Author: Flip van der Enden

Met zijn 39 lentes is Richard Thornburn alias R.A. The Rugged Man geen groentje meer. Hij heeft zelfs nog met Mobb Deep en Notorious B.I.G gewerkt. R.A. is niet heel erg productief, tenminste niet als rapper. Hij heeft weliswaar heel veel features gedaan op albums van anderen, zelf heeft hij pas twee langspelers gemaakt, met een tussenpoos van bijna tien jaar! Het is echter niet zo dat R.A. op non actief stond, vanwege een verblijf achter tralies of in een rehab. De rapper is ook filmjournalist en schrijft scripts voor horrorfilms. Maar, 2013 staat weer in het teken van de muziek, vorige maand verscheen Legends Never De titel is niet alleen maar borstklopperij, maar slaat ook op zijn overleden vader, die na een ‘tour of duty in ‘Nam’ nooit meer de oude is geworden. O ja de sample is van The Swingle Singers.

Fans van The Shins en Beck kunnen de naam Jessica Dobson wel eens zijn tegengekomen in de kleine lettertjes op de hoezen van hun helden. Een paar jaar geleden switchte Jessica van sidekick naar leading lady. Haar eerste EP nam ze grotendeels alleen op. Daarna ging ze op zoek naar een band. Dat werd Deep Sea Diver met wie ze in 2010 als voorprogramma van Conor Oberst door de V.S. trok. In 2011 ging het stel de studio in en begin vorig jaar verscheen een langspeler. Dat Deep Sea Diver nu pas in ons vizier komt, bewijst dat een goede plaat vroeg of laat altijd komt bovendrijven. De ster van Jessica is gestegen via het live-circuit en dan met name de sessies voor lokale Amerikaanse radio en tv stations, die in vrij grote getale op Youtube te bezichtigen zijn.
Wij dachten voordat je het van een ander hoort, check die Deep Sea Divers, want dat wordt wel wat.

Als Quentin Tarantino rapper was geweest i.p.v. filmer, dan had hij geklonken als The Bullitts. They Die By Dawn is een spaghettiwestern in hip hop vorm. De muziek is puur Ennio Morricone, maar voldoende veranderd om niet beschuldigd te worden van plagiaat. De man achter The Bullitts is Jeymes Samuel, naast muzikant is hij ook filmmaker en liefhebber. Zijn debuut als The Bullitts heet They Die By Dawn And Other Stories. Alle songs hebben een andere stijl met voor filmfanaten herkenbare quotes. Verwijzingen naar klassieke films zitten er ook ten over in de clips die Samuel vervaardigt.
The Bullits is dan wel een eenmanszaak, de uitbater heeft zich omringd met een aantal big shots uit het het Hollywoodse, zoals daar zijn de lieflijke Lucy Liu, producer/rapper/filmcomponist Jay Electronica en rapper Yassiin Bey a.k.a. Dante Smith a.k.a. Mos Def.

Vår is een punkband uit Denemarken. Punk zoals onze The Ex punk is, meer vanwege hun attitude dan stijl. Vår maakt geen twee akkoorden geluidsexplosies van 1 minuut 48, maar semi-abstracte audiocollages met toeters en bellen, spoken word, samples en ‘found sounds’. Klinkt flink intellectueel en conceptueel en dat is het ook. Maar dat neemt niet weg dat het erg intrigerend is wat de Denen doen. Al kan je er niet op pogoën, headbangen of zelfs maar meezingen Vår is je aandacht waard. Speciaal geschikt voor fans van Genesis P-Orridge.

Dat Americana niet perse een genre is voor oude mannen met cowboylaarzen, ruitjesoverhemden en paardenstaarten bewijst Houndmouth met hun debuutalbum, From The Hills Below The City. Niet alleen is de band, vier boys en een cowgirl vrij jong, ook hun kijk op de traditie is fris. Soms heeft de band de swagger van een Jagger, dan weer het high and lonesome gevoel van Neil Young in zijn moeilijk periode. Wat het kwartet uit New Albany Indiana extra aantrekkelijk maakt, is dat ze me Katie en Matt twee sterke vocalisten in huis hebben.

