Category: Breekijzer

Last Train – Home

Het rockt behoorlijk in Frankrijk de laatste tijd. In alle soorten en stijlen. Last Train komt uit de Elzas, uit Altkirch. Nog net geen Duitsland dus. In embryo vorm was de band al begin deze eeuw actief, maar serieus bezig zijn ze sinds 2015, het jaar waarin hun eerste EP het daglicht zag.

De meest recente release is van dit jaar, een soundtrack van een zelf geproduceerde film. Het is niet ondenkbaar, waarschijnlijk zelfs dat Home de voorbode is van een nieuw album. Dat zou hun 4e worden als we alles meetellen. Zeker weten doen we het niet.  De woordcombinatie Last Train en Home doet Google op hol doet slaan. Maar uit eigen waarneming kunnen we je vertellen dat Last Train veel te goed en bijzonder is om niet te worden geëxporteerd naar de rest van Europa. Home opent klein en eindigt monumentaal. Laten we het voor het gemak maar symfonische grunge noemen wat de hommes hier brouwen. Resteert de vraag wie haalt Last Train naaar Nederland?

LINKIN PARK – Heavy Is The Crown

De wederopstanding van LINKIN PARK is niet onopgemerkt gebleven, maar waarschijnlijk niet zo als de band had gehoopt.

De opvolger van Chester Bennington, Emily Armstrong heeft in het verleden rare dingen gezegd, haar ingefluisterd door haar Scientology geloof/overtuiging. Daarop liet de familie van Chesterton weten niet blij te zijn met haar benoeming en er ook niet in gekend te zijn. Een beetje controverse kan echter geen kwaad bij een band als LINKIN PARK. De streams van de nieuwe songs lopen weer in de vertrouwde miljoenen. En wegens de grote vraag naar kaarten komen er steeds meer concerten bij.

Het comeback album van de vernieuwde raprock-forrrrmatie heet From Zero en verschijnt zo’n 7 jaar na One More Light en evenzovele jaren na Chesterton’s zelfmoord. Stilistisch is er nauwelijks iets veranderd of het zou moeten zijn dat LINKIN PARK anno nu nog vetter en harder klinkt, letterlijk dan, dan voorheen. Heavy Is The Crown kan niet anders dan gaan over de zware klus die Emily heeft om in de schoenen van haar illustere voorganger te treden. Op plaat redt ze het wel. Hoe ze zich live staande houdt zal duidelijk worden als het circus in ons land neerstrijkt. Daar is vooralsnog geen sprake van. Het dichtstbijzijnde optreden van LINKIN PARK is op 3 november in Parijs.

Mercury – Disarray

Mercury verdient wel wat meer aandacht dan de band tot nu toe heeft gekregen. Nergens lezen we een recensie van hun nieuw verschenen EP, The Place I’m Forgetting, Replaced with an Ending. Daarvan hebben we Disarray geplukt dat deze week dienst doet als Breekijzer.

Vanwege die schaarse info weten we niet veel meer dan dat de band uit de V.S. komt. Daar zitten i.i.g. hun luisteraars. Wat we zelf menen te weten is dat Mercury uit denkers bestaat, doemdenkers waarschijnlijk. Dat lezen we af aan de titel van de EP en horen we aan de loodzware klanken van bijvoorbeeld Disarray. De stijl van Mercury zouden we neo-grunge willen noemen en ergens tussen Soundgarden en Nirvana plaatsen. Met zijn dikke laag gitaren en ongepolijste zang is Disarray redelijk representatief voor wat de band te bieden heeft.

Om de weg naar succes enigszins te vergemakkelijken zou Mercury een naamsverandering kunnen overwegen. Google leidt je nu naar een Queen coverband. Op zich zou Disarray geen slecht alternatief zijn. Maar welke naam het beestje ook heeft, het is de moeite waard om hem te onthouden.

Jerry Cantrell – Afterglow

Jerry Cantrell is weer op de solotour, tijdelijk of definitief is altijd even afwachten.

Op zijn nieuwe album weet de zanger-gitarist van grunge legende Alice In Chains zich omringt door een keur aan kopstukken uit de wereld van de stevige muziek. O.a. leden van Metallica, Guns N’ Roses en Faith No More zijn op Jerry’s uitnodiging ingegaan. Albumtitel I Want Blood suggereert een metalfeest, maar nieuwe single Afterglow is een introverte ballad. Jerry’s vijfde solo-uiting wordt dus op zijn minst een gevarieerde plaat. 18 oktober is de releasedatum.

Headcharger – Against the Storm

Headcharger mag dan voor ons een nieuwe naam zijn. In la Douce France is de band al jaren een begrip.

