Full Flower Moon Band komt uit Australië, maar als je ze zo hoort zou je zweren dat de ze uit Louisiana komen, of een van de andere staten in de Mississippi delta. Net als het eerder door ons gespotte West Side komt ook Enemy van het eerder uit jaar verscheen Megaflower album. Deze tweede langspeler van de boys en girl uit Brisbane is een must voor fans van spooky country en swampy rock gezongen door een femme van het fatale soort.
Author: Flip van der Enden
Ash Molloy – About Me
We treffen Ash Molloy op het moment dat ze haar 6e single loslaat.
Het is allemaal nog wat pril dus voor de Canadese zangeres. Dat verklaart wellicht de niet heel erg subtiele productie van het verder lekker rockende About Me. Dat Ash ‘het’ wel degelijk heeft is nu al wel duidelijk. Onder dat ‘het’ verstaan we o.a. een dijk van een stem. En een behartenswaardige missie, ‘Just trying to share my experiences loud enough so that someone who needs to hear it will’. Daar willen we de blauwharige zangeres-songschrijver dus graag bij helpen.
Porridge Radio – Sick Of The Blues
Op het eerste gehoor klinkt hij wat gewoontjes, de nieuwe single van Porridge Radio, een band waarvan we hoge verwachtingen hebben.
Maar na een paar draaibeurten en het zien van de clip blijkt Sick Of The Blues toch eigenlijk best wel een vrij geweldig nummer te zijn. Toen vorig jaar de relatie van Diana Margolin op de klippen liep, belandde ze in een diepe put. Tot ze zich realiseerde dat dat niet het einde van de wereld betekende. Dat er nog genoeg andere dingen zijn om blij van te worden: vrienden, familie, muziek! Ze gaf zichzelf een schop onder haar spreekwoordelijk kont en schreef Sick Of The Blues.
Diana’s herwonnen levenslust spat uit van de opname af. Sick Of The Blues is (gelukkig) geen bluesnummer, maar een extatische ballad met spontane instrumentatie en als kers op de taart een trompetsolootje. Niet alle songs op het nieuwe album zijn zo positief laat Diana weten. Terugkerende thema’s zijn verlatingsangst, hartenpijn en onzekerheid. Sick Of The Blues is het laatste nummer van Clouds In The Sky They Will Always Be There For Me (18/10). Er is dus wel licht aan het eind van de tunnel.
MJ Lenderman – Joker Lips
Pinguin Goes Country! Nou ja MJ Lenderman dus en wij volgen hem graag.
De onofficiële erfgenaam van Neil Young heeft altijd al een country tic (snik) gehad, maar op nieuwe single Joker Lips gaat hij ‘all the way’. Laten we wel snel de toevoeging alt. voor country zetten om verwarring met getatoeëerde, cowboyhoeden dragende, Trump stemmende gladjakkers te vermijden. Mark Jordan zingt ook niet over backroads, six-packs en pick-up trucks, maar over liefde van het tedere soort. MJ speelt dit keer vrijwel alle instrumenten zelf. Toch klinkt de derde single van zijn Manning Fireworks album organisch, spontaan en een weer lekker sloppy zoals alt.country hoort te klinken.
TAPE TOY – Anyone, Anything
Na anderhalf jaar eindelijk weer eens een levensteken van TAPE TOY. En wat voor een! Waar veel vergelijkbare boys + girl bands verstrikt raken in hun sound houdt TAPE TOY het voor ons en zichzelf interessant door te experimenteren met vormen en sferen.
Je herkent de band van Naive en Dig Deeper in Anyone, Anything, maar je hoort ook mentale groei en artistieke ontwikkeling. Die uit zich in het gebruik van samples en andere electronica, maar ook in de gelaagde en gedetailleerde productie van de band samen met Iwen Legro. Het duurt nog even, maar op 14 december volgt een nieuwe EP van TAPE TOY. Daarvan is het ietwat weemoedige Anyone, Anything dus een zeer geslaagd voorproefje.
Skeleten – Deep Scene
De Australische Russell Fitzgibbon is een elektronische einzelganger die opereert onder de naam Skeleten. Kwa stijl is Russ nog een beetje zoekende.
