Author: Flip van der Enden

In de herkansing. We pikten Bang eind vorig jaar op, hebben het een tijd enthousiast gedraaid helaas zonder veel effect. Nu blijkt dat we te snel waren. De single is opnieuw uit, bij een respectabel label en dit keer lijkt het wel te gaan lukken. En terecht. Brick + Mortar is Brandon Assaf en John Tacon. Het duo komt uit de hometown van Bruce, Ashbury Park, New Jersey, maar lijkt totaal niet op de Boss. Men maakt indierock met samples, geen gitaren met samples, maar samples van gitaren en drum. Dat levert een unieke sound op, die je zou kunnen omschrijven als een kruising tussen Beck en MGMT. Een album is in the works.

Soms zie je succes van mijlen ver aankomen. Haerts is zo’n band die je binnenkort niet alleen meer op pinguinradio zult horen. De Duits/Brits/Amerikaanse band uit NYC volgt de ex-IJsbreker Wings op met een niet minder fraai nummer. All The Days zal samen met Wings de kern vormen van een debuut EP die in september wereldwijd wordt verspreid door ene platenmaatschappij van Japanse origine. Op de site van Haerts kan je daar alles over lezen. Daar vind je ook een Spotify playlist van de band met hun favorieten: verassende dingen als Donna Lewis en Kanye West, Pinguinplaatjes van Washed Out en Michael Kiwanuka en uiteraard muziek van het Grote Voorbeeld Fleetwood Mac en het verwante Haim.

You’ve Been Fooling Me Baby is een song uit de rijke catalogus van de Carter Family, de schoonfamilie van Johnny Cash. Op haar nieuwe EP covert Cousin Marnie maar liefst vier songs van de Carters. Dat roept de vraag op of zij misschien familie is, een verre cousin? Helaas niet. Marnie is Engels en heet eigenlijk Julie Ann Hartigan. Op haar site schrijft ze dat ze zwaar fan is van Gwen Stefani en van Blondie. En dus ook van vooroorlogse crisis-country uit de Appalachen.

Polyphonic Spree is meer een koor dan een band, niet zelden staat er meer dan twintig man op de bühne te swingen. Opvallend genoeg is op de nieuwe single van het collectief uit Texas vooral en voornamelijk initiatiefnemer, Tim Delaughter te horen. Maar, wees gerust fans, op het album gaan alle registers open. Yes It’s True is het vijfde P. Spree album, de band bestaat sinds 2000. In een interview met De Volkskrant zei Delaugher dat hij een tweede hypotheek op zijn huis heeft moeten nemen om zijn koor in stand te houden dit album op te nemen. Of dat verstandig was? Laten we hopen dat de meneer van zijn bank van muziek houdt.

Het zal aan ons liggen, maar wij hadden dus nog nooit van Morningbell gehoord, ondanks het feit dat de band al bijna tien jaar bestaat en zes albums uit heeft. Gevalletje van beter laat dan nooit. De drie heren en dame komen uit Florida. Ze hebben zich genoemd naar een nummer van Kid A van Radiohead. Klinken als de Britse rockers doen ze echter nauwelijks. Hun songs zijn simpeler en eerder psychedelisch dan prog. Ook opvallend zijn de Spaanse (Cubaanse?) invloeden. Waren vorige albums nogal lo fi en d.i.y. Bôa Noite, waarvan We Have Eyes As Well As Ears afkomstig is, is hi fi en ambitieus, opgenomen zelfs met toeters en violen. Het resultaat is bijzonder en heeft hopelijk tot gevolg dat de band niet langer onopgemerkt blijft. Crossing Border luistert U mee?

Meisje met machines, ze zijn overal. Of we over een jaar nog horen van de Chvrches, AlunaGeorges en Charie XX’en zal de tijd leren. Het lijkt echter veilig om te beweren dat FKA Twigs meer dan een hype zal blijken. Miss Twigs komt uit Londen en is van Spaans/Jamaicaanse komaf. De Britse maakt een soort dub zonder step en zingt met meer soul dan genoemde dames bij elkaar. Stel je een kruising voor van Massive Attack en The xx en je hebt het begin van een idee. Wordt zeker vervolgd.

Sinds Bob de reggae op de kaart zetten begin jaren zeventig is het genre vast onderdeel van het popmenu. Op de Pinguinplaylist staan heel wat klassiekers van Jamaicaanse makelij. Voor een groot deel zijn dat nummers uit de jaren zeventig en tachtig. Daarna zijn er nog wel wat ragga hits geweest en succesjes van de erven Marley, maar om nou te zeggen dat reggae leeft, niet echt. Aan de andere kant heeft de reggae eerst drums ‘n bass gebaard, wat jungle werd, wat via via in dubstep uitmondde. De dubstep is weer op zijn retour wat een goed moment is om terug te gaan tot de oerbron, de reggae dus. En dat is dus wat Shy FX doet. Shy FX a.k.a. Andre Williams is een levende legende. Hij is een pionier op gebied van drums ‘n bass/jungle, stond aan de wieg van de grime en is een van de verwekkers van de dubstep. Er zit dus een soort van gerechtigheid in dat de eerste grote reggaehit in jaren uit zijn koker komt.

Herrie uit Holland of beter uit Gelderland. Ze zijn met zijn vieren en rocken sinds 2009 de randjes er af. Automatic Sam heeft vorige week zijn (haar?) 2e album gelanceerd. Sonic Whip is een vuig en ruig werkje geworden, een muzikale oersoep met ingrediënten uit de sixties psychedelica, seventies punk, eighties noise en nineties grunge. Kortom een postmodern rockalbum voor mensen met een sterk hart, een hard hoofd en een open geest.

Je spreekt het hetzelfde uit, maar je schrijft het anders: sunday en sundae. Een sundae is een soort sorbet, een ijscoupe. Wat de dames ook lekker vinden is Keanu Reeves, die noemen ze als invloed (naast Dinosaur Jr en My Bloody Valentine). The Courtneys ogen en klinken als een klassiek Damesgroep. Ze zijn met zijn drieën en noemen zich naar voorbeeld van The Ramones Classic, Cute en Crazy Courtney. Ze komen uit Courtenay, een plaats in British Colombia, Canada. Waarschijnlijk hebben ze daar hun naam vandaan. Wat ook kan is dat ze fan zijn van Courtney Love. Hoe dan ook, Nu Sundae staat met nog zeven andere zonnige songs op het debuutalbum van the Courtneys.