Category: De IJsbreker

Squid – The Cleaner

Hou je van LCD Soundsystem en Talking Heads? Dan zit je bij de nieuwste sensatie Squid uit Brighton/London goed. Het vijftal speelde zichzelf dit jaar al flink in de kijker met het opvallende nummer Houseplants, maar met The Cleaner doet Squid er een schepje bovenop.

Het nummer begint meteen al rete aanstekelijk met heel veel ritme en aparte klanken. Ondertussen gaat het alle kanten op met genoeg pop om het behapbaar te houden. Zelfs als het nummer 7:33 minuut duurt. Op Spotify staat een edit en die is net wat radiovriendelijker.

Schrijf Squid maar alvast op voor Eurosonic. De band komt daarvoor ook al langs:

29/08 @ Into The Great Wide Open Festival, Vlieland

17/09 @ Roodkapje, Rotterdam

25/10 @ London Calling Festival, Amsterdam

The Regrettes – I Dare You

We hebben eerder muziek van The Regrettes gedraaid. Vorig jaar hadden we California Friends op de playlist en het jaar daarvoor Seashore. Toen waren we nog de enigen die vielen voor de charmes van de dames (+heer) uit L.A. Maar nu kan het niet anders dan dat we gezelschap gaan krijgen. Nieuwe single I Dare You is namelijk veel te leuk om geheim te blijven.

The Regrettes maken schaamteloze retropop naar model van The Bangles en The Pretenders. Beetje punky, beetje garage, maar vooral vrolijk. Muzikaal dan, tekstueel heeft bandbaas Lydia Night wel wat appeltjes te schillen lijkt het.  Wie er precies wordt uitgedaagd in I Dare You weten we niet, maar hij of zij kan beter even uit de buurt blijven. 

I Dare You is de vierde en beste voorloper van The Regrettes album twee, dat How Do You Love zal gaan heten en op 9 augustus uitkomt. Anderhalve maand later zullen The Regrettes te zien zijn in de kleine zaal van Paradiso, die al lang en breed is uitverkocht. Misschien toch maar verplaatsen naar de grote zaal, The Regrettes zijn namelijk veel te leuk om klein te blijven.

LIVEDATUM: 17 november Paradiso, Amsterdam.

Surf Curse – Disco  

 Even voor de goede orde, Disco is geen disco nummer. Maar je kunt er wel op dansen. Daar gaat het ook over, dansen. Surf Curse is overigens ook geen surf band, maar een duo oorspronkelijk afkomstig uit Reno, Nevada, maar tegenwoordig wonend en werkend in L.A.

Na twee albums vol bevlogen, maar rudimentaire punksongs gooit Surf Curse het met Disco over heel een andere boeg. Het lijkt wel of iemand de gordijnen heeft opengetrokken. De nieuwe single is een vrolijk rockende popsong met sterke punten als een knapperige gitaarsound, een vindingrijke ritmesectie en een refrein dat je dagenlang met je meedraagt. Of je nou wilt of niet. Ook noemenswaardig is de soepele vibrato van Nick Rattigan, wiens zang wel aan David Byrne doet denken, maar niet half zo neurotisch.

Disco laat een band horen die bezint eer ze begint. Dat is dus wel eens anders geweest. Tijdens hun rijpingsproces worden Rattigan en zijn trouwe metgezel Jackson Katz begeleid door producer Jarvis Taveniere, die eerder goede resultaten boekte met o.a. Real Estate, Sunflower Bean en het King Gizzard circus.

Het nieuwe album van het verbeterde en zelfverzekerde Surf Curse gaat ‘Heaven Surrounds You’ heten en 13 september uitkomen.

Spoon – No Bullets Spent

‘Everything Hits At Once’, zo gaat het nieuwe album van Spoon heten. Het sleutelwoord is Hits. De tiende langspeler van de band uit Austin is namelijk een ‘greatest hits’ met 12 hoogtepunten uit het 26 jarige bestaan van Spoon plus een nieuw nummer.

No Bullets Spent laat horen dat Spoon nog niets aan kracht en pracht heeft ingeboet. Veel bands, de meeste bands eigenlijk hebben het meeste succes met hun eerste albums. Kijk maar eens naar de tien beste songs op Spotify van je favoriete band en je zult zien dat het oude werk het hoogste scoort.  Alleen de echt bijzondere bands lukt het om de bal langer dan twee of drie albums in de lucht te houden. Vaak zijn dat ook bands die niet meteen doorbraken. Zoals Spoon dat pas met Gimme Fiction, hun vierde album een voet tussen de deur kreeg. De definitieve doorbraak kwam in 2007 met plaat vijf, Ga Ga Ga Ga Ga.