Chris Kok is een Amsterdamse zanger/songwriter/bandleider/producer. Je kan hem kennen als 1/5 van Überich, winnaar van de Grote Prijs 2012, zanger van Wooden Saints en als rondtrekkend singer-songwriter. In die laatste hoedanigheid won hij de Amsterdamse singer-songwriter competitie Mooie Noten. Chris komt van het Amsterdamse conservatorium, dat met acts als Bombay Show Pig, A Polaroid View, Tessa Rose Jackson e.v.a. een steeds sterker stempel op de Nederpopscene drukt. De songs waarmee Kok als singer-songwriter furore maakte, heeft hij gearrangeerd voor band en studio en uitgebracht op het album Loose Ends. Eigenlijk moet je dat album in zijn geheel horen, want het is een soort suite annex conceptalbum in een stijl die raakvlakken vertoont met Radiohead en Jeff Buckley maar ook de oude Young en de eeuwige Beatles. Maar je moet ergens beginnen, volgens ons is Neon een track die de luisterlust zal opwekken.

Chris Kok is een Amsterdamse zanger/songwriter/bandleider/producer. Je kan hem kennen als 1/5 van Überich, winnaar van de Grote Prijs 2012, zanger van Wooden Saints en als rondtrekkend singer-songwriter. In die laatste hoedanigheid won hij de Amsterdamse singer-songwriter competitie Mooie Noten. Chris komt van het Amsterdamse conservatorium, dat met acts als Bombay Show Pig, A Polaroid View, Tessa Rose Jackson e.v.a. een steeds sterker stempel op de Nederpopscene drukt. De songs waarmee Kok als singer-songwriter furore maakte, heeft hij gearrangeerd voor band en studio en uitgebracht op het album Loose Ends. Eigenlijk moet je dat album in zijn geheel horen, want het is een soort suite annex conceptalbum in een stijl die raakvlakken vertoont met Radiohead en Jeff Buckley maar ook de oude Young en de eeuwige Beatles. Maar je moet ergens beginnen, volgens ons is Neon een track die de luisterlust zal opwekken.

We waren vorige week op de muzikantendag in Rotterdam. Tijdens een panel over de vraag hoe je als beginnende band je muziek op de radio krijgt, vroeg een jongen uit het publiek waarom de nieuwe single van The Boxer Rebellion niet op de radio te horen is. Dat sloeg eigenlijk nergens op, want het ging om NL bands. Maar de man had passie en daar houden we van. Dus de nieuwe single van The Boxer Rebellion toch maar weer eens op gezet en onze onbekende Rotterdammer heeft een punt. Diamonds is misschien wel geen onbetwist hoogtepunt in het oeuvre van de Londense indierockers, maar wel zeker een prima song, die het verdiend om gehoord te worden. Bij deze dus

Voor de verandering eens geen garagerock, maar barnrock oftewel schuurrock. De mannen van Caveman hebben een grote boerenschuur als oefenhonk, eigendom van de oma van een van de bandleden. Caveman komt uit NYC, ze kennen elkaar via een lokale muziekwinkel, waar ze allemaal klant zijn. Dat schept een band, die in 2011 debuteerde met een soort van folkalbum. De folk is ver te zoeken op cd nummer 2. Het nieuwe album is een sfeervolle, midtempo, harmonieus, eighties-achtig popplaat geworden, waarin keyboards minstens zo geluidsbepalend zijn als gitaren. Fleet Foxes meets Depeche Mode. Er zijn overigens meerdere bands actief met de naam Caveman, van al die bands is dit de minst primitieve.

Misschien wel de meest romantische bandnaam ooit, lange wandeling op het strand. Het zullen helaas wel eenzame wandelingen zijn, want achter de lange bandnaam schuilt slechts één man, Fritz Kramer uit Washington DC. Frits doet het muziekmaken er bij. Hij is politicoloog en vrij succesvol als producent van politieke programma’s voor PBS. Tot nu heeft Long Walks On The Beach alleen nog maar singles uitgebracht, zes in totaal in een stijl genoemd naar de plaats van opname, bedroom pop. Nog zes en Frits heeft een heel album, een debuutalbum en tevens een ‘Best Of’.