Onze eigen Gijs Vervliet doet dit weekend verslag van EXIT Festival, 9 tot en met 12 juli. Het is de vijftiende editie van het Servische festival in de tweede stad van het land, Novi Sad. Het evenement trekt zo’n 180.000 bezoekers (waarvan ongeveer 700 Nederlanders) en is daarmee één van de belangrijkste zomerfestivals van Oost-Europa. EXIT heeft al meerdere awards gewonnen, niet zo gek als je locatie is in het historische, immense Fort Petrovaradin op een markante rots aan de Donau.
Voor updates, volg Pinguin Radio ook op:
Twitter & Instagram
De reis begon ik vanaf Schiphol én een zeer comfortabele reis met Air Serbia, inclusief een bordje goulash. Een gerecht wat ik dit weekend vast vaker zou gaan eten, direct in de stemming dus. In de auto vanaf de luchthaven van Belgrado naar Novi Sad mocht ik al direct genieten van de prachtige Servische landschappen; veel groen, mooie bomen, blauwe lucht, bermen, hobbels en agressief rijgedrag. Mooi toch. Ohja, en een chauffeur die geen woord Engels sprak. Met gebarentaal hebben we het gehad over inwoneraantallen, Milosevic en Djokovic, de held van het land. Deze stuurman Zivorad is meer fan van Ana Ivanonic, daar waren we het over eens, u snapt waarom. Ik ben groot tennisliefhebber, dus in een zijstraatje (een soort hofje) dichtbij de centrale, katholieke kerk waar verschillende terrassen zijn heb ik de wedstrijden van Wimbledon met een schuin oog bekeken. Ik was eigenlijk te druk met mijn bord vol Servisch vlees en mijn nieuwe vrienden, waaronder Sofia. Zij is mijn hulpje zoals elke journalist die krijgt voor de eerste dag, geweldige service vanuit EXIT. En Sofia krijgt daardoor natuurlijk een gratis kaartje. Ze is bijna klaar met haar master literatuur en spreekt geweldig Engels, door haar leer je de stad en ook de cultuur direct kennen. Novi Sad ligt vrij noordelijk in Servië en was ooit onderdeel van het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije. Dat merk je want het centrum doet behoorlijk klassiek aan. We hebben het -uiteraard- gehad over de Balkan-oorlog. Iets waar de bevolking niet graag over praat, maar waar ik juist benieuwd naar ben. Er is geen museum over bijvoorbeeld, maar eigenlijk is EXIT een openluchtmuseum, want het festival is begonnen als een studentenbeweging voor vrijheid en democratie (nog steeds snijdt EXIT actuele onderwerpen en discussies aan). In de stad zie je wel wel restanten, zoals betonblokken in de Donau van een gebombardeerde brug. Zondag speelt Novak Djokovic de finale op het heilige gras van Londen tegen legende Roger Federer. Ik support eigenlijk de Zwitser, maar tussen de Serviërs op het terras wordt het (heel!) misschien toch een ander verhaal..
