Category: Recensies

Live (Foto) Review: Pinkpop 2018 @ Megaland, Landgraaf
15 juni 2018
Foto’s Hub Dautzenberg
Tekst Jeroen Bakker / Milo Lambers / Pieter Visscher / Martien Koolen

De eerste editie van Pinkpop vond plaats op 18 mei 1970 in Geleen, waar Pinkpop zeventien keer plaats vond. In 1987 werd eenmalig uitgeweken naar Baarlo. Vanaf 1988 wordt Pinkpop gehouden op evenemententerrein Megaland in de gemeente Landgraaf en vindt daar komend jaar voor de 31e keer plaats. En dit jaar is Pinguin Radio voor het eerst trotse mediapartner van Pinkpop!

15 juni 2018

Walden (15:00 uur – Brightlands Stage) + Slydigs (15:30 uur – Stage 4)
Het eerste Pinkpopoptreden wordt traditioneel verzorgd door de winnaar van de Nu of Nooit bandwedstrijd en dat was dit jaar: Walden.
Het eerste hoogtepunt van de vrijdag zijn de Slydigs. Deze vier jonge rockhonden uit Manchester spelen, heerlijke, vette, onvervalste rock en roll in de beste traditie van The Who, Oasis en de Stones. De fantastische opener How Animal Are You (super titel, trouwens) zet de toon en de uitpuilende tent (Stage 4 gaat meteen plat voor deze ‘niet lullen maar spelen band’. Andere strakke songs zoals Give It Up Brother en The Love That Keeps On Giving smaken duidelijk naar meer. Slydigs presenteert het Pinkpop publiek zelfs een nieuwe song, namelijk: Sleep In The Wind. (MK)

Slydigs (15:30 uur – Stage 4)
Manchester wordt niet alleen nóg wat sterker op de kaart gezet door Noel Gallagher, maar ook door het sympathieke Slydigs, dat eigenlijk een pub-band is. Niettemin geen spoortje podiumvrees bij de mannen, die natuurlijk wel eerder op een podium ter grootte van dat van Stage 4 hebben gespeeld. Het is allemaal niet zo hoogdravend wat de Britten laten zien. Aardige pop-rockliedjes komen voorbij. Het gaat waarschijnlijk niet voor de grote doorbraak zorgen in Nederland. (PV)

Lil Kleine (15:30 uur – Mainstage)
Je bent 23 jaar oud, je mag het oudste festival van het land openen op het main stage en wat doe je? Je komt twintig minuten te laat. Totaal misplaatste arrogantie. De verleiding is dan ook groot om de hele show om de review hierbij te laten. Als een artiest zijn publiek niet serieus neemt, waarom zouden wij hem dat wel nemen? Maar vooruit, even snel: Lil’ Kleine heeft een liveband bij zich en dat pakt best aardig uit. Het geeft de muziek een feel die past bij een groot festival. Verder komt de rapper zeer ongeïnteresseerd over. Je zal maar uren in het voorste vak hebben staan wachten. Snel vergeten deze show. (ML)

The Last Internationale (16:30 uur – Brightlands Stage)
The Last Internationale, voor de tweede keer op PP zet met hun mix van punk, folk, rock en roll en metal de tent weer volledig op zijn kop. Vanaf de openingstrack Berta Berta, een cover van Branford Marsalis) tot aan het slotnummer Ohio, een prachtige cover van CSN&Y, bruist deze set. Zangeres Paz en gitarist Pires schitteren een uur lang met Killing Fields, 1968 en Hit’ em With Your Blues. (MK)

The Last Internationale (16:30 uur – Brightlands Stage)
Natuurlijk staat op de eerste dag van Pinkpop alles in het teken van Pearl Jam. Je proeft een gezond stukje spanning op het werkelijk áfgeladen terrein, dat net zo vol is, zo niet nóg voller dan tijdens de Rolling Stones een paar jaar terug. Heerlijke opwarmer voor Eddie Vedder cum suis is The Last Internationale, uit New York. De band stond drie jaar terug ook al eens op Pinkpop en dat beviel goed. Van twee kanten. Tom Morello is fan van het bluesrocktrio, dat met frontvrouw Delila Paz een prettige blikvangster in huis heeft. De band speelt bevlogen en wint zieltjes. (PV)

