Author: Flip van der Enden

Volgens de collega’s van 3voor12 heeft George Ezra het beste optreden op Eurosonic gegeven begin deze maand. De verwachtingen waren ook best wel hoog gespannen, want George stond op de prestigieuze Sound Of 2014 lijst van de BBC (wat niet alles zegt, want de winnaar van die glazenbol competitie Sam Smith viel op het zelfde ESNS een beetje door de mand). George Ezra dus, is een begin twintiger met de stem van een man die er al een heel bewogen leven op heeft zitten. Ook de stijl van George, Dylaneske folkrock past niet echt bij zijn jeugdige leeftijd noch zijn uiterlijk. Maar als George begint te zingen dan valt alles op zijn plaats, staat de tijd stil en hangen de luisteraars aan zijn lippen. Er is al nieuwer werk dan Budapest voor handen, maar dat is de track waarmee George in eerste instantie in Engeland furore maakte, en derhalve ook voor hier een goed begin.

Een kort, maar o zo krachtig plaatje van We Are Scientists. Er zijn drie muzikale wetenschappers. Ze wonen in NYC, maar komen oorspronkelijk uit California. Dumb Luck is een leuk plaatje, maar wordt een bijzonder plaatje als de gitaren inzetten. In de beste Thin Lizzy traditie spelen Keith Murray en Chris Cain een prachtig dubbele solo. We Are Scientist bestaat nu zo’n dertien jaar, ondanks een vrij constante stroom platen (album zes komt er aan), lukt het band maar niet om uit het peloton indiebands te breken. Dumb Luck is wat ze nodig hebben, want rocken kunnen de mannen echt wel. Of dat met Dumb Luck gaat lukken? Zeg nooit nooit in de muziekwereld. Wij gaan er in ieder geval een tijdje aan hangen. Hopelijk zingen er dan wat mensen mee als We Are Scientists op 22 maart in het Amsterdamse Bitterzoet staat.

Damon Albarn heeft in zijn creatieve leven al heel wat gedaan, maar een soloalbum prijkt nog niet op zijn CV. Daar gaat in april verandering in komen. Het is maar de vraag hoe Albarn’s debuut als solist gaat klinken. De man is über veelzijdig. Hij stond met Blur aan de Britpopwieg, met Gorillaz gaf hij zijn hip hop hart een uitlaatklep, zijn hogere scholing kwam goed van pas bij het componeren van een opera over een 16e eeuwse alchemist en in Rocket Juice To The Moon kon hij zijn liefde voor Afrobeat botvieren. We zijn vast nog wel wat projecten vergeten van de man die meedingt naar de titel ‘hardest working man in showbizz’.En meest veelzijdige Everyday Robots, het titelnummer van het nieuwe album begint met een sample, zo te horen uit de humor hoek, maar wordt gedomineerd door die lekker lijzige stem van Damon met die mooie Londense tongval. Albarn produceerde de plaat met Richard Russel, de eigenaar van XL Recordings (Adele, The xx e.a.) en Brian Eno doet ook mee.

We volgen ze al een tijdje, de gebroeders Loveless die gezamenlijk opereren onder de naam Drenge. Fuckabout is hun vierde single en net als de vorige drie (Bloodsports/Backwaters en Face Like A Skull) te vinden op het debuutalbum van Eoin en Rory uit Sheffield. Drenge maakt fijne vieze handen rock, geïnspireerd door de eerste generatie grungebands uit het noord-westen van de V.S. Fuckabout is een halve ballad tevens anti liefdeslied met als boodschap, ‘People In Love Make Me Feel Yuck”. Dat zal een fase zijn.

Eveline Vroonland is een artiest van deze tijd. Ze debuteerde niet met een album of EP, maar met een filmpje op Youtube. Daarop zie je haar met hulp van een loopstation (spreek uit loepsteesjon) haar compositie Safe & Sound zingen. Dat filmpje trok zo veel bekijks dat Eveline niet anders kon dan concluderen dat er muziek zit in haar toekomst. Ze zette haar tweede talent, fotografie op een lager pitje en begon serieus aan de weg te timmeren als muzikante. Er volgden nog diverse Youtube filmpjes, waaronder een zeer druk bezochte cover van Daft Punk’s Lucky en een op het strand gefilmde versie van haar eigen song Compass. Een gespreid bedje is misschien wat overdreven gesteld, maar toen begin deze maand eindelijk haar eerste EP ten doop werd gehouden, was Eveline zeker geen onbekende meer. Op een meisje alleen wordt al snel het etiket singer-songwriters geplakt en dat is Eveline ook. En meer. Haar songs zijn speels en melodieus met als extra attractie de mooie stem van de songwriter, een stem die ze dankzij dat loopstation kan dubbelen en stapelen zodat er een heleboel Evelines uit de speakers klinken. Niet alleen op plaat, maar ook live zoals we zelf hebben kunnen horen op ons feest in Paradiso vorige week. Dit meisje krijg nog een staartje.

