Category: Breekijzer

Badflower – Teacher Has A Gun

Helaas komt het steeds vaker voor in de V.S. een gewapende leerkracht voor de klas. Bedoeling is dat zij eventuele onverlaten kunnen afschrikken of zo nodig uitschakelen. Maar ook onder het onderwijsvolk kom je types tegen die je nog geen zakmes toevertrouwd.

Daarover gaat Teacher Has A Gun van Badflower. De teacher is kwestie heeft het op een leerling gemunt. Laten we hopen dat zanger Josh Katz een levendige fantasie heeft en niet uit ervaring zingt. Het eerste lijkt het geval, want Teacher Has A Gun is een vrolijk rockliedje van een band die meestal niet te heavy tilt aan dingen. Zeker weten doen we het niet, maar Teacher Has A Gun lijkt de eerste single van het derde album van de band uit L.A./Nashville. Wordt dus vervolgd.

All Under Heaven – Believing

Bandnaam en songtitel suggereren een band met een missie. All Under Heaven komt uit de V.S. dus de kans is niet denkbeeldig.

Maar het lijkt mee te vallen. Of tegen al gelang je geaardheid. In ieder geval komt in de tekst van Believing geen religieuze beeldspraak voor en wordt God’s naam niet ijdel of anders gebruikt. Wel dichten we de heren een filosofisch inslag toe. Een simpel liefdeslied is Believing nou ook weer niet. Het nummer staat op het net verschenen debuutalbum van All Under Heaven, What Lies Ahead of Me. De band uit New Jersey produceert een melange van alternatieve rocksoorten. In Believing horen we wel wat Cure terug en andere Britse new wavers en zelfs een beetje (oude) Coldplay.  All Under Heaven heeft nog een lange weg qua fame en fortune, maar de eerste stap is gezet.

LEAP – Power trip

LEAP is een Britse sprokkelrockband die vanwege nieuwe single Power Trip het predikaat veelbelovend krijgt opgeplakt. En om aan te geven hoeveel belovend de startup-band wel niet is roepen Power trip in één adem ook maar uit tot Breekijzer!

Power Trip is de opvolger van een vorig jaar verschenen debuut EP waarop de band naar voren komt als een stel muzikale omnivoren die zonder aanziens des genres lekker doet waar ze zelf zin in hebben, vandaar de term sprokkelrock.  Gelijk hebben ze. En smaak ook. De nieuwe single zal volgens de organisatie van het Groningse EM2 die de band heeft geboekt voor een show op 9 november fans aanspreken van zowel Nothing But Thieves als 21 Pilots en The Black Keys. Wat wil een rocker nog meer? Een album misschien?

The Anix – Shadow

The Anix is een Amerikaanse eenmansforrrrmatie die een brug slaat tussen techno en metal.

Het is niet de eerste keer dat Brandon Smith alias The Anix op Pinguin On The Rocks opduikt. Het is zelfs niet de eerste keer dat electro-rocker er met een Breekijzer vandoor gaat. In 2020 scoorde hij met Defender en een jaar later met Below. Nu hijsen we de goede man dus weer op het schild vanwege zijn jongste proeve van bekwaamheid, Shadow. Sommigen onder u zullen even moeten wennen aan de stemeffecten, maar als je daar doorheen bijt hoor je een fraai vormgegeven rocktrack op elektrobasis. De sfeer is somber. Mocht er ooit nog een derde deel verschijnen van Blade Runner dan zouden de producenten er goed aan doen The Anix te charteren voor de soundtrack. Shadow komt van het volgende week te verschijnen Anix album, Shadow Movement. Dat is om en nabij zijn 10e studioalbum.

Johnny Stranger – Hesperien Death Horse

Eerst maar even over dat paard. Een Hesperien Death Horse lijkt een verzinsel van Johnny Stranger zelf, een mix van Griekse mythologie en Oud testamentische voorspellingen.

De goede verstaander weet dat we in metal sferen verzeild zijn geraakt. Niet de hersenloze ‘knallen en gaan’ categorie, maar de symfonische dan wel progressieve variant. Johny Stranger komt uit L.A. en wordt aangevoerd door Peter Anthony die zich genoodzaakt zag een doorstart te maken nadat het personeel van zijn vorige band was gaan muiten. Het heeft even geduurd, een jaar of tien, maar uiteindelijk is hij gesterkt uit de strijd gekomen.  Er is weer een nieuw album in aantocht van het vernieuwde en verbeterde Johnny Stranger. Het apocalyptische Hesperien Death Horse is daar een enthousiasmerende voorbode van.

Origami Angel – Fruit Wine

Origami Angel is een 5th wave emo band uit Washington DC. Emo waar kennen we dat ook alweer van?

