Peace

De informatie is summier, maar er schijnt op 18 september in Den Haag een festival te zijn in of rond het Vredespaleis met als thema muziek en vrede. Wat is dan de ideale band om te programmeren? Peace natuurlijk, Peace at the Peace Palace! Van hen weten we ook dat het festival bestaat, want het staat op hun site: Korenfestival: Music & Peace. Het is vooralsnog het enige
optreden van de indie rockers uit Worcester in ons land deze zomer. Peace heeft nog maar één album uit, maar daarom staan al vijf succesvolle singles. In de UK wordt het kwartet getipt als ‘the next big thing’. Nu zijn ze daar al snel van de kook als het om eigen kweek gaat, maar dit keer zouden ze zo maar eens gelijk kunnen hebben.

Washed Out

It All Feels Right en It Sounds Right Too! Het is Washed Out, alias Ernest Greene uit Perry, Georgia gelukt om het geluid en het gevoel van een lange lekkere lome zomer te vatten in een soundbite van net vier minuten. Alles wat onze zomer maar niet wil worden, zit in het nummer dat Ernie in zijn eentje opnam. Niet meer zoals zijn debuut in zijn slaapkamer, maar in een echte studio die hij kon inrichten dankzij het succes van zijn debuut. Washed Out is een voorproefje van zijn nieuwe album Paracosm, waarop nog veel meer dromerige soundscapes te ontdekken zullen zijn. Werkte Washed Out op zijn debuut nog voornamelijk met computers en elektronische keyboards, dit keer bestaat zijn arsenaal uit zo’n 50 verschillende vaak analoge instrumenten, zoals de klassieke mellotron. In augustus verschijnt het album, hopelijk kunnen we dan toch nog terugblikken op een mooie zomer. De soundtrack hebben we al.

R.A. The Rugged Man

Met zijn 39 lentes is Richard Thornburn alias R.A. The Rugged Man geen groentje meer. Hij heeft zelfs nog met Mobb Deep en Notorious B.I.G gewerkt. R.A. is niet heel erg productief, tenminste niet als rapper. Hij heeft weliswaar heel veel features gedaan op albums van anderen, zelf heeft hij pas twee langspelers gemaakt, met een tussenpoos van bijna tien jaar! Het is echter niet zo dat R.A. op non actief stond, vanwege een verblijf achter tralies of in een rehab. De rapper is ook filmjournalist en schrijft scripts voor horrorfilms. Maar, 2013 staat weer in het teken van de muziek, vorige maand verscheen Legends Never De titel is niet alleen maar borstklopperij, maar slaat ook op zijn overleden vader, die na een ‘tour of duty in ‘Nam’ nooit meer de oude is geworden. O ja de sample is van The Swingle Singers.

Deep Sea Diver

Fans van The Shins en Beck kunnen de naam Jessica Dobson wel eens zijn tegengekomen in de kleine lettertjes op de hoezen van hun helden. Een paar jaar geleden switchte Jessica van sidekick naar leading lady. Haar eerste EP nam ze grotendeels alleen op. Daarna ging ze op zoek naar een band. Dat werd Deep Sea Diver met wie ze in 2010 als voorprogramma van Conor Oberst door de V.S. trok. In 2011 ging het stel de studio in en begin vorig jaar verscheen een langspeler. Dat Deep Sea Diver nu pas in ons vizier komt, bewijst dat een goede plaat vroeg of laat altijd komt bovendrijven. De ster van Jessica is gestegen via het live-circuit en dan met name de sessies voor lokale Amerikaanse radio en tv stations, die in vrij grote getale op Youtube te bezichtigen zijn.
Wij dachten voordat je het van een ander hoort, check die Deep Sea Divers, want dat wordt wel wat.

The Bullitts

Als Quentin Tarantino rapper was geweest i.p.v. filmer, dan had hij geklonken als The Bullitts. They Die By Dawn is een spaghettiwestern in hip hop vorm. De muziek is puur Ennio Morricone, maar voldoende veranderd om niet beschuldigd te worden van plagiaat. De man achter The Bullitts is Jeymes Samuel, naast muzikant is hij ook filmmaker en liefhebber. Zijn debuut als The Bullitts heet They Die By Dawn And Other Stories. Alle songs hebben een andere stijl met voor filmfanaten herkenbare quotes. Verwijzingen naar klassieke films zitten er ook ten over in de clips die Samuel vervaardigt.
The Bullits is dan wel een eenmanszaak, de uitbater heeft zich omringd met een aantal big shots uit het het Hollywoodse, zoals daar zijn de lieflijke Lucy Liu, producer/rapper/filmcomponist Jay Electronica en rapper Yassiin Bey a.k.a. Dante Smith a.k.a. Mos Def.