Maar op basis van nieuwe single Deep Scene lijken we te kunnen vaststellen dat hij de dubby electro van zijn debuutalbum aan het vervangen is door een wat robuustere vorm van synthipop. Of hij heeft gewoon wat meer zelfvertrouwen gekregen, dat kan ook. Op Deep Scene klinkt Russ als Damon Albarn als die -net als Daft Punk en Air- uit Versailles zou komen. Dat is een interessante sound, waarmee hij wel een tijdje vooruit kan. En als hij nog meer sterke refreinen heeft liggen zoals dat van Deep Scene lijkt succes verzekerd.
Pixies – Chicken
Chicken is misschien wel de beste Pixies song van deze eeuw. Het zou een van de beste Pixies songs ooit kunnen zijn als Frank Black niet zo’n lullige tekst had geschreven.
Hij zingt letterlijk dat hij het soms gevoel heeft rond te lopen al een kip zonder kop. Hij geeft ook een vrij nauwkeurige beschrijving van de onthoofding van de hoender. Je begrijpt wat hij bedoelt, maar had hij echt geen betere metafoor kunnen bedenken? Puntje van kritiek. Maar verder niets dan lof en waardering voor deze broeierige ballad met space cowboy gitaar en een gospelkoor. Met zijn vierenhalve minuut duurt Chicken ook lekker lang zodat Joey Santiago de weirde tekst kan compenseren met een smaakvolle gitaarsolo.
The Mystery Lights – Purgatory
‘Turn off your mind, relax and float down stream’. The Mystery Lights neemt je mee naar de tijd dat concertgangers nog zaten op een met Perzische tapijten bedekte vloer, starend naar de vloeistofprojectie op de muren, wachtend tot de LSD zou in kicken. Of juist tot de trip ten einde loopt.
Puur hippie stuff dus, maar goed. En leuk ook om eens een band te horen die verder terug gaat dan de langzaam maar zeker uitgeput rakende 90’s. De makers van Purgatory komen niet uit San Francisco, maar uit het ietsje zuidelijker gelegen Salinas. De band bracht in 2016 een eerste album uit, en maakt zich nu klaar voor de release van hun derde, hun meest ambitieuze tot nu toe staat er in de bijsluiter. Purgatory is het titelnummer, de releasedatum is 13 september. Op 4 oktober kun je The Mystery Lights live ondergaan in Mezz/Breda en de 25ste in TivoliVredenburg.
The Heavy Heavy – Because You’re Mine
Voor het zelfde geld had The Heavy Heavy ook The Sixties Music Preservation Society kunnen heten. De Britse band heeft zich namelijk als taak gesteld om de muziek van de jaren zestig levend te houden.
Dat doen ze niet door covers op te nemen van door hen bewonderde bands als The Beatles en The Mama’s & The Mama’s, maar door met songs te komen die klinken alsof ze stammen uit de periode 1964- 1970. Het fascimileren legt de band geen windeieren. De belangstelling voor hun geslaagde pastiches is groot en internationaal. Was vorige single Happiness een paar streepjes te zoet voor ons gebit, het ‘Sonny & Cher go garagerock’, Because You’re Mine is wel weer spekkie voor ons indie-bekkie zeker in deze tijd waarin de zon zich regelmatig laat zien. In september komt album II uit van The Heavy Heavy onder de titel, One Of A Kind.
Cavolo Nero – Agar
Cavolo Nero (de zwarte ruiter) is een band uit Utrecht die vindt dat er wel wat meer geswingd mag worden op deez’ aard.
Dat doel bereikt men met een mix van inheemse muzieksoorten uit het Midden-Oosten, de Caraïben en de V.S. Dat lijken in ieder geval de belangrijkste bronstreken voor kruidige nieuwe single Agar. Ook is de band niet vies van een beetje psychedelica. Dat maakt hun muziek een directe aanrader voor fans van o.a. Altin Gün, Jungle By Night, Yin Yin en Nusantara Beat. Er bestaat dus een groeiende en bloeiende Global Fusion scene in ‘Ollanda en Cavolo Nero is daar actief lid van.