Category: Nieuwe Muziek

Polo & Pan – Cyclorama

Polo & Pan – Cyclorama (Hamburger Records/Virgin)

Het is een wat dubieuze bandnaam zou je kunnen zeggen. Die enigszins doet denken aan striphelden als Suske & Wiske of een illuster gezelschap als Ernst & Bobbie en de rest. Wat in mijn jonge jaren immer leidde tot bizarre zoektochten, daar ik ‘de rest’ nooit heb kunnen traceren. Het trok een wissel op mijn jeugd.

Er is een soort mythe gecreëerd door het gewiekste duo Ernst & Bobbie. Die laatste moet altijd rijden trouwens – na feestjes. Ernst heeft directieve trekjes, die het duo niettemin niet al in een vroeg stadium deden imploderen. Integendeel, het is een succesverhaal geworden. Eindeloze speurtochten, fascinerende liedjes. “Heb je aan vieze tantes, huiswerk maken, pianoles
Of aan speelgoed dat steeds stuk gaat ook de pest?
Oh, kijk dan naar Ernst, Bobbie en de rest.”

Ik liep leeg toen de tekst voor het eerst via de beeldbuis tot mij kwam. Met name Bobbie raakt me nog altijd tot op het bot. Zijn mimiek, het troostrijke, slungelachtige, die ogen en zijn fascinatie voor alles wat met uitgestorven dierenrassen te maken heeft. Dat moet het zijn.

Zo is over Polo & Pan veel minder bekend. Oké, dat ze uit Parijs komen. En dat de schoonmoeder van Polo jarenlang, vrij obsessief, postzegels verzamelde. Vooral uit onbekende landen. Zoals Kiribati, Palau en Saint Vincent en de Grenadines. Dubbele exemplaren ruilde ze met Gilbert Bécaud.

Dat soort feitjes neemt niet weg dat Polo & Pan privé en zakelijk nog altijd goed gescheiden weten te houden. En dat ze met Cyclorama het iets te gezellige en speelse imago dat met debuut Caravelle onwillekeurig werd gecreëerd van zich af hebben geschud met het, bij vlagen, spectaculair dansbare Cyclorama. Dance met een kartelrandje, zoals we dat zo graag horen. Met wat psychedelica, wat Aziatische en Zuid-Amerikaanse fratsen en teksten zowel in het Frans als in het Engels. Enkele zangeressen en rapper Channel Tres werden ingevlogen. Laatstgenoemde voor het heerlijk dartelende Tunnel. Terwijl meer van dat soort energieke tracks zijn te vinden op een album waarop ook muzikale rustpunten en een enkel instrumentaal pareltje van bovengemiddeld niveau zijn. Kijk maar uit met Polo & Pan, want voor je het weet ben je fan. Pieter Visscher

Parcels – Somethinggreater

De vijkoppige band Parcels uit Australië kondigt vandaag de komst van een dubbelalbum aan. De dubbelaar werd opgenomen in de La Frette Studios in Parijs en werd geproduceerd door Parcels zelf, met mixen van James Ford (Arctic Monkeys, Florence & The Machine, Haim) en strijkarrangementen van Owen Pallett (Arcade Fire). Day/Night zal op vrijdag 5 november 2021 digitaal, op 2LP en als 2CD verschijnen.

De ambitieuze plaat bestaat uit twee op zichzelf staande albums, Day en Night, met daarop in totaal 19 tracks. Op de tracklist zijn onder andere de reeds uitgebrachte singles Free en Comingback te vinden. De nieuwste single Somethinggreater – die gepaard gaat met een stijlvolle videoclip – is vanaf vandaag te beluisteren.

Day/Night gaat over tegenstellingen rondom de thema’s identiteit, onafhankelijkheid, isolement en nostalgie. Het samenstellen van het album was volgens Parcels een “emotionele reis”, niet in de laatste plaats vanwege de 150 demotracks waar de band uit kon kiezen. Nog voordat ze in het selectieproces doken, deed Parcels een stapje terug. Daarover zegt de band: “The first thing that we did was get into a rehearsal room for three months and learn how to play instruments – it was like instrument boot camp, we’d been touring and playing the songs over and over again and we were becoming rigid; we weren’t having a conversation with our instruments. We came in every day, put on songs that we liked, talked about their different elements and learned how to play them: classic blues, soul, folk, funk, heavy metal.”

