Albums Archieven - Page 43 of 83

Lord Huron – Vide Noir

Zo’n acht jaar geleden begon de uit Michigan afkomstige en in L.A. woonachtige Ben Schneider een soloproject onder de naam Lord Huron. De eerste resultaten waren veelbelovend en hij stelde een band samen om mee op te treden.

Dat deden ze veelvuldig en er ontstond al snel belangstelling om een album te maken. In 2012 verscheen dan ook Lonesome Dreams en na uitgebreide series optredens in 2014 verscheen de opvolger Strange Trails. Inmiddels heeft de band voor een groot label getekend en de verwachtingen voor het nieuwe album Vide Noir zijn dan ook hoog gespannen.

En die lost de band moeiteloos in. Met een geluid dat verwant is aan bands als Fleet Foxes heeft Lord Huron een warm en melodieus geluid en in hun interpretatie van moderne Americana waarin ook plaats is voor rockabilly en surf, is zeer intrigerend. In vergelijking met de eerste twee platen is het folky geluid en de dromerige vocalen gebleven, maar is het geheel optimaal uit gekristalliseerd. Lord Huron is daarmee klaar voor de grote doorbraak. Tekst Mania | Bert Dijkman

LIVEDATA 22/10 Paradiso, Amsterdam 23/10 Ancienne Belgique, Brussel (BE)

Makeness – Loud Patterns

Makeness – Loud Patterns (Secretly Canadian/Konkurrent)

Hij beschikt over een opvallende falset, de jonge Schotse muzikant Kyle Molleson, die opereert onder zijn artiestennaam Makeness. Met het elf tracks tellende debuut Loud Patterns wordt nog geen onuitwisbare indruk achtergelaten, maar dat er ontegenzeggelijk sprake is van talent, lijdt geen twijfel.

Het elektronische palet is rijk aan kleuren en zomers bovendien. Loud Patterns verschaft je een kijkje in het brein van Molleson, die zonder meer een opgetogen jongen is. Je hoort het eigenlijk aan alles.

De stuk voor stuk met een indiesausje overgoten nummers die door Makeness op plaat worden gezet, zijn zwanger van de house- en techno-invloeden en daarom zo dansbaar als wat. Maar ondanks die dansbaarheid van de tracks is er geen sprake van een ‘ordinair’ housealbum. Daarvoor is Mollesons muziek simpelweg te uitdagend.

Je voelt niettemin aan alles dat hij voor die makkelijkste routes had kunnen kiezen; het commerciële pad. Molleson is echter een jongen die van avontuur houdt en heel zorgvuldig de geëffende paden links heeft laten liggen. Pieter Visscher

LIVEDATUM 28/05 Ancienne Belgique, Brussel (BE)

Thievery Corporation – Treasures from the Temple

Heerlijk om zo je voorjaar te beginnen! Goede timing van dj’s Rob Garza en Eric Hilton aka Thievery Corporation om het vervolg van Temple of I&I nu uit te brengen. Met een mix van exotische ritme’s en chillexte beats trekt zo de zomer door de speakers heen je huiskamer binnen.

Het heeft er vast mee te maken dat Treasures of the Temple in de Gee Jam Studios op Jamaica is opgenomen. Beetje reggae, beetje dub en dancehall, beetje Franse jaren 80 disco en veel gastzangers en zangeressen. LouLou Ghelichkhani, Mr. Lif, Sitali, Racquel Jones, Natalia Clavier, and Notch doen hun ding en brengen het geheel naar een hoger muzikaal plan.

Waarom zo snel een vervolg? En waarom blijven in het Jamaicaanse, terwijl ze bekend staan om hun muzikale wereldreizen? Volgens het duo is Jamaica een klein eiland, maar muzikaal gezien een continent, waarbij nog genoeg te ontdekken valt. Wordt vervolgd? Tekst Mania | Rena Postma

Liefhebbers luisteren wellicht ook naar Pinguin Grooves!

Faces on TV – Night Funeral

Gent staat voor talent. Hij produceerde Goud van Bazart, is de rechterhand van Maarten ‘Warhaus’ Devoldere, speelde gitaar bij Amongster en is het gezicht van Faces On TV. Jasper Maekelberg.

