Album van de week Archieven - Page 46 of 58

Rhye – Blood

Bijna vijf jaar geleden verscheen Woman van Rhye. De samenwerking tussen de Canadese zanger Mike Milosh en de Deense producer en multi-instrumentalist Robin Braun groeide in 2013 uit tot een cultplaat en uiteindelijk zelfs tot een jaarlijstjesplaat.
Onbekend bij het grote publiek, maar intens bemind in kleine kring. Woman van Rhye deed denken aan de platen van Michael Franks, Sade en The Blue Nile, maar had ook wel wat raakvlakken met de muziek van The Xx.

Bij beluistering van Blood lijkt de tijd stil te hebben gestaan. Rhye gaat op haar nieuwe plaat verder waar Woman vijf jaar geleden ophield. Het tempo ligt nog steeds uiterst laag, de klanken zijn warm en broeierig en Mike Milosh kruipt in vocaal opzicht nog altijd dicht tegen Sade aan. Vergeleken met Woman klinkt Blood nog wat mooier en warmer en bovendien klinkt de nieuwe plaat van Rhye door wat extra elektronische impulsen net wat moderner. Heel groot zijn de verschillen echter niet.

Rhye maakt nog altijd muziek die aanvoelt als een warm band. Luister naar de lome en dromerige klanken van Rhye en de klok tikt even wat minder snel. Net als Woman bevat Blood muziek die bijzonder lekker in het gehoor ligt, maar ook dit keer weet Rhye de fantasie te prikkelen met een feelgood plaat met inhoud. Tekst Mania | Erwin Zijleman

LIVEDATA 25/03 Ancienne Belgique, Brussel (BE) 01/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out)

First Aid Kit – Ruins

First Aid Kit – Ruins (SONY)

My Silver Lining betekende in 2014 de doorbraaksingle voor First Aid Kit. Het nummer van het eveneens succesvolle album Stay Gold is magisch. Zelfs als je het voorbij hoort komen in een autoreclame.

Het Zweedse indiefolkduo First Aid Kit, de zussen Johanna en Klara Söderberg, heeft de nieuwe worp Ruins laten produceren door Tucker Martine (My Morning Jacket, Laura Veirs) en dat hoor je duidelijk terug. Het geluid is voller. Daarnaast werd er ook nog eens aan de songs gesleuteld door Peter Buck (R.E.M.), Glenn Kotche (Wilco) en McKenzie Smith (Midlake) en die drie heren laten bovendien hun sporen na. Het songmateriaal op Ruins is van ouderwets hoge kwaliteit, terwijl er geen nummer van het niveau My Silver Lining op de plaat is te vinden. Wel veel ander fraais. Er is sprake van een continue kwaliteit in de tien songs.

Grootste wapen van First Aid Kit blijft de tweestemmigheid van de zussen Söderberg, wier stemmen fantastisch complementair zijn aan elkaar. First Aid Kit brengt met folk aangelengde country naar de massa en die smult ervan. Ruins heeft iets verslavends. Een nummer als To Live A Life is zelfs betoverend. In maart staan ze in Paradiso. Pieter Visscher

LIVEDATA 06/03 AB, Brussel (uitverkocht) 07/03 Paradiso, Amsterdam (uitverkocht) 30/06 Down The Rabbit Hole, Ewijk

Ty Segall – Freedom’s Goblin

U kent vast de term Muzikale Duizendpoot. Die is speciaal uitgevonden voor recensenten die het werk van Ty Segall moeten beschrijven. Afkomstig uit de punk scene, laat hij op het één na het andere album horen van werkelijk elke obscure markt thuis te zijn.

Op Freedom’s Goblin lijkt hij alleen nog maar meer van zichzelf te willen laten horen. Uiteraard keiharde gitaren in Meaning, tegelijkertijd lijkt hij met Despoiler Of Cadaver te solliciteren naar een plekje op de soundtrack van Stranger Things, compleet met Casio’s en oude Rolands. Wonderbaarlijk hoogtepunt is de versie van Hot Chocolate’s Everone’s A Winner, die nog dansbaarder is dan het origineel.

You Say All the Nice Things, een prachtige soulballad, bewijst ook al dat de zwarte muziek geen geheimen voor Segall heeft. Het talent van Segall lijkt onuitputtelijk. Met elf soloalbums in net zoveel jaar, naast welke hij ook nog in diverse bands musiceert, en met de constant hoge kwaliteit kunnen we niet alleen genieten van dit prachtige album, maar ook meteen uitkijken naar een nieuw hoogtepunt. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 26/05 Trix, Antwerpen (BE) 10/06 Best Kept Secret, Hilvarenbeek

Glen Hansard – Between Two Shores

Glen Hansard heeft een stem die kan emotioneren tot op het bot. Even een persoonlijke noot? De eerste keer dat ik z’n nummer High Hope hoorde, sprongen de tranen spontaan in mijn ogen en stond kippenvel minutenlang strak op armen en rug. En eerlijk gezegd ben er van overtuigd dat ik niet de enige ben die dat zo voelt.

