Albums Archieven - Page 47 of 80

Popmagazine Heaven presenteert Albums van week 5

Heaven verschijnt tweemaandelijks, albums komen dagelijks uit. Daarom geven we wekelijks een korte update van releases die ons meteen opvallen of die anderszins de moeite van het ontdekken waard zijn. Verwacht geen uitgebreide recensies, die verschijnen nog altijd – met meer reflectie – in het magazine. Het nieuwe nummer ligt in de winkels.

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Roots/Folk: Mary Gauthier – Rifles And Rosary Beads
Voor haar tiende album Rifles & Rosary Beads baseerde Mary Gauthier haar liedjes op de rechtstreeks aan haar vertelde ervaringen van Amerikaanse oorlogsveteranen en/of hun echtgenotes. Het verleent de toch al pijnlijk eerlijke songs van Gauthier een authenticiteit waar je nauwelijks nog omheen kan.

Rock/Pop: Ty Segall – Freedom’s Goblin
Verdeeld over 19 tracks in 75 minuten trakteert Ty Segall op de breedste scala aan muziek die hij ons ooit heeft voorgezet, waarbij hij niet slechts stijlen voorschotelt die we al van hem kennen, maar ook veel die we niet eerder van hem hoorden. Het is zijn meest ambitieuze en tegelijkertijd misschien ook wel zijn meest aansprekende plaat.

LIVEDATA 26/05 Trix, Antwerpen (BE) 10/06 Best Kept Secret, Hilvarenbeek

Blues/Soul/Jazz: Nils Frahm – All Melody
All Melody is het eerste album dat de Duitse elektro-componist, toetsenist en multi-instrumentalist opnam in zijn eigen, zelfgebouwde studio. Frahm slaagt erin – met behulp van een handvol gasten –zijn veelal verstilde muziek opener en aansprekender te maken. Zonder aan de kernwaarde ervan te morrelen, en dat dwingt respect af.

LIVEDATA 29/01 Doornroosje, Nijmegen (SOLD OUT) 30/01 Paradiso, Amsterdam (SOLD OUT) 31/01 2018 Paradiso, Amsterdam (SOLD OUT) 01/02 Paradiso, Amsterdam (SOLD OUT) 08/02 Ancienne Belgique, Brussels (BE) (SOLD OUT)
09/02 Ancienne Belgique, Brussels (BE) (SOLD OUT) 17/02 Muziekgebouw, Eindhoven (SOLD OUT) 18/02 Handelsbeurs, Gent (BE) (SOLD OUT)

Wereld: The Dubbeez – Peace, Love & Dub
De nieuwste reggaesensatie komt uit… Amsterdam. Zelfs op Jamaica staan ze klaar om The Dubbeez internationaal omhoog te stoten. Hun debuutalbum is daar opgenomen in diverse topstudio’s, waaronder Bob Marleys roemruchte Tuff Gong. De sprankelende soulvolle reggae van Peace, Love & Dub kan zich met alles en iedereen meten.

LIVEDATA 08/02 Paradiso, Amsterdam 10/02 Merleyn,
Nijmegen 16/02 De Helling, Utrecht 17/02 Simplon, Groningen

Shame – Songs Of Praise

Shame – Songs Of Praise (Dead Oceans/Konkurrent)

Shame. Vijf jongemannen uit Londen die varkentjes vasthouden op de albumcover. Je moet erop komen. Het is een lieflijk tafereel, dat contrasteert met de inhoud van het debuutalbum van de Britten, want Songs Of Praise is een lekker stevige plaat. Gejaagd en soms zelfs wat obscuur.

In 2017 was Shame te vinden op Lowlands, Pukkelpop, Into The Great Wide Open en Eurosonic en wie een van die concerten zag, was al op de hoogte van de kwaliteit van Songs Of Praise, dat uitpuilt van de beklijvende rockliedjes.

Postpunk met een attitude die we kennen van Arctic Monkeys en wie goed luistert hoort ook vlagen van The Libertines voorbij komen. Frontman Charlie Steen (dat scheelt maar één letter inderdaad) heeft dat rebelse in zijn stem waar Pete Doherty ook over beschikt, maar is een betere zanger en doseert zijn opstandige uitspattingen bovendien beter.