Jess Glynne (16:30 uur – IBA Parkstad Stage)
Over haar gekozen kleding zou je kunnen twisten – azuur blauwe jas met daaronder 90’s trainingspak, maar de zangkwaliteiten van Jess Glynne staan buiten elke discussie. Ze past naadloos in de traditie van Britse soulzangeressen met een warme stem en een cockney-accent. De show zit bovendien strak in elkaar. Danspasjes en onderonsjes met de blazerssectie zijn keurig ingestudeerd. En dan heeft ze ook nog eens een blik aan hits als Rather Be en Hold My Hand. Heerlijke show. Het zonnetje maakt het gevoel dat Pinkpop nu echt begonnen is helemaal af. (ML)

Bløf (17:30 uur – Mainstage) + The Academic (17:30 uur – Stage 4)
Bløf mag daarna het hoofdpodium onveilig maken, maar dat lukt met hun degelijke, relatief, oude setlist niet echt. Alles Is Liefde, Aan De Kust en Harder Dan Ik Hebben Kan hebben we inmiddels iets te vaak gehoord.
Op Stage 4 speelt intussen The Academic, een jonge Ierse band die het vooral bij meisjes goed doet. Catchy pop/gitaar rock met een hoog meezinggehalte, dat zeker niet misstaat op dit festival en als opvallendste nummer Bear Claws kent. (MK)

Oh Wonder (18:30 uur – IBA Parkstad Stage)
De nieuwsberichten van de ANWB op vrijdagmiddag beloofden weinig goeds. Werkelijk al het verkeer in de zuidelijke provincies dreigde vast te lopen. We zien op de camping hoe in recordtempo de tentjes worden opgezet en hoe met een bloedgang alle luchtbedjes worden opgepompt. Na alle frustratie en stress die deze middag met zich meebrengt is het heerlijk bijkomen bij de intieme synthesizer-popdeuntjes van Oh Wonder. Vooraan staan voornamelijk de jongste meisjes van het festival met een glunderende blik hun eerste hoogtepunt van het weekend te ervaren. De Britse Josephine lijkt enorm verrast door het enthousiasme van het Nederlandse publiek. We zagen haar met een zelfde blik op Lowlands en ook vorig jaar toen zij hier met haar maatje Anthony op het naastgelegen Brightlands-podium stond. Heerlijk die positiviteit op deze zonnige dag. Zo moet het ultieme festivalgevoel dus ongeveer zijn. Acteerwerk of niet, de goede indruk die de twee al eerder hier hebben achtergelaten lijkt nu zijn vruchten af te werpen. (JB)

Blaudzun (18:30 uur – Brightlands Stage)
Blaudzun (met bril) plukt de facto de vruchten van de dankzij Pearl Jam ontstane – enorme – drukte op de Pinkpopvrijdag. De Arnhemmer staat natuurlijk niet voor de eerste keer op Pinkpop, maar zo druk heeft hij het nog niet eerder meegemaakt. Al die aandacht komt ‘m toe, want we onderschatten in Nederland weleens welk een bijzondere artiest hij is. Oké, iemand met trekjes van een poseur misschien. Maar al dat drama staat hem prima. Johannes Sigmond, zijn echte naam, vraagt wie er afgelopen week geslaagd is. Een enkeling in het publiek steekt zijn of haar hand op. Er wordt geapplaudisseerd, hetgeen de sfeer in de tent tekent. Blaudzun doet geen gekke dingen in de tent naast het hoofdpodium. Hij laat wel horen hoeveel goeie liedjes hij inmiddels op zijn conto heeft staan. Schatplichtig aan Arcade Fire en dat is smaakvol. “Wie heeft er ook zo fucking lang in de file gestaan?”, vraagt-ie. “Het leven is bitterzoet.” De massa is het met hem eens. (PV)

