Briston Maroney – The Kitchen

The Kitchen is Briston Maroney‘s derde bezoek aan onze playlist. Het aansnellende talent uit Tennessee vuurde eerder een Bottle Rocket op ons af, en bezong de Bruise van ene Steve. Bottle Rocket was een van de hits van Briston’s vorig jaar verschenen debuutalbum, Sunflower.

Die plaat komt binnen kort opnieuw uit in een luxe versie, met songs die niet eerder zijn verschenen. Zoals The Kitchen. Als je Briston een Amerikaanse tegenhanger van Sam Fender noemt zit je er niet ver naast. Net als Sam is Briston een serieuze artiest, en heeft hij voor de gitaar gekozen als instrument waarmee hij zijn autobiografische en maatschappelijke betrokken teksten kracht bij zet.

Op de heruitgave van Sunflower komt ook een versie van Bottle Rocket die Briston maakte met Manchester Orchestra. Later dit jaar gaat hij op toernee (door de VS) als support act van Jack White.

Calexico – El Mirador

Calexico – El Mirador (City Slang)

Joey Burns en John Convertino van Calexico hebben hun tiende studioalbum afgeleverd. Het is een plaat waar de speelvreugde meer dan ooit vanaf druipt. Daar hebben we juist zoveel behoefte aan.

Een jaar of vier terug interviewde ik de twee naar aanleiding van het toen net verschenen The Thread That Keeps Us en het duo was zeldzaam innemend. Je hoort dat nog steeds terug in de muziek van Calexico; dat innemende. Die sympathieke sound. TYTKU is een stuk donkerder dan de huidige worp songs en dat terwijl díe plaat pre corona verscheen en pre imbeciele oorlog in Oekraïne. Die onvoorspelbaarheid van Convertino en Burns mag er zijn. Net zoals El Mirador (De Kijker) zelf. Het Latijns-Amerikaanse geluid van de band uit Tucson, Arizona, waarin blues en woestijnrock een voorname positie innemen is zwanger van positivisme, zonder in te boeten aan zeggingskracht. Het blijft heerlijk dat opnieuw zowel in het Spaans als in het Engels wordt gezongen.

De Guatamaltese zanger Gaby Morena, de Spaanse rockartiest Jairo Zavala, Sam Beam (Iron & Wine) en dichteres Pieta Brown – ze schreef de tekst van El Paso – helpen een handje op het album, waarop de songkwaliteit hoog is. Met melancholische liedjes, vol hoop en verlangen. Een plaat om smoorverliefd op te worden. En je te laten verleiden tot wat danswerk. Geef je er maar eens aan over. Pieter Visscher

Zola Blood – Get Free

Get Free is geen officiële single, maar een track van het nieuwe album van Zola Blood. Bij die naam denk je al snel aan een individu, mogelijk van vrouwelijke kunne, maar Zola Blood is dus een mannenband, een elektroband zelfs uit Londen.

Wat ons deed besluiten om niet één van de overigens prima singles op te pikken, maar Get Free is een ondefinieerbaar geluid dat een paar keer in het nummer opduikt. Het is zo’n geluid dat je naar je raam doet lopen om te kijken of een grote vrachtwagen zich misschien in de nesten heeft gereden. Maar het blijkt dus uit je speaker te komen. De zang is ook fijn, net als het instrumentele einde dat retro is, maar ook weer niet helemaal, en dansbaar maar niet echt dance. Kortom een bijzonder plaatje van een band die de aandacht verdient. 

WAAX – Help Me Hell

WAAX is een Australische rockcombo aangevoerd door een zangeres met weinig haar en veel tattoos. WAAX heeft een harde een een zachte kant. De a-kant van hun nieuwe single heet Dangerous en is een lieflijke ballad. De b-kant heet Help Me Hell en laat een boze kant van de band horen.

Je zou WAAX schizofreen kunnen noemen, of gewoon menselijk. Lieve liedjes zijn er al genoeg, boze songs ook wel, maar zoals WAAX hier uit zijn slof schiet maakt indruk en verdient het gehoord te worden. Bij deze dus. 

 

 

Someone, Tessa Rose Jackson – Suddenly

Het verschil tussen Someone en Tessa Rose Jackson was toch al niet erg duidelijk nu brengt ze een nummer uit onder eigen naam staat en haar alias. Maar wat maakt het uit als ze maar muziek blijft maken, niet alleen voor film, toneel en reclame, maar ook voor ons.

Het Air-achtige Suddenly is een introvert nummer. Tenminste het eerste deel, op het slotstuk muiten de synthesizers en gaat het tempo plots fors ophoog, maar net als je je dansschoenen hebt geveterd is het afgelopen, Suddenly. Achter de titel staat tussen haakjes radio edit. Dat zou kunnen duiden op het bestaan van een langere albumversie, kom maar door daarmee!