“You can choose to hate my words, but do I give a fuck?”, zingt Steen in One Rizla. Stoere praat, maar dat jasje zit ‘m als gegoten. Songs Of Praise is een van de sterkere gitaarplaten die de afgelopen tijd zijn verschenen en kent geen zwakke broeders. Tien uit tien, zou je kunnen zeggen. Pieter Visscher

LIVEDATUM 25/04 Doornroosje, Nijmegen

Tim Knol – Cut The Wire

Een rasechte melodieënplaat en dat nog wel van Nederlandse bodem. De 28-jarige Tim Knol speelt het klaar met Cut The Wire, zijn vierde solo-exercitie. Als we tenminste The Miseries niet meerekenen, een album uit 2015 dat Knol met een gelijknamige band opnam. Maar zonder juist díe plaat was Cut The Wire er wellicht niet eens geweest.

Na een voortvarende carrière, waarvan de doorbraak zich aandiende in 2010, maakte Tim Knol alles mee wat een artiest in Nederland kán meemaken. Grote podia als Paradiso, grote festivals als Pinkpop en vele televisieoptredens zijn inmiddels afgevinkt op zijn lijstje. Maar met het maken van The Miseries vond hij weer het échte plezier terug in het maken van een album. Hij nam er dan ook anderhalf jaar de tijd voor.

En dat is onmiskenbaar terug te horen op Cut The Wire waar de prachtige door Anne Soldaat geproduceerde mainstreampopmuziek een zeer toegankelijk karakter etaleert en vele kippenvelmomenten geniet. Een definitieve doorbraak buiten de eigen landsgrenzen lijkt daarmee ook een kwestie van tijd geworden. Tekst Mania | Luc van Gaans

LIVEDATA 26/01 Instore in Concerto, Amsterdam 02/03 So What, Gouda 03/03 Muziekcooperatie, Meppel 08/03 Park Schouwburg, Hoorn 09/03 Asteriks, Leeuwarden 10/03 Rotown, Rotterdam 16/03 Effenaar, Eindhoven 17/03 TivoliVredenburg, Utrecht 23/03 Paradiso Noord, Amsterdam 24/03 De Spot, Middelburg 30/03 Luxor, Arnhem 07/04 Heartland Festival, Hengelo 21/04 Het Park Schouwburg, Hoorn

Black Rebel Motorcycle Club – Wrong Creatures

De gitaarrockers van de BRMC nemen altijd wel de tijd om een album op te nemen, maar dit keer duurde het wel heel lang voordat we nieuw werk mochten verwelkomen. Specter At the Feast, de succesvolle voorganger van Wrong Creatures dateert alweer uit 2013, waarna drumster Leah Shapiro een hersenoperatie moest ondergaan en de band enige tijd stillag.

De wat melodieuzere sound van de vorige plaat wordt voortgezet op dit achtste album, tegelijkertijd heeft het materiaal wel aan intensiteit gewonnen. Hoewel het tempo niet wezenlijk omhoog is gegaan lijkt de band een energie uit te stralen alsof dit hun enige kans is om hun boodschap de wereld in te helpen.

In de psychedelische gitaarblues van Echo wordt door Robert Levon Been mooier dan ooit gezongen, in Ninth Configuration doen de oude punk invloeden het nummer naar een ongekende climax stijgen. De wachttijd heeft bijna lang genoeg geduurd om van een comeback te spreken, en dat is dan wel een ijzersterke. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

Popmagazine Heaven presenteert Albums van week 4

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Roots/Folk: Glen Hansard – Between Two Shores
Na het fantastische solooptreden dat we afgelopen november in Düsseldorf zagen, keken we reikhalzend uit naar Glen Hansard’s Between Two Shores. Soul had deze Ierse troubadour altijd al en zijn liedjes gaan nu ook muzikaal vaker de soul kant op dan richting folk. Hansard doet meer en meer een gooi naar de mantel van Van Morrison.

