Category: Breekijzer

Prince of Lilies – The Year I Broke

Prince Of Lilies laat (g)ouden tijden herleven met The Year I Broke. Gooi de hele grunge scene op een hoop, doe er wat Thin Lizzy en Hüsker Dü en voor de goede orde iets moderners als Kings Of Leon bij en je krijgt The Year I Broke.

Niemand minder dan Steve Albini liet de meters in het rood lopen en zag dat het goed was. Steve wie? Horen we de jongere lezers vragen. Mister Albini is een Amerikaanse filmmaker/producer uit de VS, die een punk ethiek nastreeft in geluid en gedrag. Op zijn staat van dienst prijken namen als Pixies, Nirvana, PJ Harvey maar vooral heel veel minder bekende goden, want Albini hekelt de muziekindustrie. Kortom de perfecte producer voor een partij bevlogen gitaarlawaai als The Year I Broke. (dat niet niet lijkt op Hunger Strike).

The Year I Broke is single 3 van Prince Of Lilies. Later dit jaar verschijnt Vent, het debuutalbum van The Prinsjes dat ze in slechts twee dagen op analoge tape hebben geslingerd.

Quicksand – Brushed

Voor het ontstaan van Quicksand moeten we helemaal terug naar het jaar des heren 1990. Oprichter Walter Schreifels was toen al even bezig met herrie maken. Quicksand was zijn derde band. Er zouden er nog zo’n velen, nou ja vier volgen. Plus een album onder eigen naam.  Met wie Walter ook in zee ging, hij struinde zelden ver van de New Yorkse hard core scene waarvan hij een van de ereleden is/was.

Quicksand was zijn hoofdband tot 1995. Toen twee albums niet het verlangde effect sorteerden gaf hij de brui aan de band. Koud twee jaar later probeerde hij het nog een keer. Zonder album en ook zonder succes. Dan spoelen we snel door naar 2012, het jaar waarin Quicksand weer de baan op gaat. Een nieuw album zou nog vijf jaar op zich laten wachten. ‘Interior’ verschijnt bijna een kwart eeuw na het debuut van de band.

Doorstotend naar het heden mogen we het heugelijke bericht melden dat er een nieuw, vierde Quicksand album in aantocht is. De plaat gaat Distant Populations heten. Daarvan is Brushed het derde (en beste) lokkertje. Wie in Brushed de zelfde band herkent van Fazer (1993) of Thorn In My Side (1997) is van harte welkom in ons popquiz-team.

Brushed opent met een elektronisch behandelde drum, de man die dan begint te zingen is ouder en wereldwijzer, melodieuzer ook dan de punk uit de jaren 90. Brushed heeft zelfs wel iets van oud collega Kurt C.

De tijd heeft niet stilgestaan en Quicksand duidelijk ook niet. Nu maar hopen dat Schreifels niet weer de stekker uit de band trekt.

Deafheaven – The Gnashing

Deafheaven heb je de laatste tijd misschien een paar keer gehoord op Pinguin Indie met de soort shoegaze/light-metal song Great Mass Of Color. Maar de band uit San Francisco is meer van afdeling Pinguin On The Rocks getuige de nieuwe Breekijzer The Gnashing. Het vijftal heeft voor het aanstaande album Infinite Granite (release 20 augustus) een nieuwe koers uitgezet. En dat is goed nieuws vinden wij. Meer melodie, betere zang en gewoon sterkere songs. Dat is ook niet zo gek met producer Justin Meldal-Johnsen achter de knoppen, hij werkte al met M83 en Metric.

DZ Deathrays – Kerosine.

Waarschuwing: Explosie gevaar! Kerosine, de nieuwe single van het Australische punk plus trio, DZ Deathrays rockt als de brandweer. Zanger/gitarist Shane Parsons zingt lekker nasaal in de beste Kurt Cobain-traditie. Ook zijn makkers maken flink geraas met als resultaat een nummer dat zowel degelijk als avontuurlijk is. Kerosine gaat er over dat ‘je je met je eiguh moet bemoeien’. Geen slechte raad dus.

De muzikale molotovcocktail is prima reclame voor het nieuwe album dat sinds vrijdag in de (digitale) winkel ligt. Positive Rising Part 2 is de opvolger van het twee jaar oude Positive Rising Part1.

You Me At Six – Read My Mind

Zanger Josh luistert al jaren niet meer naar gitaarmuziek. Gitarist Dan is geobsedeerd door dance en r&b. Wees gerust You Me At Six fans, te horen zijn deze branchevreemde invloeden niet. Nou ja, nauwelijks.

De gestroomlijnde nieuwe single Read My Mind is heel erg 2021, maar rockt tegelijk zoals de Britse metal-mannen nu al zeven albums doen; wild en opwindend.

Read My Mind is een van de extra’s op de vers verschenen Deluxe heruitgave van het begin dit jaar verschenen SUCKAPUNCH album. Het nummer was bedoeld voor die plaat, maar haalde net niet de eindselectie. Dom dom dom denken de mannen nu, want Read My Mind is een juweeltje. En het bewijs dat You Me At Six net zo van stilstaan houdt als hun fans van stilzitten. Niet dus.