Sindsdien is Spoon aan de top blijven meedraaien. Een beetje Pinguin luisteraar kent alle songs van ‘Everything Hits At Once’. Op één na dus, de nieuwe track. Je moet als band enigszins lef hebben om op een ‘Best Of’ een nieuw nummer te zetten. Stel dat die flopt dan is het een smet op een verder vlekkeloze compilatie. Spoon hoeft echter niet te vrezen voor een blamage, want No Bullets Spent is Spoon op zijn best; een intelligente rocksong, energiek en to the point met als kers op de taart een knisperende gitaarsolo.

‘Best Of’ albums hebben altijd een tweeledig doel, het is een carrière overzicht én een introductie van de band voor laat en nieuwkomers. Voor beide doelen geldt ‘Mission Accomplished’.

Clairo – Bags

De opkomst van vrouwen in de popmuziek zet door. Nog even en niemand kijkt er meer van op als de helft van de acts op een festival vrouw is. Veel moderne meiden beoefenen een stijl, die lo fi wordt genoemd. Lo fi is een begrip uit de punk dat aangeeft dat de acts het niet zo nauw nemen met de geluidskwaliteit. De laatste tijd wordt lo fi steeds vaker gebruikt als alternatieve benaming van indie, een term die door inflatie aan vervanging toe is. 

Bags van Clairo is lo fi op zijn finest, een gestaag voortstuwende track met goed getimede gitaar en keyboard fills en een sfeer die we herkennen van twee decennia geleden. De ‘star of the show’ is de 20 jarige Claire “Clairo” Cottrill uit Atlanta, Georgië, die zingt op het punt te staan haar vriendje te verlaten. Her Bags are already packed.  

Ondanks haar korte aanwezigheid op aarde is Clairo geen nieuwkomer meer. Bags is ongeveer haar 13e single. Vanaf single 4, Pretty Girl (2017) zitten de major labels achter haar aan, maar Clairo heeft hun verleiding weten te weerstaan en getekend bij een kleine maar daadkrachtige platenmaatschappij. Dit mede op advies van haar Pa, die als voormalig hoge marketing Piet bij Coca Cola bekend is met het klappen van de zweep.  

De man die de vrouwvriendelijk omgeving schiep waarin Clairo haar verhaal kwijt kan, is de in onze kringen niet onbekende Rostam Batmanglij, ex-lid van Vampire Weekend, die die band  heeft verlaten juist om dingen te doen zoals het produceren van het debuutalbum van Clairo. De plaat gaat Immunity heten komt begin augustus uit en is er één om naar uit te kijken.

 Ida Mae – Boom Boom Boom

Chris Turpin en Stephanie Jean zijn getrouwd, met elkaar en met hun werk. Samen vormen ze namelijk Ida Mae. Het duo beoefent een genre dat hip was lang voor hun geboorte en hoewel sindsdien naar de achtergrond verschoven is de vlam altijd blijven branden.

We hebben het over bluesrock, of rock met een blues basis. Chris en Stephanie hebben de stijl letterlijk met de paplepel binnen gekregen. Hun beider vaders waren jong toen bands als Cream, Led Zeppelin en Free furore maakten. Het duo reist momenteel door de V.S. als voorprogramma van Greta Van Fleet. De Van Fleet boys lazen goede dingen over Ida Mae in het befaamde Amerikaanse blad Rolling Stone en herkenden na beluistering van een aantal tracks twee gelijkgestemde geesten. 

Waarschijnlijk hadden ze -toen de uitnodiging de deur uitging- nog niet eens de nieuwe single gehoord van het rockende echtpaar uit het Britse Norwich. In lijn met de trend van dit moment heeft ook Boom Boom Boom een featuring. Niemand minder dan Dweezel ‘Son Of Frank’ Zappa speelt de woedende solo in Boom Boom Boom, dat live, in één take is opgenomen.

Boom Boom Boom –de titel deelt het nummer met een classic van blueslegende John Lee Hooker- gaat over ongure types in de muziekindustrie die de waan van de dag najagen en geen verstand hebben van ‘echte’ muziek. Bij gebrek aan belangstelling van grotere labels, hebben Chris en Stephanie hun debuutalbum, Chasing Lights  zelf uitgebracht.

Zoals het er nu uitziet, gaat Ida Mae eerst live naam maken, maar gezien de reacties op hun shows en de kracht van Boom x 3 zal het niet heel lang meer duren voordat de platenbazen zich met lucratieve contracten op het muzikale koppel zullen storten. Ook is het niet uit te sluiten dat er een nieuwe blues(rock) boom op de loer ligt.

 

Metronomy – Lately

Nu Metronomy terug is kan de zomer echt beginnen. Lately, het eerste levensteken van de Britse band in drie jaar is zo’n nummer dat gemaakt lijkt om te draaien in de auto op weg naar het zonnige zuiden. Op je oortjes in de trein met een vergelijkbare bestemming werkt ook goed. Kortom als je al niet in de vakantiestemming bent, doet de nieuwe single van Metronomy wonderen.

