Als we de berichten mogen geloven -en waarom zouden we dat niet doen- heeft Blaudzun met ‘Lonely City Exit Wounds’ zijn beste album tot nu toe afgeleverd. Dat is bijzonder omdat er al een stuk of zes op zijn naam heeft staan.
Wat stijl betreft is er niet heel veel veranderd. Ook de nieuwe songs kun je ergens tussen Tears For Fears en Arcade Fire plaatsen. Maar. Het klinkt af allemaal. De songs zijn elegant en mooi geproduceerd. Er wordt lustig met mooie melodieën gestrooid en de bombast die vroeger nog wel eens op de loer lag wordt op gepaste afstand gehouden. Daarnaast lijkt Johannes ook beter dan ooit te zingen. Dit alles komt samen in Wide Open dat naast genoemde componenten ook nog eens een tegen de klippen opgewassen melodie heeft.
Nederland wordt te klein voor Blaudzun.