Maekelberg debuteert op de muziekmarkt met het album Night Funeral. Een plaat die werd geschreven tijdens zijn wereldtournee met Warhaus. Een plaat over afstand, tussen hem en zijn partner. Een afstand die tijdens de tournee letterlijk en figuurlijk groeide.

De indiepop op Night Funeral is bezwerend. We horen een marimba, panfluit, een resonerende kalebas, een vrouwenkoor. Maekelberg dook de studio in en deed alles zelf. Gitaar, piano. Beats smeden. Niets is hem – en dus Faces On Tv – te gek.

Van het kwetsbare Tell Me en het lichtelijk Tom Waits achtige Suspicious tot het confronterende The Image Of Boy Wonder en de bruisende elektro op Dancing After All: Night Funeral pakt, nee grijpt. En laat pas los na de laatste klanken van afsluiter Terminal Case. Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 27/04 De kreun, Kortrijk (BE) 11/05 Bitterzoet, Amsterdam 08/06 deSingel (Swim With The Current), Antwerp (BE) 06/07 Rock Werchter, Werchter (BE)

Mastersystem – Dance Music

Mastersystem is het nieuwe muzikale project van Scott en Grant Hutchison en Justin en James Lockey. Twee sets broertjes dus, en een heuse superband, want waar de broertjes Hutchison respectievelijk als zanger en drummer actief zijn in de Schotse band Frightened Rabbit, is Justin gitarist bij Editors en James bassist bij die andere supergroep, Minor Victories (met oa. leden van Slowdive en Mogwai). Bent u er nog?

En alsof dat allemaal al niet verwarrend genoeg is, komen ze ook nog met een albumtitel die niets, maar dan ook niets te maken heeft met de muzikale verrichtingen op dit overigens heel fijne plaatje.

Tussen hun drukke schema’s door vond het viertal eind 2017 de tijd om met elkaar de studio in te duiken, en het resultaat is een negen tracks tellend schijfje vol donkere indierock, vette, zompige gitaren, en al even dikke bas- en drumpartijen. Weg met het subtiele indie gepriegel, maar gewoon een flinke dosis ‘van dik hout zaagt men planken’.

Scott Hutchison zingt met zijn typisch Schotse tongval intenser dan ooit en spuugt zijn teksten vol overgave in de rondte, daarbij regelmatig zijn eigen vocale grenzen opzoekend. Direct vanaf opener Proper Home gaat het gas er vol op, om pas bij nummer vijf, Peaks & Troughs & Graves, welgeteld 45 seconden de voet van het pedaal te halen.
Momenteel staan er een zevental shows van Mastersystem gepland in Groot-Brittannië, en er zijn plannen om de band in september naar Nederland te halen. Wij kunnen niet wachten! Tekst Muzine.nl | Ronald Renirie

Black Stone Cherry – Family Tree

Vanuit het conservatieve Zuidoosten van de Verenigde Staten opereert de southern hardrockband Black Stone Cherry. Het kwartet rondom zanger gitarist Chris Robertsen is toe aan zijn zesde album Family Tree waarop de muzikale erfenis van Def Leppard, Lynyrd Skynyrd, Bad Company, Motörhead en ZZ Top op een hele smeuïge manier wordt gemengd en verleidelijk heupwiegend zijn eigen weg vindt.

Waar de Amerikanen op voorgaande releases nog wel eens een tikkeltje geforceerd en commercieel uit de hoek wilden komen, is Family Tree hoorbaar ontspannen tot stand gekomen waardoor de ruwe intentie van de songs en de warme, rauwe en soulvolle strot van Robertsen van begin tot eind krachtig naar voren komen.

