Author: Flip van der Enden

Too Much van Sampha is niet gloednieuw. Een eerdere versie van het nummer dook vorig jaar op op het album van Drake. Schrik niet geen glitter hip hop op Pinguinradio. Sampha is een Britse musicus, wiens stijl gevoed lijkt door zowel James Blake als Bon Iver. Schrik niet Sampha Sissay is geen radiovriendelijke versie van de twee sopranen, maar een man met een eigen missie. Hij begon als producer, componist en toetsenist voor derden. Voornoemde Drake, Solange Knowles en SBSTKT hebben van zijn diensten gebruik gemaakt. Schrik niet Sampha is geen platte electronicus. En al helemaal niet op zijn debuut EP en nog minder op het indringend mooie Too Much waarop de singer-songwriter zichzelf begeleid enkel op piano. Sampha wordt niet voor niets getipt door de BBC als een van de bepalers van de Sound Of 2014.

Toen we contact zochten met de manager van Birth of Joy en hem vroegen wat de nieuwe single wordt van ons favoriete vaderlandse zweetrock trio was het antwoord, ‘wat jullie willen’. Tja, keuze te over… alle tracks op Prisoner, het nieuwe album van Birth of Joy zijn tof. Uiteindelijk hebben we gekozen voor Three Day Road, een melodische rocker die uit twee delen bestaat: een gezongen eerste helft en een instrumentale coda. Dat bracht ons op het idee om een James Browntje te doen. De track, net als de godfather of soul vaak deed te verdelen in een part 1 en part 2. Part 1 is dus ‘onze’ single geworden. Uiteraard staat Birth of Joy als heet Hollands orkest op Noorderslag en…
(tromgeroffel) de 25ste op ons feest in de Paradiso. Daarna doen ze nog een paar shows hier alvorens ze aan een lange intercontinentale tournee beginnen. Dus…

De nieuwe single van Taymir is net zo kort en krachtig als de vorige. Maar misschien nog wel lekkerder. Het kwartet uit de stad achter de duinen maakt sixties pop maar dan via de filter van Arctic Monkeys en The Strokes. Dat betekent gelijke delen energie en melodie. All We Know is het bewijs dat Aaaaah geen lucky shot was, maar eigenlijk wisten we dat al want we kennen uiteraard, Phosphene het debuutalbum van de Taymir. Uiteraard staat Taymir zaterdag a.s. op de Noorderslag.

Silverfaces won de Amsterdam Popprijs 2013, met hun vierde optreden! Net als Mister and Mississippi twee jaar eerder. Beide bands komen ook van de Herman Brood Academie. Nog een overeenkomst is dat de bassiste van Silverfaces (de zus van de Tangerine broertjes, maar dit terzijde) altijd een hoed draagt, net als Maxime. Daarmee zijn alle vergelijkingen wel gemaakt. Silverfaces rockt een paar tandjes harder dan M&M. De band maakt muziek die een kruising kan zijn tussen T. Rex en White Stripes, zanger/gitarist Jesse Koch heeft zelfs wel wat weg van Jack. Zat M&M lange tijd in de studio voor hun debuutalbum, Silverfaces is vrij snel na hun zege in de hoofdstad de FC Walvisch studio ingedoken om daar vijf tracks live op te nemen, één nummer per uur. De zo gemaakte EP staat op hun site en kan je downloaden, gratis als je arm bent of voor een zelf bepaald bedrag als je niets te makken hebt. Vorige week stond Silverfaces bij DWDD, komende zaterdag kan je ze gaan zien op Noorderslag. Kortom het gaat hard met de band, net als in 2013 met Mister and Mississippi.

Het jaar begint goed voor Blaudzun met een nieuw album en een nieuwe tournee. Van die tour, die op 28/2 begint zijn de eerste vijf concerten al uitverkocht waaronder een show in Brussel en de officiële release party van het vierde album in Tivoli op 7 maart. Op het feitelijke album moeten we dus nog wat weekjes wachten, maar drie weken geleden ‘lekte’ er al een track, Euphoria op Youtube en het titelnummer Promises Of No Man’s Land is nu al uit op single. Beide songs klinken vol en volwassen en laten horen dat Johannes Sigmond artistiek nog lang niet uit ontwikkeld is. Details over hoe wat en met wie Promises Of No Man’s Land tot stand is gekomen hebben we nog niet, maar het jaar is nog lang en van Blaudzun gaan we nog heel veel horen.

Zo rond de jaarwisseling moesten we diep graven naar nieuwe muziek. Het leek wel alsof alle acts in winterslaap waren gevallen met uitzondering van die bands die een kerstgraantje wilden meepikken. Nog geen week later lijkt er wel sprake van een tsunami van nieuwe muziek.De playlist is te klein om alle toptracks te herbergen. Dus zijn we streng geweest en hebben we alleen nummers gekozen die voor herhaling vatbaar zijn. Zoals de uitstekende nieuwe single van Silversuns Pickups. Helaas is Cannibal geen voorbode van een nieuw album, maar van een Greatest Hits of beter Best Of album, want hits zoals Michael J hebben de indie rockers uit L.A. nog niet gehad. The Singles Collection van Silversun Pickups gaat in diverse formats verschijnen waaronder een mooie box met zes vinyl singles.

Vers van de vinylpers, maar ook digitaal te nuttigen is No Matter How Narrow album nummer 2 van The Republic Of Wolves uit Long Island. Het schijnt dat het eiland nabij de stad New York een levendige muziekscene herbergt. Die is echter nog niet echt doorgedrongen tot de oude wereld. Tenminste, kent iemand Envy of The Coast of Straylight Run? Wij ook niet. Leden van die bands doen mee op het nieuwe album van The Republic Of Wolves, wat een indicatie is voor de pikorde van de Long Island indiescene. Toch, als er nog meer bands zijn als The Republic Of Wolves makers van intelligente gitaarmuziek, zeggen wij laat maar komen.

Er zijn twee Superfoods. De een komt uit Nieuw Zeeland en maakt progpop met theremin. Die laten we even voor wat ze zijn. Onze aandacht gaat uit naar Superfood uit Birmingham. De band bestaat nog maar net en maakt grungy britpop, niet heel ver verwijderd van Arctic M. en Franz F. Onze Superfood debuteert met een single met dubbele a-kant. We moesten dus kiezen, was best moeilijk maar uiteindelijk zijn we voor Melting gegaan, want lekker vrolijk en anders. Twee bands met dezelfde naam kan natuurlijk niet, er zal er een het onderspit moeten delven. Doorgaans is dat de band, die geen advocaat kan betalen. Anders gezegd, de band met het meeste succes wint. Wij zetten in op Superfood UK.

Rackets is een trio uit Auckand, New Zeeland. Oscar, Vinnie en Jeremy zeggen beïnvloed te zijn door John Lennon, Leonard Cohen en Bob Marley, maar lijken eerder onder invloed van The Pixies, Dinosaur Jr en substanties die in New Zeeland nogal illegaal zijn. Bro-fi punk hebben ze bedacht als naam voor hun rammelrock. De band is nog nat achter de oren. De stand van zaken is single met twee tracks, die tegen iedere redelijk bod af te halen zijn op racketsonline.bandcamp.com. Een album hoort tot de plannen voor 2014.