De nieuwe -1 in de Graadmeter!
Category: Graadmeter
Hoops – Fall Back
Hoops heeft nogal een ingewikkelde voorgeschiedenis.
De band uit Bloomingville, Indiana begon in 2011 als soloproject van de zanger (Drew Ascherman). In 2014 kwamen daar een bassist, een drummer en een gitarist bij. De opnames die het kwartet maakte zetten ze op een ongebruikelijk plek, Youtube. De reacties waren zo positief dat een label zich aandiende (Fat Possum) om de songs officieel uit te brengen. De eerste EP was nog maar net uit of de drummer pakte zijn biezen.
Het resterende trio bracht in 2017 een goed ontvangen debuutalbum uit met songs die sterk deed denken aan de college rock van de jaren 80. Niet lang na de release hield Hoops het voor gezien.
De bassist (Kevin Krauter) kwam met een solo-album. Van de andere twee geen kik. En nu zijn ze weer samen! Zij het nog steeds zonder de drummer. Het trio heeft zelfs een compleet nieuw Hoops album gemaakt, Halo, dat in oktober uit moet gaan uitkomen.
Fall Back mag de kar trekken en doet dat met smaak en gemak. Het zijn de gitaren die de comeback van Hoops tot een waar feest maken. Uit alle gaten en hoeken komen ze en stromen ze. Tegen de tijdsgeest in is Hoops ook geheel niet bang voor een gitaarsolo. Of twee. De laatste minuut is zelfs helemaal gereserveerd voor de gitarist. De kans dat die de band binnenkort de rug zal toekeren lijkt dan ook klein. Van de andere twee is het even afwachten.
En nu blijkt dat Hoops uit elkaar is vanwege sexueelmisbruik..
TTRRUUCES – I’m Alive
Veel zomersers dan I’m Alive van TTRRUUCES wordt het waarschijnlijk niet in 2020. Er gebeurt zoveel in het nummer dat je bijna kunt spreken van een potpourri. Stel je voor dat Beck’s Loser een Winner was, gezongen door zijn zus en geproduceerd door Manu Chao. Zo iets.
TTRRUUCES is een duo. De vrouwelijk helft heet Natalie Findlay en is Brits. Natalie kennen we nog als de stevig rockende Findlay. Haar single Your Sister is een oude IJsbreker. Daarna werd het stil rond miss Findley. Nu weten we dus waarom. Ze heeft een partner in crime gevonden.
Hij luistert naar de schone naam Jules Appolinaire en komt uit inderdaad Frankrijk.
I’m Alive staat op het deze week verschenen debuutalbum van TTRRUUCES dat ze zelf omschrijven als een popopera over Sad Girl Sadie en Lost Boy Syd. Afgaand op I’m Alive krijgen ze elkaar aan het eind.
Natalie en Jules hebben hun album over een periode van acht maanden opgenomen in een huis in Bretagne. Ze spelen alle instrumenten zelf en traden ook op als producer. De mix lieten ze over aan Alan Moulder die we kennen van o.a. Jesus & Mary Chain, Arctic Monkeys en Foals) en het masteren aan monsieur Chab die deed eerder deed voor o.a. Daft Punk en Christine & The Queens.
Muzz – Red Western Sky
Muzz is de bijband van Paul Banks van Interpol. Het eerder door ons opgepikte Bad Feeling week behoorlijk af van de gepatenteerde neo new wave sound van de band uit New York. Red Western Sky doet dat niet.
Wat natuurlijk geen probleem is. Integendeel zouden we bijna zeggen. Waarom Banks het nummer niet heeft bewaard voor een volgend album van Interpol kan met haast te maken hebben. Hij wilde Red Western Sky graag snel uitbrengen. Of met het feit dat Banks maar een van de drie auteurs is. Hij schreef het nummer samen met zijn nieuwe collega’s Matt Berrick (The Walkmen/Fleet Foxes) en Josh Kaufman (Bonny Light Horsemen/Day of The Dead).
