Category: Breekijzer

Boston Manor – Foxglove

Boston Manor dat dus niet uit Boston komt, maar uit het Britse Blackpool is druk bezig met nieuwe muziek, een EP of een album is nog niet duidelijk. Maar wat het ook wordt, nieuwe single Foxglove belooft dat dat weer een release wordt om te koesteren, om uit je dak te gaan, en om op te dansen!

Foxglove is namelijk funky, funky zoals INXS destijds funky was. Vrees niet vaste fans, er is absoluut geen sprake van verraad of uitverkoop. De band probeert gewoon iets nieuws en dat is alleen maar te prijzen. De beat van Foxglove mag dan misschien wat lichtvoetig zijn, de gitaarmuren zijn als vanouds opgetrokken uit roestvrij staal en Henry Cox zingt nog steeds alsof hij onder schot wordt gehouden. Kortom een veelbelovend begin van een nieuwe ronde voor Boston Manor.

Sea Power – Transmitter

Sea Power heette eerst British Sea Power. Blijkbaar vonden de bandleden die naam in het licht van de Brexit toch net even iets te beladen en imperialistisch.

Muzikaal is er niet heel veel veranderd sinds hun debuut uit 2003. De band uit Bristol maakt naar symfonische rock neigende wave. Je hoort Bowie terug in hun songs, maar ook invloeden van U2 en sporen Arcade Fire. Wat de band zelf inbrengt is naast het vermogen pakkende songs te schrijven iets wat je zou kunnen omschrijven als ‘storm und drang’.

Er zijn twee dingen die de leeftijd van de band verraden, de stem van de zanger is -zeg maar- gerijpt en Sea Power heeft meer dan ooit grip en overmacht op de materie. Transmitter is episch op een bescheiden manier, en zou hitpotentie gehad kunnen hebben als de flow niet was ondermijnt door een gitaarduel. Maar laten die gitaren nou net de reden zijn dat Transmitter op On The Rocks past!

 Transmitter komt van het vorige maand verschenen Everything Was Forever album.

Rammstein – Zick Zack

Van het videobudget van Rammstein kan een beetje band makkelijk een album opnemen, een dubbelalbum zelfs. Maar de clips zijn het waard. Rammstein zonder beeld is als een clown zonder schmink. Maar ook muzikaal valt er weer genoeg te geniet.

Nieuwe single Zick Zack is Rammstein ten voeten uit; een kruising tussen een metalsong en een volkslied. Dit keer neemt de band de cosmetische chirurgie op de korrel. Er zijn belangrijkere dingen om je druk over te maken zou je denken, maar de lol die de band moet hebben gehad tijdens het maken van de clip is aanstekelijk. En de song luistert lekker weg en dat is ook wat waard. Het betere soort escapisme. Eind deze maand arriveert het nieuwe Rammstein album Zeit geheten. Op 5 juli begint om half acht het optreden van Rammstein in het Goffert Stadion In Nijmegen. Er zijn helaas alleen nog dure tickets beschikbaar, maar dan kan je wel goed zien wat er op de bühne gebeurd en bij Rammstein is dat wel wat waard dus.

Saliva – Revelation Man

Je zou toch denken dat een band die maandelijks ruim tweeënhalf miljoen luisteraars trek makkelijk te googelen zou zijn. Maar dus niet als je je band Saliva heet , en al helemaal niet als je een nummer maakt dat aan de bijbel refereert. Maar als je het mondwater en het boek der openbaringen (3:16-18 WE) bent gepasseerd * valt er nog genoeg te vinden over, Revelation Man, de nieuwe single van de lawaaipapegaaien uit Memphis die sinds 1996 de buurt onveilig maken met hun gepassioneerde brulmetal.

Van een metalband kan je veel verwachten, hel en verdoemenis, blauwe plekken en gehoorverlies, maar geen vernieuwing. De beste metalbands houden zich bij hun leest.  Zo ook Saliva dat wel steeds beter wordt in wat ze doen, qua vorm en inhoud. Revelation Man klinkt als een heel klokkenspel, en wie na twee keer horen niet luidkeels meebrult heeft te vaak vooraan gestaan bij Saliva of een vergelijkbaar betonorkest. Over een nieuw album is nog niks bekend, maar dat zal waarschijnlijk niet heel lang meer op zich laten wachten. het laatste is alweer 4 jaar oud.

*Grappig is ook de entry over ‘what does the bible say about saliva’ (mondwater niet de band 😉

Shinedown – The Saints of Violence and Innuendo

Amokmakers eerste klasse, Shinedown uit Jacksonville, Florida viert z’n 21ste verjaardag met een moppie fraai lawaai waar de honden wel pap van lusten. Shinedown maakte naam met een soort voor ‘elck wat wils’ rock; beetje grunge, toefje metal, flinke dosis klassieke hard rock en een handvol alt. gemixt in een betonmolen en geserveerd met een flinke portie ballen. Noem het ouderwets wat de mannen brouwen, wij zeggen tijdloos.

