Tag: King Hannah

King Hannah – Davey Says

De meeste zo niet alle King Hannah songs volgen een vast patroon. Hannah Merrick zingt en als ze is uitgezongen krijgt Craig Whittle nog even de tijd om uit te halen op gitaar.

Op Davey Says breekt het duo dit stramien. Zingen doen ze samen en gitaarspelen doet Craig voornamelijk op de achtergrond. Ook het tempo van Davey Says is vlotter dan we van King Hannah gewend zijn. Het is even wennen, maar het resultaat is er niet minder om. het werd ook wel tijd voor een beetje variatie. Het stel uit Liverpool zegt dat Davey Says hun ode is aan 90’s Amerikaanse garagerock, bedoeld als vrolijk intermezzo op hun tweede album, dat waarschijnlijk wel weer vol staat met slow songs waarop Hannah zingt en Craig uitpakt op gitaar. Big Swimmer komt eind mei.

King Hannah, Sharon van Etten – Big Swimmer

Hoe het contact is gelegd weten we niet, maar King Hannah en Sharon van Etten zijn natuurlijk voor elkaar geboren.

Beide zijn beoefenaars van het epische, slepende, in de rijke Amerikaanse ballade-traditie gewortelde luisterlied. Dat ze elkaar gevonden hebben is dan ook geen wonder, de snelheid wel. Sharon van Etten is arrivé, een diva in indie-kringen. King Hannah is daarentegen nog niet heel veel meer dan een veelbelovende nieuwkomer. Om het in cijfers uit te drukken; miss van Etten trekt maandelijks zo’n anderhalf miljoen luisteraars op Spotify, King Hannah een krappe 75 k.  Maar Sharon is dus fan van het duo.

Big Swimmer laat horen waarom. De nieuwe single van King Hannah is een gedragen, zwaarmoedig Americana nummer, beetje folky, beetje country, beetje Bruce beetje Lou.  De speelduur is bijna vijfenhalve minuut. Het procedé is bekend. Eerst zingt Hannah Merrick een stuk waarna Crain Whittle inbreekt met zijn elektrische gitaar. Als je het niet zou weten, zou je niet horen dat Sharon in het complot zit. Haar rol is beperkt tot wat achtergrondzang. Maar  haar aanwezigheid zal deuren openen die tot nu toe gesloten waren voor het Britse duo. En daar gaat het om.

King Hannah – I’m Not Sorry, I Was Just Being Me

King Hannah – I’m Not Sorry, I Was Just Being Me (City Slang)

Mooie, lange titel van dit debuutalbum van King Hannah. Duo dat zichzelf twee jaar terug al enigszins op de kaart zette met de ep Tell Me Your Mind And I’ll Tell You Mine. Een titel die nog wat langer is. Ze hebben er patent op, vooralsnog.

Net zoals ze patent hebben op liedjes met over het algemeen wat langere titels. Zoals nummer twee op I’m Not Sorry, I Was Just Being Me, dat So Much Water So Close To Drone heet. Niet bedoeld om meteen te beklijven, zo lijkt het, en dat is ook het geval met de muziek van de twee uit Wales. Hannah Merrick en Craig Whittle heten ze. Op de plaat bijgestaan door een drummer en een bassist, terwijl een keyboardspeler ook continu meedoet. Zo krijg je dus een band.

Merrick en Whittle leerden elkaar kennen in een café, waar ze beiden bier tapten en het goed met elkaar wisten te vinden. Ze speelden ook nog eens allebei wat instrumenten en zongen ook nog eens. Merrick wat vaker en beter. Zo ook op I’m Not Sorry, I Was Just Being Me, dat geen stijlbreuk betekent met de debuut-ep.

Dat Merrick en Whittle (een stuk minder) beiden zingen zorgt voor een aangenaam stuk variatie op het debuutalbum van de twee. Zo doet een nummer als Ants Crawling On An Apple Stork (heb ik iets gezegd over lange titels?) opeens wat denken aan The Velvet Underground. Een formatie minstens zo experimenteel en ‘ondergronds’ als King Hannah. De twee moeten de plaat met die bekende hoes met banaan, van Andy Warhol in de kast hebben staan.