Snow Patrol (19:30 uur – Mainstage)
Voorafgaand aan het concert van Snow Patrol op het hoofdpodium klinkt Play God van Sam Fender keihard door de speakers. Misschien wel de sterkste single die vorig jaar is verschenen in muziekland. Keus van de band, of van de Pinkpoporganisatie? Zeer goede smaak in elk geval. Enfin, een prettiger aanloop naar het concert van de innemende Schotten hadden we ons niet kunnen voorstellen. Gary Lightbody (een glimlach valt nog immer nauwelijks te onderdrukken bij het horen van zijn naam) oogt wat meer verwilderd dan anders. Niet zo gek, na zijn periode met te veel drank en depressies. Lightbody bezondigt zich aan enkele platitudes, zoals “Wonderful festival”, en dat zien we door de vingers, omdat Snow Patrol er een mooie partij grote hits doorheen jaagt, waaronder het magnifieke Final Straw. Iedereen ziet dat het goed is, terwijl de koperen ploert nog heerlijk schijnt op het terrein. Zo’n Shut Your Eyes blijft natuurlijk van de buitencategorie. Wat een emotie. (PV)

Snow Patrol (19:30 uur – Mainstage)
Snow Patrol staat niet voor de 1^ste keer op PP, maar hun optreden vandaag valt toch een beetje tegen; het is allemaal een beetje te melancholisch. De show begint goed met Open Your Eyes en Chocolate, maar daarna zakt de set een beetje in. Zanger Gary Lightbody is vandaag jarig en spontaan beginnen er een aantal fan dan ook Happy Birthday te zingen…en aan het einde van de set klinken You’re All I Have en Just Say Yes toch weer lekker! (MK)

Oliver Heldens (20:30 uur – Brightlands Stage)
Buiten het festivalterrein hangen vlaggen met de Pinkpopposters van de voorgaande 48 edities. Leuk om tijdens die wandeling alle herinneringen op te halen en je te verbazen over al die acts die hier ooit eens hebben opgetreden. Op één van die vlaggen zien we de programmering van 2004 waar DJ Tiësto vriend en vijand verraste met een vlammende set. Het boeken van een DJ zorgde indertijd voor veel ophef onder de vaste bezoekers van Pinkpop. Nu veertien jaar later kijkt niemand er nog van op dat de Rotterdamse Oliver Heldens de tent van het Brightlands Stage helemaal voltrekt, bij de kladden pakt en murw beukt met een spectaculaire show die hij speciaal voor Pinkpop in elkaar heeft geknutseld. De jongeren herkennen Calvin Harris in de set en de oudere festivalgangers gaan los op Fatboy Slim. Wat het gastoptreden van de sympathieke Mr. Polska toevoegt tussen alle vlammen en sexy dansers op het podium weten wij niet maar Heldens doet zijn naam eer aan en is voor veel bezoekers nu al de held van de dag. Mooi is overigens het moment dat hij even stilstaat bij het verlies van zijn collega Avicii. (JB)

The Offspring (20:30 uur – IBA Parkstad Stage)
Punkers op leeftijd krijgen soms wat potsierlijks en zelfs wat aandoenlijks wanneer het springerige van weleer er een beetje af is. Met name Kevin John Wasserman heeft daar wat last van. Een ingestorte zwart-witte hanenkam, een donker spijkerjackie, waarvan de mouwen zijn afgeknipt en een brilmontuur dat Hans Anders al 30 jaar niet meer aan het rek heeft hangen. Er is niets urgents meer aan The Offspring. Maar er is werkelijk geen haan die daarnaar kraait. Een Roemeens duo steelt 50 telefoons tijdens het optreden, want er wordt druk gepogood. Ze worden allemaal teruggevonden dankzij een oplettende beveiliger. Sterkste song is een uitstekend uitgevoerde cover van het onverslijtbare Whole Lotta Rosie van AC/DC. Ach, The Offspring kan ook eigenlijk nog best wel, anno 2018. Maar een pilsje vooraf is wel noodzakelijk. (PV)

The Offspring (20.30 uur – IBA Parkstad Stage)
Ondanks dat ze de laatste vijftien jaar al geen hits meer hebben gescoord en ze een twijfelachtige livereputatie hebben, is het vanaf minuut een genieten bij de punkrockveteranen. Zanger Dexter Holland zit er af en toe behoorlijk naast, maar de heren hebben er tenminste zin in. En dat geldt ook voor de twintigers en dertigers vooraan. Jeugdsentiment optima forma. Het wordt een groot meezingfestijn met Why Don’t You Get A Job, The Kids Aren’t Allright en natuurlijk Pretty Fly. Relevant zijn ze allang niet meer, maar met zoveel enthousiasme en zoveel hits mogen deze gasten elk jaar terugkomen. (ML)