Red Western Sky is de derde single van het debuutalbum van Muzz. De releasedatum is 1 juni.
Fontaines D.C. – A Hero’s Death
Een goede tip voor pub en popquizers, als je niet weet hoe een nummer heet, vul dan de tekst in, die het vaakst wordt herhaald. Negen van de tien keer is dat de titel.
Maar dus niet bij A Hero’s Death, de nieuwe single van Fontaines DC.
Zanger/tekstdichter Grian Chatten herhaalt meteen aan het begin van het nummer de strofe “Life Ain’t Always Empty” wel zes keer. In totaal komt de regel dertig keer voorbij. A Hero’s Death, het titelnummer van album 2 van de Ierse punkpoets laat zich nog het best omschrijven als een preek, een opsomming van goede raad en levenswijsheden met het zinnetje “Life Ain’t Always Empty” als mantra. De oude punks mochten dan een nihilistische kijk op de wereld hebben, de postpunks, in ieder geval deze club uit Dublin straalt positivisme uit.
Tenminste dat is de bedoeling, maar in Chatten’s performance hoor je ook twijfel. De muziek staat volledig in dienst van de tekst. Er zijn geen breaks, geen solo’s, geen tempowisselingen. De enige versiering bestaat uit een koortje.
Voordat je denkt dat is wel heel serieus allemaal, ik pas even. A Hero’s Death swingt een kangoeroe. En de titel? Die komt uit een toneelstuk van de Ierse schrijver Brendan Behan. Literatuur dus en daarom voor meerderlei uitleg vatbaar.
Ist Ist – You’re Mine
Wie een nieuw geluid zoekt is bij Ist Ist aan het verkeerde adres. Fans van Interpol, Editors en White Lies kunnen echter hun hart op halen aan You’re Mine. Alsof er na Joy Division, Killing Joke en The Sound helemaal niks meer is gebeurd. Zo klinkt Ist Ist. Geen grunge, geen Britpop, laat staan hip hop of EDM.
Als ingezetenen van Manchester, de geboorteplaats van de sombermansrock heeft Ist Ist echter het volste recht om de geest van Ian Curtis op te roepen.
Een nummer als You’re Mine zou niet veel meer dan een geslaagde pastiche zijn als zanger Adam Houghton niet zo overtuigend zou klinken. Hij is behept met een stem, een donkere bariton die net zo voorwaardelijk is voor het genre als een flinke dot galm en een prominente bassist.
Als je heel cynisch bent kan je Ist Ist afdoen als een coverband met eigen nummers. Maar het zijn wel verdomd sterke songs en de flair en liefde waarmee ze worden gebracht maakt veel zo niet alles goed.
The Wants – The Motor
The Wants is een nieuwe band uit Detroit die een brug wil slaan tussen (post)punk en techno. In de praktijk betekent dat dat ze naast de gebruikelijke gitaar, bas en drums ook een prominente synthesizer in de opstelling hebben.
The Wants heeft onlangs hun debuutalbum uitgebracht met daarop een dozijn opwindende songs, die de sfeer oproepen van de duistere Britse new wave van begin jaren 80. Helaas heeft de band ook een handicap, de zang is niet erg sterk. Het is niet uit te sluiten dat de band dat zelf ook door heeft, want op het Container album staat een aantal (halve) instrumentals, die meteen positief opvallen. Een daarvan, The Motor is op single uitgebracht.
The Motor klinkt als de soundtrack van een nachtelijke motorrit door een verlaten metropool. Of als een nummer van The B52’s als die uit Manchester zouden stammen i.p.v. Athens, Georgia. Helemaal instrumentaal is The Motor niet. Zo nu en dan duikt er een zombie-achtige spreekstem op waarna de gaspedaal nog harder wordt ingetrapt. Op Youtube is ook een proma live-versie te vinden van The Motor.