Emo is een muziekstroming die ontstond in de late jaren tachtig en snoeiharde punk, alternatieve rock en metal combineerde met gevoelige teksten. Tot die tijd moesten rockers, zeker hardrockers stoer zijn. Emo mannen mochten zich kwetsbaar opstellen. Invloedrijke emo bands waren o.a. Rites of Spring, Jimmy Eat World en Sunny Day Real Estate.

Emo was vooral een Amerikaans ding, maar had ook hier zijn volgers. Zoals elke muziekstijl ooit is emo nooit helemaal verdwenen. Sterker nog op gezette tijden zijn er oplevingen. Zoals nu dus, voor de vijfde keer. Afgaand op Fruit Wine, de nieuwe single van Origami Angel is emo anno 2024 een mix van poppy zang met frisse koortjes en strakke gitaren. Net als je denkt dat de neue emo wel wat zoetsappig is, gaan de poorten naar de hel open en laat de band haar hardcore kleuren zien. Over een album wordt nog nagedacht.

Blushing – Silverteeth

Twee echtparen vormen Blushing, een grungy rockband uit Austin, Texas. Als dat maar goed gaat denk je dan, Fleetwood Mac indachtig.

Aan de andere kant ook als het fout gaat kan dat mooie muziek opleveren zoals het zelfde Fleetwood Mac heeft bewezen. Frontvrouw Cristina Carmona is klassiek geschoold, maar dat weet ze goed ge verbergen. Ze zingt eerder als een vamp dan een diva. De rest van de band produceert een broeierig geluid dat waarschijnlijk het best tot haar recht komt in kleine rokerige clubs waar alleen de uitsmijter nog nuchter is. Maar ook op plaat weet Blushing een fijn sfeertje te bouwen waar je je lekker in kunt verliezen. Silverteeth is liedje acht op album drie van Blushing, dat maar snel eens een keer onze kant moet op komen.

Cold Cave – Shadow Dance

Stel je het meest duistere nummer voor van Joy Division/New Order en vermenigvuldig dat met de factor 10.

Zo klinkt Shadow Dance van Cold Cave. De perfecte soundtrack dus voor een dystopisch drama over het einde der dagen wanneer de beschaving op haar laatste benen loopt ten gevolge van …. vul zelf maar in. Het ergste is misschien wel dat je heden ten dage nog geen eens veel fantasie nodig hebt om een doemscenario te bedenken.

Cold wave is een subgenre zoals beoefend door JD/NO en andere early eighties bands die in het voetspoor traden van Kraftwerk. Cold Cave is een eigentijdse volgeling van de Duitse synthesizerpioniers. Achter de bandnaam gaat de Amerikaanse Wesley Eisold schuil.  Die is al sinds de jaren negentig druk met donkere en ontregelende bands in stijl variërend van hard core punk via grindcore tot dark annex cold wave. Cold Cave heeft zich lang koest gehouden, maar steekt nu dus weer de kop op. Dat is geen toeval.

Return To Dust – Face Down

‘Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren’. Een band die zich zo’n Bijbelse naam aanmeet als Return tot Dust is of zwaar christelijk of van de metal. Of allebei natuurlijk.

Puur metaal kan je de muziek van het viertal uit L.A. niet noemen, maar het gaat  er bij tijd en wijle wel flink heavy aan toe op hun gisteren (3/5) losgelaten debuutalbum. Mooi in het midden staat Face Down, een track waarin alle elementen zitten die van Return To Dust een naam maken om te onthouden. Dat zijn scherpe songs, vurig (gitaar)spel en overtuigende zang. Dit alles gefrituurd in grunge olie en geserveerd met een lekker retro-sausje.

Sundazer – Echoes

We citeren uit de bio van Sundazer, ‘Sundazer is een onafhankelijk muzikaal project dat fragmenten uit de vervlogen MTV cultuur combineert in zijn geluid in een mix van shoegaze, grunge en metal’. So far so good.

Maar de oorspronkelijke tekst is in het Russisch en dan gaan er toch wel een paar alarmbelletjes af en wat rode lichtjes knipperen. Dus hebben we de tekst er even bij gehaald, die is wel in het Engels. Gelukkig wijst niets er op dat we in onze onschuld voor het karretje worden gespannen van Putin.

Sundazer alias Nikita Shirobokov begint Echoes met de strofe, ‘Get better or worse, The sense of what is right is slowly getting lost‘. Dat is ietwat cryptisch, maar toch eerder te interpreteren als voorzichtige kritiek dan oorlogspropaganda. Ook in de rest van de tekst lezen we niks onoorbaars. Hier is een man aan het woord is die niet helemaal lekker in zijn vel zit. ‘I break myself, I’m drowning in the darkness, It’s the perfect circle of Eternal return’. En dan de muziek, die is stevig tot hard om niet te zeggen heavy met raakvlakken met zowel Nirvana als Metallica, een mix dus van grunge en metal. En Nikita heeft meer van dit moois. Nog geen album, maar wel een handvol singles.