Uiteindelijk wist het vijftal een selectie van 40 tracks te maken, waarbij enkele van hun favoriete tracks het album niet hebben gehaald. Dergelijke keuzes kwamen voort uit het advies dat Daft Punk hen ooit gaf: het gaat niet om de individuen en hun bijdrages, maar over het muzikale geheel. De plaat klinkt filmisch en gelaagd met invloeden uit western folk en pop, door de band zelf omgedoopt tot ‘cowboy disco’.

Dead Sara – Heroes

Dead Sara is een (niet meer zo) hard(e) rock band uit L.A. Het trio onder aanvoering van Emily Armstrong scoorde gigantisch in 2013 met het aan RATM schatplichtige Weatherman, een nummer van hun debuutalbum. Een waarheidsgetrouwe cover van Heart Shaped Box ging ook als de brandweer, maar daarna droogden de successen langzaam maar zeker op.

Niet dat de Dead Sara het niet probeerde. De stand van zaken is nu twee albums, vier EP’s en een dozijn singles. En er is weer hoop! Nieuwe single Heroes verdient de schoonheids- noch de originaliteitsprijs, maar is zo lekker brutaal en energiek dat het zonde zou zijn als hij ook een stille dood zou sterven. Na een memorabel intro van gitaar en synthesizer trekt Emily haar scheur open en raak je vanzelf in haar greep. Voor de lekkere trek.

Trentemøller – In The Gloaming

In The Gloaming is de eerste single van Trentemøller’s nieuwe album ‘Memoria’ dat op 10/2/22 verschijnt. De afgelopen maanden nam de Deense elektrogoeroe Anders Trentemoller heel wat nieuwe songs op. Zo verscheen onder andere ‘No One Quite Like You’, een song met Tricky.

Voor zijn album selecteerde hij de songs die een mooi geheel vormen, allemaal met een soort dream-pop vibe die wat doet denken aan Beach House. Op eerste single ‘In The Gloaming’ neemt Lisbet Fritze de vocals voor haar rekening.

Yan Wagner – Parfum

Als we het hebben over synthipop kijken we altijd naar de U.K. terwijl de wortels van het genre in Duitsland liggen (Kraftwerk) en er rond 1980 ook in Frankrijk heel erg verdienstelijk met synthesizers werd gepield. De voorvaders van Daft Punk, Air en Justice heten Taxi Girl, Ellie & Jacno en Telex.

Op zijn nieuwe single Parfum laat Yan Wagner die goede oude tijd herleven. De synths zijn analoog, de violen synthetisch en de beat komt uit een primitief doosje. Het zal de matige zomer van 2021 zijn, het verlangen naar ‘temps perdu’ of gewoon de charmes van de Fransman, maar we vallen als een bloque voor Yan’s Parfum.

Parfum staat op het derde album van Yan Wagner uit Parijs, de eerste waarvan de meeste chansons in het Frans zijn gezongen. Qua sound is Parfum redelijk representatief voor het Couleur Chaos album, met dit verschil dat op de andere songs de invloed van de Britse synthi-poppers (Depeche Mode) overheerst.

Curtis Harding – Can’t Hide It

De uit Atlanta afkomstige artiest Curtis Harding heeft vandaag zijn nieuwe album ‘If Words Were Flowers’ aangekondigd en de groovy single en videoclip “Can’t Hide It” gedeeld. De clip, geregisseerd door Michele Civetta, laat acteurs Omar Dorsey (Queen Sugar) en Anthony Mackie (Captain America, The Hurt Locker) Curtis’ optreden aankondigen in het fictieve tv-programma The Velvet Touch uit de jaren ’70.

Toen hij sprak over de inspiratiebronnen van het album, legde Curtis uit dat tijdens zijn jeugd zijn moeder tegen hem zei: “Geef me mijn bloemen als ik er nog ben.” Het bleek een zin die de getalenteerde zanger en multi-instrumentalist door de jaren heen is bijgebleven, een herinnering om zijn liefde en waardering te tonen voor de mensen om wie hij geeft voordat het te laat is.

“Dat is hoe ik dit album zie”, reflecteert Harding. “Ik geef mijn bloemen aan de wereld, aan iedereen die het nodig heeft om te horen wat mijn songs nu te zeggen hebben.”

‘If Words Were Flowers’ is geschreven en opgenomen in de afgelopen twee tumultueuze jaren, met als resultaat een levendig, bedwelmend en divers boeket aan songs. Geïnspireerd op vintage soul, R&B, hiphop, garagerock en psychedelica, hoor je rauwe en ruige nummers begeleid door strakke grooves, pittige blazers in een avontuurlijke productie van Harding zelf en producer Sam Cohen (Kevin Morby, Benjamin Booker) met wie hij in het verleden vaker samenwerkte.