Joywave – The Inversion

Zoals een bekend filosoof ooit opmerkte heeft alle nadeel zijn voordeel. Zo ook dat Corona gedoe. Het voordeel daarvan is dat muzikanten plotseling een hoop vrije tijd hadden, want geen optredens. De blessuretijd konden ze besteden aan het schrijven en opnemen van nieuwe liedjes. Zo komt Joywave nu al met een nieuwe EP terwijl de band normaal gesproken gaten van meerdere jaren laat vallen tussen twee releases. De Every Window Is A Mirror EP komt dus uit terwijl het vorige album nog warm is. Bij wijze van spreken.

En hoe klinken de All American boys ten tijde van Corona? Op de eerste drie songs van de EP als vanouds speels en poppy. Op het sluitstuk, The Inversion gaan alle sluizen open en ontvouwt zich een nummer van Olympische proporties. Zanger Dan Armbruster zingt op orkaankracht en de rest van de band doet niet veel voor hem onder. Stadion rock in optima forma. Laat die tour maar beginnen.

Liars – Big Appetite

Liars is een Amerikaans-Australisch noise trio onder bezielde leiding van Angus Andrew. De band is dit jaar 21 geworden en viert dat met de release van hun 10e album, The Apple Drop. Je zou denken dat ze in het Engels ook het spreekwoord kennen van de appel en die boom, maar dat is niet het geval. De appel uit de album titel is waarschijnlijk de boomvrucht die Eva tegen alle adviezen in plukte en opat.

Liars is namelijk wel van de Grote Onderwerpen. Daarbij maakt de band passende muziek die elementen bevat uit de punk, prog-rock, dance en electronica. Eigenlijk alles wat er op een gegeven moment in hun kraampje van pas komt.

Nieuwe single Big Appetite is des doom’s, sombere bassen, donkere drums en slepende zang. De spanning is te snijden. Het nummer gaat over angsten en fobieën in het algemeen en de angst van Angus voor drilboren in het bijzonder. Tere zieltjes dienen de Big Appetite single te vermijden en al helemaal de bijbehorende videoclip.

Blood Red Shoes – A LITTLE LOVE

Laura en Steve van Blood Red Shoes zijn een tijdje zoekende geweest, of zeg naar dolende. Hun laatste singles schoten alle kanten op, maar helaas niet de goede.

Met A LITTLE LOVE keren ze terug op het goede spoor, dat van hoogspanningsrock met gruisgitaren en zang die van gene zijde lijkt te komen. Steve vertolkt de rol van bruut, Laura die van verleidster. A LITTLE LOVE klinkt als lompe T-Rex, de band niet de dino. Vermeldenswaardig is ook de gitaarsolo, die nog het meeste wegheeft van een tandartsboor. Prachtig. Nu maar hopen dat het duo ook door heeft dat dit is wat we van ze willen.

Turnstiles – MYSTERY

Uit Baltimore komen, ze de mannen van Turnstile. Baltimore is dat niet die stad van? Precies! Baltimore is beroemd, of beter berucht geworden door de tv-serie The Wire.

Of Turnstile wel eens met de politie in aanraking is gekomen, weten we niet. Wat we wel weten is dat ze een crimineel goede nieuwe single hebben losgelaten. Het einde van de lockdown is in zicht en dat lijkt Turnstile te ruiken.

De band staat te popelen om weer de clubs in en de velden op te mogen. Ze hebben sinds de release van hun doorbraak album, Time & Space uit 2018 een heel arsenaal aan topsongs uitgebroed en kunnen niet wachten om die persoonlijk aan ons te komen voorstellen.

MYSTERY is de ultieme terugkomer, tweeënhalve minuut pure proteïne met zuigende gitaren, een beschonken synth en een zangpartij die klinkt alsof hij is opgenomen in een druipsteengrot. Het nieuwe album komt er aan, maar eerst gaat Turnstile nog even voelen hoe het ook alweer was om een mosh-pit te veroorzaken. In de herfst zullen ze zich weer melden.

Pop Evil – Survivor

Versatile, zo heet het nieuwe alweer zesde studioalbum van het Amerikaanse Pop Evil. De band heeft grofweg twee soorten nummers, dak-eraf rockers en aansteker-ballads beiden gestoken in een glimmend metalen harnas.

Nieuwe single Survivor is een beetje van alle twee wat. Het tempo ligt relatief laag maar het stoerheidsgehalte is daarentegen weer flink hoog. Dat kan ook moeilijk met een trotse tekst als ‘I’m A Survivor”. De potige, meerstemmige leadzang wordt afgewisseld met sterke stukjes gitaarwerk. Halverwege is er een spacey break die ons er aan herinnert dat we in de 21ste eeuw leven en niet in de jaren zeventig/tachtig van de vorige. Versatile is uit.