Author: Flip van der Enden

Het heeft bijna een jaar geduurd voordat Riptide van Pinguinradio oversloeg naar de andere zenders, maar nu mag de Australische Vance Joy zich de trotse maker noemen van een echte hit. De vraag is dan, blijft het bij die ene hit of zit er meer in het vat voor James Keogh zoals Vance eigenlijk heet? Of Mess Is Mine de hitparade gaat beklimmen, durven we niet te beweren. Wel dat het een sterke track is waarmee meneer Joy bewijst meerdere noten op zijn ukelele te hebben. Volgende maand komt er ook een album, Dream Your Life Away.

En weer is-tie raak, de nieuw single van Catfish & The Bottlemen. Cocoon is single # 6 alweer van de band uit het in Noord Wales gelegen kustplaatsje Llandudno. Daar wonen ze echter allang niet meer, want niet bepaald de ideale uitvalshaven voor cultureel ondernemers. Tegenwoordig woont men in Sheffield. Het lijkt alweer een eeuw geleden dat Catfish & The Bottlemen hun Nederlandse podiumdebuut maakten op ons Pinguins In Paradiso festival, maar dat is nog maar net acht maanden geleden. In de tussentijd is heel veel gebeurd. Stond de band toen in de kleine zaal, nu zou de grote zaal van Paradiso uitpuilen. Cocoon staat net als de (meeste) voorgaande singles op The Balcony, het album debuut van Charlie & Co dat op 15 september eindelijk uitkomt.

Eigenlijk hanteren we een ban op platen waarin gefloten wordt, maar regels zijn er om te worden gebroken en voor de nieuwe single van Tangarine maken we graag een uitzondering. It’s Alright is een zeer sterk liedje dat bijzonder goed wordt gezongen door de broers en lekker close is opgenomen. Een hit zou loon naar werken zijn. De Brinks Brothers zijn best al lang bezig, hun debuut verscheen zo’n zes jaar geleden. Live hadden ze al vrij snel een succes, maar qua verkoop en airplay, bleef er nog wel wat te wensen over. Dit jaar mochten Sander en Arnoud aantreden als huisband van DWDD, een taak waarvan ze zich met verve hebben gekweten. Dat zal zeker invloed hebben op het verdere verloop van hun carriere. Met het op de Lowlands ten doop gehouden album, Move On begint het duo aan een nieuwe fase. It’s Alright is een prima startschot.

Energie en melodie dat zijn de twee hoofdbestanddelen van Seattle Or Portland. De nieuwe single van Aestrid klinkt als War On Drugs met peper in de reet. Best wel anders dus dan de verantwoorde euro-artrock die we van de band gewend zijn. Directer, urgenter. Debet aan deze koerswijziging is het feit dat het nieuwe album, No Maps Or Adress ver van huis is opgenomen. In Canada in slechts acht dagen. De twee vorige albums van de Soestenaren waren het resultaat van ellenlange studio sessies, waar geen i de studio uit mocht zonder dat er een punt op was gezet. Nu klinkt Aestrid meer zoals we ze live kennen, onder hoogspanning. Het No Maps Or Adress album wordt op 1 oktober gelanceerd met een optreden inde Ekko.

nog geen video

Mad Men is uitgebracht n.a.v. het optreden van Birth of Joy op Lowands opdat de verenigde radiozenders muziek kan laten horen van misschien wel de beste live-band van Nederland en anders wel de hardst werkende. Dat Birth of Joy een goed jaar tegemoet ging, wisten we al in januari toen Kevin, Bob en Gertjan op ons feest in Paradiso de boel op zijn kop zette, maar dat de band zo’n vlucht zou nemen -spelen alle relevante festivals in NL, doorgebroken in Frankrijk en aardig bekend in de rest van Europa- had toen niemand durven dromen. Behalve dan misschien Kevin, Bob en Gertjan.