Family Tree gaat over het belang van familiewaarden en universeel over liefde en vriendschap. En Black Stone Cherry verpakt dat op een hele lekkere, sexy manier. Tekst Mania | Menno Valk

LIVEDATA 12/06 Boerderij, Zoetermeer 21/06 Graspop Metal Meeting, Dessel (BE) 10/11 Poppodium 013, Tilburg

A Place To Bury Strangers – Pinned

A Place To Bury Strangers – Pinned (Dead Oceans/Konkurrent)

De vrouw des huizes maakt zich ijlings uit de voeten. “Vréselijke muziek. Om te janken, zo slecht. Wat is dit voor onbegrijpelijke noise man? Wie heeft dit bedacht? Wat gebeurt hier?”, vraagt ze aan de schrijver van dit stukje. “Ik ga in de tuin zitten.” Inmiddels vliegt poes Bowie de trap op en spurt in hoog tempo de slaapkamer in. Met A Place To Bury Strangers in de cd-speler heb je het rijk alleen.

Zo werkt dat bij de band uit New York, die met Pinned de vijfde langspeler aflevert. Een plaat waarop de Amerikanen gewoon weer doen waarin ze goed zijn: een overweldigende portie noise vermengen met shoegaze en postpunk. Dat het liedje niet altijd centraal staat, drukt de pret eigenlijk nauwelijks. Pinned is een fascinerende luisterervaring, muzikaal wat minder controversieel dan Transfixiation, wat stroperiger en logger bovendien, maar ook uitdagender. Met het gejaagde Frustrated Operator en het zelfs wat opgefokte Look Me In The Eye kunnen de voeten van de grond, maar zal een en ander waarschijnlijk allengs ontaarden in een massale pogo.

Datzelfde geldt voor het dreinerige Attitude, wanneer het subversieve stemgeluid van de nieuwe drumster Lia Simone Braswell de band van extra energie voorziet. Pinned is een luistertrip, zoals we die gewend zijn van A Place To Bury Strangers. Sta er voor open. Live aanschouwen kan ook, eerdaags in Borgerhout, Nijmegen en Amsterdam. Zo maar eens in de tuin kijken hoe het ervoor staat, en naar boven, om de poes te troosten. Rotband. Pieter Visscher

LIVEDATA 29/04 TRIX Centrum voor Muziek, Borgerhout (BE) 01/05 Doornroosje
Nijmegen 02/05 Paradiso Noord, Amsterdam

Waylon – The World Can Wait

Waylon verraste vriend en vijand met Outlaw In ‘Em als Nederlandse inzending voor het Eurovisiesongfestival dit jaar in Lissabon. De stampende countryrocker is een van de hoogtepunten van het nieuwe album The World Can Wait, evenals sfeervolle nummers als Back Together, Home en de titeltrack.

Waar eerdere muziek van Waylon nog een gevarieerde mix van muziekstijlen liet horen, wordt het nieuwe album gedomineerd door een sterke countrysound. Zoals het nummer Shadows in the Dark, waarbij de verhalende songtekst sterk doet denken aan een uitspraak van de Amerikaanse muzikant Craig Morgan: “countrymusic is all about storytelling”.

Of Outlaw In ‘Em bij het Eurovisiesongfestival net zo succesvol zal zijn als de tweede plaats die The Common Linnets vier jaar geleden behaalde is moeilijk te zeggen, maar dat Waylon met The World Can Wait een sterk en indrukwekkend album heeft gemaakt staat buiten kijf. Een heerlijke plaat die veel meer te bieden heeft dan alleen het nummer waarmee de zanger straks op het podium in Lissabon staat. Tekst Mania | Godfried Nevels

LIVEDATA 19/04 Patronaat, Haarlem 21/04 Victorie, Alkmaar (Sold Out) 26/05 Muziekgieterij, Maastricht (Sold Out) 02/06 Hedon, Zwolle (Sold Out) 10/06 Paradiso, Amsterdam 14/06 Paard, Den Haag 15/06 TivoliVredenburg, Utrecht 23/06 Metropool, Hengelo (Sold Out) 14/09 De Vorstin, Hilversum (Sold Out) 21/09 Gigant, Apeldoorn (Sold Out) 22/09 Poppodium 013, Tilburg

Meer livedata op de website van Waylon.

King Tuff – The Other

Kyle Thomas, oftewel King Tuff is terug! En hoe! Nadat de Amerikaan er vorig jaar helemaal doorheen zat en de ondergrens had bereikt schreef hij The Other, de titelsong van zijn gloednieuwe album, geproduceerd door Shawn Everett (The War On Drugs, Alabama Shakes). Hierop laat Thomas de luisteraar horen hoe diep hij in de put zat en wat er zoal door hem heen ging in deze zware periode.

