Category: Recensies

Call It Off – Abandoned (Sony Music)
Na het uitbrengen van twee EP’s, was het nu toch echt tijd voor één goed gevulde schijf. De heren van Call It Off halen de spreekwoordelijke bezem door alle gevestigde popbandjes. Punkrock is namelijk terug op de radio! Dit alles bleek eerder al een doelstelling van de band te zijn. Maar goddank, wat is het even lekker om te knallen, nadat je oren zijn vernietigd door alles wat je al 40 keer die dag hebt moeten verdragen.

De sound die ze hebben weten te creëren op Abandoned is spot on. Zo hoort een poppunkplaat te klinken. Want of het nou de bekende polka onder het nummer Idiot is of de drukkende four-on-the-floor bij Witness, ze gooien het eruit alsof Greenday en Blink 182 hun verzorgers zijn. En dan hebben we het nog niet eens over hun hit Scream Your Heart Out gehad. De typische Woo-hoo laten je hoe dan ook meeschreeuwen, of je nou fan bent of niet.

Het lijkt erop dat het eerste album van de punkrockers uit alleen maar hitjes bestaat. Je kan goed horen dat de mannen de tijd hebben genomen voor hun debuutplaat en dat ze niet alléen maar naar punkrock hebben geluisterd. Zo toont bijvoorbeeld de ballad Sorry toch echt invloeden van de country en laat Witness zich goed inkleuren door vuige riffs die je niet gelijk onder het genre poppunk zou scharen.

Op deze manier hebben de heren een plaat weten te maken die de Nederlandse punkscene weleens een boost kan gaan geven. En waarom niet? Een beetje peper in de flauwe soep die we tegenwoordig voorgeschoteld krijgen, kan geen kwaad! Tekst | Sven Veldhuizen

Abandoned Tracklist:
1. Overture
2. Abandoned
3. Death Or Glory
4. Scream Your Heart Out
5. Witness
6. Emily
7. Anesthesia
8. Idiots
9. Sorry
10. In Denial
11. Something To Believe In
12. Over & Over

LIVEDATA 11/02 Hangar 27, Edegem (B)  12/02 Melkweg, Amsterdam 07/04 De Vorstin, Hilversum 11/07 MadNes Festival, Ameland 18/08 Nirwana Tuinfeest, Lierop

Lees hier ons interview met de heren van Call It Off.Tift Merritt – Stitch of the World (Yep Roc)
Na de release van haar vorige album, Travelling Alone, in 2012, toerde Tift Merritt twee jaar lang over de hele wereld, sloot ze zich aan bij Andrew Bird’s Hand Of Glory band, werkte ze samen met His Golden Messenger en Simone Dinnerstein, kwam er een eind aan haar huwelijk, en werd ze moeder van een dochter.

Om zichzelf te hervinden trok ze zich terug op een afgelegen ranch in Texas, de staat waar ze opgroeide, voor een sabbatical. Daar begon ze te schrijven aan haar zesde album, Stitch Of The World, dat vervolgens werd opgenomen in New York. Logischerwijs zijn haar recente ervaringen belangrijke thema’s op deze nieuwe plaat, maar Stitch Of The World klinkt ook als het begin van iets nieuws. Muzikaal slaat ze voorzichtig nieuwe wegen in, zoals de stevige slidegitaar in Dusty Old Man meteen laat horen. Tift Merritt klinkt hier meer als Bonnie Raitt dan als Emmylou Harris, met wie ze vaak vergeleken wordt. Er volgen meer van dit soort nummers, maar Stitch Of The World bevat ook prachtige doorleefd klinkende ingetogen liedjes, waarbij de laatste drie, die ze opnam met vriend en collega Sam Beam, het mooiste zijn. Een nieuw hoogtepunt in een het inmiddels indrukwekkend te noemen oeuvre van deze begaafde singer/songwriter. Tekst Mania | Marco van Ravenhorst