GUM – Out In The World
Een van de eerste mensen die Kevin Parker belt als hij er in zijn eentje niet uitkomt is Jay Watson. Als Tame Impala stil ligt trekt Watson op met de band Pond en als Pond het even voor gezien houdt gaat hij zelf aan de slag onder de naam GUM.
Geen stilzitter dus die Jay Watson. Zijn staat van dienst telt nu zes Tame Impala albums, acht met Pond en vier als GUM. Dit alles in een tijdsspanne van zo’n twaalf jaar. In Tame Impala en Pond is Watson meestal achter de drumkit te vinden. In GUM neemt hij vrijwel alle instrumenten voor zijn rekening. Als lid van Pond en Tame Impala mag Watson graag de muzikale geest verruimen, als GUM blijft hij wat dichter bij de aarde. Out In The World is een wat weemoedige midtempo indiepopsong over vergiffenis. Nu er voorlopig geen sprake is van tournees van Tame Impala of van Pond heeft Watson alle tijd om zich volledig op GUM te richten. Zou dus zomaar kunnen dat er dit jaar nog een vijfde album komt van zijn verkapte soloproject.
Steven Wilson – Personal Shopper
Steven Wilson was de mainman van Porcupine Tree. Met die band liet Wilson al horen niet echt in hokjes te denken. Onder eigen naam hanteert hij een nog breder palet aan smaken en stijlen. Maar welk pad Wilson ook verkent, ouderwetse instrumentbeheersing staat altijd voorop. Dat maakte hem een gewilde sparringpartner van acts als King Crimson, Jethro Tull en Tears For Fears.
Al zijn projecten meegerekend bevat de Steven Wilson collectie nu meer dan 30 albums. Aangezien zijn meest recente solo-album alweer zo’n jaar of drie oud is, is het weer tijd voor nieuw werk. Het -als we goed geteld hebben- tiende studioalbum van de inmiddels 52 jarige multi-instrumentalist heet Steven Wilson x The Future Bites en staat voor half juli..
Om alvast in de stemming te komen heeft Wilson Personal Shopper vrij gegeven. Als de single de album-lading enigszins dekt, wordt Wilson’s nieuwe langspeler een rockopera of op zijn minst een conceptalbum.
Het dik negen minuten durende Personal Shopper wordt voortgestuwd door elektronica, maar vrees niet fans de EDM wordt ver buiten de deur gehouden. De tekst is een aanklacht tegen de consumptiemaatschappij. Als Personal Shopper ergens aan doet denken dan is het aan The Wall van Pink Floyd of War Of The Worlds van Jeff Wayne. Redelijk retro dus. Of tijdloos, dat kan je ook zeggen.
Protomartyr – Processed By The Boys
Misantropen worden ze genoemd, de leden van de uit Detroit afkomstige post-punkband Protomartyr. De heren geven inderdaad weinig blijk van een positief mensbeeld, maar wie geeft ze momenteel ongelijk?
Processed By The Boys is nieuw wat betekent dat er een vijfde album in aantocht is van Joe Casey en zijn doemrockband. Processed By The Boys is opgehangen aan een zware rif die vrijwel constant wordt herhaald. Het ritme is bonkig en de zangpartij monotoon, maar gedreven. Mede door Casey’s donkere stem doet het nummer wel aan oude Birthday Party denken. Aan Nick Cave voordat hij ging croonen. Uniek en apart is de sax die halverwege opduikt. Om de bijbehorende clip te begrijpen is een cursus Braziliaanse populaire cultuur een vereiste.
En waarover zingen zij? Over het einde der tijden. Hoe of wat houden ze in het midden, misschien wel ‘a foreign decease washed up un our shores’. Profetisch? Niet echt. Veel vertrouwen in de toekomst heeft Protomartyr nooit gehad. Deo Volente verschijnt ‘Ultimate Succes Today’ op 27 mei.