Vijf albums al weet de band de spanning er in te houden. Aan niets is te horen dat de klok tikt of de jaren tellen. Shinedown heeft niet stilgezeten tijden de Coronacrisis en al helemaal niet met de handen in het haar. Maar liefst 20 tracks komen er op hun nieuwe album, ‘Planet Zero’ waaronder uiteraard het zinderende The Saints of Violence and Innuendo. Releasedatum 22 april 2022. Live gespeeld wordt er ook weer o.a. op 16 juni in de Tivoli in Utrecht en op 18 juni op de Graspop Metal meeting in België!

The Violent – People Say

People Say is het sluitstuk van het debuutalbum van muzikaal sluipschutterstrio, The Violent. Ondanks de bandnaam is The Violent niet van de metalband en zelfs niet van de hardrock, tenminste niet in de gebruikelijk zin des woorden.

Frontman Mike Potrich was eerder aanvoerder van Red Sun Rising waarmee hij niet zonder succes in de (post) grunge hoek rommelde. Blijkbaar bevredigde hem dat niet, want hij trok de stekker uit de band. En toen kwam Corona. Voordeel van het nadeel was dat Mike plots alle tijd had om nieuwe plannen te smeden. Zo kreeg The Violent gestalte, een band die niet makkelijk voor één gat te vangen is. Mocht je toch een stikker op The Violent willen plakken dan zou er iets als hardpop op kunnen staan. The Violent rockt (on)behoorlijk, maar is mede door de compacte songs, slimme koortjes en de lekkere stem van hun voorganger een band met een breed bereik. Beetje oude Cheap Trick misschien wel. Nu maar hopen dat Mike voorlopig niet weer gaat twijfelen.

Drug Church – Tiresome

Drug Church valt met de deur in huis op Tiresome, een van de tien nieuwe brandbommetjes die te vinden zijn op Hygiene, album vier van het gajes uit upstate New York. De band beoefent alle denkbare vormen van punk en doet dat met enorme overgave.

Opperhoofd Patrick Kindlon klinkt alsof hij zijn stem al op de kresj is kwijtgeraakt. Elke poging tot melodieus zingen heeft hij al lang geleden opgegeven. Zijn broeders rocken alsof hun leven er vanaf hangt. De enige regels waar ze zich aan lijken te houden zijn tegelijk beginnen en tegelijk ophouden. Daartussen heerste anarchie. En toch en toch is het ‘pretty poppy’ wat de mannen uitvreten, in het algemeen en op Tiresome in het bijzonder. Dat is knap en bijzonder, dat is typisch Drug Church.  

Papa Roach – Cut The Line

Papa Roach is lekker scheutig met nieuwe muziek de laatste tijd. Cut The Line is het vijfde nieuwe liedje dat de rockjongens uit de U.S. of A. de laatste paar maanden hebben uitgeworpen. Waarschijnlijk hebben we het nieuwe album nu voor de helft in huis.

Niet alleen zijn de beukers lekker productief, ze zijn ook lekker op dreef. Cut The Line is een aanslag op de fundamenten van je huis en je relatie met de buren. Gelukkig is Papa niet vergeten een liedje te schrijven. Dus wie naast slamdancen en stagediven ook gewoon mee wil kunnen meezingen komt ook aan zijn trekken. Nieuw album, Ego Trip volgt op 8 april.

Ocean Grove – SEX DOPE GOLD

Met nieuwe single SEX DOPE GOLD wil het Australische Ocean Grove ons graag wijzen op de gevaren van het materialisme, de consumptiemaatschappij en waarschuwen dat een mens echt niet gelukkig wordt van seks, drugs en/of geldelijk gewin.

Zo nu de boodschap uit de weg is kunnen we ons concentreren op de muziek. En die is weer geweldig. Het trio trekt alle registers open en mengt diverse volumineuze stijlen als rawk, grunge, funk, old & nu metal tot een dampend geheel. Om genoemde boodschap goed verteerbaar te maken wordt SEX DOPE GOLD geserveerd in een lichte popcoating.  

Met SEX DOPE GOLD kondigt Ocean Grove de komst aan van alweer hun vierde langspeler. Up In The Air Forever is uit op 22 april.

Brandon Boyd – A Better Universe

Dreigende pauken in het intro zetten de toon van A Better Universe, de nieuwe single van Brandon Boyd. Het is een song over egoïsme, narcisme, hebzucht en alle andere slechte eigenschappen die van homo sapiens een in essentie onbetrouwbaar en vaak ook ronduit slecht wezen maken. Boyd maakt voor zichzelf geen uitzondering.  Als hij in de spiegel kijkt ziet hij ook een wolf in schaapskleren.

Brandon Boyd, waar ken je die naam ook al weer van? Van Incubus! Boyd is de frontman van die Amerikaanse rockgigant. Dat moet je weten, want is niet echt te horen. Veel zangers die al dan niet tijdelijk solo gaan blijven dicht bij de leest van hun band, Boyd tapt uit een heel ander vaatje. Niks geen stoere poses en opera-uithalen, maar ingetogen zang en een spannend muzikaal bed dat past bij de morele waarschuwing/oproep van de song.

A Better Universe is afkomstig van Boyd’s nieuwe, derde solo-album, Echoes and Cocoons (11/3).

PS: doe je zelf een plezier en bekijk de prachtige animatieclip van A Better Universe.