 

Ciao Lucifer – So Slow

Eindelijk erkenning voor Ciao Lucifer! Tenminste, het smartpopduo is opgepikt door een middelgrote platenmaatschappij. Nu het publiek nog.

Dat moet geen probleem zijn met nummers als So Slow. De nieuwe single heeft het ritme van een hink-stap-sprong. Daarover heen wordt met pretoogjes en uit volle borst een tekst gezongen over….iets.

Er zijn dus twee Ciao Lucifers, zanger-gitarist Marnix Dorrestein en zanger-percussionist Willem Wits. Zowel Marnix als Willem zijn wat in de sport wel een allrounder wordt genoemd. Ze kunnen en doen nog meer. Marnix heeft bijvoorbeeld een plaat gemaakt met een operazangeres en Willen een theatervoorstelling met de titel God. En er is een onderbelicht gebleven debuutalbum. Mocht je naar aanleiding van het aanstekelijke So Slow dieper in de materie willen duiken kan dat dus. Het wachten is nu -hopelijk niet te lang- op hun nieuw album.

S.G. Goodman – All My Love Is Coming Back To Me

Op nieuwe single All My Love Is Coming Back To Me klinkt S.G. Goodman als het jonge zusje van Neil Young, een beetje beverig en omringd door gitaren. Dat is dus een compliment. We kennen S.G. Nog als de boerendochter uit Kentucky die een paar maanden in de Graadmeter verbleef met haar door Jim James van My Morning Jacket geproduceerde The Way I Talk.

All Ly Love Is Coming Back To Me volgt een vergelijkbaar patroon. In de eerste helft van de song zingt S.G. op haar onnavolgbare wijze, het slot is voor de gitaristen. Het tempo ligt wel wat hoger dit keer wat doet verlangen naar een live uitvoering.

S.G. Is niet ze zoveelste rockchick uit de VS. Ze komt uit een streng religieuze familie, die drie keer per week te kerke ging. Daar zong ze in het koor. Nu is ze lid van de blijkbaar blakende indie-scene van Kentucky en zingt ze liedjes over vrouwen die van vrouwen houden. Benieuwd hoe haar ouders daar over denken.

Live Foto Review: DeWolff @ Podium Victorie

Live Foto Review: DeWolff @ Podium Victorie, Alkmaar
14 april 2022
Foto’s Peter van Heun

DeWolff’s 7de studio album “Tascam Tapes” klinkt als geen enkel ander DeWolff album. Dat komt omdat voor deze plaat géén gebruik is gemaakt van drums, Hammond orgel of gitaarversterkers. Het is namelijk volledig opgenomen op een 4-sporen Tascam cassetterecorder uit de jaren 80, met uitsluitend gebruik van draagbare instrumenten en drumsamples van oude, obscure soul en funk platen. Waarom? Omdat het gehele album is opgenomen tijdens hun vorige 4 maanden durende Europese tour, in de meest krappe ruimtes zoals de achterbank van de tourbus, kleine backstages en stinkende tankstations langs de Europese snelwegen. Het resultaat is een ‘hip-shakin’ mind-bogglin’ dimensie, ergens tussen planeet Beastie Boys, Beck en planeet Deep Purple. Dit is DeWolff zoals je ze nog nooit gehoord hebt!

Moss – Salt

Marien en de andere Moss mannen hebben zich de zomer van 2021 in quarantaine doorgebracht in een klooster in zuidelijk Limburg. Het tot studio omgebouwde retraite-oord heet Hoogcruts, door Moss afgekort tot HX en geadopteerd als titel van het aldaar opgenomen album.

Daarvan is Salt de derde single (na Before It’s Gone en Not Today). Salt is weer typisch zo’n Moss nummer dat werkt op meerdere niveaus, mooi en melodieus als je het op de achtergrond hoort, indringend en ingenieus als je met aandacht (of oortjes) luistert. Wat Salt extra spaarpunten oplevert is het gemak waarmee Marien ook de hogere zangnoten pakt.

HX verschijnt op 29 april. Op de site van Excelsior Records kun je het album nu al vast bestellen op doorzichtig vinyl. De data van de clubtour van Moss vind je hier.

Tim Knol – Whole New Light

Na zijn blue grass avonturen en zijn muzikale boswandelingen pakt Tim Knol de draad weer op van zijn ‘gewone’ carrière. De single die hopelijk een voorpost is van een nieuw album is alvast zeer geslaagd.

Whole New Light heeft wel iets weg van Tom Petty, iets meer countryrock misschien met een geweldige gitaarsolo van Thijs Elzinga en een slot dat ongetwijfeld zal lijden tot uitzinnige situaties tijdens optredens. Whole New Light gaat over een leven met minder bier en meer beweging. Dat gezonde leven blijkt niet alleen goed voor Tim’s lijf, lever en leden, maar ook voor zijn muze.