Vaste luisteraars weten dat we wel van rare plaatjes houden. Gekker dan Good Morning (red) van Caroline hebben we ze lang niet gehad. Caroline komt uit Londen, maar als ze North Carolina hadden gezegd had je het ook geloofd.
Het begin van Good Morning (red) had van Wilco kunnen zijn (zij het met een Britse tongval). De zanger heeft net een sfeer neergezet of er begint iemand door heen te schreeuwen. Dat is het begin van een ontregeld en ontregelend nummer dat soms bijna compleet tot stilstand komt.
Na een mooi refrein met koortjes en fiddles beginnen de instrumenten te ‘zweven’. Halverwege het ruim vijf minuten durende nummer zijn alleen de violist en de drummer nog over. Die laten letterlijk gaten vallen. Telkens als je denkt dat de laatste noot gespeeld is komen ze nog even terug.
Het achtkoppige Caroline doet wel aan Black Country New Road denken, nog zo’n band die lak heeft aan conventies. Maar dan met een twang dus.
Nona scoort haar eerste Popwarmer op Pinguin Pop. En dat terwijl de soulvolle popzangeres al een indrukwekkend cv heeft opgebouwd. Het begon voor de Brabantse allemaal in 2018 bij de Popronde en tot op heden stond ze al op ESNS, Down The Rabbit Hole en andere grote festivals. Dit jaar verwachten we Nona op North Sea Jazz en Pinkpop. In 2020 stond de zangeres al in de top-40 met Forever Yours en werd ze genomineerd voor een Edison. 2022 begint ze met Liar, een krachtige boodschap in een krachtige song.
Broken Eyes is pas het tweede nummer van PLOSIVS. Dat dit echter niet het werk is van een roedel jonge honden die nog maar net komen kijken, is vanaf de eerste tel duidelijk. Hier wordt op hoog niveau gemusiceerd, met flair en overmacht. Ook lijken de leden van PLOSIVS een punk dan wel grunge verleden hebben.
Al deze vermoedens worden bevestigd door een blik op de diverse staten van dienst. Daarop staan namen als Rocket From The Crypt, Against Me en Drive Like Jehu. PLOSIVS lijkt geen bijband , maar een serieus nieuw avontuur voor John Reis, Rob Crow, Atom Willard en Jordan Clark. De band heeft een album opgenomen dat half maart moet gaan uitkomen. Rond die tijd start ook hun tournee.
Hoewel zeker geen slecht nummers was ‘comeback’ single Traps van Bloc Partygeen succes in de Graadmeter. Is dat een teken aan de wand? Is Bloc Party ‘het’ kwijt? Of was het een tijdelijk dipje?
We proberen het gewoon nog een keer met The Girls Are Fighting. De tweede single van Alpha Games is een recht toe recht aan meezinger die meer dan een klein beetje doet denken aan Rock & Roll Part 2 van The Glitter Band. Het refrein dan. De coupletten zijn standaard Bloc Party, puntig en energiek. Opvallend zijn de constante drumrolls en de extra lange gitaarsolo. Diep gaat het allemaal niet, maar je wordt er wel vrolijk van. De opvolger van Hymns uit 2016 verschijnt op 29 april.
Mother Mother modderde maar wat aan tot een van hun oudere liedjes om nog steeds onopgehelderde redenen op Tik Tok terecht kwam. En daar ontplofte. Plotseling had de band uit/van Quadra Island, British Columbia, die het thuis lang niet onaardig deed wereldwijd een miljoenen publiek.
Zanger Ryan Guldemond noemt het een kwestie van mazzel, timing en ‘pixie dust,’ zeg maar sterrenstof. Met de onverwachte doorbraak kwam het probleem, hoe houden we de aandacht vast?
Met het nieuwe album ‘Insight’ laat Mother Mother horen dat ze hun hoofd niet op hol hebben laten brengen. Niks geen knieval naar het nieuwe -jonge- publiek, niks geen concessies richting commercie. Dat wil niet zeggen dat Mother Mother doet alsof er niks gebeurd is, nieuwe single Hayloft II is een vervolgt op c.q. knipoog naar Hayloft, een van de songs uit 2008 die Tik Tok op tilt deed slaan.
Hayloft II is geen remake, maar meer een vervolg, een tweede seizoen zeg maar. Mother Mother combineert glam met symfo met smart pop en potige rock. Beetje Queen misschien wel. Hun songs zijn speels en springerig en sterk beeldend. Dat laatste komt door de rol van de twee achtergrond zangeressen, die regelmatig op de voorgrond treden.
Ook al ben je niet van de Tik Tok generatie, luister toch eens naar Hayloft II. Niet alleen zal je aangenaam verrast zijn door de muziek van Mother Mother, maar ook door de goede smaak van de kids van tegenwoordig.
Willem Smit is de spin in het web dat Personal Trainer heet. PT is onderdeel van een scene met aanwaaiende muzikanten die om hen moverende redenen in de hoofdstad zijn beland en blijven plakken. De attitude is punk, de muziek varieert.
Nieuwe single Key Of Ego laat zich niet makkelijk kooien. De introriff lijkt gespeeld op een Fairlight, een apparaat dat in de jaren 80 heel geavanceerd klonk, maar nu lekker retro. Daarna probeert een mannenkoor de zanger (= Willem) tot actie te bewegen, die weigert in eerste instantie om zich te laten opjutten, maar als het tempo aantrekt kan hij moeilijk achterblijven. Wat volgt is georganiseerde chaos met op gepaste momenten een zeer sterk refrein. Tussen de bedrijven door laat Willen horen ook nog eens behoorlijk te kunnen rappen. Key of Ego eindigt zoals het begon met die vette Fairlight.
