Met dit heerlijke weer krijg je natuurlijk de lentekriebels en daar hoort fijne muziek bij. En wij werden blij verrast door een nieuwe single van good old surfer dude Jack Johnson; One Step Ahead. Dit jaar verschijnt voor het eerst in vijf (!) jaar een nieuw album van de laidback singer/songwriter uit Hawaii. Het achtste album gaat Meet The Moonlight heten en zal op 24 juni uitkomen. One Step Ahead is alvast heerlijk kabbelend maar nooit saai. Een belangrijke rol daarin was waarschijnlijk voor de folky topproducer (ook solomuzikant) Blake Mills die bijvoorbeeld werkte met Alabama Shakes.
Category: Nieuwe Muziek
Boston Manor – Foxglove
Boston Manor dat dus niet uit Boston komt, maar uit het Britse Blackpool is druk bezig met nieuwe muziek, een EP of een album is nog niet duidelijk. Maar wat het ook wordt, nieuwe single Foxglove belooft dat dat weer een release wordt om te koesteren, om uit je dak te gaan, en om op te dansen!
Foxglove is namelijk funky, funky zoals INXS destijds funky was. Vrees niet vaste fans, er is absoluut geen sprake van verraad of uitverkoop. De band probeert gewoon iets nieuws en dat is alleen maar te prijzen. De beat van Foxglove mag dan misschien wat lichtvoetig zijn, de gitaarmuren zijn als vanouds opgetrokken uit roestvrij staal en Henry Cox zingt nog steeds alsof hij onder schot wordt gehouden. Kortom een veelbelovend begin van een nieuwe ronde voor Boston Manor.
The Interrupters – In The Mirror
Bestaat er zonniger muziek dan ska? Aimee Allen en haar Interrupters fleuren de lente op met In The Mirror, het titelnummer van hun nieuwe, vierde album.
De band uit L.A. van wie in 2016 By My Side draaiden en twee jaar later Gave You Everything is vroeg met het aankondigen van hun nieuwe langspeler, die komt namelijk pas begin augustus uit. Waarschijnlijk hebben ze de single in de rush release gegooid om de fans te laten weten dat er naast een nieuw album ook een nieuwe tournee in het vat zit. Die begint op 3 juni met een festival in de UK. Helaas is dat de enige show in de oude wereld. De rest van de zomer trekken The Interrupters samen met Flogging Molly door de VS. Wel is hun agenda in augustus leeg. Nee, dat zou te mooi om waar te zijn zijn.
Wunderhorse – Butterflies
Vijf liedjes in hun carrière en het is nu al duidelijk dat Wunderhorse tot grote dingen in staat geacht mag worden. De band is nog een beetje zoekende, maar de richting is al duidelijk; indierock met een grungy randje.
Om te zeggen dat nieuwe single Butterflies er met kop en schouders bovenuit steekt doet onrecht aan de vorige singles, maar dat de band met dit nummer grote sprongen gaat maken is een ding dat zeker is. Heel kort door de bocht kan je het traag stromende Butterflies omschrijven als een kruising tussen Nirvana (het gitaarwerk) en Pink Floyd (de zang).
Aanjager van Wunderhorse is de Brit Jacob Slater voorheen van Dead Pretties, een band die aan prematuur bezweek aan druk en drugs. Hopelijk heeft Jacob geleerd van die periode en kan hij nu omgaan met succes, want dat gaat er zeker komen.
Briston Maroney – The Kitchen
The Kitchen is Briston Maroney‘s derde bezoek aan onze playlist. Het aansnellende talent uit Tennessee vuurde eerder een Bottle Rocket op ons af, en bezong de Bruise van ene Steve. Bottle Rocket was een van de hits van Briston’s vorig jaar verschenen debuutalbum, Sunflower.
Die plaat komt binnen kort opnieuw uit in een luxe versie, met songs die niet eerder zijn verschenen. Zoals The Kitchen. Als je Briston een Amerikaanse tegenhanger van Sam Fender noemt zit je er niet ver naast. Net als Sam is Briston een serieuze artiest, en heeft hij voor de gitaar gekozen als instrument waarmee hij zijn autobiografische en maatschappelijke betrokken teksten kracht bij zet.
Op de heruitgave van Sunflower komt ook een versie van Bottle Rocket die Briston maakte met Manchester Orchestra. Later dit jaar gaat hij op toernee (door de VS) als support act van Jack White.