Dat zie je bij zijn liveconcerten. Want ook daar heeft Hansard het vermogen om samen met zijn geweldige band steevast onvergetelijke concerten te geven die voor de vele devote aanwezigen voelen als erediensten.

Wat je bij zijn derde soloalbum Between Two Shores kunt verwachten? De folk van weleer wordt, mede door de invloed van die liveband, meer dan ooit vermengd met soul. Opener Roll On Slow mondt uit in heerlijk verslavende, dampende kraker die menig concertzaal letterlijk op de kop zal zetten. One Of Us Must Lose, Why Woman en Time Will Be The Healer (hoor die kopstem!) zijn smakelijke ballades en Wheels On Fire is dan juist weer lekker ongedwongen en uptempo. Toch wordt ook zijn meest intieme folkkant (het breekbare Wreckless Heart, het intieme Movin’ On) niet vergeten. Heel erg geslaagd. Tekst Mania | Dennis Dekker

LIVEDATA 10+11/02 TivoliVredenburg, Utrecht (Sold Out) 13/02 Ancienne Belgique, Brussel (BE)

Ghost – Ceremony And Devotion

Tot een decennia of drie geleden was het voor iedere zichzelf een beetje respecterende (hard)rock of metalband gebruikelijk om een reeks platen of wereldtoer af te sluiten met een live plaat. Het aantal voorbeelden is eindeloos: Ac/Dc, Black Sabbath, Deep Purple, Judas Priest, Iron Maiden, Motörhead, Scorpions, Slayer, noem ze maar op.

De live registratie Ceremony And Devotion van het Zweedse Ghost komt in die context misschien wat buitenaards over, maar de Zweden verkeren op die gedenkwaardige avond in San Francisco in grootse muzikale vorm en trekken je met een bloemlezing van helder, perfect en iets rauwer gespeelde versies van nummers van de drie afgelopen studioplaten, vanzelfsprekend mee in de welbekende sinistere sfeer van verleiding en overgave.

Het gezelschap van Papa Emiritus III en zijn Nameless Ghouls heerst op Ceremony And Devotion in de occulte dynamiek en voorziet in een alles overheersende muzikale bevrediging. Tekst Mania | Menno Valk

LIVEDATA 21/06 Graspop Metal Meeting, Dessel (BE) 14/07 Dynamo Metal Fest, Eindhoven

Shame – Songs Of Praise

Shame – Songs Of Praise (Dead Oceans/Konkurrent)

Shame. Vijf jongemannen uit Londen die varkentjes vasthouden op de albumcover. Je moet erop komen. Het is een lieflijk tafereel, dat contrasteert met de inhoud van het debuutalbum van de Britten, want Songs Of Praise is een lekker stevige plaat. Gejaagd en soms zelfs wat obscuur.

In 2017 was Shame te vinden op Lowlands, Pukkelpop, Into The Great Wide Open en Eurosonic en wie een van die concerten zag, was al op de hoogte van de kwaliteit van Songs Of Praise, dat uitpuilt van de beklijvende rockliedjes.

Postpunk met een attitude die we kennen van Arctic Monkeys en wie goed luistert hoort ook vlagen van The Libertines voorbij komen. Frontman Charlie Steen (dat scheelt maar één letter inderdaad) heeft dat rebelse in zijn stem waar Pete Doherty ook over beschikt, maar is een betere zanger en doseert zijn opstandige uitspattingen bovendien beter.

“You can choose to hate my words, but do I give a fuck?”, zingt Steen in One Rizla. Stoere praat, maar dat jasje zit ‘m als gegoten. Songs Of Praise is een van de sterkere gitaarplaten die de afgelopen tijd zijn verschenen en kent geen zwakke broeders. Tien uit tien, zou je kunnen zeggen. Pieter Visscher

LIVEDATUM 25/04 Doornroosje, Nijmegen

Tim Knol – Cut The Wire

Een rasechte melodieënplaat en dat nog wel van Nederlandse bodem. De 28-jarige Tim Knol speelt het klaar met Cut The Wire, zijn vierde solo-exercitie. Als we tenminste The Miseries niet meerekenen, een album uit 2015 dat Knol met een gelijknamige band opnam. Maar zonder juist díe plaat was Cut The Wire er wellicht niet eens geweest.

Na een voortvarende carrière, waarvan de doorbraak zich aandiende in 2010, maakte Tim Knol alles mee wat een artiest in Nederland kán meemaken. Grote podia als Paradiso, grote festivals als Pinkpop en vele televisieoptredens zijn inmiddels afgevinkt op zijn lijstje. Maar met het maken van The Miseries vond hij weer het échte plezier terug in het maken van een album. Hij nam er dan ook anderhalf jaar de tijd voor.