Muziek dan. EXIT Festival doet wat denken aan Sziget in Boedapest met het scala een verschillende podia en muziekstijlen. 50% is échte muziek, en de andere helft is elektronisch. Je kan karaoke zingen, naar de kapper (moest ik maar eens doen), chillen bij de reggae-stage en rocken op Main Stage. Bijvoorbeeld bij Eagles Of Death Metal, oftewel EODM, geïnspireerd op QOTSA. Leuk en toevallig, want de clown Jesse Hughes (dronk een fles Jack Daniels in één teug leeg op het podium) en de zijnen hebben deze week de IJsbreker in handen met “Complexity”. Een dag later kregen we iets gelijkwaardig voorgeschoteld; Motörhead met natuurlijk vooral Lemmy, Ace Of Spades en een 10 minuut-durende drumsolo! Na Motörhead heb ik met Sofia nog gekeken bij Tom Odell. Ik heb het grapje odol uitgelegd, ze snapte ’em.Één van de blikvangers van het festival is de grote Dance Arena, die ruimte biedt aan zo’n 20.000 feestbeesten. Bij de populairste dj’s van de avond staat het helemaal tot aan de zijkanten -en eigenlijk nog daar buiten- vol. Zelfs op het VIP-deck moet je even geduld hebben om er nog bij te komen. Maar wie treden er dan op in die oude ruïne van het fort? Gewoon, die Nederlandse jochies van Spinnin’ Records! Hardwell, Martin Garrix en de hele mikmak! En dan moet je je voorstellen dat het publiek daar soms wel uren uit hun dak gaat, die handen blijven maar in de lucht gaan. Prachtig om te zien! De Dance Arena is sowieso de meest fotogenieke stage. Het publiek staat in een soort danskuil, maar ook verder naar achter bovenop de restanten is een hele constructie gemaakt voor een hogere beleving. En dan zijn de danseressen in pikante kleding nog niet eens op het podium verschenen. Het beste moment om in de Dance Arena te zijn is wanneer de zon al op komt, dat geeft een geweldige sfeer. Zo eindigde mijn zaterdag.
Maar die begon, na vriendschap gesloten te hebben met twee Portugezen (1 van hen organiseert een klein festival in de Algarve en Chef’Special schijnt een keer te komen) in het centrum, met de Paceshifters. Onder de noemer Pinguin Radio Presents is de rockband uit Wijhe dit jaar de Nederlandse afvaardiging op EXIT. Het trio trad zaterdagavond op om 21:25 uur op de grote en sfeervolle Fusion Stage. Gelegen op het oude marktplein van het fort waar je bijna over de Donau heen kan kijken. Er was een livestream van het concert, dus hopelijk kunnen we binnenkort nog de hele show online zetten. Wat we kunnen vertellen is dat de Nederlandse band veel indruk maakte op de Fusion Stage. De show is vrij vroeg voor EXIT-begrippen, maar het plein was toch al aardig volgelopen. Paceshifters hebben inmiddels al een aardige naam in het buitenland met onder meer belangrijke shows in Los Angeles en Polen dit jaar. De band is misschien om die reden ook wel vetgedrukt in het programmaboekje, dat is maar voor een paar acts voorbehouden over de 4 festivaldagen. Vooraan vinden we springende, dansende Nederlanders. Leuk om te zien dat het “thuispubliek” daarmee de band in het verre Servië steunt. De broertjes Dokman zijn zelf ook over het hele podium aan het springen, inmiddels eigenlijk al hun handelsmerk. Mijn nieuwe vrienden uit Servië en Portugal kunnen de band ook erg waarderen en zijn eigenlijk blij dat er eindelijk eens wat lekkere rock geprogrammeerd staat op EXIT, dat toch wel gedomineerd wordt door elektro. U vraagt, wij serveren, zullen we maar zeggen.Het optreden van de Paceshifters werd vooraf gegaan door een prachtig verlichte donkere avondlucht door opstijgende Chinese lampionnen als teken van liefde. EXIT bestaat 15 jaar en het motto van deze editie is “15 Years of Sharing Love”. Het klinkt misschien wat cliché, maar het is het niet. EXIT draait om hoop, vrijheid en liefde. Kernwaarden die je sowieso proeft als je praat met de jongere generatie Serviërs, ze zijn erg open en slim. Ik ga alvast vooruit naar zondag voor dit verhaal. Tijdens het optreden van de leuke popband Capital Cities vraagt de band de directeur van het festival het podium op te komen. Hij houdt een prachtige toespraak over het festival en uiteraard dus de liefde. EXIT maakt een All You Need Is Love-momentje mee wanneer de man door zijn knieën gaat om zijn vrouw ten huwelijk te vragen, on stage! Geweldig moment.