Vår – No One Dances Quite Like My Brother

Vår is een punkband uit Denemarken. Punk zoals onze The Ex punk is, meer vanwege hun attitude dan stijl. Vår maakt geen twee akkoorden geluidsexplosies van 1 minuut 48, maar semi-abstracte audiocollages met toeters en bellen, spoken word, samples en ‘found sounds’. Klinkt flink intellectueel en conceptueel en dat is het ook. Maar dat neemt niet weg dat het erg intrigerend is wat de Denen doen. Al kan je er niet op pogoën, headbangen of zelfs maar meezingen Vår is je aandacht waard. Speciaal geschikt voor fans van Genesis P-Orridge.

Houndmouth

Dat Americana niet perse een genre is voor oude mannen met cowboylaarzen, ruitjesoverhemden en paardenstaarten bewijst Houndmouth met hun debuutalbum, From The Hills Below The City. Niet alleen is de band, vier boys en een cowgirl vrij jong, ook hun kijk op de traditie is fris. Soms heeft de band de swagger van een Jagger, dan weer het high and lonesome gevoel van Neil Young in zijn moeilijk periode. Wat het kwartet uit New Albany Indiana extra aantrekkelijk maakt, is dat ze me Katie en Matt twee sterke vocalisten in huis hebben.

Chris Kok & Civil Union

Chris Kok is een Amsterdamse zanger/songwriter/bandleider/producer. Je kan hem kennen als 1/5 van Überich, winnaar van de Grote Prijs 2012, zanger van Wooden Saints en als rondtrekkend singer-songwriter. In die laatste hoedanigheid won hij de Amsterdamse singer-songwriter competitie Mooie Noten. Chris komt van het Amsterdamse conservatorium, dat met acts als Bombay Show Pig, A Polaroid View, Tessa Rose Jackson e.v.a. een steeds sterker stempel op de Nederpopscene drukt. De songs waarmee Kok als singer-songwriter furore maakte, heeft hij gearrangeerd voor band en studio en uitgebracht op het album Loose Ends. Eigenlijk moet je dat album in zijn geheel horen, want het is een soort suite annex conceptalbum in een stijl die raakvlakken vertoont met Radiohead en Jeff Buckley maar ook de oude Young en de eeuwige Beatles. Maar je moet ergens beginnen, volgens ons is Neon een track die de luisterlust zal opwekken.

Chris Kok & Civil Union

Chris Kok is een Amsterdamse zanger/songwriter/bandleider/producer. Je kan hem kennen als 1/5 van Überich, winnaar van de Grote Prijs 2012, zanger van Wooden Saints en als rondtrekkend singer-songwriter. In die laatste hoedanigheid won hij de Amsterdamse singer-songwriter competitie Mooie Noten. Chris komt van het Amsterdamse conservatorium, dat met acts als Bombay Show Pig, A Polaroid View, Tessa Rose Jackson e.v.a. een steeds sterker stempel op de Nederpopscene drukt. De songs waarmee Kok als singer-songwriter furore maakte, heeft hij gearrangeerd voor band en studio en uitgebracht op het album Loose Ends. Eigenlijk moet je dat album in zijn geheel horen, want het is een soort suite annex conceptalbum in een stijl die raakvlakken vertoont met Radiohead en Jeff Buckley maar ook de oude Young en de eeuwige Beatles. Maar je moet ergens beginnen, volgens ons is Neon een track die de luisterlust zal opwekken.

The Boxer Rebellion

We waren vorige week op de muzikantendag in Rotterdam. Tijdens een panel over de vraag hoe je als beginnende band je muziek op de radio krijgt, vroeg een jongen uit het publiek waarom de nieuwe single van The Boxer Rebellion niet op de radio te horen is. Dat sloeg eigenlijk nergens op, want het ging om NL bands. Maar de man had passie en daar houden we van. Dus de nieuwe single van The Boxer Rebellion toch maar weer eens op gezet en onze onbekende Rotterdammer heeft een punt. Diamonds is misschien wel geen onbetwist hoogtepunt in het oeuvre van de Londense indierockers, maar wel zeker een prima song, die het verdiend om gehoord te worden. Bij deze dus