John Grant was ooit voorman van The Czars, een band die zijn tijd vooruit was, want ze speelden dreampop toen dat nog een onontgonnen genre was. Na het uiteenvallen van zijn band heeft Grant nog een tijd dienst gedaan als huurmuzikant bij Flaming Lips en Midlake. Met die laatste band nam hij ook zijn eerste soloalbum op. Voor de opnamen van zijn tweede album vertrok Grant naar IJsland om te werken met Biggi Veira van GusGus. Het verschil tussen album 1 en album 2 had nauwelijks groter kunnen zijn. Grant’s debuut was een aangenaam semi-akoestisch album, cd nummer 2 klinkt elektronisch en ijzig, maar dat is dus precies was de bebaarde laptoptroubadour voor ogen had. Glacier is ondanks de titel een redelijk warme track, die doet denken aan Pink Floyd. De tweede stem is van Sinead O’Connor. De clip is ook een bezichtiging waard

Angel Olsen geboren in St Louis en getogen in Chicago komt uit de folkhoek, ze heeft o.a. met Bonny Prince Billy gezongen. Eerdere releases houden het midden tussen die folk en Americana, maar voor haar nieuwe album heeft Angel een elektrische gitaar omgehangen en die staat haar goed. The new and improved Angel Olsen heeft een album af, Burn Your Fire No Witness waarvan we eerder Forgiven/Forgotten draaiden. Angel maakte het album met hulp van producer John Congleton, die het vaker ‘doet’ met alto dames ook St Vincent en Joanna Newsom hebben van zijn smaak en inzicht gebruik gemaakt. Op 6 april staat Angel in de kleine zaal van Paradiso.

Last Lynx is an indie pop band from Stockholm, influenced by both modern electro pop and 60’s organic pop. Dat is alle schriftelijk info die we over de band kunnen vinden. Foto’s laten vijf jonge muzikanten zien, vier jongens en een zangeres. We hebben deze info van Facebook, want de band heeft geen eigen site en voor een wiki is het nog te vroeg. Op Spotify staan een eerdere single uit 2012, een EP, een minialbum met acht nummers en deze nieuwe single. Van alle songs is Lacuna de beste. Last Lynx ontwikkelt zich dus de goede richting op. Bijzondere clip ook, die bij het nummer zit. Conclusie Zweden heeft er met Last Lynch weer een band bij voor wie het eigen land best wel eens te klein zal kunnen blijken.

Vijf keer is scheepsrecht voor Man Man. Een kleine tien jaar geleden verscheen het eerste album van het muzikale kunstcollectief uit Philadelphia. Er gebeurde weinig, misschien wel omdat Man Man nauwelijks optrad. Dat veranderde na het tweede album, een tour met Modest Mouse bracht de band onder de mensen. Er doken liedjes van Man Man op in Amerikaanse tv series een zelfs eentje als thema van een Nike reclame. Al die aandacht resulteerde in optredens op grote festivals. Man Man was bekend, maar nog verre van beroemd. Albums drie en vier wisten de aandacht van de pers vast te houden, maar nieuw publiek kwam er niet bij. Misschien wel omdat Man Man zelden over koetjes en kalfjes zong, maar over zaken als verlies en verdriet. Dan is het 2013 en verschijnt het vijfde album, On Oni Pond. De trend van de band om de songs niet onnodig ingewikkeld te maken wordt voortgezet, producer Mike Mogis (Bright Eyes/Monsters Of Folk) helpt daar bij. En dan is het wel raak, de bij Pinguinluisteraars welbekende single Head On (Hold On To Your Heart) duikt op in de (alternatieve) hitlijsten en Man Man heeft een lift off. En nu is er een opvolger Loot My Body, een licht funky liedje met blazers en dameszang en die is weer raak.