Wie nu denkt dat Lately een Venga Boys achtige zomerstamper is, rekent buiten de band. Metronomy staat al ruim tien jaar lang garant voor ingenieuze en verlichte indie-synthipop. In geval van Lately betekent dat een speels refrein, een uitgekiende spanningsboog. En, we hebben het tenslotte over Metronomy een licht weemoedig randje.

De sound van de synthesizer op Lately is 80’s, maar de song met zijn dansbare beat en filterdisco break is helemaal van deze tijd. Net als de band die met zijn multi-seksuele en multi-raciale opstelling een weerspiegeling is de moderne samenleving. Later dit jaar meer Metronomy, want album zes in aantocht.

LIVEDATUM 28 oktober, Melkweg, Amsterdam

 

Angie McMahon – Pasta

Voor de IJsbreker van deze week reizen we af naar Australië. In ‘the land down under’ woont en werkt Angie McMahon. Het eerste wat opvalt als je haar nieuwe single Pasta hoort, is haar stem. De midtwintiger is gezegend met het soort zangvermogen waarvoor de uitdrukking een dijk van een stem lijkt te zijn bedacht.

Met zo’n stemgeluid is het logisch dat ze werd gevraagd om in een soulband te komen zingen. Dat heeft ze ook een tijd gedaan, maar in haar lijf klopt het hart van zelfstandige singer-songwriter. Twee jaar geleden ging ze solo. Nu is Angie een wat in vaktermen heet, ‘breakout artist’ met carrièremogelijkheden tot ver buiten Australië.  

Miss McMahon hanteert het less is more principe. Het enige wat je hoort op nieuwe single Pasta zijn drums, een elektrische gitaar en die volumineuze Stem met zijn rookkleurig timbre en bijna Keltische vibrato. Pasta begint met een basale gitaarriff uit het Lou Reed Songbook en mondt uit in een eigentijdse variant van de Riot Grrl sound van rond de eeuwwisseling.

We zijn er vroeg bij dit keer. Angie McMahon heeft nog maar vier eigen songs on line plus een cover van Neil Young’s Helpless. Een debuutalbum is in de maak en zal hopelijk nog dit jaar verschijnen.

Dope Lemon – Hey You

Familieacts zijn berucht vanwege hun interne strubbelingen. Of Angus en Julia Stone -broer en zus- gebrouilleerd zijn hebben ze geheim weten te houden, maar feit is dat Angus alweer een tijdje solo actief is onder de naam Dope Lemon.

De site van het duo vermeldt nog wel twee optredens, één thuis in Australië en één in buurland Nieuw Zeeland, maar dat zouden contractuele verplichtingen kunnen zijn. Alle respect voor Angus met Julia, maar wat broederlief in zijn uppie uitvreet zouden we niet graag willen missen. Nieuwe single Hey You is het muzikale equivalent van een warm bad. Als het technisch -biologisch mogelijk was geweest voor JJ Cale en Beck om een baby te produceren, dan had het kindeke vast geklonken als Dope Lemon op Hey You. Op het eerste gehoor lijkt er nauwelijks ontwikkeling in het nummer te zitten, maar het gaat om de details. Hoe vaker je luistert hoe meer je hoort. Kortom Hey You is IJsbreker typisch materiaal. Angus a.k.a. Dope Lemon brengt op 12 juli album 2 uit,  ‘Smooth Big Cat’ is de titel. Voor optredens zie onder.

LIVEDATA: 14 september Melkweg, Amsterdam. 15 september Doornroosje, Nijmegen.

Thomas Azier – Strangling Songs

Thomas Azier is terug, Niet dat hij lang is weggeweest. Sinds 2013 staat de muzikale Fries garant voor een constante stroom kwaliteitsmuziek. Bijzonder is dat Thomas zelden in herhaling valt. Op zijn nieuwe EP, Raven On The First Floor betreedt hij dapper paden waar hij nooit eerder is geweest. Het meest opvallend is liedje twee van de EP, Strangling Song.

Je zou Strangling Song ouderwetse rock ‘n’ roll kunnen noemen ware het niet dat de gitaren ondergeschikt zijn aan synthetische toetsen en de heupwiegende ritmesectie digitaal wordt omgeleid. De galm op de stem is echter zo oud als Elvis. Zo creëert Thomas een eigentijdse variant op de befaamde rockabilly sound, die je digi-billy zou kunnen noemen.

Fans van de meer stemmige Thomas hoeven niet te vrezen dat hun held zich heeft losgeweekt van de elektronische kamermuziek waarmee hij internationaal naam maakte. Op de 3 andere songs op de Raven On The First Floor EP -hoewel ook zeer verschillend- blijft hij dichter bij zijn leest. Meer daarover later, eerst zetten we in op het up en top Strangling Song!

LIVEDATA: 23 mei Paradiso, Amsterdam (uitverkocht). 25 mei Get Lost Festival, Leiden. 18 Augustus Lowlands, Biddinghuizen. 14 sept – 6 okt. NL Clubtour.