Na Paceshifters zien we nog een stukje van John Newman. Een tegenvaller wanneer het publiek bij hit ‘Love Me Again’ met z’n allen tegelijk het liedje meezingt terwijl kijkend naar het optreden via de camera van de smartphone. Vervolgens is dé headliner Manu Chao aan de beurt. Geweldige liedjes en perfecte sfeer die bij EXIT past. Het wordt opeens wel erg druk, waarna ik samen met het koppel van Festileaks een rondje ga lopen. Op Dance Arena is Martin Garrix en op Future Shock de opkomende zangeres AURORA. We komen uit bij de Silent Disco, en daar hebben we het licht uitgedaan. De dj’s van de disco zijn Hollanders en het is eigenlijk wel erg leuk om te zien hoe iedereen helemaal uit z’n dak gaat op dat Nederlandse concept. Heel af en toe wordt er opeens een nederhit gedraaid, zoals Drank En Drugs. Dan merk je opeens dat er nog meer Nederlanders zijn in de disco, maar de Serviërs doen ook gezellig mee in de polonaise bij ‘t Dondert en ‘t Bliksemt. De Silent Disco stopt wat eerder dan een aantal andere podia dus wanneer het licht begint te worden staan we bij Hudson Mohawke op mainstage om vervolgens de laatste danspasjes te zetten en nog wat zand te happen in de Dance Arena. En nakletsen in het al hete stadspark.
Een kort nachtje, maar gelukkig fit genoeg om de finale op Wimbledon tussen de Servische held Djokovic en tennisheld Federer te gaan kijken. Dat doe ik op “Strand”, op een terrasje tussen de Serviërs met twee Silent Disco-vriendinnen uit Rotterdam. We zijn alledrie voor Roger, maar we houden ons in. Het is genieten van de Serviërs en hun nationale God. En dan is het alweer de laatste festivaldag. Die begint voor veel mensen op mainstage vroeg op de avond met de Duitse popklanken van Milky Chance en vervolgens mogen we meezingen op het feestje van Capital Cities met verschillende leuke covers, zoals Stayin’ Alive, Madonna’s Holiday en Nothing Compares 2 U in de stijl van Prince. De afsluiter is hit Safe and Sound die ze weten te rekken tot een kwartier. Het hele veld danst en zingt mee. Gewoon een heel leuk nummer! Tijd om nog wat pivo’s te scoren, want het wordt snel druk voor Faithless. De act waar eigenlijk al iedereen het over heeft het hele weekend. Wanneer de karakteristieke Maxi Jazz het podium op komt is het meteen al duidelijk. Dit wordt dé show van EXIT. Het publiek wordt in extase gebracht door alle grote hits zoals Insomnia, I Want More, We Come 1 en God Is a DJ. Ondanks dat Maxi een beetje hees klinkt. Maar net zoals bij Morgan Freeman; als hij alleen al z’n mond opendoet klinkt het al goed. De Britse genre-overschrijdende act stond nog nooit op EXIT, maar de 58-jarige Maxi Jazz laat duidelijk merken dat hij het erg tof vindt om hier een keer onderdeel van uit te maken. Het is “pas” half 2 en Faithless heeft eigenlijk EXIT al waardig afgesloten, maar nu is het natuurlijk nog tijd voor feest. Tijd voor de Silent Disco en daarna de Latino Stage, waar iedereen vrolijk en sensueel salsa aan het dansen is. Ook bij andere podia waar bijvoorbeeld Leftfield, Klangkarussell en Fear Factory optraden was het genieten.
En vooral dat is de bedoeling van EXIT, je laten verrassen door het aanbod aan verschillende stijlen en plekken over het prachtige terrein. Lekker wat eten, of zelfs een tour doen door het oude fort. Genieten van de Donau, Novi Sad en de openhartige mensen. Leer de cultuur kennen en combineer het als rondreis door Europa. Je kan bijvoorbeeld ook nog naar het festival Seadance in Montenegro met The Prodigy en Roisin’ Murphy. En bedenk dan dat het voor ons “verwende” Hollanders allemaal erg goedkoop is. En dan moet je niet gaan zeuren over een paar vieze dixies.
Tot een volgende keer EXIT!
Groetjes,
Gijs
Tame Impala – Currents (Caroline / Universal Music)
Passion Pit – Kindred (Columbia/Sony Music)
