Sprints – Little Fix

Je zou Sprints op dezelfde hoop kunnen gooien als Fontaines DC, Yard Act, Dry Cleaning en al die andere bands uit de post-punk pool met een frontpersoon die praatzingt, maar dan zou je Karla Chubb, de zangeres en tekstschrijver van de band uit Dublin te kort doen.

Karla heeft haar eigen hangups, stokpaardjes en dingen die haar van het hart moeten. In Little Fix zingt ze dat ze zich niet langer laat hinderen door haar onzekerheid, haar angst niet goed genoeg te zijn of door de mand te vallen als bedrieger. Geen onbekende gedachten voor de denkende mens.

Maar ook als je geen Engels spreekt of geen boodschap hebt aan haar hersenspinselen is er genoeg te beleven aan Little Fix. De band heeft het op de collectieve heupen en Karla mag dan wel geremd zijn door onzekerheid, maar dat is niet te horen. Ze klinkt eerder als iemand met wie je geen ruzie moet krijgen. Little Fix is pas het vijfde nummer van Sprints. dat dus met recht veelbelovend mag worden genoemd.

King Hannah – Big Big Baby

Hannah en Craig verkeren in de hoogste staat van opwinding, want op 25 februari komt eindelijk hun debuutalbum uit. Die opwinding weten ze trouwens goed te verbergen op Big Big Baby. Op hun nieuwe single klinkt King Hannah wederom uiterst cool en kalm.

De taakverdeling is bekend, Hannah zingt, Craig zet haar woorden kracht bij op gitaar. Zijn solo is dit keer relatief kort, maar prettig verstoord. De stijl is hun gepatenteerde mix van grunge en Americana, de sfeer licht onheilspellend. Big Big Baby is na ‘A Well Made Woman’ en ‘All Being Fine’ de derde vooruitgestuurde track van het ‘I’m Not Sorry, I Was Just Being Me’ album van de slow rockers uit Liverpool. 25 feb. komt hij uit.

The Save Nines – Lighthouse

Weinig tot niets weten we van The Save Nines. Light house is de debuutsingle van de college kids uit Long Island (NY) die volgens de beknopte tekst op Spotify al een paar jaar samen muziek maken. Dat geloven we graag, want Lighthouse laat een op elkander ingespeelde band horen. Die goed naar The Doors heeft geluisterd. Lighthouse klinkt als een nummer dat goed had gepast op Waiting For The Sun, het meest beschouwelijke album van Jim en co. Een veelbelovende start.

Sipper – Fuck Sex

Sipper is de artiestennaam van Joe Beerman uit New York. Beerman schudt liedjes uit zijn mouw. Sinds 2020 heeft hij er al ruim 50 losgelaten. Dat duidt op een einzelgänger en thuiswerker.

Stijl en kwaliteit variëren, maakt over het algemeen produceert Sipper heel goed te doene luisterliedjes in de droompop/shoegaze stijl. Zijn laatste release fuck sex dat verassende resultaten oplevert als je het googelt, is een zich langzaam uitrekkend gitaarnummer dat duidelijk maakt dat Sipper wat arrangeren en produceren betreft grote sprongen maakt. Nu nog wat werken aan de kwaliteitscontrole en Sipper zou wel eens een hele grote kunnen gaan worden.

Doud – AHA

Doud wil kennelijk niet beroemd worden. Er valt namelijk niks over de goede man te vinden. Google je Doud en je leert dat het een naam is die veel voorkomt in India. AHA staat wel op Youtube , maar de comments zijn uitgeschakeld. Check je zijn label en je zult zien dat de laatste update van 2 jaar geleden is.

Meestal staan er op Spotify nog wel een paar regels, maar die zijn in geval van Doud weinig verhelderend. ‘Ik ben hier op deze (saaie) aarde gezet ten tijde van grote nood om voor opwinding, sex appeal en filosofie te zorgen. Ciao! Luisteraars heeft hij (882 p/m nog maar) in de VS en Bangkok. Zijn meeste fans zitten in Atlanta. Op de foto staan twee mannen met baard en bril, waarvan de een belangrijker lijkt dan de ander, want die heeft twee (ouderwetse) telefoons vast.

Doud heeft sinds 2018 één mini-album en vijf singles gereleased, lo-fi liedjes type bedroompop. De credits staan op naam van Doud of Anthony Doud, die uiteraard niet op Insta of FB zit. Opvallend is dat in de meeste producties een sax zit, waarschijnlijk speelt Antony Doud dus saxofoon.

Resumerend: (Antony) Doud lijkt een sax spelende slaapkamermuzikant van Indiase afkomst uit Atlanta, Georgia te zijn, maar zeker weten doen we dat dus niet. Wat we wel weten is dat als hij echt niet beroemd wil worden hij moet ophouden met het fabriceren van zulke aanstekelijke liedjes als AHA dat vanwege zijn scherpe gitaarsolo, zwoele sfeertje en falsetto zang meer dan een beetje aan Prince doet denken.

