de late jaren zestig bij bands als The Doors en Deep Purple. The Wolves Are Coming (met een grappige op Roodkapje geënte clip) is een rocksong met een refrein dat bijna dwingt tot meezingen. Het intro lijkt ‘geleend’ van Iggy Pop’s Passenger, maar dat moet je zien als eerbetoon en niet als gebrek aan eigen ideeën. Zoals veel singles is The Wolves Are Coming niet helemaal representatief voor wat de band nastreeft. Wil je de echte No Man’s Valley leren kennen luister dan ook eens naar de ‘b-kant Love Or Axe Murder, een broeierig nummer waarin niet het orgel maar de gitaar de dienst uitmaakt.

Thuis in Australië is Orphan Orphans een supergroep. De bandleden hebben voordat ze zich onder de nieuwe vlag verzamelden allemaal in bands gespeeld die ‘down under’ een zekere mate van faam genoten. Maar hier niet dus namen zullen we je besparen. Voor ons is Lighten Up Your Day de eerste kennismaking met de helden van de scene van groot Brisbane. En hoe klinken ze? Hey Man, als Iggy Pop die Lou Reed doet. Ook de andere songs op de debuut EP zijn rocksongs met een boogie beat en een flinke dosis glam. Het is allemaal nog heel erg pril met Orphan Orphans.
De band heeft onlangs zijn eerste optreden gehad, als voorprogramma van Temples, maar onze verwachting is dat we nog wel het een en ander van de mannen gaan horen.

De tweede single van Seeds, het aanstaande album van TV On The Radio is nogal anders dan Happy Idiot en dat is altijd een goed. Te veel bands blijven steken in wat ze denken dat een succesformule is. Niet TV On The Radio. Niet dat we dat van ze gedacht hadden, we kennen de band uit Brooklyn als een verzameling muzikale avonturiers die liever onbetreden dan platgetreden paden inslaan. Dat TV On The Radio nog aan een vijfde album is toegekomen mag een klein wonder heten. In 2011 kreeg de band een zware slag te verwerken toen bassist Gerard Smith overleed. Even leek het er op dat de overlevenden andere prioriteiten hadden dan de band, Tunde Adebimpe heeft diverse bijbands, bassist Kyp Malone (de ontdekker van Sharon van Etten!) heeft ook geen gebrek aan werk en David Sitek is een van de hetere producers van deze eeuw. Maar gelukkig riep de de plicht.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Wie had gevreesd dat Maurits Westerik na zijn avontuur met GEM zijn gitaar aan Maarten had gegeven en zich zou richten op het vergaren van een huisje, een boompje en beestjes kan opgelucht adem halen. De geboren rocker heeft (deels) nieuwe manschappen om zich heen verzameld, vers repertoire geschreven en onder inspirerend oor van Hank Jonkers (nu van Hallo Venray, toen van Fatal Flowers, misschien wel de eerste indie-band van NL) aan een album gewerkt. Dat deden de heren in de winderige isolatie van Vlieland. De eerste vrijgegeven track van de ‘Vlieland Sessies’ is de prachtsingle Safe, die ons doet beseffen hoe erg we Maurits hebben gemist!