Author: Flip van der Enden

The Wans is een punk-grunge trio uit Noord Ierland. Simon, Mark en Thomas zijn nu net een jaar bij elkaar. De stand staat op één EP en deze single, een lekker stevige, licht chaotisch meebruller, die dienst doet als voorloper van een album dat de band as we speak aan het opnemen is met Dave Cobb (Rival Sons).

Twee jaar geleden speelde Garrett Kato nog in een kroeg in zijn woonplaats Byron Bay in Australië. Later dit jaar staat hij op het prestigieuze Bestival festival op het Isle Of Wight tussen Snoop Dogg en Elton John. Zijn komeet-achtige carrière heeft de singer-songwriter te danken aan de Australische superster, Pete Murray. Pete zag Garrett spelen en was dusdanig onder de indruk dat hij hem koppelde aan zijn producer. Het debuutalbum, Love. Murder Songs was een succes down under en in Canada, waar Garrett oorspronkelijk vandaan komt. In september komt hij dus naar Europa om voor de volgende stap in zijn zegetocht.

The Don’t Touch My Croque Monsieurs is de trots van Amsterdam Noord. Of de schrik, dat hangt af van wie je spreekt. Na een serie opgefokte half metal half hip hop tracks, komen de heren nu met een ballad die pure kitsch zou zijn als hij serieus bedoeld was. Humor en popmuziek het begint al snel te wringen, maar TDTMCM komt er goed mee weg.

Een lekker raar plaatje. Green Blood is een duet voor heer en dame over een ‘brief encounter’ met een alien. De heer heet Sonny Smith, de dame Tahlia Harbour. Sonny is met of zonder Sunsets al ruim tien jaar actief. Hij is begonnen als barpianist, trok daarna een tijd door Zuid-Amerika als straatmuzikant, maar is tegenwoordig een geziene figuur in de art scene van San Francisco. Behalve muziek maken, schrijft Sonny ook toneelstukken en maakt hij (korte kunst) films. Zijn muziek houdt hij bewust minimaal en naïef om niet te zeggen kinderlijk, geheel in de lijn van zijn grote voorbeeld Jonathan Richman.

Een lekker raar plaatje. Green Blood is een duet voor heer en dame over een ‘brief encounter’ met een alien. De heer heet Sonny Smith, de dame Tahlia Harbour. Sonny is met of zonder Sunsets al ruim tien jaar actief. Hij is begonnen als barpianist, trok daarna een tijd door Zuid-Amerika als straatmuzikant, maar is tegenwoordig een geziene figuur in de art scene van San Francisco. Behalve muziek maken, schrijft Sonny ook toneelstukken en maakt hij (korte kunst) films. Zijn muziek houdt hij bewust minimaal en naïef om niet te zeggen kinderlijk, geheel in de lijn van zijn grote voorbeeld Jonathan Richman.

Is het punk? Is het metal? Hoe dan ook hij is hard, de nieuwe single van Havok. De band komt uit Denver en ziet er uit alsof ze per tijdmachine van de early 80’s naar het hier en nu zijn getransporteerd. Maar uiterlijk bedriegt ook in geval van Havok. De band wil meer dan hersenloze herrie maken, ze hebben een boodschap die ze weinig subtiel hebben verwoord in de titel, Give Me Liberty Or Give Me Death. Tja, daar kan je over discussiëren en dat gebeurt ook volop in de comments op Youtube. Opvallend is de bijval uit Brazilië en Turkije.

Until The Ribbon Breaks is het alias van Pete Lawrie Winfield, een Britse producer die debuteert met een best wel beklemmende downtempo track die zowel aan Portishead/Massive Attack als James Blake doet denken. 2025 speelt zich af in de toekomst en die ziet er volgens Winfield niet erg rooskleurig uit. De clip is een compilatie van beelden van Lost Highway van David Lynch en past perfect bij de muziek. Afijn geen vrolijk debuut dus dit, maar wel een zeer bijzondere plaat die hoge verwachtingen schept voor het album dat hopelijk niet al te lang op zich laat wachten.

Deltron 303 is een alternatieve hip hop supergroep, gevormd door Dan The Automator, Kid Koala en Del The Funky Homosapien, je weet wel van Mistadobalina. We nemen ze alle drie even door. Dan The Automator is een producer uit het DJ Shadow kamp, zijn grootste triomfen vierde hij als producer van het debuutalbum van Gorillaz. Ook zit hij samen in een een band met Mike Patton van Faith No More/Mr Bungle. Kid Koala is een Canadese dj en graphic artist, die soloalbums uitbrengt en in The Slew zit, een band met ex leden van Wolfmother. Teren Delvon Jones, Del De Funky Homosapien voor fans is met zijn 40 lentes de nestor van het trio. Hij is de neef van Ice Cube en begon zijn lange loopbaan met het schrijven van lyrics voor de rapcrew van zijn oom, Da Lench Mob. Dan, Kid en Del kennen elkaar van Gorillaz, want ook Kid en Del hebben met de cartoongroep van Daman Albarn gewerkt. En nu hebben ze dus de krachten gebundeld als Deltron 3030 en het reslutaat mag er zijn.

Vijf jaar na hun debuut viert Foals triomfen met hun derde album. Zo beroemd als die ander band uit Oxford zijn ze nog niet, maar zeg nooit nooit. Bad Habbit is een typisch Foals nummer, complex en toegankelijk tegelijkertijd. Het is alweer de vierde track die los verkrijgbaar is van het Holy Fire album, uitgebracht om aandacht te vragen voor de tour, die dit weekend begint met twee (!) optredens op Glastonbury en via een tussenstop op de Lowlands op 10 november (bijna) eindigt met een concert in Vredenburg.

Vier albums in vijf jaar is geen gekke score. Bandleider Nathan Williams is een harde werker, die ondanks wat tegenslagen (lees drank en drugs) zijn band goed aan de praat weten te houden. Opvallend ook is dat Wavves zich blijft ontwikkelen. Begonnen als lo-fi-surf-grunge-band is Wavves anno 2013 een redelijk gedisciplineerde powerpopband met singles die steeds dichter in de buurt van de hitparade komen. That’s On Me is single nummer 3 van het recente Afraid Of Heights album.