LIVEDATA 10+11/02 TivoliVredenburg, Utrecht (Sold Out) 13/02 Ancienne Belgique, Brussel (BE)

Rock/Pop: Van Wyck – An Average Woman
Christine Oele, alias Van Wyck, laat voor het eerst van zich horen op albumlengte. Onmiskenbaar is ze nog altijd een singer-songwriter met folky inslag, maar haar ‘Mazzy Star meets Tanita Tikaram’-achtige sound geeft toch meer een (indie)pop- dan een folkgevoel. Al storen haar prachtige liedjes, indringend gezongen, zich niet aan genres.

LIVEDATA 18/02 Gigant, Apeldoorn 21/02 Melkweg, Amsterdam 07/03 De Rozenknop, Eindhoven 15/03 Huis Verloren, Hoorn 25/03 Bunder Kunst, ‘s-Heer Arendskerke 20/04 Lux, Nijmegen

Blues/Soul/Jazz: The New Conrad Miller Trio – Sounding Silence
Achter de New Conrad Miller Trio gaat een nieuw Nederlands akoestisch pianojazztrio schuil bestaande uit Coen Molenaar (piano), David de Marez Oyens (staande bas) en Enrique Firpi (drums). Alle drie hebben hun sporen in de Nederlandse muziekwereld meer dan verdiend en vertalen die ervaring nu in een schitterende set lyrische jazzstukken.

Wereld: La Panika – Darmadan
Op het label van de Amsterdam Klezmer Band verscheen Darmadan, het tweede album van het Belgisch/Frans/Bulgaarse Balkanblaasorkest La Panika. Doorgaans leggen dit soort orkesten het af tegen die uit de Balkan zelf, maar in het geval van La Panika is het verschil nihil. Het twaalfkoppig gezelschap raakt hier namelijk doorlopend precies de juiste toon.

LIVEDATA 25/01 Amsterdam Klezmer Club (NL) 27/01 Grounds, Rotterdam 09/02 De Centrale, Ghent (BE) 10/02 Muziekpublique, Brussels (BE) 02/03 Dranouter MC, Dranouter (BE) 12/05 Wazemmes l’Accordeon, Lille (FR) 01/06 Airbag Festival, Bruges (BE)

Typhoon – Offerings

“Listen, of all the things that you are about to lose, this will be the most painful”, is de openingszin van het boeiende album Offerings van de Amerikaanse indieband Typhoon (niet te verwarren met onze rappende vriend Glenn de Randamie). Het vertelt in zeventig minuten parallel het verhaal van een man die zijn geheugen verliest en wat er gebeurt met de wereld wanneer we het elk besef van (lessen uit) het verleden vergeten.

Typhoon telt elf bandleden en dat is op sommige tracks zoals Unusual goed te horen. De muziek varieert van indie met uitgebreide soundscapes, zoals op Empiricist, tot emo en postpunk op Darker en Ariadne. Voor wie een referentie als houvast wil, veel nummers doen denken Death Cab For Cutie.

Dat de veertien tracks lekker divers zijn, maakt het bepaald geen straf om naar Offerings, dat in vier delen is opgedeeld, te luisteren. Met teksten als bijvoorbeeld “There’s no future, there’s no lighthouse on the lake” op Remember wordt de verbeelding ook rijk bediend. Daarmee is Offerings een van de eerste noemenswaardige platen van 2018. Tekst Muzine.nl | Theo Stepper

LIVEDATA 08/03 Botanique, Brussel (BE) 09/03 Paradiso, Amsterdam

Kayak – Seventeen

Seventeen komt niet alleen uit op een nieuw label, Kayak zelf is ook geheel vernieuwd. Als gevolg van intern gerommel voelde Scherpenzeel zich genoodzaakt de band opnieuw op te bouwen.

Als zanger werd Bart Schwertmann aangetrokken en als gitarist Marcel Singor die al op zeer jonge leeftijd, getuige de Music Maker in 1985, een gitaarvirtuoos genoemd mocht worden. Met dit basisdrietal werd Seventeen opgenomen. Nieuwe bassist Kristoffer Gildenlöw speelt nu nog slechts op Cracks mee, terwijl Collin Leijenaar als nieuwe drummer nog niet te horen is. Beiden hoorden bij de Neal Morse Band. Veelbelovend kwintet dus.