The Offspring (20.30 uur – IBA Parkstad Stage)
The Offspring, al 33 jaar actief als punkrockers, mogen hun ‘ding’ doen op de Parkstad Stage en dat blijkt helaas geen sinecure. Frontman Dexter Holland is slecht bij stem en het geluid (de mix?) is eigenlijk gewoon te hard! Het wordt een eentonig, teleurstellend optreden en daar kunnen de ‘wereldhits’ Self Esteem en Pretty Fly (for a white guy) ook niets aan veranderen. (MK)

Pearl Jam (21:30 uur – Mainstage)
Wat waren ze blij toen de bevestiging ook echt zwart op wit stond. Alle moeite en onzekerheid die er de afgelopen jaren aan vooraf gingen heeft Jan Smeets minstens tien jaar van zijn leven gekost. Eddie Vedder in hoogst eigen persoon kondigde aan dat hij enorm uitkeek naar zijn favoriete festival in Nederland. Iedereen die er 26 jaar geleden bij was deed verslag in de media. Er moeten vast wel 100.000 toeschouwers geweest zijn op het moment dat Vedder zich op zo’n onverantwoorde wijze liet gaan. Het daaropvolgende optreden op het zelfde podium zou de intensiteit van toen geen moment benaderen. Nu zoveel jaren later staan de zaken er echt anders voor. Pearl Jam is uitgegroeid tot een instituut met een hondstrouwe en nog immer groeiende aanhang. Groot was de opluchting toen de heren van Pearl Jam ook daadwerkelijk, en al vroeg in de middag, op het festivalterrein verschenen. Wie er de afgelopen week bij was kon al constateren dat de band in topvorm verkeert. Het zouden slechts opwarmers blijken bij het optreden in Landgraaf. Met een setlist zonder enig zwak moment, maakt Pearl Jam alle verwachtingen meer dan waar. Vedder, heerlijk opgenaaid door de huidige Amerikaanse president, is zowel verbaal als non-verbaal enorm op dreef. Prachtig zijn de close-ups van zijn gelaatsuitdrukkingen die op de grote schermen goed worden weergegeven. Natuurlijk wordt er teruggeblikt naar dat legendarische optreden van toen. De charismatische performer heeft zelfs zijn shirtje van toen nog altijd bewaard. Er is sterk recenter materiaal maar het blijft toch waanzinnig om alle live-uitvoeringen van Ten zoals Jeremy, Black en Even Flow voorgeschoteld te krijgen. Voor velen is het hoogtepunt toch echt Rockin’ In The Free World dat we inmiddels wel als Pinkpop-anthem kunnen beschouwen. Het wordt nog een hele kluif om dit optreden op de jubileum-editie van volgend jaar te overtreffen maar voor de zekerheid moet er toch maar alvast worden gekeken naar de plannen van Ome Neil. (JB)

Pearl Jam (21:30 uur – Mainstage)
Deze eerste Pinkpop dag 2018 wordt afgesloten door niemand minder dan Pearl Jam, hun derde optreden in Landgraaf sinds hun roemruchte gig in 1992. Vanaf de eerste tonen van de Pink Floyd cover Interstellar Overdrive (gewaagde keuze trouwens) tot aan de 24^ste track, de Neil Young cover Rockin’ In The Free World, overtuigt Pearl Jam. Deze 2,5 uur durende show is eigenlijk een ‘greatest hits’ gig van de nog enig overgebleven grunge bands. Corduroy, Why Go, Even Flow, Daughter, Once, Porch, Eldery Woman en Betterman denderen over het PP terrein en het publiek gaat helemaal los. Vedder, gekleed in een T-shirt van de oude Tivoli zaal in Utrecht, is in supervorm en naast veel oud klassiek werk, is gelukkig ook de nieuwe single Can’t Deny Me te horen. Pearl Jam speelt maar liefst 6 ‘toegiften’, waarvan Black (in rood licht) en Alive de absolute hoogtepunten zijn! Tijdens het slotnummer Rockin’ In The Free World gooit Vedder zijn tamboerijn in het publiek en komt er een einde aan de beste show van deze 49^ste PP editie. (MK)