Category: Nieuwe Muziek

Popwarmer: Teddy Swims – Bad Dreams

Na zijn wereldwijde doorbraak met de hits ‘Lose Control’ en ‘The Door’ kwam Teddy Swims vorige week met zijn nieuwe single Bad Dreams. Hij was de afgelopen maand al volop bezig geweest met het teasen van de track op social media en speelde hij het nieuwe nummer al tijdens zijn recente festival optredens, waaronder Lowlands.

Vocal powerhouse Teddy Swims begon in 2019 met het posten van covers vanuit een zelfgebouwde studio in zijn slaapkamer en sleepte al snel een platendeal binnen. Met zijn soulvolle stem weet hij een gevoelige snaar bij menig popliefhebber te raken. Van hartverwarmende piano ballads tot groovy r&b; Teddy Swims combineert moeiteloos soul, country, pop en rock tot een funky cocktail. In de afgelopen twee jaar bracht hij zijn veelgeprezen albums Ive Tried Everything But Therapy Part 1.0 én Part 1.5 uit, die nu de soundtrack vormen voor een tournee waarmee hij ook zijn grootste Nederlandse show ooit geeft. Dat is op 22 februari in de Ziggo Dome.

Mercury – Disarray

Mercury verdient wel wat meer aandacht dan de band tot nu toe heeft gekregen. Nergens lezen we een recensie van hun nieuw verschenen EP, The Place I’m Forgetting, Replaced with an Ending. Daarvan hebben we Disarray geplukt dat deze week dienst doet als Breekijzer.

Vanwege die schaarse info weten we niet veel meer dan dat de band uit de V.S. komt. Daar zitten i.i.g. hun luisteraars. Wat we zelf menen te weten is dat Mercury uit denkers bestaat, doemdenkers waarschijnlijk. Dat lezen we af aan de titel van de EP en horen we aan de loodzware klanken van bijvoorbeeld Disarray. De stijl van Mercury zouden we neo-grunge willen noemen en ergens tussen Soundgarden en Nirvana plaatsen. Met zijn dikke laag gitaren en ongepolijste zang is Disarray redelijk representatief voor wat de band te bieden heeft.

Om de weg naar succes enigszins te vergemakkelijken zou Mercury een naamsverandering kunnen overwegen. Google leidt je nu naar een Queen coverband. Op zich zou Disarray geen slecht alternatief zijn. Maar welke naam het beestje ook heeft, het is de moeite waard om hem te onthouden.

DeWolff – In Love

Voor de opnamen van hun 10e langspeler is DeWollf naar de V.S getogen en neergestreken in de staat Alabama, om precies te zijn in de stad Muscle Shoals.

Daar bevinden zich maar liefst twee studio’s, die je gerust legendarisch mag noemen: Fame en de Muscle Shoals. In de Fame studio hebben o.a. Aretha Franklin, Etta James en Wilson Pickett geschiedenis geschreven. De grond van de Muscle Shoals studio is heilig omdat daar The Stones, Bob Dylan en Paul Simon noeste arbeid hebben verricht. Pablo, Robin en Luka hebben in beide studio’s gewerkt. Als soul en southern rock fanaten zullen ze zich in het Walhalla hebben gewaand.

In Love is de eerste proeve van hun vruchtbare bezoek aan de Yellowhammer state. De nieuwe single is een elegant swingende track met een neo-klassieke gitaarriff, bezielde zang en als bonus een enerverende gitaarsolo. In totaal hebben de wolfjes 13 songs opgenomen met een local hero als producer, de van zijn werk met o.a. Alabama Shakes bekende Ben Tanner.

‘Muscle Shoals’ van DeWolff verschijnt op 6 december.

Dummy – Soonish

De band Dummy uit L.A.maakt heerlijk ongrijpbare muziek. Geen enkel nummer op hun tweede album, Free Energy klinkt het zelfde.

Zelfs binnen één song wil de band nog wel eens van kleur verschieten. Voor dit zalige zooitje is de term avant-pop bedacht. Ook wel prog-pop genoemd. Als de band de boel wel binnen de perken houdt, horen we ongebruikelijke combinaties van instrumenten als banjo’s en synthsizers. Een goed voorbeeld van de bonte stijl van Dummy is het nummer Foolish. Boven een bed van dikke gitaren en genoemde synth en banjo horen we een onverstoorbare Emma Maatman een melodie zingen die wel wat weg heeft van die van Tomorrow Never Knows. Ook de baspartij doet denken aan het vroege psychedelische meesterwerkje van The Beatles. Je merkt het al we zijn enthousiast. En wie enthousiast is wil zieltjes winnen , dus is Soonish van Dummy onze nieuwe IJsbreker!