Stitch of the World Tracklist:
1. Dusty Old Man
2. Heartache Is Anuphill Climb
3. My Boat
4. Love Solders On
5. Stitch Of The World
6. Icarus
7. Proclamationbones
8. Something Came Over Me (Ft. Sam Beam)
9. Eastern Light (Ft. Sam Beam)
10. Wait For Me (Ft. Sam Beam)
11. Day He Died (Ft. Sam Beam)
12. Something Came Over Me (Acoustic) (Ft. Sam Beam)
13. Stitch Of The World (Acoustic) (Ft. Sam Beam)

LIVEDATA 28/01 Melkweg, Amsterdam

The Flaming Lips – Oczy Mlody (Bella Union)
Het verband tussen George Orwell en Flaming Lips? 1984. Respectievelijk het eind en begin van een carrière waarin de boodschap van troost, kleur, en verzet tegen autoritaire regimes wordt gepredikt. The Flaming Lips spelen nog altijd, jazeker, en op Oczy Mlody staat 33 jaar en 3 Grammy Awards later het geestverruimend experiment opnieuw voorop. Toch klinkt deze 15e langspeler, het eerste volwaardige studio-album met origineel werk sinds The Terror (2013), ook verrassend melodieus. De plaat biedt dan ook een handreiking om terug in te stappen voor liefhebbers van The Soft Bulletin (1999) en Yoshimi Battles The Pink Robots (2002) die het de laatste jaren wat al te vaag werd.

Het titelnummer dat Oczy Mlody aftrapt is een klassiek space invading instrumentaaltje, waarmee direct de toon wordt gezet. Zelf omschreef frontman Wayne Coyne de jongste worp als Syd Barrett en A$AP Rocky die verzeild raken in een futuristisch sprookje. Hij zit er niet ver naast. De Lips bezitten de gave om, ondanks hun jarenlange ervaring, nog steeds niet als een stel belegen kosmohippies te klinken. Dit is psychedelische rock pur sang; af en toe bloedstollend mooi (We A Family met Miley Cyrus, The Castle), even vaak ook flink uit de bocht schietend Listening To The Frogs With Demon Eyes. In elk geval weet je dat er 57 minuten getript gaat worden, en zit je vanaf het begin op het puntje van je stoel. Dat valt te prijzen. Een meer dan behoorlijke plaat van een stel veteranen die hun kunstje nog niet verleerd zijn. Tekst Mania | Max Majorana

Oczy Mlody Tracklist:
1. Oczy Mlody
2. How??
3. There Should Be Unicorns
4. Sunrise (Eyes Of The Young)
5. Nigdy Nie (Never No)
6. Gala Xy I Sink
7. One Night While Hunting For Faeries And Witches And Wizards To Kill
8. Do Glowy
9. Listening To The Frogs With Demon Eyes
10. The Castle
11. Almost Home (Blisko Domu)
12. We A Famly

LIVEDATA 28/01 TivoliVredenburg, Utrecht 03/02 De Roma, Borgerhout, BelgiumFoxygen – Hang (Jagjaguwar)
Wie in de muzikale wereld van Foxygen duikt loopt tegen drie album vol geëxperimenteer aan. Het duo Sam France en Jonathan Rado begint de band in 2005 en komt (pas) in 2012 met het eerste album op de proppen. Take The Kids Off Broadway is verrassend charmant en lo-fi. Een jaar later is het met We Are The 21st Century Ambassadors Peace & Magic alweer raak.