Maar er zijn wel wat meer acts waaraan je moet denken terwijl je I’m Not Sorry, I Was Just Being Me beluistert. Grofweg kun je zeggen dat I’m Not Sorry, I Was Just Being Me betekent: PJ Harvey ontmoet Portishead. Voeg daar een vleug Nick Cave aan toe en, vooruit, een snuf Kurt Vile en horen we in de verte niet de gitaar van de dekselse Adam Granduciel van The War On Drugs, in het bijna acht minuten durende The Moods That I Get In? Nee hoor, het is gewoon Craig Whittle. Pieter Visscher

 

King Hannah – Big Big Baby

Hannah en Craig verkeren in de hoogste staat van opwinding, want op 25 februari komt eindelijk hun debuutalbum uit. Die opwinding weten ze trouwens goed te verbergen op Big Big Baby. Op hun nieuwe single klinkt King Hannah wederom uiterst cool en kalm.

De taakverdeling is bekend, Hannah zingt, Craig zet haar woorden kracht bij op gitaar. Zijn solo is dit keer relatief kort, maar prettig verstoord. De stijl is hun gepatenteerde mix van grunge en Americana, de sfeer licht onheilspellend. Big Big Baby is na ‘A Well Made Woman’ en ‘All Being Fine’ de derde vooruitgestuurde track van het ‘I’m Not Sorry, I Was Just Being Me’ album van de slow rockers uit Liverpool. 25 feb. komt hij uit.

King Hannah – All Being Fine

Vorige week donderdag hadden we in Nederland eindelijk de kans om King Hannah live te zien spelen op het geweldig memorabele Le Guess Who? festival! Daar waren al een hoop nummers te horen die we niet kennen van de vorig jaar verschenen EP “Tell Me Your Mind And I’ll Tell You Mine”, niet zo gek als je weet dat de Pinguinontdekking vijf dagen later het nieuws betreft het debuut album gaan brengen!

Het Liverpool-duo Hannah Merrick en Craig Whittle, alias King Hannah, heeft een paar dagen geleden hun debuut-LP I’m Not Sorry, I Was Just Being Me voor 25 februari aangekondigd via City Slang. De aankondiging gaat gepaard met de release van de nieuwe single “All Being Fine”. De IJsbreker van deze week, en nummertje drie alweer voor King Hannah. Met All Being Fine wordt de grote doorbraak ingezet.

Oorspronkelijk geïnspireerd door Smog en luidruchtige lo-fi bands uit de jaren 90, trekt deze lead single de luisteraar onmiddellijk naar stille wateren met diepe gronden, de sfeer die overkomt als het auditieve equivalent van de opening van David Lynch’s klassieke film “Blue Velvet ” – de bebloede vinger die in het weelderige groene gras ligt. Geschreven en vervolgens opgenomen met extra muzikanten Ted White, Jake Lipiec en Olly Gorman in slechts acht maanden, is de LP een gewaagd, gedenkwaardig en zelfs verrassend document van een gedeelde droom, een vervulde ambitie en een gerealiseerde visie. I’m Not Sorry, I Was Just Being Me is een debuut waar veel mensen reikhalsend naar uitkijken en een duidelijke indicatie dat dit het begin is van een lange, vruchtbare reis voor King Hannah.

King Hannah – A Well-Made Woman

Het recept van King Hannah is inmiddels wel bekend. Hannah zingt haar zegje waarna Craig zijn versie van het verhaal geeft, maar dan op gitaar. Zo’n dialoog van het duo duurt al snel een minuut of vijf. Maar vervelen doet het nog lang niet! King Hannah liet hun formule ook los op hun cover van State Trooper van baasje Bruce en ook daar werkte het.

 

Met het broeierige en bluesy A Well-Made Woman gaat King Hannah een nieuwe fase van hun loopbaan in. Na twee singles en een EP zijn nu de werkzaamheden begonnen aan het debuutalbum. Daarvan is dit de eerste single. Het zou spannend zijn als we de uitslag nog niet zouden weten, maar dat het een topplaat wordt staat wel vast.  

King Hannah – State Trooper

Niet alleen zijn de gitaren weer terug, ook de cover lijkt in ere hersteld. Dat laatste zou best wel eens een gevolg kunnen zijn van de lockdowns. Als je als artiest de deur niet uit mag, ga je al snel doen wat je het liefst doet en het beste kan, muziek maken. En wat is er leuker dan nummers spelen van oude helden en favoriete collega’s? Zo zijn ze ten slotte ook begonnen.

King Hannah blijkt fan van Bruce Springsteen. Het duo eert The Boss met een zeer geslaagde cover van diens State Trooper. King Hannah is gespecialiseerd in broeierige rocksongs die meestal uiteenvallen in een gezongen deel en een instrumentale coda. In part one vertoont Hannah Merrick dan haar verleidelijke zangkunsten. In deel twee pakt Craig Whittle  ouderwets uit op gitaar. Dat patroon hanteert het duo ook voor hun versie van State Trooper.

