Flip van der Enden, auteur op Pinguin Radio

Nice Biscuit – Rain

Als we zeggen dat Nice Biscuit een vrouwelijke versie is van King Gizzard weet je eigenlijk al voldoende. Maar gelukkig er is wel wat meer te vertellen over de makers van Rain.

Bijvoorbeeld dat ze uit Brisbane komen, in 2018 een eerste album uitbrachten en dat we in 2019 het nummer Goodbye Luya van ze hebben gedraaid. Of dat ze vernoemd zijn naar een kokoskaakje. En ze hebben dus dames in de gelederen, twee zelfs. Billie en Grace zingen samen en tegelijk het stevige edoch trippy Rain. De song gaat over de gevolgen van klimaatsverandering in Australië. Met name in de streek waar zij vandaan komen. Daar heeft het in 2022 wekenlang geregend waardoor grote delen van Brisbane onder water kwamen te staan. Dat plus de gigantische bush fires die de regio teisteren zou reden genoeg moeten zijn voor de autoriteiten om in actie te komen, zou je denken. Dat dacht Nice Biscuit dus ook. Maar er gebeurde nada waarna ze Rain schreven, als -zeg maar- ecologische protestsong. Check ook eene een live clip van Nice Biscuit. Ze mogen dan wel klinken als King Gizzard. Lijken doen ze er helemaal niet op, dankzij die dames dus.

The The – Cognitive Dissident

Meestal zijn we wat wantrouwend als een held uit het verleden weer eens een poging waagt om relevant te zijn. Negen van de tien keer slaat men namelijk de plank mis, maar Matt Johnson/The The zou wel eens de uitzondering kunnen zijn die de regel bevestigt.

Hij is ook niet over een nacht ijs gegaan. Cognitive Dissident is het eerste nieuwe The The nummer in 25 jaar! Misschien is dit het moment om al te hoog gespannen verwachtingen te temperen. De nieuwe single is geen meesterwerk als This Is The day of Love Is Stronger Than Death. Maar als een reminder aan het unieke talent van Matt Johnson voldoet van Cognitive Dissident uitstekend. Aan zijn stem is niet te horen dat er een kwart eeuw is verstreken sinds Naked Self. Ook aan de sound is niet al te veel gesleuteld. Wel bespeuren we een zekere gretigheid en spanning die doen uitkijken naar het nieuwe album. Soul Encampment komt op 6 september uit.

Beth Gibbons – Lost Changes

30 jaar na Dummy, het debuutalbum van Portishead heeft Beth Gibbons eindelijk kans gezien om te debuteren als solo-artiest.

Lives Outgrown is niet haar eerste post Portishead release. In 2002 bracht ze een album uit dat ze had gemaakt met voormalig Talk Talk bassist Paul Webb a.k.a. Rustin Man, maar haar nieuwe album is het eerste waar ze alleenzeggenschap over had. Als de h.h. critici niet hebben overdreven in hun lof voor de langspeler gaat Beth hoge ogen gooien in de eindejaarslijstjes.

Miss Gibbons is een stemmingmaker. Als geen ander weet ze sfeer te creëren, moods te scheppen, te kleuren met muziekinstrumenten. Lost Changes is een fraai voorbeeld van haar unieke talent, een song die klinkt als Pink Floyd als die band onder leiding zou staan van een empathische vrouw i.p.v. een nukkig manspersoon. Veel meer van dit fraais dus op het langverwachte solo debuut van de inmiddels 59 jarige trip hop diva.

Wunderhorse – July

Nieuwe Wunderhorse single July is een neobluesrocktrack van een ongemakkelijk intensiteit die we sinds John Lennon op zijn soloalbum om zijn Mother riep nog maar zelden hebben gehoord. Als je er van houdt is het prachtig. Als je er niet van houdt heb je pech, want we gaan July gewoon draaien.

July komt net als Midas op het nieuwe album van Wunderhorse dat ook Midas blijkt te heten en niet in juli uitkomt maar in augustus. Voor hun tweede album is de band in zee gegaan met producer Craig Silvey, die eerder heeft samengewerkt met o.a. Artic Monkeys, The National en The Rolling Stones.

Personal Trainer – Round

Met Round levert Personal Trainer misschien wel zijn meest poppy single tot nu toe af. Niet dat je de band binnenkort bij 3FM of 538 kunt verwachten.