Destroyer – Tintoretto, It’s For You

Destroyer kennen we zo onderhand wel. Achter die naam gaat de Canadese zanger-dichter-muzikant Dan Bejar schuil, die in het verleden de Graadmeter heeft verrijkt met prachttracks als ‘Tinseltown Swimming In Blood’, ‘Ken’ en ‘Crimson Tide’. Resteert de vraag wie is de Tintoretto uit de song Tintoretto, It’s For You?

Een Italiaans kunstschilder weet Wiki, actief in de Renaissance. Zijn belangrijkste claim to fame is het grootste schilderij ooit gemaakt. Het heet het Paradijs, hang in een paleis in Venetië en meet 7 bij 22 meter.

Terug naar Destroyer. Waar komt het idee vandaan om een lied te schrijven, een dansbaar, maar duister en onrustig nummer over deze navolger van Michelangelo? Dat is een lang verhaal dat er kort samengevat op neerkomt dat kunstkenner Bejar Bijbelse thema’s herkent in het werk van Tinteretto, die ook hem bezig houden. Dat het leven eindig is bijvoorbeeld en de duivel altijd op de loer ligt.  

Het nieuwe album van Destroyer draagt de schone titel Labyrinthitis en verschijnt op 25 maart.

Alt-J – Hard Drive Gold

Na drie songs kunnen we wel stellen dat het nieuwe album van Alt-J heel erg goed gaat worden, misschien wel hun beste. Naast de hoge kwaliteit van de songs valt ook de variatie op. U&ME is een betoverde electropopsong, Get Better een indringende (akoestische) ballad en Hard Drive Gold een spannend, speels en (prettig) gestoord poppareltje (met kinderkoor!). Het nummer gaat over een jongen die er van droomt snel multi-miljonair te worden met crypto currency. Dream On zou Aerosmith zingen.

Het nieuwe Alt-J album heet The Dream (11/2) en kwam tot stand onder wakend oog van producer Charlie Andrews, die vooral naam maakte in de filmwereld met zijn werk voor de Harry Potter en Lord Of The Ring films.

Gang of Youths – in the wake of your leave

 Uit de mist der tijden is Bruce Springsteen op komen doemen als een van de belangrijkste smaakmakers ooit. Ook recente generaties betonen eer aan de oude Boss. King Hannah bijvoorbeeld dat State Trooper coverde, superfan Sam Fender die Dancing In The Dark doet tijdens toegiften en natuurlijk The War On Drugs dat hun schatplichtigheid aan Bruce alles behalve onder stoelen of banken steekt.

Een ander voorbeeld van een relatief jonge band die het spoor volgt van Bruce Frederick Joseph Springsteen is het Australische Gang of Youths. Hun nieuwe single in the wake of your leave kan je niet beluisteren zonder aan Springsteen te denken. (of aan die andere Bruce Springsteen adept, Phil Lynott.)

in the wake of your leave heeft een Bruciaanse drive. Ook is zanger David Le’aupepe net als Bruce bepaald niet zuinig met woorden. De eigentijdse productie zorgt er echter voor dat hier geen sprake is van imitatie, maar van inspiratie.

Het bijbehorende album komt einde volgende maand uit en heet ‘Angel In Realtime’.

Dope Lemon – Howl With Me

Soms is de grens tussen een cover en een sample wel heel erg smal. Howl With Me, de nieuwe single van Dope Lemon a.k.a. Angus Stone is zo’n grensgeval. Wat Stone feitelijk doet is een tekst toevoegen aan het origineel van Los Chakakas, een Belgisch nachtclub orkest dat in 1972 dat wereldwijd scoorde met het exotische en erotische Jungle Fever.

Dope Lemon is bij lange na niet de eerste die Jungle Fever samplede. Vele rappers gingen hem voor en de track zit ook in diverse games, tv-series en films. Ene meneer Bill Ador loopt lekker binnen.

Een ander belangrijk verschil met het origineel is dat Angus de enthousiast hijgende dame van het origineel naar de achtergrond heeft verdrongen. Haar bijdrage was toendertijd een ander soort grensgeval, de reden dat lang niet elk radiostation het nummer durfde te draaien. Onaangetast is het funky karakter van het nummer dat in de versie van Dope Lemon te vinden is op zijn net verschenen Rose Pink Cadillac album.

Placebo – Try Better Next Time

Try Better Next Time is de ironische of eigenlijk cynische titel van het derde nieuwe liedje van Placebo na negen jaar niks. Waarschijnlijk is er namelijk geen next time. Tenminste niet de komende miljoen jaar of zo. De nieuwste single van de Molko clan gaat over het einde der tijden, global warming enzo.

Try Better Next Time had net zo goed uit 1992 kunnen komen of 2002. Niet alleen wat het immer actuele onderwerp betreft, maar ook qua muziek. De wereld mag dan wel  vergaan, dat is echter voor Placebo geen reden om het over een andere boeg te gooien. Brian M. volgt nog steeds de koers die hij  jaren geleden heeft uitgestippeld. Daar kun je iets van vinden, maar dan riskeer je de niet geringe toorn van het eveneens niet geringe Placebo fanvolk.