Category: Recensies

Gurriers – Dipping Out

Eerst even een raadsel oplossen. Er is een single en een albumversie van Dipping Out van Gurriers. Het verschil is 15 seconden. De edit mist een stukje gescandeerde tekst, maar wie denkt dat het nummer daarmee radiofähig is geworden luistert geen radio.

Hit-stations zullen sowieso passen, vanwege veel te onrustig en de schaarse radiostations die wel meedoen hebben liever de ongecensureerde versie. Zoals wij. Dit gezegd hebbende. Dipping Out is Gurriers op zijn post-punkst; een  vetarm noise-rocknummer, dat net niet op hol slaat. En pas in reguliere hitparades zal opduiken als Pasen en Pinksteren op een dag vallen!

Tramhaus – The First Exit

Tramhaus – The First Exit (Subroutine)

In 2023 de beste band op Down The Rabbit Hole en een jaar later dan uiteindelijk de debuutplaat van Tramhaus. Uit onze enige echte metropool Rotterdam. Het wachten meer dan waard.

Het verhaal rond de vijf muzikanten is genoegzaam bekend. Ze speelden in diverse bandjes. Ontstaan tijdens de pandemie, gevormd door en wegens pure verveling. Tijdens de eerste keer jammen was al duidelijk: dit klopt werkelijk aan alle kanten. Hier gaan we mee door.

Er volgden twee ep’s en nu is er het langverwachte album. Niet superlang met z’n negen nummers. Het mag de pret niet drukken. Tramhaus zet zichzelf nog sterker op de kaart in het alsmaar uitdijende wereldje van de postpunk. Een stroming die met het jaar aan populariteit lijkt te winnen. Woede en frustratie vinden er zo prettig een uitweg. Broodnodig in tijden van continu teleurstellend oorlogsgeweld op een alsmaar gestoorder lijkende aardkloot.

De geregeld ziedende sound van de Rotterdammers wordt gedragen door het feilloze gitaarspel van Nadya van Osnabrugge en Micha Zaat, het venijnige drumwerk van Jim Luijten, de vernuftige bas van Julia Vroegh en uiteraard het woeste stemgeluid van Lukas Jansen, die eenmaal naast het podium een van de liefste mannen van Nederland blijkt te zijn. Ingetogen. Fideel tot op het bot.

Pixies en Joy Division lijken het vijftal te hebben beïnvloed. Tramhaus’ gecontroleerde wanhoop en opstandigheid die we horen op The First Exit gaat de hele fucking wereld veroveren. Daar bestaat geen enkele twijfel over. De band klinkt net zo rauw als kwetsbaar in de verhalen die verteld worden in de songs. Melancholisch, meeslepend en soms snoeihard. Verslavend goed vooral. Pieter Visscher

 

High Vis – Guided Tour

De laatste single van High Vis was zo hard en ondoordringbaar dat we hem maar met mondjesmaat hebben gedraaid. Vergeleken met de opgefoktheid van Drop Me Out is Guided Tour een verademing.

Het lijkt wel van een andere band, en dat was precies de bedoeling. Op hun nieuwe album wilde de High Vis niet alleen maar te hoop lopen tegen dingen , maar ook hoop uitstralen. En dat doet Guided Tour, het titelnummer van het nieuwe album. Daarin werpt frontman Graham Sayle zich op als rots in de branding. O.i.d. Het derde album van de Britse (post-)punkband is nu uit. In februari komt de band naar Nederland voor een drietal shows.

6/2 Oosterpoort, Groningen

7/2 Grauzone Festival, Den Haag

8/2 Doornroosje, Nijmegen

 

Heartworms – Warplane

Vorige single Jacked leek zomaar uit de lucht te komen vallen, maar nu weten we dat het de eerste single is van het debuutalbum van de onder de naam Heartworms opererende Jojo Orme.

Om te zeggen dat er halsreikend naar de eersteling van Heartworms wordt uitgekeken is een understatement. Heartworms maakte naam met een serie spannende singles die zich qua stijl moeilijk in een hokje latten proppen. Warplane is daarop geen uitzondering. De songs van de Britse artieste zijn vaak duister (gothic), maar ook speels en bewegelijk. Ook live is Heartworms een attractie zoals ze vorig jaar bewees met haar show op Down The Rabbit Hill.

Dat ze als relatieve nieuwkomer al zo’n eigen geluid heeft, komt voor een niet onbelangrijk deel op het conto van producer/platenbaas Dan Carey (Wet Leg /Fontaines DC).  Het Glutton For Punishment album verschijnt begin februari op zijn Speedy Wunderground label.

Villagers – Mountain out of a Molehill

Wij zeggen het net andersom, ‘maak van een molshoop geen berg’, maar de betekenis is natuurlijk hetzelfde, maakt het niet belangrijker dan het is..