Seventeen zelf is een nieuwe start en zoals Scherpenzeel zelf aangeeft ‘een nieuw hoofdstuk’. Deze plaat bevalt mij uitstekend en klinkt melodieus, fris, stevig en gevarieerd. Twaalf fijne stukken waarvan drie lange op een plaat die bovendien een prettige opbouw heeft. Het instrumentale Ripples On The Water met als gast Camel-kompaan Andy Latimer mag daarbij niet onvermeld blijven. Zonder de eerdere line-up tekort te doen, is Seventeen heerlijk nieuw begin van Kayak. Tekst Mania | Hermen Dijkstra

LIVEDATA 24/01 013, Tilburg 25/01 Neushoorn, Leeuwarden 26/01 Podium Victorie, Alkmaar 27/01 De boerderij, Zoetermeer 28/01 Luxor, Arnhem

Rosemary & Garlic – Rosemary & Garlic

Je songs komen door hippe samenstellers terecht in een populaire afspeellijst op Spotify. Miljoenen mensen luisteren daar naar en genieten van je muziek. Maar niemand weet, niemand weet dat je Rosemary & Garlic heet.

Het moet toch één van de meest frustrerende gewaarwordingen van de hedendaagse muziekindustie zijn, en het overkomt de Utrechtste band nu al een paar jaar. Het officiële ongetitelde langspeeldebuut van het indiefolkduo beoogt daar nu verandering in te brengen.

Het album is toegankelijk, lichtvoetig, hier en daar een tikkeltje feeëriek, en qua songwriting zeker een stap voorwaarts. Grote kracht is de loepzuivere, van al te veel franjes gespeende zangstem van Anne van den Hoogen, die door elektronische samples en gitaarpartijen van compagnon Dolf Smolenaers wordt opgesierd.

Nooit wordt dat te overdadig, waardoor de liedjes prettig naturel blijven. Het venijn zit hem in de staart, wanneer tijdens het metafysische Shine invloeden van Sufjan Stevens, Lamb en The National bij elkaar komen. Rosemary & Garlic is muurbloempje af. Tekst Mania | Max Majorana

LIVEDATA 20/01 Friendly Fire Bar, Groningen (13:00-13:15 uur) 20/01 Coffee Compagny, Groningen (15:00-15:20 uur) 20/01 Noorderslag, Groningen (Patio – 22:00-22:45 uur)

Popmagazine Heaven presenteert Albums van week 3

Tekst: Eric van Domburg Scipio

Roots/Folk: First Aid Kit – Ruins
Na vier jaar wachten verschijnt komende vrijdag eindelijk het vierde album van de zingende Zweedse zusjes Johanna en Klara Söderberg, bekend als First Aid Kit. Het lijkt erop dat producer Tucker Martine hun carrière verder vooruit helpt met bijdragen van onder anderen Peter Buck, Glenn Kotche en Eyvind Kang. Verder overtuigt de mix van americana en folk wederom en is de samenzang van de Söderberghs onovertroffen.

Rock/Pop: Black Rebel Motorcycle Club – Wrong Creatures
De Black Rebel Motorcycle Club-discografie omvat acht studioalbums. Het gat van vijf jaar tussen de vorige en deze nieuwe is een stuk groter dan gebruikelijk. Dertien jaar geleden maakte de groep zijn beste plaat, Howl. Het niveau van die rootsy variant van hun post-punk wordt op Wrong Creatures niet geëvenaard, maar vooral het middendeel is sterk en laat horen dat BRMC nog steeds relevante muziek maakt.

Blues/Soul/Jazz: Dr. Lonnie Smith – All In My Mind
Jazzorganist Dr. Lonnie Smith beleefde een wonderbaarlijke comeback. In 2016 leidde dat tot een livealbum met het jazzorkest van het Concertgebouw en een hernieuwde samenwerking met Blue Note, het label waarop hij in de jaren zestig furore maakte. Op All In My Mind etaleert Smith weer sterke staaljes van zijn organieke kunnen, vooral op de ruim negen minuten durende versie van Paul Simon’s 50 Ways To Leave Your Lover.