De Staat leert loslaten in nieuwe video One Day
Vandaag deelt De Staat de nieuwe videoclip van One Day. Het nummer hoort bij de tweede gebundelde release van het project Red, Yellow, Blue. Net als bij de eerder uitgebrachte videoclips Numbers Up, What Goes, Let Go en Look At Me, komt de video van One Day uit de creatieve koker van Torre Florim. Torre tekent zelf ook voor regie van de clip.
One Day gaat over het verwerken van verlies. Het nummer valt onder de kleur blauw en vertegenwoordigt de melancholische, ingetogen kant van De Staat. Over de clip zegt Torre het volgende: “We kennen allemaal het gevoel door iets achtervolgd te worden. Constant op de vlucht. Wat gebeurt er als je stopt?”
Eind 2021 gaf De Staat het startsein van een nieuwe periode. De komende tijd brengt de band nummers uit in bundels van de drie primaire kleuren – rood, geel en blauw. Vooralsnog betekent dit geen album, maar een open traject totdat de band voelt dat er een hoofdstuk klaar is.
Zola Blood – Get Free
Get Free is geen officiële single, maar een track van het nieuwe album van Zola Blood. Bij die naam denk je al snel aan een individu, mogelijk van vrouwelijke kunne, maar Zola Blood is dus een mannenband, een elektroband zelfs uit Londen.
Wat ons deed besluiten om niet één van de overigens prima singles op te pikken, maar Get Free is een ondefinieerbaar geluid dat een paar keer in het nummer opduikt. Het is zo’n geluid dat je naar je raam doet lopen om te kijken of een grote vrachtwagen zich misschien in de nesten heeft gereden. Maar het blijkt dus uit je speaker te komen. De zang is ook fijn, net als het instrumentele einde dat retro is, maar ook weer niet helemaal, en dansbaar maar niet echt dance. Kortom een bijzonder plaatje van een band die de aandacht verdient.
WAAX – Help Me Hell
WAAX is een Australische rockcombo aangevoerd door een zangeres met weinig haar en veel tattoos. WAAX heeft een harde een een zachte kant. De a-kant van hun nieuwe single heet Dangerous en is een lieflijke ballad. De b-kant heet Help Me Hell en laat een boze kant van de band horen.
Je zou WAAX schizofreen kunnen noemen, of gewoon menselijk. Lieve liedjes zijn er al genoeg, boze songs ook wel, maar zoals WAAX hier uit zijn slof schiet maakt indruk en verdient het gehoord te worden. Bij deze dus.
Someone, Tessa Rose Jackson – Suddenly
Het verschil tussen Someone en Tessa Rose Jackson was toch al niet erg duidelijk nu brengt ze een nummer uit onder eigen naam staat en haar alias. Maar wat maakt het uit als ze maar muziek blijft maken, niet alleen voor film, toneel en reclame, maar ook voor ons.
Het Air-achtige Suddenly is een introvert nummer. Tenminste het eerste deel, op het slotstuk muiten de synthesizers en gaat het tempo plots fors ophoog, maar net als je je dansschoenen hebt geveterd is het afgelopen, Suddenly. Achter de titel staat tussen haakjes radio edit. Dat zou kunnen duiden op het bestaan van een langere albumversie, kom maar door daarmee!
Ciao Lucifer – So Slow
Eindelijk erkenning voor Ciao Lucifer! Tenminste, het smartpopduo is opgepikt door een middelgrote platenmaatschappij. Nu het publiek nog.
Dat moet geen probleem zijn met nummers als So Slow. De nieuwe single heeft het ritme van een hink-stap-sprong. Daarover heen wordt met pretoogjes en uit volle borst een tekst gezongen over….iets.
Er zijn dus twee Ciao Lucifers, zanger-gitarist Marnix Dorrestein en zanger-percussionist Willem Wits. Zowel Marnix als Willem zijn wat in de sport wel een allrounder wordt genoemd. Ze kunnen en doen nog meer. Marnix heeft bijvoorbeeld een plaat gemaakt met een operazangeres en Willen een theatervoorstelling met de titel God. En er is een onderbelicht gebleven debuutalbum. Mocht je naar aanleiding van het aanstekelijke So Slow dieper in de materie willen duiken kan dat dus. Het wachten is nu -hopelijk niet te lang- op hun nieuw album.