Nummers als In The Darkness, No Destruction, San Francisco en Shuggie herinneren ons aan de groten uit de jaren ’60 en ’70. Topplaat. Met …And Star Power uit 2014 is een proefneming ingezet die erg wisselend wordt ontvangen. En het kersverse Hang? Is de radiostilte van enkele jaren niet voor niets geweest? Luister en oordeel zelf. Vrolijke deuntjes, jazzy, trompetgeschal, een orkest, een bigband, Bowie-achtige wild glam. Louter On Lankershim klinkt enigszins conventioneel. Een plaat van nog geen halfuur. Ik waag nóg een poging. Tekst Mania | Jelle Teitsma

Hang Tracklist:
1. Follow The Leader
2. Avalon
3. Mrs. Adams
4. America
5. On Lankershim
6. Upon A Hill
7. Trauma
8. Rise Up

LIVEDATA 22/02 Paradiso, Amsterdam 24/02 Botanique, Brussels, Belgium

The xx – I See You (Young Turks/Beggars)
Het is alweer meer dan zeven jaar geleden dat de Engelse bleekneusjes van The xx met hun titelloze debuutalbum werden binnengehaald als nieuwe vaandeldragers van de dream pop. Waar dat genre helaas alweer een tijdje uit de schijnwerpers is verdwenen, groeide The xx uit tot een van de populairste indieacts van dit decennium. Reikhalzend werd er dan ook uitgekeken naar dit derde album van Jamie Smith, Romy Madley Croft en Oliver Sim, want de vorige, het prachtige Coexist is inmiddels ook alweer zo’n vier en een half jaar oud.

Vorig jaar waren ze nog wel allemaal present op het zeer geslaagde eerste solo-album van Jamie Smith (In Colour), dat een dansbaar en veel zonniger geluid liet horen dan we van The xx gewend waren. Die lijn wordt op I See You direct voortgezet in de met blazers en een fikse beat opgetuigde opener Dangerous en ook andere nummer flirten met de clubsound die Smith op zijn soloplaat verkende, wat voor sommige fans van The xx waarschijnlijk wel even wennen zal zijn.

De muurbloempjes van vroeger zijn uit hun schulp gekropen en klinken op deze ambitieuze plaat zonniger dan voorheen. Toch is op I See You lang niet in alle opzichten sprake van een stijlbreuk. Het klankenpalet mag dan rijker van kleur zijn, het trio klinkt nog altijd even minimalistisch en ruimtelijk als op de eerste twee albums. Bovendien gaat het tempo na de eerste liedjes omlaag en kleuren de stemmen van Madley Croft en Sim nog beter bij elkaar. Dit prachtige album lost de hoge verwachtingen niet alleen in, maar overtreft ze zelfs. Tekst Mania | Marco van Ravenhorst

LIVEDATA 13/02 AFAS Live, Amsterdam (Sold Out) 01/03+02/03 Vorst Nationaal, Brussel (Sold Out) 18-20/08 Lowlands, Biddinghuzien

Flo Morrissey & Matthew E. White – Gentlewomen, Ruby Man (Caroline Benelux)
Een coveralbum, het hoort er schijnbaar bij. Zo af en toe, maar liever niet te vaak. De knappe, bijna engelachtige singer-songwriter Flo Morrissey en alleskunner Matthew E. White hebben de handen ineen geslagen en coveren op Gentlewoman, Ruby Man tien pareltjes uit de pophistorie. Een nieuwe jas, af en toe een tikkeltje vreemd, maar steevast prachtig.

Het stemgeluid, zowel solo als in samenhang, komt op een glansrijke manier tot uiting. Oude klassiekers komen tot leven, terwijl ook recente meesterwerken niet worden genegeerd. In dat laatste geval gaat het onder meer om Thinking Bout You van Frank Ocean, The Colour In Anything van James Blake en Heaven Can Wait van Charlotte Gainsbourg.

De ‘jonge’ covers zijn schitterend, bijgestaan door noemenswaardige vertolkingen van Grease (Bee Gees), Sunday Morning (Velvet Underground) en Suzanne (Leonard Cohen). Coveralbums worden vaak met een extra scherp oor beoordeeld. En terecht. In dit geval volstaat applaus. En een buiging. Tekst Mania | Jelle Teitsma