Het origineel  is een donkere, galmende neo rockabilly track over een man die duidelijk iets op zijn geweten heeft. Wat blijft onduidelijk. Zijn grote angst is te worden aangehouden door een State Trooper. Het nummer staat op het meest sobere album van The Boss, Nebraska uit 1982. King Hannah haakt in op het paranoia karakter van het origineel, maar blijft uiterst cool. Eén keer maar ontsnapt er een kreet uit Hannah’s keel. Je ziet haar zo voor je, dolend in het donker op een highway ergens in Amerika. De blik niet op de weg maar gericht op de achteruitkijkspiegels.

King Hannah – State Trooper

Niet alleen zijn de gitaren weer terug, ook de cover lijkt in ere hersteld. Dat laatste zou best wel eens een gevolg kunnen zijn van de lockdowns. Als je als artiest de deur niet uit mag, ga je al snel doen wat je het liefst doet en het beste kan, muziek maken. En wat is er leuker dan nummers spelen van oude helden en favoriete collega’s? Zo zijn ze ten slotte ook begonnen.

King Hannah blijkt fan van Bruce Springsteen. Het duo eert The Boss met een zeer geslaagde cover van diens State Trooper. King Hannah is gespecialiseerd in broeierige rocksongs die meestal uiteenvallen in een gezongen deel en een instrumentale coda. In part one vertoont Hannah Merrick dan haar verleidelijke zangkunsten. In deel twee pakt Craig Whittle  ouderwets uit op gitaar. Dat patroon hanteert het duo ook voor hun versie van State Trooper.

Het origineel  is een donkere, galmende neo rockabilly track over een man die duidelijk iets op zijn geweten heeft. Wat blijft onduidelijk. Zijn grote angst is te worden aangehouden door een State Trooper. Het nummer staat op het meest sobere album van The Boss, Nebraska uit 1982. King Hannah haakt in op het paranoia karakter van het origineel, maar blijft uiterst cool. Eén keer maar ontsnapt er een kreet uit Hannah’s keel. Je ziet haar zo voor je, dolend in het donker op een highway ergens in Amerika. De blik niet op de weg maar gericht op de achteruitkijkspiegels.

King Hannah – State Trooper

Een goede cover doet recht aan het origineel, maar draagt ook duidelijk het stempel van de maker. Zo beschouwd is de interpretatie van King Hannah van Bruce Springsteen’s State Trooper een zeer geslaagde onderneming.

King Hannah is gespecialiseerd in broeierige rocksongs die meestal uiteenvallen in een gezongen deel en een instrumentale coda. In part one vertoont Hannah Merrick dan haar verleidelijke zangkunsten en pakt Craig Whittle in het slotdeel ouderwets uit op gitaar. Dat patroon hanteert het duo ook voor hun versie van State Trooper.

Het origineel van The Boss is een donkere, galmende neo rockabilly track over een man die duidelijk iets op zijn geweten heeft. Wat blijft onduidelijk. Zijn grote angst is te worden aangehouden door een State Trooper. Het nummer staat op het meest sobere album van The Boss, Nebraska (1982). King Hannah haakt in op het paranoia karakter van het origineel, maar blijft uiterst cool. Eén keer maar ontsnapt er een kreet uit Hannah’s keel. Je ziet haar zo voor je dolend in het donker op een highway ergens in Amerika. De blik niet op de weg maar voortdurend turend in de achteruitkijkspiegels.

King Hannah – Bill Tench

Het komt helaas maar al te vaak voor dat een band ijzersterk voor de dag komt, maar dat we moeten vaststellen dat het niveau van die eerste klap niet meer wordt gehaald. King Hannah kwam eerder dit jaar daverend voor de dag met Crème Brûlée, een droom van een debuutsingle.

Gelukkig blijkt het duo uit Liverpool zijn kruit niet in één keer te hebben verschoten. Op het pas verschenen mini-album staan nog vijf tracks van een opvallend hoog kaliber. De ingrediënten van de songs zijn het zelfde, de omfloerste zang van Hanna Merrick en de ingehouden onstuimigheid van gitarist Craig White. Lana Del Rey meets War On Drugs schreef iemand op Youtube. Maar de mix verschilt per nummer.

Bill Tench is een uptempo song, niet dat het duo uit de band rockt, maar er zit vaart in zeker als Craig in de tweede helft eens goed op zijn pedalen trapt. In totaal staat er 30 minuten muziek op ‘Tell Me Your Mind And I’ll Tell You Mine’, een droomvan een debuut EP.