Een prachtig begin voor een vijfde studioalbum, waarop onder andere Ty Segall, Mikal Cronin, Jenny Lewis en Greta Morgan een muzikale bijdrage leveren. Op het uptempo Raindrop Blue loopt het saxofoonspel van Cronin als een rode draad door het nummer, terwijl King Tuff op Thru The Cracks weer even in tempo terugschakelt.

Psycho Star is een van de sterkhouders op dit album; een luchtig en aanstekelijk nummer dat lange tijd blijft hangen, net als Birds Of Paradise, waarop de saxofoon wederom een heerlijke (bij)rol heeft. Op Circuits In The Sand klinkt de Amerikaan als een moderne Bob Dylan, met wederom een aanstekelijk lied dat in je hoofd blijft zitten.

Ultra Violet is een bluesy nummer met catchy gitaarriff, terwijl Neverending Sunshine richting het pshychedelische gaat. The Other wordt afgesloten met het zweverige maar mooie No Man’s Land, waarop de synths hoogtij vieren.
Hoe diep deze rasmuzikant en alleskunner ook in de put heeft gezeten in het afgelopen jaar, met The Other weet Thomas de weg naar boven weer te vinden, en vindt hij zichzelf bovendien opnieuw uit. Absolute aanrader! Tekst Muzine.nl | Roel Schillings

JOHAN – Pull Up

Zeg nooit nooit, zegt men wel. Neem JOHAN, die legendarische Nederindierock-band uit Hoorn. Ze – nou ja ze, zeg maar zanger-gitarist Jacco de Greeuw en een stuk of tien mede-Johannieters – hadden dertien jaar nodig voor vier prachtige albums, waarvan je Pergola uit 2001 gerust een klassieker mag noemen.

In 2009 hield Johan er mee op, maar zie hier. De Greeuw, samen met bassist Diets Dijkstra, drummer Jeroen Kleijn en nieuwe gitarist Robin Berlijn, komen gewoon met een nieuw album. Je kunt je er makkelijk van af maken door te zeggen dat het een typisch Johan-album is. Met elf nummers, waar geen enkele zwakke broeder tussen zit.

Met dat geluid, tussen The Beatles en The Byrds in, met dat moeilijk te omschrijven melancholieke Nederlandse natte straten-gevoel, waar Daryll-Ann en Bettie Serveert ook over mee kunnen praten. Waarin de Greeuw allerlei narigheid van zich af lijkt te zingen.

Die desondanks opgewekt opent met About Time, waarna het tempo wat omlaag gaat, Makes Sense weer lekker vrolijk is en Anyone Got A Clue (met Placebo-riffje) een voorlopig hoogtepunt is. En Books And TV, No Problem Next Week en Quicksand het afsluitende supertrio zijn. Maar je er makkelijk vanaf maken doet geen recht aan Pull Up. Wij zeggen: welkom terug Johan! Tekst Mania | Louk Verschuren

LIVEDATA 20/04 Motel Mozaique, Rotterdam 06/05 Here Comes The Summer, Vlieland 11/05 Doornroosje, Nijmegen (Sold Out) 18/05 Oosterpoort, Groningen (Sold Out) 26/05 Dauwpop, Hellendoorn 30/05 Paradiso, Amsterdam (Sold Out) 01/06 Vestrock, Hulst 02/06 TivoliVredenburg, Utrecht (Sold Out) 09/06 Best Kept Secret Festival, Hilvarenbeek 22/07 Welcome To The Village, Leeuwarden 11/08 Nirwana Tuinfeest, Lierop 08/11 Paard, Den Haag 09/11 Metropool, Hengelo 10/11 Fluor, Amerfoort 16/11 Luxor Live, Arnhem 17/11 Victorie, Alkmaar 29/11 Effenaar, Eindhoven 30/11 Patronaat, Haarlem 06/12 Hedon, Zwolle 07/12 Mezz, Breda 08/12 Grenswerk, Venlo