Author: Flip van der Enden

Het nieuwe album van Cults, Static schijnt een break-up album te zijn. Brian en Madeline begonnen in 2010 aan hun Cults avontuur als stelletje, maar nu is het uit. Blijkbaar zijn ze nog wel on speaking en composing terms, want als band gaan ze gewoon door. Je moet het maar kunnen opbrengen met je ex op wereldtournee. Aan de andere kant hebben liefdeperikelen en scheidingsdrama’s in het verleden veel mooie muziek opgeleverd. Ieder nadeel heb zijn voordeel, sprak ooit een orakel. We gaan het meemaken. Het Static album verschijnt op 15 oktober, op 4 november staat Cults in de 013 te Tilburg. Of niet.

Met een naam als Still Corners verwacht je geen snoeiharde metal of gruizige grunge, alhoewel je dat laatste zou kunnen, want Still Corners zit op Sub Pop, ooit de geboorteplaats van grunge. Maar niet dus. Het Engelse duo Greg Hughes en Tessa Muray maakt muziek op fluisterniveau, mooi ingetogen en eigen. Met hun in 2010 verschenen debuutalbum legde Still Corners de lat meteen akelig hoog. Veel bands zouden last krijgen van het moeilijke tweede album syndroom, maar afgaande op de eerste single van de opvolger kunnen Greg en Tess opgelucht ademhalen. Still Corners is/was te zien op het Incubate Festival op 16 september.

Een paar apart. Moby, toch niet je doorsnee popartiest laat zich op zijn nieuwe single in met Wayne Coyne van Flaming Lips evenmin a regular guy. Moby doet gewoon zijn sfeervolle dansding, Coyne zingt, maar houdt zich in en blijft voor de verandering eens binnen de lijntjes. Je herkent zijn levendige fantasie wel in de vrij bizarre clip van The Perfect Life. Moby en Coyne, bevriend sinds 1995 lopen in de video verkleed als Mexicaanse Mariachi-muzikanten door downtown L.A. als een soort rattenvangers van Hamelen. Het soort mensen dat ze aan trekken is eh…bijzonder, voluptueuze bikers in zwembroek bijvoorbeeld, maar ook naakte geesten op rolschaats en niet te vergeten gymmende gehandicapten. The Perfect Life is de tweede single van Moby’s elfde album, Innocents.

Een paar apart. Moby, toch niet je doorsnee popartiest laat zich op zijn nieuwe single in met Wayne Coyne van Flaming Lips evenmin a regular guy. Moby doet gewoon zijn sfeervolle dansding, Coyne zingt, maar houdt zich in en blijft voor de verandering eens binnen de lijntjes. Je herkent zijn levendige fantasie wel in de vrij bizarre clip van The Perfect Life. Moby en Coyne, bevriend sinds 1995 lopen in de video verkleed als Mexicaanse Mariachi-muzikanten door downtown L.A. als een soort rattenvangers van Hamelen. Het soort mensen dat ze aan trekken is eh…bijzonder, voluptueuze bikers in zwembroek bijvoorbeeld, maar ook naakte geesten op rolschaats en niet te vergeten gymmende gehandicapten. The Perfect Life is de tweede single van Moby’s elfde album, Innocents.

Vrolijke hip hop is best zeldzaam, zeker in de V.S. Hier hebben we De Jeugd en The Opposites die regelmatig voor een vrolijke noot zorgen. In Engelssprekende landen is er misschien minder om om te lachen zeker als je uit de da hood komt. Fam Jam van Shad klinkt heerlijk zonnig, als een niks aan de hand plaatje. Maar schijn bedriegt. De track is een ode aan immigranten, een groep die het in de V.S. buitengewoon moeilijk heeft. Shad rapt hoe succesvol immigranten kunnen zijn als ze maar een kans krijgen (1 in 3 refugees is a Lauren Hill) en de kleur die ze aan de maatschappij geven. Hopelijk reikt zijn boodschap verder dan de eigen parochie. Nog even voor de boekhouding, Shad is Shadrach Kabango, een Canadese rapper, geboren uit Rwandese ouders en oorspronkelijk afkomstig uit Kenya. Hij is dus zelf immigrant. Fam Jam staat op album Flying Colours album nr vier van Shad.

We niet van bloed houdt of van horror doet er verstandig aan de clip te vermijden. Wie van dromerige, melancholieke fluisterpop houdt gezongen door een aardse engel kan zijn/haar (gebroken) hart ophalen aan Bad Weather van Superhumanoids uit L.A. Niet alleen past de video niet erg bij de muziek, de naam Superhumanoids is ook misleidend. Sarah, Cameron, Maz en Evan zijn muzikanten van vlees en warm bloed en geen op mensen gelijkende robots. Hun muziek heeft weliswaar een elektronische onderlaag, maar is zeker geen electropop. Wat dan wel? Goede vraag, want elk nummer van Superhumanoids klinkt weer anders. Bad Weather vormt met twee remixen en twee andere songs de derde EP van het dus intrigerende Superhumanoids.

Baby Did A Bad Bad Thing is een minder bekende hit van Chris Isaak, die door Queen Kwong in een sexy jasje is gehesen. Queen Kwong afficheert zich als band, maar is feitelijk een alias van Carré Calloway, een protegee van Trent Reznor, die de multi-instrumentaliste ontdekte toen ze nog maar 17 was. Queens reputatie rust op haar enerverende live-shows, haar singles en EP maakten minder indruk. Tot nu toe. Met Baby Did A Bad Bad Thing lijkt ze echter een goede troef in handen te hebben, het nummer lijkt op haar bevallige lijf geschreven en de clip is ook niet verkeerd.

Het is nog steeds niet duidelijk of er ook een album zit aan te komen van TV On The Radio. Steeds minder bands willen wachten met het uitbrengen van nieuw werk tot ze genoeg songs hebben voor een album, klaar is uit. Voordeel is dat bands dan nieuwe nummers kunnen introduceren in hun liveshows en dat is voor alle betrokkenen alleen maar goed. Million Miles is het twee nieuwe nummer van TV On The Radio in korte tijd en een mijlen ver verwijderd van Mercy, hun eerste nieuwe nummer in ruim twee jaar. Was Mercy een hoekig postpunkerig liedje, Million Miles is een sfeervolle ballad. Allebei zijn ze zeer sterk. Laat maar komen die nieuwe nummers per stuk of per dozijn, maakt niet uit.

Een witje van vijf jaar laten vallen tussen twee albums is niet verstandig, careerwise. Zeker niet als je de pers op de hand hebt, genoeg optredens en een spraakmakend optreden op SXSW in de pocket. Waarom Pretty & Nice uit Boston zich sinds 2008 min of meer schuil heeft gehouden, vermelden de internetten niet. Maakt niet uit, belangrijk is dat de band terug is en een album uit heeft dat weinig zwakken plekken vertoond, zeker niet als je uit bent op vernuftig samenspel en pakkende melodietjes in een uit de jaren zestig daterende traditie. Het comebackalbum van Pretty & Nice heet Golden Rules For Golden People en is hun derde.