Daarvoor is de zang te eigenwijs, de compositie te eigenzinnig en de instrumentatie te eigenaardig. Maar Round heeft wel een aanstekelijk refrein en een opwindende opbouw. De nieuwste single is de tweede smaakmaker van het tweede album van het Amsterdamse pretcollectief rond gangmaker Willem Smit, dat begin september wereldwijd zal worden verspreid door het Britse Bella Union label. De titel van de opvolger van Big Love Blanket (2022) is Still Willing.

Slow Fiction – End Of The Night

Met uw welnemen gaan we nog even door met het pluggen van Slow Fiction. De jonge New Yorkse band wist on eerder te paaien met songs als Apollo (ex- Ijsbreker) January en Monday.

End Of The Night is net als haar voorgangers een mix van vrouwenpowerpop met een postpunk randje aangelengd met typisch New Yorkse bravoure. Soort van Blondie meets Sonic Youth. End Of The Night staat net als eerder genoemde titels op debuut EP Crunch. Slow Fiction stond onlangs op ontdekkingsfestival The Great Escape in Bristol. Daar verzorgden ze hun eerste, maar hopelijk niet laatste Europese optreden.

Jake Bugg – Zombieland

Toen we Jake Bugg leerden kennen was hij een jaar of 17. Vijf albums later en de dertig gepasseerd is Jake weliswaar nog geen attractie formaatje AFAS of Ziggo, maar een Paradiso kan hij makkelijk vullen.

Het is ook niet zijn ambitie om een publiekslieveling te zijn. Het jong wil rocken niks meer, maar ook niks minder. En rocken is wat hij doet op Zombieland. De titel indachtig heeft Jake zich op zijn nieuwe single een spooky gitaarsound aangemeten, een rockabilly twang met extra galm.

Jake Bugg is zo’n artiest die instant herkenbaar is. Dat komt door zijn nasale stem en mid Britse tongval. Desondanks is Jake een van de veelzijdigste muzikanten van de Britpop en komt hij met Zombieland weer uit een nieuwe hoek.

Jake’s zesde verschijnt op 20 september en heet A Modern Day Distraction.

Origami Angel – Fruit Wine

Origami Angel is een 5^th wave emo band uit Washington DC. Emo waar kennen we dat ook alweer van?

Emo is een muziekstroming die ontstond in de late jaren tachtig en snoeiharde punk, alternatieve rock en metal combineerde met gevoelige teksten. Tot die tijd moesten rockers, zeker hardrockers stoer zijn. Emo mannen mochten zich kwetsbaar opstellen. Invloedrijke emo bands waren o.a. Rites of Spring, Jimmy Eat World en Sunny Day Real Estate.

Emo was vooral een Amerikaans ding, maar had ook hier zijn volgers. Zoals elke muziekstijl ooit is emo nooit helemaal verdwenen. Sterker nog op gezette tijden zijn er oplevingen. Zoals nu dus, voor de vijfde keer. Afgaand op Fruit Wine, de nieuwe single van Origami Angel is emo anno 2024 een mix van poppy zang met frisse koortjes en strakke gitaren. Net als je denkt dat de neue emo wel wat zoetsappig is, gaan de poorten naar de hel open en laat de band haar hardcore kleuren zien. Over een album wordt nog nagedacht.

Amyl and The Sniffers – U Should Not Be Doing That

Zou Amyl een liefdeskind van Iggy Pop zijn? Net als het punkboegbeeld gaat ze liefst zo schaars mogelijk gekleed. Ook haar geblondeerde krullen deelt ze met Iggy om maar te zwijgen over haar liederlijke podiumgedrag. Misschien moeten we eens uitzoeken of Iggy in Australië was een jaartje of 28 geleden. Hoe dan ook de oude Iggy kan trots zijn op zijn jonge pupil.

Er is een nieuw album in aantocht van Amyl & The Sniffers en de eerste singles wijzen er op dat de band een paar verrassingen in petto heeft.

Deze prognose baseren we op twee alvast vrijgegeven songs. Facts is Amyl & The Sniffers op bekend terrein, een puist teringherrie met Amy die een keel opzet. Een fijn refrein dat wel. De A-kant, U Should Not Be Doing That is om met Monty Python te spreken, ‘something completely different’; een mid tempo rocksong met tempowisselingen, gitaarsolo’s en een -hou je vast- saxofoon! Door die sax maar ook vanwege het ritme doet ‘U Should Not Be Doing That’ aan Love Is The Drug denken van Roxy Music, wat helemaal niet verkeerd is. Amyl blijft Amyl, een opgewonden standje die van haar hart geen moordkuil maakt, maar ook in dit nieuwe decor weet ze te overtuigen. Op 9 juni staan Amyl & The Sniffers op Best Kept Secret, benieuwd of de sax ook mee komt.