Standplaats voor het vijftal zware jongens is de stad Caen. Die ligt in Normandie en daar lijken de bebaarde heren ook wel op, op Noormannen. Ze klinken echter opvallend Amerikaans, stel je mix voor van Metallica en Velvet Revolver en je hebt een begin van een indruk. Headcharger beukt al een jaar of twintig aan de route. Momenteel worden de laatste puntjes op de i’s geramd van langspeler numero huit. Against The Storm is prima entree, een smeulende rocktrack met sterke zang van hoofdman Sebastien Pierre, die vast goed kan grunten, maar het hier gelukkig laat. Details over het nieuwe album moeten we je nog even schuldig blijven.

Mondo Cozmo – IT’s PRINCIPLE

‘Sprokkelrocker’ Mondo Cozmo volgen we al sinds 2016 op Pinguin Radio met de single Higher en Shine. Drie jaar later pakte het muzikale eenmansproject van Josh Ostrander de IJsbreker met Black Cadillac en Come On. Nu is het vierde album It’s PRINCIPLE! uit van de man uit Philadelphia. Daarvan is de titelsong deze week de Breekijzer op Pinguin On The Rocks. De plaat is geproduceerd door Mark Rankin die al werkte met Queens of the Stone Age. En dat hoor je duidelijk terug op het nieuwe werk van Mondo Cozmo. Lekker rauwe, aanstekelijke rock op een bedje van gruizige gitaren. Meer California dan Philadelphia dus.

Osees – Zipper

Onlangs verscheen het nieuwe album SORCS 80 van Osees. Hou je vast, dat is het 29e studioalbum van de LA band rondom John Dwyer die dit jaar indruk maakte op BKS. Natuurlijk onder verschillende namen zoals je waarschijnlijk wel weet. Orinoka Crash Suite, OCS, Orange County Sound, The Ohsees, The Oh Sees, Thee Oh Sees, Oh Sees en nu dus Osees. De band is zelfs productiever dan King Gizzard & The Lizard Wizard. Osees bestaan echter al sinds 1997, terwijl King Gizzard hun cv in 2010 is begonnen. King Gizzard loopt er nog maar drie achter.

Van het nieuwe album draaien we al single Earthling op Pinguin Indie. Pinguin On The Rocks wordt deze week extra verwend met Zipper. De fuzzrock band weet zich altijd te vernieuwen binnen de garagerock. Op de nieuwe plaat experimenteert Osees met meer geluidseffecten, synths en samples. Zipper klinkt wel een beetje als een vroege Roxy Music op speed. Weer een nieuw hoofdstuk erbij!

Bloomer – Sober/Inertia

Vorige week verscheen de EP Sober/Inertia van de Duitse alternativerockband Bloomer. Niet te verwarren met de gelijknamige band uit de hoek van Baltimore en Philadelphia. De titeltrack Sober/Inertia is deze week Breekijzer. De track knalt er direct hard in, is enorm catchy en heeft veel emo, screamcore elementen. Knap wat voor een muur van geluid ze weten neer te zetten met z’n drietjes? Of tweetjes? We zien foto’s met drie maar ook met twee bandleden. In de credits worden in ieder geval drie namen genoemd. Hopelijk geen ruzie in de band..

THUS LOVE – Birthday Song

De doorbraakgroep THUS LOVE uit Brattleboro, Vermont kondigt All Pleasure aan, hun tweede album die op 1 november 2024 op Captured Tracks zal verschijnen. De aankondiging van het album gaat gepaard met de release van de eerste single ‘Birthday Song’, waarin THUS LOVE weer tot leven komt met een grungy glamour-salvo dat stoutmoedig hun nieuwe tijdperk viert.

Sunflower Bean – Shake

Sunflower Bean komt verrassend heavy uit de hoek op nieuwe single Shake. Aan de andere kant heeft het New Yorkse trio van onvoorspelbaarheid haar handelsmerk gemaakt.

De band heeft met disco geflirt en Neil Young gecoverd. Meestal maken ze luxueuze pop naar model van Fleetwood Mac. Maar op Shake gaan de trossen los en slaan de stoppen door. Het trio trapt af met een stroperige gitaarriff waar Black Sabbath zich niet voor zou schamen. Wat volgt is een plagerig, afwisselend door Julia Cumming en Nick Kivlin gezongen (gehijgd) nummer dat weliswaar niet wereldschokkend is, maar te lekker om niet even mee te nemen. Of Shake representatief is voor de Shake EP (27/9) weet je bij Sunflower Bean dus nooit.