En weet je wat nou het leukste is? Ze komen spelen!

31/10 Mezz/Breda.

1/11 Ekko/Utrecht.

2/11 Vera/Groningen.

 

Terra Twin – The Recognizer

Terra Twin blijkt niet voor een gat te vangen. We leerden de band uit London kennen middels Hanging Around, een ontspannen naar Americana riekende rocksong die nog de Graadmeter haalde eind vorig jaar.

Op nieuwe single The Recognizer tapt de band uit een steviger vaatje. De Americana sfeer blijft behouden, maar er is een venijn in geslopen met name in de gitaarsound. JJ Cale goes punk of iets in drie richting. Tegen het eind lijken de stoppen zelf door te slaan, maar wint uiteindelijk de zelfbeheersing. Niet hemelbestormend, maar wel weer erg lekker. Er zit ook een nieuwe EP in het vat. Op 6 februari verschijnt Static Seperation.

3 TO KNOW – FIEP

Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!

Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan FIEP! En dan daaronder… More to know!

MORE TO KNOW live met FIEP

Mijn nieuwe (music) girl crush! Riep ik, nu alweer… 3 jaar geleden toen we de eerste single van FIEP, Nightshop, draaide op Pinguin Indie. Nu is het nadeel van een crush dat het vaak snel voorbij is, maar met FIEP is er niets wat snel voorbij gaat en de muzikale liefde lijkt alleen maar te groeien. Ook voor Veerle en band, want wat ooit solo FIEP was, is nu FIEP the band, is die groei duidelijk zichtbaar op het podium en te horen in de muziek.

Bruis
Als jullie dan toch in mijn achtertuin zijn… Tijdens de (zeer helaas) laatste editie van Bruis Maastricht (6, 7 en 8 september 2024) ging ik eindelijk FIEP live zien spelen en ontmoeten. “Bruis kennen we zeker wel!” Roept de band vol enthousiasme. “We kennen ook iemand die in Tilburg werkt met opkomende bandjes en festivals opzetten, die ook bij Bruis betrokken is.” In de Grote Zaal stond iedereen vol enthousiasme naar het zeer energieke optreden te kijken en vooral heel blij te kijken. “Je merkte heel erg dat mensen in de zaal stonden te van ‘het is de laatste keer, hier moeten we nog echt even van genieten. Dat voel je toch wel sterk.”

Samen is beter
En hoe beter connectie te maken met je publiek dan er midden in te springen. FIEP de band bestaat uit Veerle Driessen, Koen van Bemmelen (bas), Sweder Al (drums), Silva Westera (keys & vocals) en Jannes van Kaam (gitaar & vocals). En je kan prima als gitarist met gitaar en al het publiek inspringen. Maar dat hoeft niet eens om toch in het oog te springen, ze spelen zichzelf allemaal in ‘t oog en zeker samen als band is het een must see aan energie en plezier.

Line-ups
Naast zelf spelen heeft Silva ook BLUAI zien spelen en dat beviel erg goed. “Het valt me trouwens ook op dat er opvallend veel vrouwen hier spelen. Ik weet niet of ze dat expres doen, of dat vrouwen gewoon leuke muziek maken.” Het valt inderdaad op dat op Bruis veel female lead bands staan, wat niet direct opvalt, tot je er bewust naar gaat kijken. “Een goede mix van bands en stijlen maakt een festival altijd leuk en interessant.”

Wenslijstje aan festivals waar ze graag in de line up willen staan: … Dat festival op de Faroe Eilanden (Great Escape red.) – Palp Festival in Zwitserland – Lowlands… Ja, hoe is dit nog niet gebeurd? “Ja… dat komt wel.”

Engeland
Grote inspiratie is Engeland. Het helpt als je ergens voor een korte of langere tijd hebt gewoond. Veerle heeft zelf in Bristol gewoond en was recent nog in Brighton. “Ik vond dat zo inspirerend, werkelijk alles; de architectuur, de manier van leven, de taal doet veel en het eten en bovenal de muziek en kunstscene!” Engeland heeft een rijke muziekgeschiedenis en iedere plaats heeft een heel eigen smaak en geschiedenis die het met zich meedraagt. En de basis van FIEP is daar gelegd en heeft Veerle mee terug genomen. Dan rest alleen de vraag… Wanneer komt FIEP naar Engeland? “… we zijn ermee bezig!”