En dat is onmiskenbaar terug te horen op Cut The Wire waar de prachtige door Anne Soldaat geproduceerde mainstreampopmuziek een zeer toegankelijk karakter etaleert en vele kippenvelmomenten geniet. Een definitieve doorbraak buiten de eigen landsgrenzen lijkt daarmee ook een kwestie van tijd geworden. Tekst Mania | Luc van Gaans

LIVEDATA 26/01 Instore in Concerto, Amsterdam 02/03 So What, Gouda 03/03 Muziekcooperatie, Meppel 08/03 Park Schouwburg, Hoorn 09/03 Asteriks, Leeuwarden 10/03 Rotown, Rotterdam 16/03 Effenaar, Eindhoven 17/03 TivoliVredenburg, Utrecht 23/03 Paradiso Noord, Amsterdam 24/03 De Spot, Middelburg 30/03 Luxor, Arnhem 07/04 Heartland Festival, Hengelo 21/04 Het Park Schouwburg, Hoorn

Black Rebel Motorcycle Club – Wrong Creatures

De gitaarrockers van de BRMC nemen altijd wel de tijd om een album op te nemen, maar dit keer duurde het wel heel lang voordat we nieuw werk mochten verwelkomen. Specter At the Feast, de succesvolle voorganger van Wrong Creatures dateert alweer uit 2013, waarna drumster Leah Shapiro een hersenoperatie moest ondergaan en de band enige tijd stillag.

De wat melodieuzere sound van de vorige plaat wordt voortgezet op dit achtste album, tegelijkertijd heeft het materiaal wel aan intensiteit gewonnen. Hoewel het tempo niet wezenlijk omhoog is gegaan lijkt de band een energie uit te stralen alsof dit hun enige kans is om hun boodschap de wereld in te helpen.

In de psychedelische gitaarblues van Echo wordt door Robert Levon Been mooier dan ooit gezongen, in Ninth Configuration doen de oude punk invloeden het nummer naar een ongekende climax stijgen. De wachttijd heeft bijna lang genoeg geduurd om van een comeback te spreken, en dat is dan wel een ijzersterke. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

Typhoon – Offerings

“Listen, of all the things that you are about to lose, this will be the most painful”, is de openingszin van het boeiende album Offerings van de Amerikaanse indieband Typhoon (niet te verwarren met onze rappende vriend Glenn de Randamie). Het vertelt in zeventig minuten parallel het verhaal van een man die zijn geheugen verliest en wat er gebeurt met de wereld wanneer we het elk besef van (lessen uit) het verleden vergeten.

Typhoon telt elf bandleden en dat is op sommige tracks zoals Unusual goed te horen. De muziek varieert van indie met uitgebreide soundscapes, zoals op Empiricist, tot emo en postpunk op Darker en Ariadne. Voor wie een referentie als houvast wil, veel nummers doen denken Death Cab For Cutie.

Dat de veertien tracks lekker divers zijn, maakt het bepaald geen straf om naar Offerings, dat in vier delen is opgedeeld, te luisteren. Met teksten als bijvoorbeeld “There’s no future, there’s no lighthouse on the lake” op Remember wordt de verbeelding ook rijk bediend. Daarmee is Offerings een van de eerste noemenswaardige platen van 2018. Tekst Muzine.nl | Theo Stepper

LIVEDATA 08/03 Botanique, Brussel (BE) 09/03 Paradiso, Amsterdam

Kayak – Seventeen

Seventeen komt niet alleen uit op een nieuw label, Kayak zelf is ook geheel vernieuwd. Als gevolg van intern gerommel voelde Scherpenzeel zich genoodzaakt de band opnieuw op te bouwen.

Als zanger werd Bart Schwertmann aangetrokken en als gitarist Marcel Singor die al op zeer jonge leeftijd, getuige de Music Maker in 1985, een gitaarvirtuoos genoemd mocht worden. Met dit basisdrietal werd Seventeen opgenomen. Nieuwe bassist Kristoffer Gildenlöw speelt nu nog slechts op Cracks mee, terwijl Collin Leijenaar als nieuwe drummer nog niet te horen is. Beiden hoorden bij de Neal Morse Band. Veelbelovend kwintet dus.

Seventeen zelf is een nieuwe start en zoals Scherpenzeel zelf aangeeft ‘een nieuw hoofdstuk’. Deze plaat bevalt mij uitstekend en klinkt melodieus, fris, stevig en gevarieerd. Twaalf fijne stukken waarvan drie lange op een plaat die bovendien een prettige opbouw heeft. Het instrumentale Ripples On The Water met als gast Camel-kompaan Andy Latimer mag daarbij niet onvermeld blijven. Zonder de eerdere line-up tekort te doen, is Seventeen heerlijk nieuw begin van Kayak. Tekst Mania | Hermen Dijkstra

LIVEDATA 24/01 013, Tilburg 25/01 Neushoorn, Leeuwarden 26/01 Podium Victorie, Alkmaar 27/01 De boerderij, Zoetermeer 28/01 Luxor, Arnhem