“Nina Simone heeft altijd gezegd dat het de taak van een artiest is om de tijden te weerspiegelen”, legt Harding uit. “Ik vind het belangrijk om in het moment te leven. Als je dat doet en je bent eerlijk en kwetsbaar, kun je de mensen bereiken die bereikt moeten worden.”

Op Harding’s voorgaande album Face Your Fear (2017) werkte hij samen met Cohen, aangevuld met superproducer Danger Mouse. Dat album bracht Harding in contact met artiesten als Jack White en Lenny Kravitz, bezorgde hem festivaloptredens bij Newport Folk, Lollapalooza, Austin City Limits en leverde alleen al op Spotify bijna 60 miljoen streams op.

NPR riep het album uit tot een van de beste R&B-releases van het jaar en noemde Harding een “begaafde, door gospel geinspireerde schreeuwer en diepgraver in het oeuvre van Curtis Mayfield en Stevie Wonder”. Telerama omschreef de muziek als “geweldig glinsterende ballads, zwart psychedelisme en prachtige blues”, The Times prees het als “soul met een diepgewortelde variëteit”. Madame Figaro schreef dat “Onder leiding van Danger Mouse, Curtis Harding een lading elektronische soul levert die mixt, enthousiasmeert en opwindt.” Het nummer “On And On” van het album was onlangs ook te zien in de slotscène van de finale van de miniserie The Falcon and the Winter Soldier van Marvel Studios op Disney+.

Yard Act – The Overload

Na 3 singles is de Yard Act formule wel duidelijk, op een licht opgefokte post-punk productie met extra porties gitaar doet James Smith een verslag van zijn observaties, opinies en ervaringen verhaal. Zijn toon is veelal ironisch. The Overload past in dit patroon, maar ook weer niet. De laatste wegbereider tevens titeltrack van het debuutalbum van Yard Act is de meest melodieuze van het stel en heeft een radiovriendelijk refrein.   

Verteller-tekstdichter Smith ontpopt zich steeds meer als een columnist die zich onder ‘de mensen’ begeeft om te horen wat er zoal leeft. De tekst voor The Overload schreef hij na een middagje kroeghangen luisterend naar de gesprekken om hem heen. Zijn conclusie is filosofisch, ‘dankij ons vermogen om compromissen te sluiten kunnen we naast elkaar bestaan’. De (fictionele) verteller is de niet door zelftwijfel belastte Graham die we nog kennen van The Fixer Upper. 

Ruben Hein – Guard Down

De nieuwe single Guard Down van Ruben Hein is nu uit. Het nummer biedt een eerste glimp van zijn nieuwe project, ‘OCEANS’, waarin hij zijn twee grootste liefdes verzoent: muziek en natuur.

‘Guard Down’ legt de nasleep vast van de inspirerende reis die hij naar Antarctica maakte. De grootse natuur deed hem beseffen hoe nietig de mens kan zijn maar vooral hoe bijzonder en kwetsbaar onze aarde is. Het nummer pleit in die zin voor meer bewustzijn richting je directe omgeving en roept op om actief te blijven om deze prachtige planeet te behouden.

Ruben’s verwondering tijdens de reis ging gepaard met een groots besef: “Hoe overweldigend de natuur ook is, het is tegelijkertijd een fragiele levenscyclus die eenvoudig verstoord kan worden, met desastreuze gevolgen. So let’s not let our Guard Down.”

Ruben Hein is een gevierd popmuzikant, componist, presentator en orkestleider. Hij heeft vier studioplaten op zijn naam staan. Won meerdere Radio 6 Soul & Jazz Awards én de Edison publieksprijs. Ook bracht hij een live album uit met het Metropole Orkest, was hij een tijdje lid van de bekende Britse indie-formatie Fink en is hij twee jaar artistiek leider geweest bij het Nationaal Jeugd Jazz Orkest.

Silverbacks – Wear My Medals

Het Ierse Silverbacks is na jaren van zaaien nu zover om te gaan oogsten. De belangrijkste verandering is dat ze op nieuwe single Wear My Medals Emma Hanlon naar voren hebben geschoven om de zang voor haar rekening te nemen.

Met alle respect voor meneer O’Kelly die dat eerder deed, met Emma aan kop onderscheidt Silverbacks zich van alle ander bands die in de post-punk vijver pissen. Ze lijkt de band wel vleugels te geven. Net als ouder werk is de nieuwe single gespannen en vurig, maar haar stem licht op tegen de donkere sound. Dat maakt van Wear My Medals een geslaagd en voor herhaling vatbaar experiment.