Key Of Ego is het tiende liedje van Personal Trainer, en waarschijnlijk ook hun beste. Hoe de band zich steeds weer weet te overtreffen is het geheim van Willem.
Knap hoe Lewsberg weet te variëren op een thema zonder in herhaling te vallen. De ingrediënten zijn bekend, urbane rock naar model van The Velvet Underground, een vocalist die niet zingt maar voordraagt en een poëtische tekst over de leven en de dood.
Toegevoegd aan de mix dit keer zijn een tweede, vrouwelijke stem, een plotselinge stroomversnelling op twee derde van het nummer en een lang instrumentaal slot waarin de gitarist losjes omgaat met de beginselen van de harmonieleer.
Six Hills is geproduceerd door Don Carey en verschenen op diens Speedy Wunderground label (SW039). Carey kan je kennen van zijn producties voor/van o.a. Fontaines DC, Wet Leg en Goat Girl. Je kunt zeggen, dat is een hele eer voor de Rotterdammers, maar je kunt ook zeggen dat Carey gewoon smaak heeft.
Na zijn avontuur met Opera Alaska is Marien Dorleijn weer op het oude Moss nest teruggekeerd. De eerste single in dit decennium van een der vlaggenschepen van het hoog gewaardeerde Excelsior label is Moss op zijn best; ingehouden en dwingend tegelijk.
De verrijking zit hem dit keer in de achtergrond zang of beter het koor in het decor, want dat komt bijna los van de leadzang. Voeg daar de prachtige gitaarsound en een enerverende compositie aan toe en je weet dat het Moss verhaal er weer een boeiend hoofdstuk heeft bijgekregen. Een nieuwe album staat in de stijgers.
Franz Ferdinand pikt de draad weer op waar ze hem vier jaar geleden netjes neervlijden. Curious is een gestroomlijnde dance-track, disco-achtig, maar niet ordinair en ook niet spectaculair, maar wel weer erg lekker. Aan de nieuwe single hoor je overigens goed waar de band uit Glasgow een belangrijk deel van hun mosterd vandaan haalt, Talking Heads.
Voor een nummer dat uitnodigt tot dansen is twee en halve minuut wel wat kort, een langere instrumentale break was welkom geweest. De componist is als vanouds meneer Kapranos. Produceren deed hij met technicus Julian Corrie en hitmachine Stuart Price, die kind aan huis is bij o.a. Pet Shop Boys, The Killers en Dua Lipa.
Vandaag brengt Sharon Van Etten “Porta” uit, een krachtige nieuwe single met video en haar eerste nieuwe solo-release sinds herfst 2020. Geproduceerd door Van Etten (zang, synths, drummachines) en Daniel Knowles (synths) en ondersteund door haar live band van Jorge Balbi (drums), Charley Damski (gitaar), Devin Hoff (bas), zingt Van Etten door heel “Porta” over het zenuwslopende gevoel jezelf en je veiligheid te verliezen: “Want to hold head up, don’t want to stay down // I want to live my life // But you won’t allow.” Maar zoals te zien is in de video van het nummer, neemt Van Etten, naarmate ‘Porta’ vordert, de teugels over en bereikt het een nieuwe vorm van purificatie: “Think straight. Get by // Gotta think straight to get by // Think straight. Get by // Want to be myself.”
In de woorden van Van Etten werd “Porta” in 2020 geschreven “op een van mijn diepste dieptepunten. Het grootste deel van mijn volwassen leven heb ik geworsteld met periodes van depressie en angst en coping-mechanismen, en soms laat ik die donkere momenten de overhand krijgen. Gedurende deze tijd voelde ik me erg gedissocieerd. Niet verbonden met mijn lichaam en ik had het gevoel de controle te verliezen.”
Uiteindelijk zocht Van Etten contact met haar vriendin Stella Cook, die Base Pilates runt in North Carolina. “Ik was op zoek naar een vriend, iemand om mee te praten die begrijpt wat het vinden van de kern betekent, maar ook weet wat mijn zwakke punten zijn en die me kan helpen om daar omheen te werken en mijn andere sterke punten te vinden. Ik wist dat ik een zone zonder oordeel betrad en ik moest verantwoordelijk worden gehouden voor mijn acties en Stella hielp me op te staan. We ontmoetten elkaar een keer per week op Zoom, praatten bij over het leven onder het genot van een kopje koffie en gingen dan aan het werk. Dan, een dag of twee later zou ze nog een video mijn kant op sturen, zodat ik tegen het einde van de week iets had om aan te werken. Ze was bemoedigend, maar niet opdringerig. Als het leven in de weg stond, had ik niet het gevoel dat ik haar teleurstelde – maar ik hield van onze sessies. Ik keek uit naar hen. Ik begon me dichter bij haar te voelen, en dichter bij mezelf, en het hielp dingen hoopvol te lijken. En dat wilde ik gewoon met de wereld delen”, zegt Van Etten.“In plaats van de duisternis. In plaats van mijn angsten. Mijn boodschap is om er doorheen te werken. Ook als het moeilijk is. Ook als het pijn doet. Reach out. Reik uit naar die vriend die je helpt om de toenadering naar jezelf te vinden.”
Dit voorjaar begint Sharon Van Etten aan de Darkness Fades Tour of Europe voordat ze op pad gaat met Angel Olsen, Julien Baker en Spencer. op de The Wild Hearts Tour deze zomer. Op 14 juni staat ze samen met L’Rain in de Grote Zaal bij TivoliVredenburg.