Wereld: Group Doueh & Cheveu – Dakhla Sahara Session
Het is bepaald geen voor de hand liggende samenwerking, die tussen woestijnrockers Group Doueh, afkomstig uit de Westelijke Sahara, en het Franse avant-rocktrio Cheveu. Maar het eindresultaat is fascinerend en bezit een even veelzijdige als primitieve energie die je in dit soort wereldmuziek niet vaak hoort.

Oscar Benton – I’m Back

De nieuwe cd van Oscar Benton heet I’m Back. Goede titel, omdat Benton’s laatste cd al dateert van een aantal jaren geleden. En een slechte titel, omdat Benton eigenlijk nooit is weg geweest. Maar al met al een passende titel voor dit bijzondere project. Want zo mag I’m Back wel genoemd worden.

Bluesbroeder Johnny Laporte (Barrelhouse) heeft zich met succes ten doel gesteld Oscar Benton nog een keer in de spotlights te zetten. Bijzonder is dat de zang van Benton opgenomen is in het verzorgingstehuis waar Oscar tegenwoordig woont. Laporte heeft dat voor zijn rekening genomen, zoals hij ook de drijvende kracht was achter het hele project. Hij was verantwoordelijk voor het leeuwendeel van het gitaarwerk en speelt ook bas op een aantal nummers.

Andere vaste krachten zijn Erik Schuurman (gitaar, bas, toetsen, banjo), Martijn Bosman en Jaap Jan Schermer (drums) en Rob van Donselaar (toetsen). Laporte schreef ook tien van de twaalf nummers. De twee nummers die niet geschreven zijn door Laporte zijn remakes van nummers de Benton eerder al eens heeft opgenomen. Naast Blue Blues Singer is dat Bensonhurst Blues, de grote hit van Oscar Benton uit de film Pour la peau d’un flic (met Alain Delon). Op deze cd krijgt Bensonhurst Blues, waarvan eerder al allerlei remixen zijn verschenen, onder de titel Bensonhurst Blues Revisited een uitvoering met strijkers. De cello en de bijna krakende spreekzang van Benton geven het nummer een ingetogen, een beetje Tom Waits-achtige klank.

Ook het openingsnummer Benjamin Wilder ademt dezelfde sfeer: rustig slepend, snufje Calexico/Neil Young en ook hier weer een vleugje Tom Waits. Het is niet alles ingetogenheid en rust dat de klok slaat op I’m Back. Bo Didley zou zich niet schamen voor de beat op Like A Howlin’ Wolf en op gitaar pakt Laporte hier flink uit. We horen hier geen oude bluesman, maar een fel rockende bluesrocker, die zijn strot nog eens flink open doet om over de gitaar heen te komen.

Op de volgende track – My Heart Skips A Beat – gaat de voet van het gas en legt de band een soepel en ingetogen shuffeltje neer. Het geeft Benton de kans op fraaie wijze het woord te doen. Fuzz ’n Fight is fors opgetuigd met backing vocals en wederom een cello (Juna Schurman). En wie weet hebben ze het Farfisa-orgeltje van Doug Sahm wel geleend; of anders misschien wel de Philicorda van Rob Hoeke (†6 november 1999).

Het vette Barrelhousegeluid, waarvoor Laporte verantwoordelijk is, spat uit de speakers bij Better Stop Cryin’. Van Donselaar (piano) en Ruben Hoeke (sologitaar) mogen helemaal los gaan. Jammer van de suffe fade out. Brown Eyes en Old, But Happy zijn stemmige afsluiters van dit gevarieerde en eerlijke album dat Benton nog een keer de kans geeft zijn stem te laten horen. Dat alles onder het motto: “Niet somberen en bij de pakken neerzitten maar nog een keer gáán!” In januari wordt het album officieel gepresenteerd. De pre-releaseparty was eind november in Benton’s verzorgingstehuis. Laatste nummer en slotwoord: “Old, But Happy”. Tekst Mania | Fons Delemarre