Mountain out of a Molehill is weer zo’n fraai en elegant nummer zoals Connor O’Brien er nog veel meer heeft. Je hoort sporen Ierse folk terug in de melodie, maar ook de fijne neus die de Villagers frontman heeft voor slijtvaste refreinen. O’Brien zit momenteel in een creative stroomversnelling. Het laatste Villagers album is bij wijze van spreken nog warm en hij deelt al weer compleet nieuwe nummers uit. Voor de fans is er ook een nieuw boek met songteksten en poëzie van de man achter een van Ierland’s betrouwbaarste bands

The Horrors – The Silence That Remains

Fans van duistere pop hebben een goede herfst. Na eindelijk weer eens nieuwe muziek van The Cure betreden nu ook The Horrors de arena weer.

The Silence That Remains is de eerste single van een nieuw album van de band, die voor de helft uit nieuwe leden bestaat. Dat heeft hun sound niet aangetast. Silence That Remains is hetzelfde soort superieure spookrock waarmee de Britse band al zo’n kleine twintig jaar furore maakt. Op het eerste gehoor lijkt de nieuwe single meer en misschien wel minder van het zelfde. Maar dat blijkt schijn, het nummer besluipt je, kruipt onder je huid en voordat je het door hebt sta je er mee op en ga je er mee naar bed. Je bent gewaarschuwd.

Nieuw album, Night Life verschijnt op 3 maart. Op het zelfde label als The Cure.

ratbag – pinky girl

De vorige single van ratbag alias Sophie Brown kwam uit tijdens de vakantie, die hebben we dus even gemist. De nieuwe single van het Nieuw Zeelandse multitalent verscheen gelukkig wel weer op onze radar.

Pinky girl is wat in het Engels heet ‘a companion piece’ van ‘pinky boy,’ de single die ons ontglipt is. Waar boy nogal neurotisch is, op het uneasy listening af, is girl een glorieuze, rijk geschakeerde popsong, smaakvol opgetuigd met blazers, strijkers en nog veel meer. In pinky boy verbaast Sophie zich over boys, die vaak niet door hebben wat voor fantastische girls ze aan de haak hebben geslagen. Pinky girl is een soort van liefdesverklaring aan haar seksegenoten. Na slechts zes songs is wel duidelijk dat ratbag enig is in haar soort.

The Black Keys – Mi Tormenta (feat. DannyLux)

Er is een heruitgave aanstaande van het Ohio Players album van The Black Keys, een luxe editie met 5 extra tracks.

Volgens de band zijn dat geen afdankertjes, maar volwaardige songs. Ze hadden de release samen laten vallen met de aankondiging van hun Amerikaanse tournee. Het hele plan viel in het water toe ze gebrouilleerd raakten met hun manager. Nu komen de songs dus op de ‘Trophy’ versie van hun laatste album.

Een van de extra tracks is een samenwerking met de Amerikaans-Mexicaanse hitzanger DannyLux. Zijn rol is bescheiden, maar niet onbelangrijk. Hij geeft het deels Spaanstalige Mi Tormenti een leuk latin tintje. Ook belangrijk is de bijdrage van Beck, die als vierde componist wordt opgevoerd en wiens meesterhand niet moeilijk is om te herkennen in Mi Tormenta.

Slowdive – Kisses (electronic version 3)

Normaal doen we niet aan remixen , maar die van Kisses, de -1 hit uit de GM van Slowdive is zo geinig dat we je hem niet willen onthouden.

Bandbaas Neil Armstead is zelf achter het mixtafel gaan zitten. Hij heeft op de zang na zo goed als alles van het origineel gedumpt en vervangen door een antieke synthesizer. Het resultaat klikt alsof Depeche Mode Kisses heeft gecoverd! Er staan inmiddels meer mixen online van het prijsnummer van Everything Is Alive, het geslaagde comeback-album van Slowdive. Maar Electronic versie 3 is veruit de leukste

 

Kim Deal – A Good Time Pushed

Kim Deal komt binnenkort met een solo-album. Haar eerste in een bijna 40 jarige loopbaan waarin ze geschiedenis schreef als lid van Pixies en The Breeders.

Een jaar of tien geleden heeft ze er al een serie singles doen uitgaan, maar van een album of serieuze solocarrière is het toen niet gekomen. Nu dus wel. A Good Time Pushed is de derde single van Nobody Loves Me More dat eind volgende maand moet gaan uitkomen. De twee voorgangers van A Good Time Pushed hebben we geskipt. Coast had te veel trombone naar onze zin en Crystal Breath was te wazig. Maar met A Good Time Pushed is helemaal niks mis; een mid tempo indie-rocksong waarmee Kim haar reputatie alle eer aan doet. Ze nam haar debuutalbum op met zus Kelley en andere leden van The Breeders. Ook ‘the late great’ Steve Albini heeft nog een steentje bijgedragen.