Thuisbasis
De andere plek waar de roots van FIEP zijn gelegd is in Amsterdam Noord, op de NDSM-werf in de studio van Casper van der Lans. “Ik stuurde demo’s naar Casper en Willem (Personal Trainer red.) en die nodigde me uit om samen verder te werken aan de muziek. Beide EP’s zijn in die studio opgenomen.” En de samenwerking groeit ook. Van samen schrijven, naar samen op het podium met Personal Trainer. Zo is er een wereld tussen Tilburg en Amsterdam en nog een wereld te veroveren.

Nieuw!
De 2 EP’s die er uit zijn van FIEP krijgen goed gezelschap, want EP nummer 3 komt eraan. Zeer goed nieuws, naast het touren met JOHAN en samen met Personal Trainer op het podium staan. Alleen, het is nog (steeds) geen debuutalbum. “Eerst de nieuwe EP, die komt al deels dit jaar uit. Begin 2025 is die er dan helemaal.” Nu kan ik wel huilen bij het – 2025 dat is al bijna! (want naja, tijd) – het is drie keer knipperen sinds 2021 dat we kennismaakten met FIEP en nu hier zijn, met (bijna) 3 EP’s, festivals, clubtours en zoveel meer om naar uit te kijken.

Black Foxxes – Carsaig

Wat er precies is fout gegaan mag Joost weten. Feit is dat Black Foxxes de belofte die de band maakte met hun debuutalbum vooralsnog niet heeft kunnen waarmaken.

Misschien gaat dat alsnog gebeuren met Four The Haar, het nieuwe album. Maar de voortekenen zijn niet onverdeeld gunstig. Eerste single, I Can’t Be Left Alone is een deprimerende piano-balad, sfeervol dat wel. Nieuwe single, Carsaig is gelukkig een stuk beter, hoewel ook geen carnavalskraker ( ‘I can’t shake the feeling of death’). En Mark Foley klinkt wel heel erg als Thom Yorke op standje falset, maar de gitaarorgie die volgt maakt veel goed. Vooralsnog geven we  trio uit Exeter het voordeel van de twijfel. Maar helemaal gerust zijn we er niet op.

The Vices – Gold

Alles wijst er op dat The Vices met hun derde album hun slag gaan slaan. Ze hebben de vlieguren, de drive en niet op de laatste plaats het talent.

Gold, de opvolger van het ook al zo sterke Wrong Ones laat horen hoe de band gegroeid is in hun eigenlijk best nog wel prille bestaan. De Groningers zijn nog maar vijf jaar samen. The Vices maakt een soort muziek dat we smart-rock zouden willen noemen, tikkeltje symfonisch, goed toegankelijk, maar vooral slim en energiek. Er zijn niet veel bands die klinken als zoals zij, zeker niet in Nederland. Misschien is dat de reden dat er ook in de V.S. belangstelling voor The Vices is. De band waagt de grote oversteek in 2025, maar eerst moet dat derde album er uit. Before It Might Be Gone komt uit op 7 februari.

 

Elephant – For A Friend

‘Never change a winning team’ zal het Zuid-Hollandse Elephant hebben gedacht.

Dus zijn ze voor de derde keer met Pablo van de Poel in zee gegaan in de hoop en verwachting dat de voorman van DeWolff van hun derde album weer net zo’n succes zal maken als van de twee voorgangers. En als het kan nog net even groter, natuurlijk. De eerste tekenen zijn gunstig. For A Friend is een fraai gezongen en smaakvol gespeelde countryrocksong (polderrocksong?). Wellicht had het nummer met een andere producer glad en gemakkelijk geklonken, maar heeft nu precies het juiste rafelrandje om spannend te blijven. For A Friend doet dus uitkijken naar het nieuwe album dat voor volgend jaar op stapel staat.

Curtis Millen – Driver’s Seat

Have you ever had your partner boss you about all day but when you get to the bedroom and the clothes come off – you’re the boss! “Driver’s Seat” is a high-octane funk song reassuring your other half that their pleasure is in good hands. Produced by Niké Laos, taking inspiration from Stevie Wonder and Vulfpeck, with it’s blend of old and new school funk.

Curtis Millen is an Irish soul and funk singer originally from Belfast, who is now living in the Netherlands. Having been heavily influenced by the diverse and energetic music of Prince, Stevie Wonder and Tom Jones, Curtis moved to Rotterdam in 2021 to ply his trade in one of the most vibrant spots in Europe for funk and jazz fusion and has established himself as conductor of energy in the Randstad region.