Rubblebucket uit Brooklyn wordt bestierd door de in de echt verbonden Alex Tothe en Kalmia Travers. De zevenkoppige band werd in 2007 geboren tijdens een jamsessie. Jazz, dance, psychedelica en rock ‘n’ roll zijn de ingrediënten van de Rubblebucket-sound, wat overigens gewoon afvalemmer betekent. En harde tepels volgens de band, maar dat wagen wij te betwijfelen.
Rubblebucket heeft drie albums uit, die buiten de VS weinig aandacht hebben gekregen. Alex en Kalmia denken echter dat hun prettig gestoorde, met trompetten en vintage synthesizers gepeperde pop ook in Europa aan kan slaan. Wij denken dat met ze mee. Carousel Ride is de titelsong van een EP, die speciaal voor de Europese markt bedoeld is. Jammer en een beetje vreemd dat er geen optredens aan vast zijn geknoopt, maar misschien wil men eerst de reacties afwachten voordat er dure tickets worden besteld. Wat ons betreft kunnen ze wel gaan sparen.

Een album dat veel meer aandacht verdient dan het tot nu heeft gekregen is de laatste van Woods. With Light And With Love is een aanrader voor iedereen die bands als War On Drugs, Foxygen en Tame Impala hoog hebben zitten. De uiterst productieve band uit Brooklyn -acht albums plus de nodige non-album singles in iets meer dan zeven jaar- maakt neo-psychedelische muziek, die naar een hoger plan wordt getild door de nukkige gitaar en de fijne falset van Woods voorman Jeremy Earl. Alleen al het negen minuten durende titelnummer is de prijs van het album waard. De vorige single van Woods, Moving To The Left bereikte de top van de Graadmeter, helemaal onopgemerkt is de band dus niet gebleven, maar ze verdienen dus zo veel meer. Hopelijk opent New Light nieuwe ogen (en deuren).

Son Lux is Ryan Lott, een jonge New Yorkse muzikant/producer met één been in de hip hop en de andere in de wereld van de kunstmuziek (Philip Glass en Laurie Anderson). Samen met Sufjan Stevens en rapper Serengetti vormt hij de alternatieve rapgroep Sisiphus. Vooralsnog zorgt Lott voor brood op de plank met het schrijven van muziek voor films en commercials, maar als alles volgens plan verloopt kan Lott binnenkort zijn baan opzeggen. In veel artikelen over Son Lux duikt het woord post-rock op, een verzamelnaam voor vaak pretentieuze en niet zelden vormeloze popmuziek. Son Lux is zeker niet gespeend van ambitie en pretentie, maar zijn songs zijn allerminst vormeloos en met zijn semi-klassieke instrumentatie en meerstemmige vocalen ook nauwelijks rock te noemen. Het smachtende Lanterns Lit is een van de meer poppy songs van het 3e Son Lux album, Lanterns, een aanrader voor hen die hun muziek graag iets avontuurlijker hebben.

Real Estate is een sluimerband. Roem is in zicht, maar het gaat tergend langzaam. Met de Talking Backwards single is de band verder gekomen dan met voorgaande pogingen, maar er is nog wel een weg te gaan. Wellicht dat hun optreden op de LL dit weekend een vonk laat overslaan. We gaan het zien. De indie-rockers uit New Jersey maken ook niet het soort muziek dat snel aanslaat. Real Estate heeft zich gespecialiseerd in melodieuze, meditatieve, heerlijk kabbelende popsong, die misschien wat vluchtig en luchtig klinken in de oren van de toevallige luisteraar, maar tot grote bevrediging kunnen leiden bij hen die zich de tijd gunnen om de songs goed tot zich te nemen. Had To Hear is de openingstrack van Atlas, het derde album van het vijftal en representatief voor wat men wil en kan.

Niks geen gedoe met teaservideo’s, internationaal gecoördineerde releasedata en pre-album singles. The Raveaonettes hebben een nieuw album gemaakt en dat gewoon uitgebracht. De songs zelf zijn de beste reclame moet de band hebben gedacht en gelijk hebben ze. Pe’ahi, het zevende album van het Deense duo is een no nonsense rockplaat met tien gothic surfsong door Sun Rose en Sharin gebracht met een gretigheid alsof het hun debuut betreft. De man die het opnameproces in goede banen heeft geleid is Justin Meldal Johnson, een veel gevraagde producer/muzikant en voormalig sideman van Beck en Nine Inch Nails, die tegenwoordig goed boert als producer van o.a. M83 en Crystal Fighters.